ဍဳဂ္ပါင္လာ.ဆာ္ - (ေဒါင္ပိုင္လားဆိုင္ဒ္) - ျပည့္စံုပါေစ

Thursday, February 17, 2011

ေကာက္ေနတဲ့သမိုင္းနဲ႔ ေျဖာင့္တန္းရဲဖို႔သတၱိ



     ၂၀၁၀ အတြင္းမွာ လူအေတာ္မ်ားမ်ားသတိထားမိႏိုင္မယ့္ ကိစၥတစ္ခုကေတာ့ ပုဂံဘုရားေတြထဲက နံရံ
ကပ္ပန္းခ်ီေတြကို ထံုးသုတ္ဖံုးအုပ္တဲ့ကိစၥပါ။ ေအာက္မွာထံုးေတြဖံုးသြားတဲ့ ပန္းခ်ီအလႊာေဟာင္းေတြက ႏွစ္
ထပ္၊ သံုးထပ္ေလာက္ရွိတယ္လို႔ သိရပါတယ္။ ျမန္မာျပည္မွာ သိရက္နဲ႔ေကာ မသိရက္နဲ႔ပါ ဒီလိုေရွးေဟာင္း
အေမြအႏွစ္ေတြကို ဖ်က္ဆီးပစ္တာ၊ သမိုင္းေၾကာင္းနဲ႔ ယဥ္ေက်းမႈအေမြအႏွစ္ေတြကို စနစ္တက်ေလ့လာ
ေဖၚထုတ္ဖို႔ေနေနသာသာ ရွိၿပီးသားေတြကိုေတာင္ ယုန္ထင္ေၾကာင္ထင္ျဖစ္ေအာင္ ျပန္ျပင္ေနတာေတြမ်ား
လြန္းလို႔ ဘယ္ဟာေတြကမွားလို႔ ဘယ္ဒင္းေတြကအမွန္ဆိုတာ သာမန္ျမန္မာျပည္သူျပည္သားေတြအတြက္
ေဝခြဲႏိုင္ဖို႔ရာ ၾကာေလခက္ေလ ျဖစ္လာေနပါတယ္။

     မႏွစ္က ေစ်းကြက္ဂ်ာနယ္မွာပါတဲ့ ေဆာင္းပါးတစ္ပုဒ္ကိုၾကည့္လိုက္ရင္ သထံုျပည္ပ်က္တာဟာ ပုဂံက
သြားတိုက္လို႔မဟုတ္ပဲ ကပ္ေဘးေတြက်လို႔ မႏူဟာဘုရင္တို႔တေတြ ပုဂံကိုလာေရာက္ခိုလံႈၾကတာပါဆိုၿပီး
ေရးထားပါတယ္။ အဆံုးသတ္မွာ ကိုးကားက်မ္းစာရင္းေတြပါ ပါလိုက္ပါေသးတယ္။ လူငယ္ေတြဖတ္မိရင္
ေတာ့ သမိုင္းကိုဘယ္လိုနားလည္သြားမလဲဆိုတာ ေတြးၿပီးပူပင္စရာပါ ။ ဒီလိုသိကၡာရွိရွိ ရပ္တည္သင့္တဲ့
အမ်ားသိသတင္းနဲ႔စာနယ္ဇင္းထဲမွာ သမိုင္းကို လက္လြတ္စပယ္ေကာက္ခ်က္ဆြဲတာကေတာ့ အေတာ္ရုပ္
ဆိုးပါတယ္။ မႏူဟာဘုရင့္မိသားစု သထံုကေနပုဂံအထိ ဘုရားကၽြန္သြားခံမယ္ဆိုတာမ်ိဳးကေတာ့ ဘယ္လို
မွ မျဖစ္ႏိုင္သလို ေနာက္လိုက္ ၄၀ နဲ႔ ကရင့္ေပပုရပိုဒ္ေတြတင္ၿပီး စစ္ေဘးေရွာင္တိမ္းခဲ့တဲ့ ကရင္အမတ္ဖူ႕
ဒိုက္ေကာ္ရဲ့ ျဖစ္ရပ္ဟာလည္း သက္ေသရွိပါတယ္။ ဒီေနရာမွာ မြန္ေတြရဲ့တင္ျပခ်က္ေတြကို ျမန္မာျပည္မ
သားေတြ ၾကားဖူးၾကမယ္ေတာ့ မထင္ပါ။ မသိျခင္းေတြဟာ ထပ္ဆင့္မသိျခင္းေတြနဲ႔ နားမလည္ျခင္းေတြ
ကို ဦးေဆာင္သြားႏိုင္သလို ျပည့္စံုတဲ့ေနာက္ခံေတြကို အေျခမခံပဲ တည္ေဆာက္ထားတဲ့သမိုင္းဟာလည္း
စိတ္ကူးယဥ္သမိုင္းပဲ ျဖစ္ပါလိမ့္မယ္။

     တစ္ဆက္ထဲမွာပဲ ျမန္မာျပည္မွာ တိုင္းရင္းသားေပါင္းစံုရဲ့ မတူကြဲျပားတဲ့သမိုင္းေတြနဲ႔ တင္ျပခ်က္ေတြရွိ
ၾကတာကိုေတာ့ အေတာ္မ်ားမ်ား သိၾကၾကားဖူၾကမယ္လို႔ ယံုၾကည္ပါတယ္။ ဒါနဲ႔ပါတ္သက္လို႔ ၾကံဳရတာတစ္
ခုကိုၾကည့္ရင္ မႏွစ္က သတင္း႒ာနတစ္ခုရဲ့ အင္တာဗ်ဴးတစ္ခုမွာ (တိုင္းရင္းသား) ပညာရွင္အခ်ိဳ႕ကေန
တိုင္းရင္းသားေတြရဲ့သမိုင္းကို ေက်ာင္းသင္ရိုးညႊန္းတန္းထဲထည့္ဖို႔ အဆိုျပဳတဲ့ကိစၥ ပါလာခဲ့ပါတယ္။ ဒီမွာ
တင္ ႏိုင္ငံျခားေရာက္ ဗမာပညာတတ္အခ်ိဳ႕က အေၾကာက္အကန္ျဖစ္ေနတာကို ေတြ႕ခဲ့ရပါတယ္။ ပုဂၢိဳလ္
ေရးအရေကာ အျခားဘယ္အေၾကာင္းနဲ႔မွ မေဝဖန္လိုေပမယ့္ သိပၸံစကၠဴလို႔ေခၚၾကတဲ့ litmus paper အလုပ္
လုပ္ပံုကို သြားသတိရမိပါတယ္။ သူတို႔ရဲ့တုန္႔ျပန္ပံုဟာ ဒီကေန႔ ျမန္မာျပည္သူျပည္သား (ဗမာ) ေတြရဲ့ စိတ္
ေနစိတ္ထားကို တစ္စိတ္တစ္ပိုင္း ေဖၚက်ဴးေပးတယ္လို႔ ျမင္ပါတယ္။ လူတိုင္းရွိၾကတဲ့အတၱစြဲနဲ႔ တုန္႔ျပန္တာ
ကို မွားတယ္လို႔မဆိုခ်င္ပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ အျခားတစ္ဖက္က သူတို႔သိမထားခဲ့တဲ့ သမိုင္းရဲ့အစိတ္အပိုင္းေတြ
ကို ျမင္ႏိုင္ဖို႔အခြင့္အေရးတစ္ခုု လက္လြတ္လိုက္ၾကသလို ျဖစ္သြားတယ္လို႔ ျမင္ပါတယ္။ ဒီကေန႔ ျမန္မာ
ျပည္ေက်ာင္းေတြမွာ သင္ေနရတာနဲ႔ အျပင္မွာရွိတဲ့ မွတ္တမ္းမွတ္ရာအမ်ားစုဟာ ဗမာေတြရဲ့သမိုင္းကို ဗဟို
ျပဳထားသလို အျခားတိုင္းရင္းသားေတြနဲ႔ ပတ္သက္တာေတြမွာေတာ့ အကန္႔အသတ္နဲ႔သာ စာအျဖစ္တင္
ထားတာ (အခ်ိဳ႕ကေတာ့ လံုးဝေပ်ာက္ေနတာ) ကို လူအမ်ားစုကေန သတိျပဳၾကမိလိမ့္မယ္လို႔ ယံုၾကည္ပါ
တယ္။

     က်ေနာ့္အျမင္မွာကေတာ့ တိုင္းရင္းသားေတြရဲ့သမိုင္းကို ေက်ာင္းျပ႒ာန္းစာအုပ္ထဲ ထည့္တာမထည့္
တာက ေနာက္တစ္ဆင့္မွပါ။ ပထမအဆင့္အေနနဲ႔ ျမန္မာျပည္မွာရွိတဲ့ လူမ်ိဳးႏြယ္စုေတြဆီမွာ မတူညီတဲ့
သီးျခားသမိုင္းကိုယ္စီ ရွိခဲ့ၾကၿပီး ေရွးဘိုးေဘးမ်ားရဲ့ (ေကာင္းေကာင္း မေကာင္းေကာင္း) လုပ္ေဆာင္ခ်က္
ေတြေၾကာင့္ ဒီကေန႔အတူတကြ စုစည္းေနထိုင္ေနၾကရတဲ့အေနအထားကို ေရာက္ရွိလာခဲ့တယ္ဆိုတာကို
ပြင့္ပြင့္လင္းလင္း လြတ္လြတ္လပ္လပ္ ေဖၚထုတ္တင္ျပခြင့္ရွိၾကဖို႔ အေျခခံအားျဖင့္လိုပါတယ္။ ဒီလိုေျပာလို႔
အကန္႔အသတ္မရွိ လုပ္ခ်င္ရာလုပ္ဖို႔ ၊ ထင္ရာျမင္ရာအဆိုျပဳၾကဖို႔ ေျပာတာမဟုတ္ပါဘူး။ မွန္ကန္တဲ့သ
မိုင္းေၾကာင္းေတြကို ေစတနာသန္႔သန္႔နဲ႔ တတ္စြမ္းသမွ် လက္လွမ္းမွီသမွ် အတတ္ပညာနည္းပညာေတြကို
သံုးစြဲေဖၚထုတ္ သခၤန္းစာေတြယူၿပီး ျမန္မာျပည္သူျပည္သား အားလံုးအတြက္ အက်ိဳးရွိႏိုင္မယ့္ အနာဂါတ္
ကို ဦးတည္ေလွ်ာက္လွမ္းႏိုင္ေအာင္၊ လမ္းေၾကာင္းရွာႏိုင္ေအာင္ရယ္ပါ။ ဒီေနရာမွာ အေမရိကန္ႏိုင္ငံရဲ့
ပံုပမာနဲ႔ နည္းနည္းခိုင္းႏိႈင္းခ်င္ပါတယ္။ မ်က္ႏွာျဖဴေတြလည္း အရင္ကသူတို႔ဖက္သူတို႔ယက္ၿပီး သူတို႔ပဲ
အလြန္ေကာင္းခဲ့ေလဟန္ (လူမ်ားစုက) လုပ္ခဲ့ေပမယ့္ မ်က္ေမွာက္ကာလမွာေတာ့ သမိုင္းထဲက သူတို႔ရဲ့
လုပ္ရပ္အမွားေတြကို အမွန္အတိုင္းထုတ္ေဖၚဝန္ခံၿပီး ႒ာေနလူနီ (သို႔မဟုတ္) အျခားေဒသခံေတြနဲ႔ အျမင္
ရွင္းရွင္းလက္တြဲေနထိုင္ႏိုင္ဖို႔ ဆံုးျဖတ္ေလွ်ာက္လွမ္းခဲ့ၾကပါတယ္။ ဒီကေန႔ အေမရိကန္ဟာ ယဥ္ေက်းမႈ
ေပါင္းစံု ဆံုစည္းေရာေႏွာ ေပ်ာ္ဝင္ရာ (the melting pot) လို႔ တင္စားေခၚေဝၚတာခံရၿပီး လူသားအားလံုး
အတြက္ အခြင့္အလမ္း တန္းတူ (နီးပါး) ရွိတဲ့ ေဒသ (ႏိုင္ငံ) အျဖစ္နဲ႔ရပ္တည္ေနတာဟာ အတုယူခ်င္ရင္
နမူနာေကာင္းတစ္ခုပါ။ (ခၽြင္းခ်က္နဲ႔ အခက္အခဲေတြကိုေတာ့ ေကာင္းက်ိဳးနဲ႔စာရင္နည္းတာမို႔ သီးသန္႔မ
ေျပာေတာ့ပါဘူး)။ ဒီလိုဆင္တူရိုးမွားပံုစံကို ၾသစေၾတးလ်ႏိုင္ငံမွာလည္း ေတြ႕ရႏိုင္ပါတယ္။ အေနာက္ႏိုင္ငံ
သားေတြဟာ မေကာင္းတာလုပ္သူေတြ အမ်ားႀကီးရွိသလို မတရားတာကိုလက္မခံပဲ ရဲရဲဝံ့ဝံ့ရင္ဆိုင္မယ့္
သူေတြ၊ အမွန္တရားဖက္က ဝိုင္းဝန္းရပ္ တည္ေပးမယ့္သူေတြ ဘယ္တုန္းကမွ မေလ်ာ့နည္းခဲ့တာဟာ
အတုယူသင့္တဲ့ ကိစၥတစ္ခုပါ။

     ဒီကေန႔ျမန္မာျပည္ရဲ့ အေနအထားတစ္ခုကိုပဲ ၾကည့္ၾကရေအာင္။ အာဏာပိုင္ေတြရဲ့အလိုအရ ျမန္မာ
ျပည္ရဲ့ တိုင္းရင္းသားမ်ိဳးႏြယ္စုေပါင္းဟာ အရင္ ၁၃၅ မ်ိဳးကေန အခုဆို လိုသလိုေဖၚထုတ္ရင္း ၁၄၀ မက
ျဖစ္ေနေလာက္ပါၿပီ ။ ဒါေပမယ့္ ဘယ္လိုခြဲျခားေရတြက္ၾကသလဲဆိုတာ ဘယ္ေတာ့မွ ထင္သာျမင္သာ
ေအာင္ အေသးစိတ္ရွင္းရွင္းလင္းလင္း မေျပာၾကတာကို အေျခခံအားျဖင့္ေတြ႕ရပါတယ္။ သာမန္ျမန္မာ
ျပည္သားတစ္ဦးကိုေမးရင္ ဗမာ၊ မြန္၊ ရွမ္း၊ ခ်င္း၊ ကခ်င္၊ ရခိုင္၊ ကယား၊ ကရင္ဆိုတဲ့ အဓိကလူမ်ိဳးႏြယ္ေတြ
ရဲ့ေနာက္ ပအို႔ဝ္၊ ပေလာင္၊ ဝ၊ လီဆူး၊ ပေဒါင္၊ ဓႏု၊ ထားဝယ္၊ လားဟူေတြေလာက္ၿပီးရင္ ဆက္ရြတ္ဖို႔အ
ေတာ္ေလး ေႏွးေကြးလာပါလိမ့္မယ္။ လူမ်ိဳးႏြယ္စု ၁၀၀ ေက်ာ္လို႔ ေျပာတဲ့အထဲမွာ ခ်င္းတစ္မ်ိဳးထဲတင္ ၆၂
မ်ိဳး ျပန္ခြဲထည့္ထားတာက်ေတာ့ ရွင္းမျပႏိုင္ၾကေတာ့ပါဘူး။ ေတြးစရာက သက္ဆိုင္ရာသမိုင္းေတြကို
ေဖ်ာက္ဖ်က္တဲ့အျပင္ မ်ိဳးႏြယ္စုေတြ အေသးစိတ္ေတြထပ္ခြဲၿပီး ေသြးခြဲစနစ္ကိုက်င့္သံုးဖို႔ ႀကိဳးစားေနၾက
သလား၊ မဟုတ္ရင္လည္း အတင္းလြမ္းမိုးခ်ဳပ္ကိုင္ႏိုင္ဖို႔ အေၾကာင္းျပေကာင္းေအာင္ တမင္ဆင္ထားတာ
လားဆိုတာကိုပါ။

     တကယ္ျဖစ္ပ်က္ခဲ့တဲ့သမိုင္းဆိုတာ ျပင္လို႔ရေကာင္းတဲ့အရာေတြေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ ျပင္ေန
ၾကပါတယ္။ အမွန္ကေတာ့ ျဖစ္ၿပီးတာကို ဘယ္လိုမွျပင္လို႔မရတာ အားလံုးအသိပါ။ သက္ဆိုင္ရာလူေတြရဲ့
အျမင္အသိကိုသာ ျပင္ဖို႔ႀကိဳးစားေနၾကတာပါ။ (ဦးေအာင္ခင္ေရး ထားတဲ့ “အရပ္သားအျမင္နဲ႔ စစ္သားအ
ထင္” ဆိုတဲ့ေဆာင္းပါးနဲ႔ ႏိႈင္းယွဥ္ခ်ိန္ထိုးၿပီး ေတြးလို႔ရမယ္ထင္ပါတယ္။) သတိျပဳစရာက ဗမာေတြဟာ
ကိုယ့္သမိုင္းကိုယ္စိတ္ႀကိဳက္ေရးရင္း ကိုယ္ျဖစ္ေစခ်င္တာေတြကို အမွန္ထင္နစ္ေမ်ာေနမိၾကသလားဆိုတာ
ျပန္မဆန္းစစ္ၾကရင္ ေရရွည္မွာအခက္ႀကံဳစရာေတြ အမ်ားႀကီးရွိလာႏိုင္ပါတယ္။ ဒီေနရာမွာ တစ္ခုသတိ
ေပးခ်င္တာက (ဆရာ) ေဒါက္တာသန္းထြန္းဟာ လူအမ်ားေလးစားခံရတာ သိၾကမွာပါ။ ဒါေပမယ့္ ျမန္မာ
ျပည္ႏိုင္ငံေရး အေျခအေနအရ သူအပါအဝင္ ႏိုင္ငံေရးသမား၊ သမိုင္းဆရာေတြဟာ သူတို႔သိသမွ် အျပည့္
အစံုကို မွန္မွန္ကန္ကန္ေျပာႏိုင္ ေရးႏိုင္ခဲ့ၾကရဲ့လားဆိုတာ သံသယရွိစရာပါ။ တစ္ခုရွိတာက သူတို႔ရဲ့အသိ
ပညာနဲ႔ရိုးသားမႈကို ေမးခြန္းထုတ္တာမဟုတ္ဖူးဆိုတာေတာ့ နားလည္ေစခ်င္ပါတယ္။ ခုခ်ိန္မွာ သက္ရွိသ
မိုင္းအခ်ိဳ႕ က်န္ရစ္ေနၾကတုန္းပါ။ သူတို႔သိသမွ် အမွန္ေတြကို စာအကၡရာျပည့္ျပည့္စံုစံု တင္ႏိုင္ၾကရင္ေတာ့
ျဖင့္ ၂၀ ရာစုမွာ လိုေနခဲ့တဲ့ကြက္လပ္အခ်ိဳ႕ကိုျဖည့္ဖို႔နဲ႔ လိုရာဆြဲဝါဒျဖန္႔ခဲ့တာအခ်ိဳ႕ကို တန္ျပန္ေျခဖ်က္ႏိုင္
ေကာင္းပါတယ္။

     သမိုင္းမွာျပန္ၾကည့္ရင္ ျမန္မာျပည္ကို မြန္ဂိုေတြလာတိုက္စဥ္အခါက မြန္ဂိုစစ္သူႀကီးကို စီးခ်င္းထိုးၿပီး
အႏိုင္ယူေပးခဲ့သူဟာ မြန္သူရဲေကာင္းသမိန္ဗရမ္းပါ။ ဗမာဘုရင္ကို မသတ္ခဲ့တာ၊ ဗမာအမတ္ေတြကို မေသ
ေအာင္ သတိ္ေပးခဲ့သူဟာ (လူ ၁၀၀ နဲ႔ ၄၀၀ မတန္တဆအတိုက္ခံရၿပီး က်ဆံုးခဲ့တဲ့) မြန္သူရဲေကာင္း
လဂြန္းအိမ္ပါ။ ဒီအျဖစ္ေတြနဲ႔တင္ ျမန္မာ့သမိုင္းကို ေျပာင္းျပန္မလွန္ႏိုင္ရင္ေတာင္ ဒီကေန႔က်ေနာ္တို႔သိတဲ့
ျမန္မာႏိုင္ငံႀကီးဆိုတာနဲ႔မတူတဲ့ ေျပာင္းလဲမႈေတြကို ေပးႏိုင္ခဲ့မွာေသခ်ာပါတယ္။ ဒါေပမယ့္တကယ္တန္း
က်ေတာ့ မြန္ေတြမွာ အျပန္အလွန္အသိအမွတ္ျပဳတာကို မခံၾကရတဲ့အျပင္ လူမ်ိဳးနဲ႔ယဥ္ေက်းမႈကိုပါ ဝါးမ်ိဳ
ခံေနရပါတယ္။

     သမိုင္းမွာ ဗမာေတြကံေကာင္းတာ တစ္ခုရွိပါေသးတယ္။ ဘုရင့္ေနာင္လက္ထက္မွာ နန္းတြင္းကို ဓါးစာ
ခံအျဖစ္ေခၚထားခဲ့တဲ့ နာရက္စူဝမ္မင္းသားဟာ သူဘုရင္ (King Naresuan the Great) ျဖစ္လာတဲ့အခါမွာ
စီယံ (Siam) လို႔ေခၚတဲ့ ကေန႔ထိုင္းႏိုင္ငံကို ျပန္စုစည္းၿပီး အင္းဝကို စစ္သည္ ၁ သိန္းနဲ႔ခ်ီခဲ့ရာမွာ လမ္းတစ္
ဝက္မွာ နတ္ရြာစံခဲ့တာေၾကာင့္ သမိုင္းတစ္ပတ္မလည္ခဲ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။

     က်ေနာ္တစ္ေယာက္ထဲအျမင္အေနနဲ႔ အဓိကအဆိုတစ္ခုျပဳခ်င္တာက “ဗမာ” ေတြမွာ အေျခခံက်တဲ့
စိန္ေခၚမႈတစ္ရပ္ ရွိေနပါတယ္။ အဲဒါကေတာ့ “ဗမာဆိုတာဘာလဲ ၊ ဘယ္လို အနက္အဓိပၸါယ္ဖြင့္ဆိုခံ
ယူၿပီး သတ္မွတ္ရပ္တည္ၾကမလဲ” ဆိုတာပါ ။ ထူးဆန္းေကာင္းထူးဆန္းပါလိမ့္မယ္။ ဒါေပမယ့္ ဗမာေတြရဲ့
ဆင္းသက္လာပံု အဦးအစကို ျပန္ေကာက္ၾကည့္ရင္ အေစာပိုင္းဟာ အေတာ္အသင့္ေဝဝါးေနၿပီး ေသြးေႏွာ
မႈေတြလည္း ရွိေနႏိုင္တာေတြကို သတိထားမိၾကရင္ေတာ့ ဒီေမးခြန္းကို ပိုၿပီးအျမင္ၾကည္ႏိုင္ၾကမယ္လို႔ ယံု
ၾကည္ပါတယ္။

     ဗမာေတြနဲ႔ပတ္သက္လို႔ အမ်ားသိတဲ့အခ်က္အခ်ိဳ႕ကို ေယဘုယ် စီၾကည့္ရေအာင္။

** ဗမာေတြရဲ့ မူလအစကို အားလံုးလက္ခံႏိုင္ၾကမယ့္ ေနာက္ခံသမိုင္းကို ေရေရရာရာစနစ္တက် သုေတ
သနျပဳ တည္ေဆာက္အဆိုျပဳထားခ်က္ေတြ ခုထိမရွိေသးဘူးလို႔ ေယဘုယ်ေျပာလို႔ရပါတယ္။ အိႏိၵယ
ေနာက္ခံနဲ႔ သာကီႏြယ္လိုလို၊ တိဘက္ကဆင္းလာတဲ့ အႏြယ္လိုလိုနဲ႔ ဗမာအစ တေကာင္းက၊ ဗမာအစ
ေက်ာက္ဆည္ကအျပင္ လူသားအစ ပံုေတာင္ပံုညာကဆိုၿပီး အဆက္အစပ္သက္ေသျပမႈေဝဝါးဝါးေတြရဲ့
ေရာသမေမႊခ်က္ေတြဟာ နားလည္ရပိုခက္လာစရာေတြပဲ ျဖစ္ေနပါတယ္။ ဗမာလူမ်ိဳးကို တိဘက္-ျမန္မာ
စကားအုပ္စုထဲ ထည့္သြင္းခံထားရေပမယ့္ စကားမွာလည္း ခုထိဆက္စပ္သက္ေသျပလို႔ မရၾကေသးပါဘူး။

** ပုဂံမတိုင္ခင္ ပ်ဴလူမ်ိဳးေတြအျပင္ ကမ္းယံနဲ႔ သက္လူမ်ိဳးေတြ ရွိခဲ့ၾကတယ္လို႔ဆိုတယ္။ ပ်ဴျပည္ပ်က္တယ္
လို႔ သိၾကရျပန္ပါတယ္။ ပ်ဴ၊ ကမ္းယံ၊ သက္ေတြဟာ ဒီကေန႔ဘာလူမ်ိဳးလဲ၊ ဘယ္ကိုေျပာင္းသြားၾကလဲ၊ မ်ိဳး
ျပဳတ္သြားလား၊ ဗမာေတြကမ်ိဳးျဖဳတ္လိုက္တာလား၊ ဗမာေတြကိုယ္တိုင္က အဲဒီလူမ်ိဳးေတြရဲ့ အဆက္အႏြယ္
သို႔မဟုတ္ ေသြးေႏွာသူေတြလား။ ေမးစရာေမးခြန္းေတြအမ်ားႀကီးရွိေပမယ့္ မွတ္တမ္းသက္ေသေတြမရွိ သို႔
မဟုတ္ ရွာမေတြ႕ေသးတာေၾကာင့္ အတူေနခဲ့တာေသာ္လည္းေကာင္း၊ ေသြးေႏွာ ေရာေထြးသြားတာေသာ္
လည္းေကာင္း ယူဆလို႔ရႏိုင္ျပန္ပါတယ္။

** ပုဂံေခတ္ကတည္းကစၿပီး မြန္ေတြနဲ႔ကူးလူးဆက္ဆံမႈ အေတာ္မ်ားမ်ားေတြ႕ရတာေၾကာင့္ မြန္-ဗမာေသြး
ေႏွာမႈေတြ အေတာ္ရွိခဲ့တယ္လို႔လည္း ေကာက္ခ်က္ဆြဲအဆိုျပဳလို႔ ရႏိုင္ျပန္ပါတယ္။ အင္းဝေခတ္ မြန္-ဗမာ
ႏွစ္ေလးဆယ္စစ္ပြဲလိုမ်ိဳး အႀကိတ္အနယ္တိုက္ခိုက္ႏိုင္ခဲ့ၾကတဲ့ မြန္လူမ်ိဳးေတြဟာ ကေန႔အခ်ိန္မွာ ဗမာေတြ
ထက္ လူဦးေရအဆမတန္နည္းေနတာ၊ မြန္ေဒသေတြျဖစ္တဲ့ ျမန္မာျပည္ေအာက္ပိုင္းတစ္ခုလံုး ကေန႔ျမန္
မာျပည္ထဲ ပါဝင္ဖြဲ႕စည္းထားတာဟာလည္း ထည့္တြက္စရာပါ။ ေယဘုယ်အားျဖင့္ေတာ့ ေသြးေႏွာသြား
တယ္လို႔ပဲ ဆိုလို႔ရႏိုင္ပါတယ္။ (မြန္ျပည္နယ္သတ္မွတ္ဖို႔လုပ္စဥ္တံုးက ဖြဲ႕စည္းေပးခဲ့တဲ့ စံုစမ္းေရးေကာ္မရွင္
ကလည္း ဒါကိုအတည္ျပဳေပးခဲ့ၿပီးပါၿပီ) ။ အထူးသျဖင့္ ေအာက္ျပည္ဖက္မွာဆိုရင္ တစ္ခါတစ္ရံ ဆံုလာသူ
ေတြထဲက မြန္၊ ကရင္တိုင္းရင္းသားပံုေတြ ေပါက္ေနေပမယ့္ သူတို႔ကိုယ္ကို ဗမာလို႔ပဲ ေျပာေနၾကသူေတြကို
ေတြ႕ဖူးျမင္ဖူးၾကမွာပါ။ (ေနာက္တစ္မ်ိဳးကေတာ့ ကျပားမွန္းေသခ်ာေပမယ့္ လူမ်ိဳးတစ္ဖက္ကိုပဲ ခံယူထားတဲ့
သူေတြပါ။ ကိုယ္ပိုင္ျမင္မိတာကေတာ့ ေယဘုယ်အားျဖင့္ ရခိုင္ကေလးတစ္ေယာက္ကို က်ေနာ္ေမြးစားလို႔
သူကရင္စကားေျပာၿပီး သူ႔ကိုယ္သူ ကရင္လို႔ခံယူရင္ သူဟာကရင္ပါပဲ။ က်ေနာ့္သားသမီးျဖစ္ေပမယ့္ အ
ေၾကာင္းတစ္စံုတစ္ရာေၾကာင့္ ခ်င္းမိသားစုထဲေရာက္ၿပီး ခ်င္းစကားေျပာ၊ သူ႕ကိုယ္သူ ခ်င္းပါဆိုရင္ က်ေနာ္
လက္ခံရမွာပါပဲ)။

** အေစာပိုင္းေခတ္မွာ ရွမ္းေတြအထက္ဗမာျပည္ကို ေအာင္ႏိုင္ၿပီး ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ (ႀကီးစိုး) အုပ္ခ်ဳပ္ခဲ့
တာဟာလည္း သမိုင္းမွာအထင္အရွားပါေနတာမို႔ ကူးလူးဆက္ဆံမႈ၊ ေသြးေႏွာမႈေတြကေတာ့ အထူးထပ္
ေျပာစရာကိုလိုမယ္မထင္ပါဘူး။

** ဘန္ေကာက္ပို႔စ္သတင္းစာမွာ ယိုးဒယားပညာရွင္တစ္ဦး တင္ျပခ်က္ကိုျမင္ဖူးပါတယ္။ သူ႕အဆိုအရ
ပုဂံေခတ္ (ေႏွာင္း) ဝန္းက်င္ယိုးဒယားႏိုင္ငံနယ္နိမိတ္ဟာ ပုဂံေအာက္နားအထိေအာင္ေရာက္ေနခဲ့ပါတယ္။
ဒီေနရာမွာ သတိျပဳစရာက ျမန္မာျပည္သူျပည္သားေတြ မသိေသးတဲ့ (အခ်ိဳ႕လည္း မသိခ်င္တဲ့) ရွည္လ်ား
ရႈပ္ေထြးတဲ့သမိုင္းနဲ႔ ေရွးအရင္ေရာက္ရွိေနထိုင္ခဲ့သူေတြကို ထည့္မတြက္ပဲ မျဖစ္ပါဘူး။ ျမန္မာ့သမိုင္းမွာ
အေသးစိတ္မပါပဲ လစ္ဟာေနတဲ့ေဒသ အခ်ိန္ေတြကို အေသအခ်ာေလ့လာရင္ျမင္ႏိုင္ၾကပါတယ္။ ဒါ့ျပင္
နယ္နိမိတ္ဆိုတာဟာလည္း အေနာက္ႏိုင္ငံေတြ နယ္ခ်ဲ႕ၿပီးေနာက္ပိုင္းမွ ျဖစ္လာတာ ပညာရွင္တိုင္းလက္ခံ
ထားၾကတဲ့အခ်က္ပါ။ အလြယ္ဆံုးနမူနာအေနနဲ႔ေျပာရရင္ ကရင္ျပည္နယ္ ဖာပြန္ၿမိဳ႕တစ္ဝိုက္ကဥယ်ာဥ္ျခံ
ေတြဟာ ကေန႔ထိုင္းႏိုင္ငံမွာရွိတဲ့ ေျမရွင္ေတြကပိုင္ဆိုင္ခဲ့တာေၾကာင့္ ဒုတိယကမၻာစစ္မၿပီးခင္အထိ သူတို႔
ပိုင္တဲ့ ဥယ်ာဥ္ျခံေျမေတြအတြက္ အဌားခ (သီးစားခ) လာေကာက္ေနခဲ့ၾကတာကို နယ္ခံလူႀကီးမ်ားအဆို
အရ သိရပါတယ္။ စစ္ၿပီးေနာက္ နယ္နိမိတ္ေတြ အတိအက်လုပ္ၾကတဲ့အခါမွာေတာ့ သူတို႔ေျမေတြကိုဆံုးရံႉး
သြားၾကရၿပီး သီးစားခေကာက္ခံတာေတြလည္း ရပ္ဆိုင္းသြားခဲ့ရပါတယ္။ ဆိုခ်င္တာက ျမန္မာ့သမိုင္းဟာ
အျခားတိုင္းရင္းသားေတြနဲ႔ အိမ္နီးခ်င္းလူမ်ိဳးေတြရဲ့ သမိုင္းေတြနဲ႔ တိုက္ဆိုင္ရွာေဖြေဖၚထုတ္ ေလ့လာမွတ္
တမ္းတင္ဖို႔ လိုေနေသးတာကိုပါ။

** တဆက္ထဲမွာ တရုပ္ေတြဝင္တိုက္ခဲ့တာေတြ၊ ယိုးဒယား ရခိုင္ စစ္တေကာင္းစစ္ပြဲေတြကအစ ေခတ္
အဆက္ဆက္ စစ္ခ်ီစစ္တက္ခဲ့တာေတြဟာလည္း ေသြးေႏွာစရာအေၾကာင္းေတြပါ။ အရင္ေခတ္ေတြက
စစ္တို႔ရဲ့ထံုးစံျဖစ္တဲ့ စစ္ႏိုင္သူေတြက ရံႉးသူရဲ့နယ္ထဲမွာ သူတို႔လူေတြကို အေျခစိုက္ေနရစ္ေစခဲ့တာ (ဥပမာ
- အေလာင္းစည္သူထားခဲ့တဲ့ ကေန႔ထားဝယ္ေတြ၊ ဘုရင့္ေနာင္ထားခဲ့တဲ့ ကေန႔ယိုးဒယားကရင္အခ်ိဳ႕၊
တနသၤာရီဖက္က အခ်ိဳ႕ရွမ္းရြာေတြ)၊ စစ္ႏိုင္တဲ့အခါ ရႉံးသူရဲ့ လက္မႈ အႏုပညာသည္ေတြနဲ႔ အသံုးဝင္မယ့္
သူေတြကို ေထာင္ေသာင္းနဲ႔ခ်ီၿပီး ျပန္ေခၚလာတာ၊ ေရႊသမင္ မင္းႀကီးတာကလြတ္သလို ဘုရင္မ်ားရဲ့ လူမ်ိဳး
ျခားမင္းသမီးေတြနဲ႔ လက္ဆက္ခဲ့တာေတြကေတာ့ ေရတြက္လို႔ ကုန္မယ္မထင္ပါဘူး။ ဒါဟာလည္း ေသြး
ေႏွာေစတဲ့ ျပယုဂ္ေတြပါ။ ေသြးစပ္သူ (ကျပား) ေတြကို ေခတ္အဆက္ဆက္မွာ မ်ိဳးအျပဳတ္ သုတ္သင္ခဲ့ၾက
တယ္လို႔ မွတ္တမ္းမွတ္ရာေတြ မရွိတဲ့အျပင္ ပညာရွင္ေတြရဲ့ ရွာေဖြ ေတြ႕ရွိခ်က္ေတြအရ လူမ်ိဳးတိုင္းေသြး
ေႏွာေနၾကတယ္ဆိုတာဟာလည္း ထည့္တြက္စရာပါ။ ခ်ဳပ္ရရင္ေတာ့ ဒီကေန႔ ဗမာေတြဆိုတာဟာ ကိုယ့္
ကိုယ္ကိုဗမာလို႔ နားလည္သတ္မွတ္ေနလို႔ ဗမာဆိုၿပီးျဖစ္ေနတာပါ။ ယဥ္ေက်းမႈနဲ႔ ဓေလ့ေတြမွာလည္း ႒ာ
ေနျခံေပါက္ဆိုတာထက္ အိႏၵိယ၊ မြန္နဲ႔ ယိုးဒယားတို႔ဆီက ရလာတာေတြကို ရွိထားတာေတြနဲ႔ ေပါင္းစပ္မြမ္း
မံၿပီး အသံုးတည့္ေအာင္ လုပ္ထားတာေတြဆိုတာ စိတ္ရွင္းရွင္းထားရင္ ျမင္နိုင္ၾကပါတယ္။

     ဒါေတြ ထုတ္ႏႈတ္ျပေနတာဟာ ဗမာလူမ်ိဳးကို တိုက္ခိုက္ခ်ိဳးဖဲ့ဖို႔ ႀကိဳးစားဖို႔မဟုတ္ပါဘူး။ အမွန္ကို ဝိုင္း
ဝန္းအေျဖရွာၿပီး ကိုယ့္ကိုယ္ပိုင္လကၡဏာ (identity) သတ္မွတ္ဖို႔နဲ႔ ေရွ႕ေလွ်ာက္ဘယ္လို စိတ္ဓါတ္ေတြ
ထားၿပီး ေတြးေခၚေလွ်ာက္လွမ္းၾကမယ္ဆိုတာကို လမ္းေၾကာင္းေဖၚႏိုင္ေအာင္ အေျခခံအုတ္ျမစ္ေတြကိုခ်
ႏိုင္ဖို႔ အဓိကထားေထာက္ျပခ်င္တာပါ။

     ဒီေနရာမွာျမင္မိတာက လူက်င့္ဝတ္ေတြနဲ႔ ဖီလာဆန္႔က်င္တဲ့ မ်ိဳးမစစ္ေတြလို႔ႏွိမ့္ခ်ေတြးေတာမယ့္ အ
ေတြးအျမင္ စိတ္ဓါတ္ေတြအစား အဂၤလိပ္ေတြလို ေသြးေႏွာေပမယ့္ ႏိုင္ငံႀကီး လူမ်ိဳးႀကီးတစ္ရပ္အေနနဲ႔
ကမၻာမွာ သိကၡာရွိရွိ ရပ္တည္ႏိုင္ခဲ့တာမ်ိဳးကို အားက်အတုယူၾကလို႔ရပါတယ္။ ႏိႈင္းယွဥ္ၾကည့္ရင္ ဗမာနဲ႔
အဂၤလိပ္ေတြရဲ့ေနာက္ေၾကာင္းပံုစံဟာ ဒီတစ္ေနရာေတာ့ ဆင္တူယိုးမွာလို႔ေတာင္ ေယဘုယ်ဆိုလို႔ရႏိုင္ပါ
တယ္။ လူမ်ိဳးအရ ေသြးေႏွာမႈေတြရွိႏိုင္သလို အိႏိၵယ၊ မြန္၊ ယိုးဒယားေတြဆီက စာေပ၊ ယဥ္ေက်းမႈနဲ႔ ပ
ညာေတြကိုယူေဆာင္လာခဲ့ၿပီး ကိုယ့္နဲ႔ကိုက္ညီမယ့္အေနအထားကို ေပါင္းစပ္ေပးႏိုင္ခဲ့လို႔ ဒီကေန႔ျမန္မာ
ျပည္မွာ အဓိကလူမ်ိဳးစုအေနနဲ႔ ရပ္တည္ေနႏိုင္တာဟာ ေအာင္ျမင္တယ္လို႔ ေခၚလို႔ရပါတယ္။ ဘယ္လူမ်ိဳး
မဆို ႏွိမ့္ခ်အေျပာခံရလို႔ လူအျဖစ္ကေန နိမ့္မေလွ်ာသြားႏိုင္ပါဘူး။ လက္ရွိပကတိကိုနားလည္လက္ခံၿပီး
ဆက္ေလွ်ာက္သြားတာဟာသာ လက္ေတြ႕က်တဲ့နည္းလမ္းပါ။ ျမန္မာျပည္ (နဲ႔ အာရွ) ရဲ့ သေဘာသဘာ
ဝအရ နိမ့္က်ေနတဲ့စိတ္ဓါတ္ေတြကိုေတာ့ ႀကီးႀကီးျမင့္ျမင့္ထားတတ္ေအာင္ ပ်ိဳးေထာင္ဖို႔လိုပါလိမ့္မယ္။

     ျမန္မာျပည္မွာ ကေန႔အထိ အားနည္းေနတဲ့အဓိကတစ္ခ်က္ကေတာ့ ေခတ္မွီသမိုင္းပညာရွင္နဲ႔ နည္း
ပညာ ကရိယာေတြအသံုးျပဳတဲ့ ေလ့လာမႈေတြပဲဆိုတာ ျငင္းလို႔ရမယ္မထင္ပါဘူး။ ေခတ္ေျပာင္းလဲေန
သလို သမိုင္းကိုေလ့လာရာမွာလည္း အေသးစိတ္ဘာသာရပ္ခြဲေတြ၊ ဘာသာရပ္ကူးယွက္ေလ့လာမႈေတြ
(cross displine) အျပင္ စက္ကရိယာနဲ႔ နည္းပညာအသစ္ေတြကိုပါ တြဲစပ္သံုးၿပီး လူသားမ်ိဳးႏြယ္ေတြရဲ့
သမိုင္းဇစ္ျမစ္ကို ပိုၿပီးတိတိက်က် ပံုေဖၚလာေနၾကတဲ့ အေနအထားကို ေရာက္ေနပါၿပီ။ ခၽြင္းခ်က္တစ္ခု
ေတာ့ ရွိပါတယ္။ ကိုယ့္သမိုင္းကိုယ္ အတိအက်သိရရင္ လက္ရွိတည္ေဆာက္ထားၿပီးတဲ့ အိပ္မက္နဲ႔ စိတ္
ကူးေတြ ၿပိဳကြဲေျပာင္းလဲသြားမွာ စိုးရိမ္ေနရင္ေတာ့လည္း ကိုယ္ပိုင္ေရြးခ်ယ္မႈပါပဲ။

     ဒီလိုေျပာေနတာေတြဟာ မႏိုင္တဲ့ဇာတ္ကို ကဖို႔ ႀကိဳးစားတယ္လို႔ ေျပာႏိုင္ၾကပါတယ္။ ဒီေတာ့ အေပၚ
ကေရးခဲ့သမွ်ေတြနဲ႔ပတ္သက္လို႔ မွတ္ခ်က္တစ္ခုျပဳခ်င္တာကေတာ့ ဒီစာဟာ ေတြးစရာအခ်ိဳ႕ကို မ်ိဳးေစ့ခ်
ေပးရံု ျခံဳငံုတင္ျပေဆြးေႏြးခ်က္တစ္ခုသာျဖစ္ၿပီး သမိုင္းအျပည့္အစံုခင္းၿပီးတင္ဆက္တဲ့ စာတမ္းတစ္ေစာင္
မဟုတ္တဲ့အတြက္ ဖတ္သူရဲ့ေနာက္ခံနဲ႔ သိျမင္နားလည္မႈအေပၚတည္မွီၿပီး အျမင္အေတြးေတာ့ အမ်ားႀကီး
ကြာသြားႏိုင္တဲ့ကိစၥပါ။ က်ေနာ္ဟာ ဗမာပညာေရးစနစ္နဲ႔ႀကီးျပင္းလာတာမို႔ သာမန္ဗမာတစ္ဦး နားလည္
ထားသေလာက္ တင္ျပထားတာျဖစ္ပါတယ္။ အကယ္၍ ျမန္မာျပည္သမိုင္းအေၾကာင္းကို ပိုၿပီးက်ယ္က်ယ္
ျပန္႔ျပန္႔ ေလ့လာနားလည္ထားတဲ့ ေဆြးေႏြးတင္ျပလိုသူမ်ားရွိရင္လည္း ႀကိဳဆိုပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ က်ေနာ္
ဟာ သာမန္ဗမာတစ္ေယာက္ရဲ့ အေျချပဇယား (meter) လို ကိုယ္စားျပဳေနတာေၾကာင့္ က်ေနာ္မွားတယ္
ဆိုတာ ေထာက္ျပႏိုင္သူအေနနဲ႔ ျမန္မာတစ္ျပည္လံုးက လူေတြပါသိေအာင္၊ လက္ခံလာေအာင္ ေနာက္တစ္
ဆင့္လုပ္ဖို႔လည္း လိုမွာေသခ်ာပါတယ္။

     ထို႔နည္းတူစြာပဲ တစ္ဖက္မွာ ေျပာင္းျပန္ ျပန္ေတြးရင္ ျမန္မာျပည္ကလူမ်ိဳးစုအေတာ္မ်ားမ်ားဟာလည္း
ဗမာနဲ႔ေသာ္လည္းေကာင္း၊ အျခားမ်ိဳးႏြယ္စုမ်ားနဲ႔ေသာ္လည္းေကာင္းး ေသြးေႏွာေနႏိုင္တာကို သတိျပဳၾက
ရမွာျဖစ္ပါတယ္။ ယဥ္ေက်းမႈနဲ႔ ဓေလ့ထံုးတမ္းေတြမွာလည္း ေရာေႏွာသြားတာေတြရွိသလို ဗမာေတြလို
ေပါင္းစပ္ဆန္းသစ္တီထြင္မႈေတြ အားနည္းခဲ့လို႔ တျဖည္းျဖည္း ေနာက္က်က်န္ရစ္မယ့္အေနအထားကို ဦး
တည္ေနၾကတာလည္း ရွိပါတယ္။ ဒီလို ေနာက္ေၾကာင္းျပန္လွည့္လို႔ မရႏိုင္တဲ့အေျခအေနေတြဟာလည္း
ျမန္မာျပည္မွာ လူမ်ိဳးေရးခြဲျခားတဲ့ ဘယ္လိုအျပဳအမူမ်ိဳးကိုမွ လက္မခံသင့္ မက်င့္သံုးသင့္တဲ့ အေၾကာင္းရင္း
ခံႀကီးေတြလို႔ ျမင္မိပါတယ္။

    အခ်ဳပ္ဆိုရရင္ေတာ့ ဗမာေတြေကာ အျခားတိုင္းရင္းသား ညီအစ္ကိုေမာင္ႏွမေတြအေနနဲ႔ ေနာက္ျပန္
လွည့္လို႔မရေတာ့တဲ့ ခါးသီးတဲ့အမွန္တရားေတြကို ရင္ဆိုင္လိုက္ပါ၊ ေဆြးေႏြးတိုင္ပင္ႏွီးေႏွာၾကၿပီး ေရွ႕
ေလွ်ာက္မယ့္လမ္းကို စုေပါင္းအုတ္ျမစ္ခ်လိုက္ၾကပါ၊ ယွဥ္တြဲေနထိုင္ေနၾကတဲ့ ဘယ္လူမ်ိဳး ဘာသာ ဝါဒ
အဆင့္အတန္းမ်ိဳးနဲ႔မဆို အတူရင္ေပါင္တန္းၿပီး အက်ိဳးရွိမယ့္အနာဂါတ္ဆီကို စာမ်က္ႏွာသစ္တစ္ခု ရဲရဲဝံ့ဝံ့
ဖြင့္လိုက္ၾကစမ္းပါလို႔သာ ေစတနာရွင္းရွင္းနဲ႔ တိုက္တြန္းလိုက္ခ်င္ပါတယ္။


မန္းကိုကို
၁၅၊ ၀၂၊ ၂၀၁၁

မွတ္ခ်က္ - ျမန္မာ့သမိုင္း ေက်ာင္းသံုးသင္ရိုး၊ မန္းသင့္ေနာင္(ေကာ့ကရိတ္)ရဲ့ ကရင္ျပည္နယ္သမိုင္း၊ အီးအန္စီထုတ္ စာအုပ္ေတြ၊
              ႏိုင္ေဖသိန္းျဇာရဲ့ ဥကၠဌႀကီးႏိုင္ေရႊက်င္ႏွင့္ ေတာ္လွန္ေရးသမားလိုစာအုပ္ေတြအျပင္ မွတ္တမ္းမရွိပဲေက်ာ္ျဖတ္ခဲ့ဖူးတဲ့
              စာအုပ္စာေပေတြနဲ႔ အင္တာနက္ထဲကျခံဳငံုမိတာေတြကို သင့္ေတာ္သလိုဆြဲယူသံုးစြဲတင္ျပထားတာျဖစ္ၿပီး reference လို
              တိုက္ရိုက္ညႊန္းဆိုမႈေတြမဟုတ္ပဲ bibliography ဆန္ဆန္ ယူငင္သံုးသပ္ထားတာမို႔လို႔ အမွားအယြင္းမ်ားပါခဲ့ရင္လည္း
              မူရင္းေရးသူေတြထက္ က်ေနာ့္အမွားျဖစ္ဖို႔မ်ားတယ္လို႔ စကားပလႅင္ခံထားပါရေစ။

16 comments:

  1. တုတ္ထမ္းၿပီး ျငင္းရလိမ့္မယ္... (လို႕.. ေျပာကို မေျပာခ်င္ေတာ့ပါဘူး) :P

    ReplyDelete
  2. မန္းကိုကို ၿမန္မာနိ ုင္္္ငံကသမိုင္းပညာ၇ွင္နဲ ့ အခုလက္၇ိွေဖာ္လံဖားအခ်ိဳ ့ေသာစာနယ္၇ွင္းသမားေတြကို လက္၇ိွ အေၿခေနနဲ ့အၿဖစ္မွန္ကိုမတင္ၿပ မေ၇းသား၇ဲ၇င္ သမိုင္းပညာ၇ွင္နဲ ့ စာေ၇းဆ၇ာမလုပ္ပါနဲ ့ လို ့...(စိတ္နာတယ္..)

    ReplyDelete
  3. @ An Asian Tour Operator - ပုဂံရာဇဝင္ က်ဥ္းက်ဥ္းကေလးကိုေတာင္ တုတ္ထမ္းျငင္းဖို႔ ရွိတဲ့ေနာက္ လက္ရွိတစ္ႏိုင္ငံလံုးစာကေတာ့ ဒံုးက်ည္ အေျမာက္ေတြနဲ႔ခ်ိန္ၿပီး ေျပာၾကရတာ ဘယ္ဆန္းမလဲ Datuk ရယ္ ။

    တစ္ခုရွိတာက သမိုင္းကိုစိတ္ပါဝင္စားၿပီး တကယ္တန္းလိုက္စားသူေတြမ်ားလာရင္ ၊ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ ေလ့လာဖို႔ အခြင့္အေရးေတြရလာရင္ ၊ ျမန္မာျပည္သူ ျပည္သားေတြ ခုထက္ အျမင္ပိုက်ယ္လာၿပီး သေဘာထားႀကီးႏိုင္ၾကရင္ ၊ ဥစၥာဓန ပညာေတြ ပိုႂကြယ္ဝလာၾကလို႔ အခ်ိန္ေတြ ပိုရလာၾကရင္ ၊ အဲဒါေတြအေပၚအေျခခံၿပီး အဆင့္အတန္းျမင့္ ပညာရွင္ေတြ က်ယ္က်ယ္ျပန္႔ျပန္႔ ထြက္ေပၚလာႏိုင္ခဲ့ရင္ေတာ့ တုတ္ထမ္းၿပီး “ျငင္းရမယ္” ဆိုတာတဲ့ အေနအထားကေန အိေႁႏၵသိကၡာရွိရွိနဲ႔ “အဆိုျပဳ ၊ ေဆြးေႏြးျငင္းခံုမႈေတြ” ဆီကို ဦးတည္သြားႏိုင္မယ္လို႔ေတာ့ ယံုၾကည္ပါတယ္ ။


    @ taunthumin - သာမန္ၾကည့္ရင္ေတာ့ စိတ္နာစရာေတြနဲ႔ အျပည့္ပါပဲ ။
    ဒါေပမယ့္ သိရက္နဲ႔ ထုတ္ေျပာဖို႔ အခြင့္အေရး အေျခအေန အေနအထား မရွိတဲ့သူေတြ ၊ ေရြးခ်ယ္သင္ၾကား ေပးတာေတြေလာက္သိၿပီး အျမင္က်ယ္ဖို႔ အခြင့္အေရးမရွိသူေတြလည္း ရွိေသးတာမို႔ အခ်ိဳ႕ကိုေတာ့ သံသယရဲ့အက်ိဳးကို ခံစားခြင့္ေပးတဲ့အေနနဲ႔ “ေဖါ့”ၿပီး စဥ္းစားေပးရတာမ်ိဳးေတြ ရွိပါတယ္ ။

    တဖက္မွာလည္း အျပစ္တင္စိတ္နာေနရံုနဲ႔ မၿပီးတာမို႔ ကိုယ့္နဲ႔ဆိုင္တဲ့ ဝတၱရားေတြလို သေဘာထားၿပီး ကိုယ္သိတာေတြကို လက္ဆင့္ကမ္းသြားေပးဖို႔ ၾကိဳးစားရင္ေတာ့ ေရရွည္မွာ လက္ရွိအေနအထားထက္ တစ္ဦးနဲ႔တစ္ဦး ပိုနားလည္လာႏိုင္ၾကဖို႔ လမ္းပြင့္လာမွာပါ ။ ေနာက္တစ္ခုက အသိျခင္းဖလွယ္တာတို႔ လက္ဆင့္ကမ္းတာတို႔ဟာ အခုလို ေအးေအးေဆးေဆးအခ်ိန္မွာပဲ ေျပာႏိုင္ခြင့္ မ်ိဳးေစ့ခ်ႏိုင္ခြင့္ ရွိပါတယ္ ။ မီးကုန္ယမ္းကုန္ တိုက္ခိုက္သတ္ျဖတ္ေနတဲ့ အခါလိုမ်ိဳးမွာ (ဥပမာ ၈၈ ဆႏၵျပတုန္း ၊ အီဂ်စ္ ဆႏၵျပတုန္း လိုေတြအပါအဝင္) ဒါေတြ သြားေျပာလို႔ ဘာမွ ထူးမလာႏိုင္ပါဘူး ။

    တကယ္ စိတ္နာတယ္ ၊ မေၾကနပ္ဖူး ၊ ကိုယ္ျဖစ္ေစခ်င္တာေတြ ရွိမယ္ဆိုရင္ေတာ့ လုပ္သင့္တာေတြကို (ခံစားမႈေတြ ေရွ႕တန္းမတင္ပဲ) တတပ္တအား လုပ္ကိုင္သြားဖို႔ အားေပးခ်င္ပါတယ္ ။

    ReplyDelete
  4. ေက်ာက္ကိုကိုFebruary 18, 2011 at 1:11 AM

    သမိုင္းကို လက္လြတ္စပယ္ေရးျပီး စတင္ဖ်က္ဆီးသြားတဲ့ ပုဂၢိဳလ္ၾကီး....
    လက္ထက္ကစလို႔ ..ဗမာသမိုင္းေတြ ျဖစ္ခ်င္သလိုျဖစ္ကုန္တာပဲ

    ReplyDelete
  5. ကိုမန္းသို႔၊ ေရွာက္ပြိဳင့္က ေရးစရာေနရာ မေတြ႔တာေၾကာင့္ ကူးယူေဖၚျပထားေၾကာင္း အသိေပးခြင့္ေတာင္းသြားပါတယ္။ အခ်ိန္ဆင္းရဲလြန္းလို႔ ခြင့္ျပဳခ်က္က်သည္ထိ ေစာင့္ဆိုင္းမသြားႏိုင္တာ အေပၚလဲ နားလည္ခြင့္လႊတ္ေပးပါရန္ ပန္ၾကားအပ္ပါတယ္။
    က်န္းမာရႊင္လန္းခ်မ္းေျမ႕ပါေစ။

    ReplyDelete
  6. @ ေက်ာက္ကိုကို (ခ) ေက်ာက္ေဟကို - နာမည္ေလး တပ္သြားပါဦးလား ခင္ဗ် ၊ ခုဟာက ပေဟဠိလုပ္သြားေလေတာ့ ဦးေနဝင္းမ်ားလား ၊ ဦးကုလားအတြက္လည္း မ်က္ခံုးကခပ္လႈပ္လႈပ္ ၊ မဟုတ္ရင္လည္း ရမ္းသမ္းေျပာပါတယ္လို႔ တခါတရံ အစြပ္စြဲခံရတဲ့ ေဒါက္တာလုစ္လိုလို ျဖစ္ေနပါ့မယ္ဗ်ာ ၊ :-)


    @ Zaw Myo Lwin - ကူးပါဗ်ာ ၊ ကူးပါ ။ အသိအမွတ္ျပဳသူေတြ ရွိရင္ပဲ ဝမ္းသာရမွာပါ ။

    ဘေလာ့ရဲ့ ညာဖက္အေပၚေထာင့္မွာ ေရးထားသလိုပဲ ဒီဘေလာ့က စာေတြကို ဘယ္သူမဆို လြတ္လြတ္လပ္လပ္ ယူသံုးနိုင္ပါတယ္ ။ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ ဆိုတဲ့ေနရာမွာ တဆင့္ခံ မွီးျငမ္းထားသူေတြကလြဲရင္ က်ေနာ့္နာမည္ကို မထည့္ပဲ (credit မေပးပဲ) သံုးတဲ့အထိကို ခြင့္ျပဳပါတယ္ ။ အျပည့္သံုးသံုး ၊ တစ္ပိုင္းျဖတ္သံုးသံုး ၊ ပိုေကာင္းေအာင္ျဖည့္ၿပီးသံုးသံုး စိတ္ႀကိဳက္လုပ္လို႔လည္း ရပါတယ္ ။

    တစ္ခုပဲ စကားေလး ခံထားခ်င္တာက - မူလရည္ရြယ္ခ်က္နဲ႔ အဓိပၸါယ္ လြဲသြား ေပ်ာက္သြား သို႔မဟုတ္ လိုရာဆြဲၿပီး အပ်က္သေဘာေဆာင္ေအာင္ လုပ္မွာေတြကိုေတာ့ မလိုလား မေမွ်ာ္လင့္ဖူး ဆိုတာပါ ။ စကားခံတယ္ ဆိုတဲ့အတိုင္းပဲ လုပ္သူေတြရွိရင္လည္း ဘာမွေတာ့ မတတ္ႏိုင္ပါဘူး ။ ျဖစ္စရာရွိတာေတြကေတာ့ ျဖစ္လာမွာပါပဲ ။

    ဘယ္လိုပဲျဖစ္ျဖစ္ ခြင့္ေတာင္းသြားတာေရာ တႏိုင္တပိုင္ ဝိုင္းတင္ေပးတဲ့အတြက္ပါ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ဗ်ာ ။

    ReplyDelete
  7. Yes Mann ko ko,

    I agree about your article.I worked in Thanintharyi town in 1990 plus.
    I met shan national there alot.
    I had been visited the whole Chin Hill and several acient temples in central Burma.
    I worked for a scholar author from french for Burmese Murals Painting.So, Mural paintings are precious.
    My father is Arakan andmom is Mon.
    I can speak bamar,english, japanese . alittle arakan and alittle mon bc of I live in Rangoon.
    Thank you very much for your article.I really apreciate that.
    Keep in touch.
    Dr.MYL

    ReplyDelete
  8. လာဖတ္တာေရာ ၊ တန္ဖိုးထားတာေရာ ၊ ေထာက္ခံေပးသြားတာေတြ အားလံုးအတြက္ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ ခင္ဗ် ။ က်ေနာ္လည္း မျဖစ္ညစ္က်ယ္ေလာက္နဲ႔ ႀကိဳးစားတင္ျပလိုက္တာ တုန္႔ျပန္မႈေတြ သိပ္မေတြ႕ရေတာ့ ကိုယ္ပဲလိုသြားသလား ၊ ေထာက္ျပစရာ မရွိၾကလို႔လား ၊ လက္မခံႏိုင္ၾကလို႔လား ၊ ေရးခဲ့သလိုပဲ တည္ေဆာက္ထားၿပီးသား အိပ္မက္ေတြ ေပ်ာက္သြားမွာပဲ စိုးသလား ၊ အမွန္ကို ရင္မဆိုင္ခ်င္ၾကတာလားနဲ႔ ေတြးစရာေတြ မ်ားေနခဲ့တာပါ ။

    တကယ္တန္းမွာ နံရံကပ္ပန္းခ်ီေတြအပါအဝင္ သမိုင္း ၊ သမိုင္းဝင္ရုပ္ပစၥည္းနဲ႔ ေနရာေဒသေတြကို ထိမ္းသိမ္းေလ့လာ ေဖၚထုတ္ဖို႔ေတြဟာ က်ေနာ္တို႔အားလံုးရဲ့ လုပ္သင့္တဲ့ ဝတၱရားေတြပါ ။ ခုေတာ့ ဘယ္အခ်ိန္ပ်က္စီးမလဲနဲ႔ လာဖ်က္ဆီးေလမလဲလို႔ တစ္ပိုင္းတစ္စအသိေတြနဲ႔ ထိုင္ေစာင့္ေနၾကရတဲ့ အေနအထားမွာ ေရာက္ေနတာဟာ အေတာ္မသင့္ေတာ္တဲ့ စိတ္မေကာင္းစရာ အေျခအေနပါ ။ ဒီၾကားထဲ အတၱအေျခခံ တလြဲဆံပင္ေကာင္းၿပီး ျပည္တြင္းစစ္အပါအဝင္ အပ်က္သေဘာ ေဆာင္ေနတာေတြကေတာ့ အထူးအပိုဆုလို႔ေတာင္ နာမည္တပ္ရမလိုပါပဲ ။

    တနသၤာရီဖက္မွာ ယိုးဒယာရွမ္းရြာေတြရွိတာ ဟုတ္ပါတယ္ ။ က်ေနာ္လည္း ထိုင္းႏိုင္ငံထဲမွာေနမွ သိခဲ့ရပါတယ္ ။ အခ်ိဳ႕ရွမ္းရြာေတြမွာ ျမန္မာျပည္ဖက္က မွတ္ပံုတင္ေတာင္ လုပ္မေပးပဲ “ညစ္” ထားတာေၾကာင့္ ထိုင္းႏိုင္ငံက သူတို႔ကို ခရီးသြားမွတ္ပံုတင္မ်ား စီစဥ္ေပးႏိုင္မလားလို႔ အသနားခံတဲ့သတင္း ဖတ္ရလို႔ သိခဲ့ရတာပါ ။ ကရင္ျပည္နယ္ဖက္မွာလည္း အခ်ိဳ႕ရွိေပမယ့္ ရမ္းသမ္းမေျပာခ်င္လို႔ ခ်န္ထားခဲ့တာပါ ။ ေသခ်ာတာတစ္ခုကေတာ့ အလြယ္တကူ ေတြ႕ႏိုင္တဲ့ ေရွးေဟာင္းအေမြအႏွစ္ေတြဟာ ကုန္သေလာက္ ရွိေနၿပီဆိုတာပါ ။ စိတ္မေကာင္းေပမယ့္ ခုထိေတာ့ လက္ပိုက္ၾကည့္ေနရတုန္းပါ ။

    လူမ်ိဳးကိစၥမွာလည္း က်ေနာ္ဟာ ကရင္ေသြးမ်ားၿပီး ကရင္လို႔ ခံယူထားလို႔ ကရင္ျဖစ္ေနတာပါ ။ (က်ေနာ့္ “ေဘး” ေတာ္သူတစ္ဦးကေတာ့ မြန္စကားကိုေတာ့ မြတ္ေနေအာင္ေျပာႏိုင္သူလို႔ သိရပါတယ္ )။ အေသးစိတ္ကို ေနာင္မွ ပို႔စ္တစ္ပုဒ္ေရးဦးမယ္လို႔ စိတ္ကူးပါတယ္ ။

    ေနာင္ကို လက္လွမ္းမီသမွ် သမိုင္းအေၾကာင္းအရာေတြကို ေလ့လာသြားဖို႔ စိတ္လည္းရွိပါတယ္ ။ က်ေနာ္ဟာ ပညာရွင္မဟုတ္လို႔လည္း တစ္ေၾကာင္းေၾကာင့္ အားနည္းခ်က္ေတြ အမ်ားႀကီးရွိေနမွာ ေသခ်ာပါတယ္ ။ ဒါေၾကာင့္ အႀကံျပဳခ်င္တာ ၊ ညႊန္ခ်င္တာေတြ ရွိရင္လည္း အားမနာတမ္း ေျပာႏိုင္ပါတယ္ ။ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ ။

    ReplyDelete
  9. ဟဲဟဲ ကိုမန္းရယ္
    ဗမာသမိုင္းဆိုတာၾကီးကို ေကာက္ေနတယ္ ေျဖာင့္ရေအာင္ ဆိုတာကေတာ့ ေဂၚဇီလာ အျမီးဆြဲသလိုပါဘဲ ။
    ဒီျပႆနာၾကီးကိုမကိုင္ခင္ အခ်က္ က ၂ခုဗ်
    ေကာက္ေနတယ္ဆိုမွာ ဘယ္ေလာက္ထိေကာက္ေနတာလဲ ။ ေကာက္ေနတာကိုေရာ ဘယ္သူေတြက ေျဖာင့္မလဲ ဒီလိုကိုး ။
    ကိုမန္းက ဟိုးပုဂံေတြ ဇလံုေတြနဲ ့ ခ်ီေတာ့ ေျပာမဆံုေပါင္ ေတာ ၃ေထာင္ ႏွံ ့ေတာ့မွာေပါ့ဗ်ာ ။
    အဲလို သမိုင္းေတြ ဘာေတြ လိမ္တာေတြ ခ်ီလိုက္တာနဲ ့ ထုလို ့လြယ္တဲ ့ ေန၀င္းၾကီး ေဆာ္ထည့္ျပီး ျပီးသြားရင္ေတာ့ ေလာကၾကီး ေတာ္ေတာ္လြယ္တာဘဲ :P
    ဗမာ့ သမိုင္းလို ့ဆိုလိုက္ရင္ ခုထက္ထိကို နိုင္ငံတကာ စံေတြနဲ ့ ညွိလို ့ ရနိုင္တဲ ့ သမိုင္းက်မ္းတေစာင္ကိုမွ ဗမာပညာရွင္ေတြ အတည္ျပဳထားနိုင္တာ မရွိေသးလို ့သာ အဆိုျပဳခ်င္ပါတယ္ ။ အဲဒါကိုဘယ္သူ လုပ္မလဲ ဆိုေတာ့ ကၽြန္ေတာ္လဲ မေျပာတတ္ပါခင္ဗ်ား
    ဒါေပမဲ ့အေထာက္အထား ဆိုတာကိုေတာ့ သတိထားၾကေစခ်င္တယ္ ။
    ဒါကိုေျပာရတာက ကိုယ္တိုင္ ပါ၀င္ခဲ့တဲ ့သူေတြရဲ ့ သက္ေသခံခ်က္ကိုေတာင္အတည္ျပဳမရနိုင္တာေတြ ့ေနရလို ့ပါ
    သတိထားမိတဲ ့အထဲက အစေလး တခ်ိဳ ့ဆြဲျပရရင္
    101 ေက်ာ္၀င္းေမာင္ရဲ ့ အေတြ ့အၿကံုမ်ားမွာ ဗိုလ္မွဴးဗထူးကို ဗိုလ္မွဴးၾကီးဗထူးလို ့ ဂ်မ့္ပမိုိုးရွင္းေပးတယ္
    လွ်ပ္တျပက္ဂ်ာနယ္မွာ သခင္တင္ျမက သဲကုန္းတိုက္ပြဲမွာ သခင္စိုးၾကီးက က်ည္ ၂၉ေတာင့္ပါတဲ ့ စတင္းနဲ ့ အားလံုးတက္လာတာမွ ထမင္းခ်က္ေရာ ဖိနပ္တိုက္ေရာ ၁၀ေယာက္မျပည့္တဲ ့ဂ်ပန္တပ္ကိုပစ္တာ ၁၅ေယာက္ေသတယ္ ။
    ခုထိ အထင္ကရျဖစ္တဲ ့ ေအာင္ဆန္းသူရိယ ဗိုလ္ေအးခ်ိဳဟာ ေအာင္ဆန္းသူရိယေတြထဲမွာ ရာထူးအၾကီးဆံုးျဖစ္တယ္ ဆိုတာေတြက မေ၀းလွတဲ ့သမိုင္းအခ်က္အလက္ေတြေတာင္ ပါ၀င္ခဲ့တဲ ့ သူေတြကိုယ္တိုင္ကိုက အျမင္မတူနိုင္တာကို ဘယ္လို ေျဖရွင္းမလဲ ။ tintoo

    ReplyDelete
  10. “မွတ္ခ်က္မ်ား” ဆိုတဲ့ ေဘးက gadget ေနရာမွာ “ဟဲဟဲ ကိုမန္းရယ္” လို႔ ေတြ႕လိုက္ေတာ့ ဟိုက္ အခၽြန္တစ္ခၽြန္ေတာ့လာၿပီ ဆိုၿပီး လန္႔သြားတာပဲဗ်ာ .. :-)

    တစ္ခုခ်င္း ေျပာၾကည့္မယ္ဗ်ာ ။

    - ေဂၚဇီလာျဖစ္လည္း မတတ္ႏိုင္ပါဗ်ာ ၊ ကိုယ့္သမိုင္းမွ ကိုယ္မေဖၚလည္း ကူမယ့္သူေမွ်ာ္ရမယ့္ ေခတ္မဟုတ္ေလေတာ့ ဒီႏိုင္ငံမွာ လာေမြးမိတဲ့ ဆရာေရာ က်ေနာ္ပါ တာဝန္မရွိရင္ေတာင္ ဝတၱရားေတာ့ မကင္းဖူးလို႔ ယူဆမိပါတယ္ ခင္ဗ် ။ ဘယ္ေလာက္ ေကာက္သလဲဆိုေတာ့ “အေမဘုတ္ရဲ့ ခ်ည္ခင္” ကေန သမိန္ေပါသြပ္ ကာတြန္းထဲကလို “ေမြးေမေလ့” လို႔ ေအာ္သြားရႏိုင္ပါတယ္ ။ သို႔ေပသိ ေရြးစရာက မရွိဖူးေလ ။

    - ဇလံု ပုဂံကို ခုန္ပ်ံတာ နည္းေသးတာေပါ့ ဆရာရယ္ ။ တကယ္တန္း ရွာေဖြလုပ္ကိုင္ၾကၿပီဆိုရင္ အာဖရိက ကေနထြက္လာတယ္ဆိုတဲ့ လူသားေတြဟာ ၾသစေၾတးလ်အထိ (မည္းမည္းတူးတူး အေနအထားနဲ႔) ေရာက္သြားၿပီး က်ေနာ္တို႔ (ဝါဝါ ညိဳညိဳ ျဖဴျဖဴေတြ) က ဘာလို႔ ဒီမွာရွိေနရတာလဲ ဆိုတာေတြအထိလိုက္ဖို႔ လိုေကာင္းလိုပါလိမ့္မယ္ ။ တိုးတက္ၿပီး ႏိုင္ငံေတြမွာ DNA ကိုစစ္ၿပီး နည္းအမ်ိဳးမ်ိဳးနဲ႔ ဇစ္ျမစ္ရွာေန ေတြ႕လာေနၾကတဲ့အထိ တိုးတက္ေနခ်ိန္မွာ က်ေနာ္တို႔မွာ ေဝဝါးဝါးနဲ႔ မျဖစ္သင့္ေတာ့ဖူးလို႔ ယူဆမိတယ္ ။ ဒီကမွ ကုလားမ်ိဳးႏြယ္ဆိုလည္း ကုလားမ်ိဳးႏြယ္လို႔ သိလာ လက္ခံလာႏိုင္ၾကရင္ လူမႈေရးဆိုင္ရာ အတၱအစြဲေတြ ေလ်ာ့နည္းလာၿပီး ျပႆနာေတြနည္းလာတဲ့ ေခတ္နဲ႔အညီ ကမၻာ့ရြာသူရြာသားေတြ ျဖစ္လာႏိုင္တာမ်ိဳး စတဲ့ ေကာင္းတဲ့အလားအလာေတြကို လမ္းေၾကာင္းေလးေတြ စေပၚလာေစခ်င္တဲ့ ေစတနာလည္း ပါပါတယ္ ။

    - ဦးေနဝင္းနဲ႔ပတ္သက္လို႔ ဘေလာ့ဂါကိုဘေက်ာက္ရဲ့ မွတ္ခ်က္ေၾကာင့္ ေပါ့ေပါ့ပါးပါး ျပန္ေျပာတာကလြဲရင္ တထစ္ခ်ဘာမွ မေျပာမိေသးပါခင္ဗ်ား ၊ ခ်မ္းသာေပးပါ ၊ အဆုတ္အတက္အတြက္ ဦးကုလားနဲ႔ ေဒါက္တာလုစ္တို႔ပါ ဆြဲစိထားတာ ေတြ႕မွာပါ ။ ဘုရင္ေခတ္မွာကတည္းက “ရာဇဝင္” ပဲ ရွိခဲ့ေလေတာ့ “သင့္ျမတ္ေလွ်ာ္ကန္လွေၾကာင္းပါဖ်ာ့” ေတြနဲ႔ ျပႆနာက စၿပီးသားလို႔ နားလည္မိပါတယ္ ။ ဒါေၾကာင့္လည္း တိုက္ဆိုင္ဆန္းစစ္ရမယ့္ သမိုင္းဝင္ ရုပ္ဝတၳဳပစၥည္းေတြ ပ်က္စီးတာကို ရင္ေလးေနမိတာပါ ။

    - “ဗမာ့ သမိုင္းလို ့ဆိုလိုက္ရင္ ခုထက္ထိကို နိုင္ငံတကာ စံေတြနဲ ့ ညွိလို ့ ရနိုင္တဲ ့ သမိုင္းက်မ္းတေစာင္ကိုမွ ဗမာပညာရွင္ေတြ အတည္ျပဳထားနိုင္တာ မရွိေသးလို ့သာ အဆိုျပဳခ်င္ပါတယ္ ။” ကိုေတာ့ ဝိုင္းဝန္းေထာက္ခံ ေပးလိုက္ပါတယ္ ။ ကိုယ္တိုင္ အဆိုမျပဳခဲ့ေသးတာက အဲဒီေလာက္ ပက္ပက္စက္စက္ အဆိုမျပဳရက္လို႔ပါ .. :-)

    - ညွိလို႔မလြယ္တဲ့ သက္ေသခံခ်က္ေတြကိုေတာ့ စိတ္သိပ္မပူပါနဲ႔ခင္ဗ် ။
    ပညာရွင္ေတြ မ်ားလာတာနဲ႔အမွ် သူတို႔အလုပ္ သူတို႔လုပ္သြားပါလိမ့္မယ္ ။ ၿပီးခဲ့တဲ့ ေရြးေကာက္ပြဲမွာလိုပဲ ေထာက္ခံသူ ၁၀၂% လို႔ ေျပာခ်င္သူေတြ ေျပာပိုင္ခြင့္ ရွိပါတယ္ ။ အေျဖ သို႔မဟုတ္ ေကာက္ခ်က္ကေတာ့ အခုတခ်ိဳ႕ေပၚသလို ေနာင္လည္း ေပၚလာၾကမွာပါ ။ အခ်ိဳ႕ေနရာေတြမွာ သမိုင္းကို ေကာက္ခ်က္ပဲ ဆြဲလို႔ရႏိုင္ေျခ ရွိေကာင္းရွိမွာပါ ။ ဒါေပမယ့္ ပညာရွင္ေတြ ဝိုင္းၿပီးလက္ခံ လာႏိုင္ေလာက္တဲ့ ေနရာေတြမွာေတာ့ အတိက်မျဖစ္ေပမယ့္ ရုပ္လံုးေလာက္ေတာ့ ေပၚလာမွာေသခ်ာပါတယ္ ။

    လက္ရွိ က်ေနာ္တို႔ လုပ္ႏိုင္တာကေတာ့ တတ္စြမ္းသမွ် ဆင္လံုး လွိမ့္လံုးေတြကို ေျခဖ်က္သြားဖို႔ပါ ။ သက္ႀကီးသူေတြကလည္း မွတ္မိသိထားသမွ် အမွန္အတိုင္း စာအျဖစ္ဝိုင္းတင္ ၊ တိုက္ဆိုင္စစ္ေဆးၿပီး သုေတသနေတြနဲ႔ ေပါင္းစပ္ရင္ အတိုင္းအတာ တစ္ခုအထိေတာ့ တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ ေရာက္လာလိမ့္မယ္လို႔ ယံုၾကည္ပါတယ္ ။ စိတ္ေတြကို ဖြင့္ထားၾကဖို႔ေတာ့ လိုပါလိမ့္မယ္ ။

    ဘယ္လိုပဲျဖစ္ျဖစ္ လာခၽြန္ .. အဲ .. လာေထာက္ျပတာ ေက်းဇူးအမ်ားႀကီး တင္ပါတယ္ ။

    ReplyDelete
  11. ၀တၱရားၾကီးနဲ ့ ျဖဲမေခ်ာက္ပါနဲ ့ကိုမန္းရယ္ ။
    ဘေလာ့ေပၚေလပန္းတယ္ဆိုတာ ကၽြန္ေတာ္တို ့ေခတ္ လဘက္ရည္ဆိုင္ထိုင္သလို ခုေခတ္ ဘီယာဆိုင္မွာ ပန္းကံုးစြတ္သေလာက္ပါဘဲဗ်ာ ။
    ဒီထက္မပိုပါဘူး.။ အားေတာ့လဲ ေလေလးပန္းတာေပါ့
    မအားေတာ့လဲ ဒီလိုပါဘဲ ။ ( ဟီး လဘက္ရည္ဆိုင္ အထိုင္ေကာင္းလို ့ မဏိကကြမ္းစားသြားတဲ ့ သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ ့ ဘီယာဆိုင္ အစြတ္ေကာင္းလို ့ ေနာက္မိန္းမရသြားတဲ ့ ခ်စ္လွစြာေသာ ဆရာၾကိးတို ့ကိုေတာ ့အလြမ္းသား)
    ခုလဲ ကိုယ္၀ွက္တဲ ့ စကားထာ ခဏထားလိုက္ပါအံုးမယ္ ။ ဘယ္သူေဖၚမလဲလို ့ ။
    အာဏာရတဲ ့သူ က သမိုင္းလိမ္တာက ၂မ်ိဳးဗ်။
    အရင္ေကာင္ေတြမနိတ္ပါဘူး ။ ငါတက္မွအကုန္ဟန္ေတာ့တာဘဲဆိုတဲ ့ အေပါက္ကေတာ့ ဘယ္အုပ္ခ်ဳဳပ္သူမဆို လုပ္တာဘဲဗ် ။
    အဲ ေနာက္တခုက်ေတာ့ အုပ္ခ်ဳပ္သူတိုင္းမလုပ္တတ္ဘူး ။
    ကိုယ့္ဟာကိုယ္ self confidence ရွိတဲ ့ သူေတြက ငါဘုရင္ကြ ။ အူေၾကာင္ေၾကာင္ေတာ့လာမလုပ္နဲ ့ ။ ဒါၾကည့္ ဆိုျပီး တည္တည္နဲ ့ဘုရင္တက္လုပ္တာဘဲ ။ အေလာင္းဘုရား ဗညားႏြဲ ့ နဲ ့ ဘုရင့္ေနာင္တို ့ၾကည့္ေပါ့ ။
    နဲနဲ ေၾကာက္တတ္တဲ ့ ေကာင္က်မွသာ ငါ့ႏွယ္ႏွယ္မမွတ္နဲ ့ ေဆြၾကီးမ်ိဳးၾကီးကြဆိုျပီး အမ်ိဳးလိုက္စပ္တတ္တာကိုး ။ ထင္ရွားတာေျပာရ ဘၾကီးေတာ္က မွန္နန္းရာဇ၀င္ဆိုျပီး သူ ့မိန္းမၾကီးကို မဟာသမတတို ့ သာကီ၀င္တို ့နဲ ့ အမ်ိဳးစပ္တာမ်ိဳးေပါ့ဗ်ာ ။
    ကဲ ေလပန္းေကာင္းလို ့မဏိကြမ္းမစားခင္ ကိုမန္းနဲ ့ ျငိမ္းခ်မ္းစြာ သေဘာကြဲလြဲရမဲ ့ကိစၥတခုေတာ့ရွိေသးသဗ်ာ .။ ေဆြမ်ိဳးေတာ္မွန္းသိ္ရင္ မဖိုက္ေတာ့ဘူးဆိုတာေလးပါ ။ ဘုရားလက္ထက္တုန္းက ၀ိဋဋဴပဆိုတာ သူ ့ဦးၾကီးအရင္းသာကီေတြကိုေျဖာင္ခဲ ့ေသးသလို အဇာတသတ္ကလဲ အေဖအရင္းၾကီး ကပၸိေသးတာဘဲ ။ အဲ အေနာက္မွာလဲ ကိုင္ဇာနဲ ့ George V တို ့ဟာ ကာဆင္ခ်င္း မီးပြင့္ေအာင္ႏွိပ္ခဲ့ေသးပါေၾကာင္း။ ဒီေတာ့ လူမွန္ရင္ေတာ့ အုပ္တာေဘတာ မကင္းနိုင္ပါဘူးဗ်ာ ။
    ( အုပ္မဲ ့ ေဘမဲ ့လူမလာခင္လစ္မွ ထင္ပါရဲ ့ ။

    ReplyDelete
  12. ဝတၱရားမကင္းဖူးလို႔ ဆိုထားေပမယ့္ ဝတၱရားရွိတယ္လို႔ သေဘာထားသူမွသာ ဝတၱရားရွိလာႏိုင္တာမို႔ ဆရာ့ေရြးခ်ယ္မႈသာ အဓိကပါဗ်ာ (ဟဲ ဟဲ ၊ ေျပာေလကဲေလ မန္းေလၿပဲေလနဲ႔ ႏွက္တယ္လို႔ေတာ့လည္း မယူဆလိုက္ပါနဲ႔အံုး) ။

    ဆရာက ေလပန္းတယ္ဆိုေပမယ့္ မသိတာေတြ ပါလာရင္ေတာ့လည္း ဗဟုသုတေပါ့ဗ်ာ (ပါလည္းပါပါတယ္)၊ အျခားလာဖတ္သူေတြအတြက္ အက်ိဳးျဖစ္ရင္လည္း ေကာင္းေသာေလပန္းျခင္းမို႔ က်ေနာ္ဖက္ကေတာ့ တတ္ႏိုင္သေလာက္ အာရံုစိုက္ၿပီး ညွစ္ထုတ္ေရးရတာပါပဲ ။ ေနာက္ၿပီး ဒီဘေလာ့ကို ေရာက္လာမွေတာ့ အလကားလည္း မျဖစ္ေအာင္ သင့္ေတာ္မယ္ထင္တဲ့ လင့္ေတြကို ရွာေတြ႕သမွ် ခ်ိတ္ထားေပးတာဟာလည္း လၻက္ရည္ဆိုင္ထက္ သာေစမယ့္ ဝန္ေဆာင္မႈေတြအေနနဲ႔ အျဖည့္ခံမယ္လို႔ ေမွ်ာ္လင့္မိတာပါပဲ ။

    ဒါနဲ႔ စကားထာက “မဏိကြမ္းစား” ဆိုတာကို ေျပာတာလားဗ် ။
    ဆရာ့စကားလံုးက ပါဠိလိုလို ဆိုေတာ့ ပါဠိအေျခခံ “သစၥ အစၥ အဂစၥ” ေလာက္ေတာင္ ျမန္မာစာယူထားတဲ့ သူငယ္ခ်င္းေတြ နံရံမွာေရးထားလို႔ ေတြ႕သာေတြ႕ဖူးသူမို႔ အကၽြႏ္ုပ္မွာ ႏႊာရင္လည္းခံရမယ့္ ဌက္ေပ်ာသီး ၊ လွီးရင္လည္း စင္းေပးရမယ့္ ႏြားအိုႀကီးလိုသာ ျဖစ္ေနရပါေတာ့တယ္ခင္ဗ် ။

    သမိုင္းလိမ္တယ္ ဆိုတဲ့ကိစၥက်ေတာ့ က်ေနာ့္စိတ္ထဲ အစိတ္အပိုင္း ကေလးေတြခြဲၿပီး ဝင္လာတယ္ ။ အဲဒါေတြက ဗလာခ်ီတီထြင္ၿပီးလိမ္တဲ့ ေျဗာင္လိမ္ ၊ ရွိၿပီးသားကို လိုရာဆြဲလိမ္နဲ႔ ေနာက္ဆံုးတစ္ခုက အမွန္ေရးေပမယ့္ အတၱစြဲနဲ႔ ကိုယ္ကခ်ည္း အေကာင္းလို႔ ထင္ၿပီးေရးရင္း (လိမ္တယ္လည္း ေျပာရခက္ခက္) အဂတိသမိုင္းေတြဆိုၿပီး ေတြးမိတယ္ ။ ကိုတင့္ဦး ေျပာတဲ့ႏွစ္လိမ္က က်ေနာ့္ရဲ့ပထမႏွစ္လိမ္နဲ႔ သြားၿပီးကိုက္ညီမယ္ ထင္တယ္ ။

    တခါ လိမ္တာနဲ႔ပတ္သက္လို႔ အရင္က ပညာရွင္ေတြစာတင္တဲ့ သမိုင္းမ်ိဳး မေပၚေသးတဲ့ေခတ္မွာ (ဘာသာအပါအဝင္) ယဥ္ေက်းမႈ ဓေလ့ထံုးတမ္း အစဥ္အလာေတြရဲ့ ဖိအားနဲ႔ ရိုက္ခတ္မႈေတြကလည္း အစစ္အမွန္ ေဖၚထုတ္တဲ့အခါ ထည့္တြက္ရမယ့္ အခ်က္ေတြလို႔ နားလည္ပါတယ္ ။ ဒီေနရာမွာ ပံုျပင္ ၊ ဒ႑ာရီအေၾကာင္းေတြပါ စိတ္ထဲဝင္လာျပန္တယ္ ။ ဥပမာ က်ေနာ္တို႔ အားလံုးလိုလိုသိတဲ့ “မႏွင္းျဖဴ” snow white ပံုျပင္ေတာင္မွ အလယ္ေခတ္မွာ (ျဖစ္ေစခ်င္တဲ့ အသြားအလာေတြ ျဖည့္ထားတဲ့) တကယ္ရွိခဲ့တဲ့ ၿမိဳ႕စားတစ္ေယာက္ရဲ့ သမီးလို႔ ဒီဖက္ေခတ္မွာ ရွာေဖြေဖၚထုတ္ အဆိုျပဳတာေတြ ရွိေလေတာ့ ပါးစပ္ရာဇဝင္ေတြကို ဆက္စပ္စဥ္းစားတဲ့အခါ ထည့္တြက္စရာ လိုလာႏိုင္တာေလးေတြပဲလို႔ ျမင္မိပါတယ္ ။ ကိုတင့္ဦးေတာ့ ဘယ္လိုထင္သလဲ မသိဖူး ။ (က်ေနာ္လည္း ေျပာရင္း နည္းနည္းေတာ့ လမ္းေခ်ာ္လာေနၿပီ) ။

    ကိုတင့္ဦးေျပာတဲ့ ၿငိမ္းခ်မ္းစြာ သေဘာကြဲရမယ့္ကိစၥက တကယ္ေတာ့ သေဘာကြဲစရာလို႔ မထင္မိဖူးဗ် ။ က်ေနာ္ဆိုလိုတာက ျမန္မာျပည္သူျပည္သားေတြ ကိုယ္ဇစ္ျမစ္ကို ေတြ႕လာတာနဲ႔အညီ တစ္ဖက္မွာလည္း ပညာ ဗဟုသုတ အျမင္ေတြ ပိုက်ယ္လာ သေဘာထားႀကီးႀကီးေတြ ပိုထားတတ္လာၿပီး အရင္နဲ႔စာရင္ ျပႆနာေတြ ေလ်ာ့နည္းလာမယ္လို႔ ယံုၾကည္ေမွ်ာ္လင့္တယ္ေပါ့ဗ်ာ ။ ေပ်ာက္သြားေအာင္တို႔ ၊ လူသားေတြရဲ့ အတြင္းစိတ္ဆိုးေတြ လံုးဝမေပၚလာႏိုင္ေအာင္ ဆိုတာေတြေတာ့ မရႏိုင္မွန္း လက္ခံပါတယ္ ။ ကိုတင့္ဦး ဥပမာေတြက နည္းနည္းမ်ားေတာင္ ေဝးေနေကာင္း ေဝးေနပါဦးမယ္ ။ ျမန္မာျပည္မွာ တစ္ၿမိဳ႕နဲ႔တစ္ၿမိဳ႕ ၊ ၿမိဳ႕ထဲေတာင္ ဟိုဖက္အပိုင္းနဲ႔ ဒီဖက္အပိုင္း ၊ ဟို႔ဖက္လမ္း ဒီဖက္လမ္း ၊ ဟို႔ဖက္ ဒီဖက္အိမ္စသည္ျဖင့္ (အထူးသျဖင့္ လူငယ္ေတြ) ေစာင္ေနၾကၿပီး အခြင့္အေရးရေလတိုင္း အေသအေပ်ာက္အထိ ရွိသြားၾကတာလည္း ဆင္တူယိုးမွားပါပဲ ။ ဒါေၾကာင့္ က်ေနာ္ကေတာ့ ဘုရားမွာ ဆုေတာင္းရင္ေတာင္ ဒုကၡသုကၡေတြ ေလ်ာ့နည္းေအာင္ပဲ ဆုေတာင္းတယ္ ။ မျဖစ္ႏိုင္တာကို မေမွ်ာ္မိပါခင္ဗ်ား ။

    (ဟင္ .. ေျပာရင္းနဲ႔ လိမ္တဲ့အေၾကာင္းက ဘယ္ေရာက္သြားပါလိမ့္ ) ။ :-)

    ReplyDelete
  13. ကၽြန္ေတာ္က ဗမာတစ္ေယာက္ပါပဲ(မွတ္ပံုတင္မွာေရးထားတာ)။ ျမန္မာျပည္က ျပည္နယ္အစံု ကၽြန္ေတာ္ေရာက္ဖူးပါတယ္။ တစ္ခ်ဳိ႕တိုင္းရင္းသားေတြရဲ႕ ဘုန္းေတာ္ႀကီးေက်ာင္း၊ ဘုရားရွိခိုးေက်ာင္းေတြမွာ ဗမာမုန္းတီးေရးကို အနည္းငယ္ထည့္သြင္း သင္ၾကားေနတာကို သတိထားမိပါတယ္။ ေတာ္ေတာ္စိတ္မေကာင္းျဖစ္မိတယ္။ ကၽြန္ေတာ္လည္း ကၽြန္ေတာ့္လူမ်ဳိးရဲ႕အစကိုရွာဖူးတယ္။ ဗမာကေရးတဲ့ ဗမာ့သမိုင္းကို ဖတ္လာရတာၾကာေတာ့ အဂၤလိပ္ကေရးတဲ့ ဗမာ့သမိုင္းစာအုပ္တစ္ခု ေျပာင္းဖတ္ဖူးတယ္။ အဂၤလိပ္စာကလည္း သိပ္မေကာင္းေတာ့ ေသခ်ာနားမလည္လုိက္ဘူး (အရုပ္ပါတဲ့ စာမ်က္ကို ရွာၾကည့္တာမ်ားတယ္ :P)။ ခပ္ပါးပါးေလးေတာ့ နားလည္လုိက္တယ္ စာေပးအေရးအသားနဲ႕ အေျပာအဆုိက သိပ္မေကာင္းေတာ့ တျခားလူေတြလို ေသခ်ာျပန္မေျပာတတ္ဘူး။ တကယ္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ ေျပာခ်င္တာက မန္းကိုကို တင္ျပထားသလိုပါပဲ။ ကၽြန္ေတာ့္ကိုယ္ထဲမွာ ေသြးေပါင္းစံု စီးဆင္းေနတယ္လို႕ ခံစားရတယ္။ ကၽြန္ေတာ့္ရုပ္က ဗမာအစစ္နဲ႕ေတာ့မတူးဘူး။ ဗမာအစစ္ကိုလည္း ကၽြန္ေတာ္ ဘယ္မွာရွာရမွန္းမသိဘူး။ ဒါေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ္က ႏွစ္ေပါင္းရာခ်ီၿပီး တူတူေနလာတဲ့သူေတြကို ခ်စ္တယ္။ သမိုင္းအမွန္ကို ပညာရွင္ေတြ ေရးၾကဖို႕လည္း ေထာက္ခံအားေပးပါတယ္။ ေကာင္းတာကို ေကာင္းတဲ့အတိုင္း (အတုယူစရာေပါ့)၊ မေကာင္းတာကို မေကာင္းတဲ့အတိုင္း (ဆင္ျခင္စရာေပါ့)၊ ဒါေပမယ့္ အမုန္းေတြ အာဃာတေတြကို ၿငိမ္းသတ္မယ္၊ ဆက္ၿပီး ခ်စ္ခ်စ္ခင္ခင္ေနသြားၾကမယ္ ဆိုတဲ့ စိတ္ေလးေတာ့ ျမန္မာတိုင္းရင္းသားတိုင္း ရွိသင့္ပါတယ္။

    ReplyDelete
  14. မွတ္ခ်က္အတြက္ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ ကို Zaw Khine ။

    ေနရာအေတာ္မ်ားမ်ား ေရာက္ဖူးတာ သိရလို႔လည္း ဝမ္းသာပါတယ္ ။ အမ်ားအားျဖင့္ ဒီလိုေရာက္ဖူးသူေတြဟာ ေျခၿငိမ္သူေတြထက္ ကိုယ့္စိတ္ကိုပိုၿပီး ဖြင့္ထားတတ္ၾကတယ္လို႔ နားလည္မိပါတယ္ ။

    သမိုင္းကို အဂၤလိပ္လို ဖတ္ဖို႔ႀကိဳးစားတာလည္း ေကာင္းပါတယ္ ။ အမ်ားအားျဖင့္ အျပင္လူေတြ ျမန္မာျပည္အေၾကာင္း ေရးတဲ့အခါ ပိုၿပီးပညာရွင္ဆန္တတ္ပါတယ္ ။ စာအုပ္တိုင္းမဟုတ္ေပမယ့္ ဘက္မလိုက္တာ ၊ ရွင္းရွင္းလင္းလင္း ျမင္တတ္ၾကတာ ၊ ျမန္မာျပည္မွာ ေတြ႕ရခဲတဲ့ မတူတဲ့ပံုစံေတြနဲ႔ ျခံဳငံုသံုးသပ္ခ်က္ေတြ ပါတတ္တာဟာ ေမွ်ာ္လင့္လို႔ရတဲ့ အားသာခ်က္ေတြပါ ။

    ဗမာစစ္စစ္ကို ရွာဖို႔ေတာ့ အၾကံမေပးတတ္ပါဘူး ။ ေတာ္ရံုတန္ရံုကေတာ့ ေသြးမ်ားတာ နည္းတာပဲကြာမယ္လို႔ ယူဆပါတယ္ ။ စစ္ပါတယ္လို႔ ဆိုခ်င္ဆိုၾကမယ့္ ေျမလတ္သားေတြေတာင္ မစစ္ဘူးလို႔ ျဖစ္ႏိုင္ေျခသာဓကေတြ အမ်ားႀကီးရွာလို႔ ရႏိုင္မွာပါ ။ ယွဥ္ၾကည့္ႏိုင္ေအာင္ တစ္ခုေျပာျပခ်င္ပါတယ္ ။ ဥပမာ ၾသစေၾတးလ်ားက ႒ာေနခံ အေဘာရီးဂ်င္းေတြထဲမွာ ေနာက္ပိုင္းေရာက္လာတဲ့ လူျဖဴေတြနဲ႔ ေသြးေႏွာမႈအခ်ိဳ႕ရွိခဲ့ပါတယ္ ။ ဒါေပမယ့္ ထူးျခားမႈတစ္ခုက အသားမည္းတဲ့ သူတို႔ေတြမွာ လူျဖဴစပ္သူတိုင္း လူျဖဴပံုစံမထြက္ပဲ ေနာင္မ်ိဳးဆက္ ၄-၅ ဆက္ေလာက္မွ မည္းမည္းႏွစ္ေယာက္ေပါင္းတာကို ကေလးမွာက်ေတာ့ လူျဖဴနီးပါးရုပ္ရည္နဲ႔ ေမြးလာတာမ်ိဳးေတြ ရွိပါတယ္ ။ ဗီဇငုပ္ေနတာ ျပန္ေပၚတယ္လို႔ ေျပာလို႔ရပါလိမ့္မယ္ ။ (အသားအေရာင္ ဆန္႔က်င္ဖက္ျဖစ္ၾကသူေတြမို႔ ထင္ရွားတဲ့ဥပမာအေနနဲ႔ ေျပာျပတာပါ ။) ေျမလတ္သား အသားညိဳသူေတြၾကားမွာလည္း အသားခပ္လတ္လတ္ေတြ ေမြးလာတာမ်ိဳး ေတြ႕ဖူးေကာင္း ေတြ႕ဖူးမွာပါ ။ တစ္ထစ္ခ် ဘာမွမေျပာလိုေပမယ့္ ေနာင္ေလ့လာမႈေတြ မ်ားလာရင္ေတာ့ အေျဖေတြ တျဖည္းျဖည္း ရုပ္လံုးေပၚလာၾကမယ္လို႔ ေမွ်ာ္လင့္ပါတယ္ ။

    ကို Zaw Khine ေျပာတဲ့ အတုယူစရာ ဆင္ျခင္စရာေတြကို အေျခခံၿပီး အမုန္းတရား အာဃာတေတြ ၿငိမ္းသတ္ဖို႔ ၊ ဆက္ၿပီးခ်စ္ခ်စ္ခင္ခင္ ေနသြားၾကဖို႔ကေတာ့ ျဖစ္သင့္တဲ့ကိစၥတစ္ရပ္ပါ ။ တစ္ခုရွိတာကေတာ့ ဒီျဖစ္စဥ္ဟာ အခ်ိန္တိုေလးအတြင္း ျဖစ္လာႏိုင္ဖို႔ ဘာမွမလုပ္ပဲ ထိုင္ေစာင့္ေနလို႔ေတာ့ မရပါဘူး ။ စိတ္ထဲစြဲေနတဲ့ အသိဆိုးေတြကို က်ယ္ျပန္႔တဲ့ အသိအျမင္ နားလည္မႈေတြနဲ႔ ေလ်ာ့နည္းေအာင္လုပ္ရမွာပါ ။

    ဒီလိုလုပ္ႏိုင္ဖို႔ဆိုတာဟာ ရွိထားၿပီးသား အဆိုးျမင္ထားတာေတြကို ထပ္ၿပီးခိုင္လံုေစမယ့္ သက္ေသျပခ်က္ေတြကို (အထူးသျဖင့္ အင္အားပိုႀကီးသူေတြကေန) ဆက္မလုပ္ဖို႔လည္း လိုပါလိမ့္မယ္ ။ တစ္ဖက္မွာလည္း တၿပိဳင္တည္းမွာ အျပန္အလွန္ ဝိုင္းတြန္းမွ ေရြ႕မယ့္ကိစၥမို႔ ဘက္ေပါင္းစံု (လူမ်ိဳးေပါင္းစံု) က လူေတြရဲ့ ပါဝင္မႈဟာလည္း အေရးႀကီးတာပါပဲ ။ ေနာက္ၿပီး ခုေခတ္ကာလမွာ ႏိုင္ငံေရး စီးပြားေရး လူမႈေရး ေတြကစၿပီး ဘက္ေပါင္းစံုနီးပါး ဦးေဆာင္ေနတဲ့ ဗမာေတြဖက္က ဦးေဆာင္ၿပီး စံျပလုပ္ႏိုင္ၾကရင္ေတာ့ သဘာဝပိုက်လိမ့္မယ္ ထင္ပါတယ္ ။ (အျခားတုိင္းရင္းသားေတြ ဦးမေဆာင္ရဖူးလို႔ေတာ့ မဆိုလိုပါ ) ။

    လတ္တေလာမွာေတာ့ ဗမာမုန္းတီးေရး အနည္းအက်ဥ္း သင္ေပးေနၾကတဲ့ လုပ္ရပ္ေတြနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး သူတို႔မွာလည္း အေၾကာင္းရင္းခံေတြ ရွိသင့္သေလာက္ ရွိၾကတယ္ဆိုတာ နားလည္ေပးေစခ်င္ပါတယ္ ။ ဒါလိုသင္တာကို မွန္တယ္လို႔လည္း မဆိုလိုပါ ။ အတၱစြဲအေပၚအေျခခံတဲ့ အမ်ိဳးသားေရးဟာ လူတိုင္းရဲ့အျမင္အေတြးကို ေစြေစာင္းေစတယ္လို႔ ယံုၾကည္ပါတယ္ ။ အေသးစိတ္ေျပာရင္ေတာ့ ရွည္ႏိုင္ပါတယ္ ။ ေသခ်ာတာကေတာ့ လိုခ်င္တဲ့ ရလဒ္ေကာင္းေတြအတြက္ လူမ်ားစုရဲ့ ပူးေပါင္းေဆာင္ရြက္မႈေတြ လိုတယ္ဆိုတာပါပဲ ။

    ReplyDelete
  15. ေသြးေႏွာသည္႔အယူအဆကိုလက္ခံပါတယ္။
    သမိုင္းကိုစိတ္ဝင္စားပါတယ္။မွန္မမွန္မသိေပမယ့္အင္တာနက္မွာရွာၾကည့္ပါတယ္။
    ကြ်န္မအဖြားကဓႏုက်န္ဖိုးဖြား၃ေယာက္ကဗမာပါ။
    ကြ်န္မရုပ္ကတရုတ္ႏွင့္တူေနပါတယ္။
    Mongoloid မို႔လားမသိပါ။

    ReplyDelete
    Replies
    1. သမိုင္းကို စိတ္ဝင္စားတယ္ဆိုလို႔ အားေပးပါတယ္ ။
      အင္တာနက္ေပၚမွာ ရွာေဖြၾကည့္တယ္ ဆိုရင္ေတာ့ မွန္မမွန္ စိတ္ခ်ရဖို႔ကို "တကၠသိုလ္ဝင္တန္း ျပင္ဆင္မႈမ်ား (ေနာက္ဆက္တြဲ - ၂)" ေခါင္းစဥ္နဲ႔ပို႔စ္ထဲမွာ "အကဲျဖတ္၊ တန္ဖိုးျဖတ္ျခင္း (Evaluation)" ဆိုတဲ့ ေခါင္းစဥ္ငယ္ေအာက္ကအတိုင္း လက္လွမ္းမီသမွ် က်င့္ၾကံႏိုင္ရင္ေတာ့ ေကာင္းမယ္လို႔ အၾကံျပဳခ်င္ပါတယ္ ။

      ဒါေပမယ့္ ဘယ္သူမွ ရာႏႈန္းျပည့္မွန္သူ ၊ ျပည့္စံုသူနဲ႔ ျပည့္စံုတဲ့ စာေပစာတန္းေတြရယ္လို႔ေတာ့ အာမခံခ်က္ မရွိပါဘူး ။ အမွားယြင္းနည္းၿပီး ယံုၾကည္္ရေလာက္တဲ့ စည္းစနစ္တက် စုစည္းတင္ျပသူ ဟုတ္မဟုတ္သာ ပိုင္းျခားၿပီး ရွာေဖြ ဖတ္ရႈရတာပါပဲ ။

      Delete