ဗံုးတစ္လံုး



     ၾကည့္ေသာသူျမင္၏ ။

     ၾကည့္စရာလည္းမလိုဘူး ၊ ကင္းေစာင့္သလို ေစာင့္ေနစရာလည္းမလိုဘူး ၊ ဗံုးက ကိုယ့္ငယ္
ထိပ္ေပၚတည့္တည့္ကိုလာက်တာ ။ ကိုယ္ျမင္တာကိုေျပာတာပါ ။ ဖုန္တစ္မႈန္႔ ၊ ျဖဳတ္တစ္ေကာင္
ေလာက္ေတာင္ သတိမမူမိတဲ့ မ်ိဳးခ်စ္တိုင္းရင္းသားမ်ား (အထူးသျဖင့္ ကရင္ေတြ) ကေတာ့ အ
မ်ားႀကီးရွိေနႏိုင္ပါတယ္ ။

     ရည္ညႊန္းတဲ့ “ဗံုး” ကေတာ့ ဘန္ေကာက္ပို႔စ္ထဲ ဒီလ ၁၂ ရက္ေန႔မွာပါလာတဲ့ ထိုင္းႏိုင္ငံအမ်ိဳး
သားလံုျခံဳေရးအႀကီးအကဲနဲ႔ ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္တို႔ရဲ့ ျမန္မာျပည္ကလာတဲ့ ခိုလံႈသူေတြအားလံုးကို ျပန္ပို႔ဖို႔
ေဆြးေႏြးတိုင္ပင္ၾကတယ္ ဆိုတဲ့သတင္းပါ ။ ဘယ္ေတာ့ဘယ္လိုပံုစံလည္းဆိုတာ အတည္မျပဳရ
ေသးေပမယ့္ လုပ္ဖို႔ရည္ရြယ္တယ္ဆိုတာနဲ႔ ျမန္မာအာဏာပိုင္ေတြနဲ႔ စကားေျပာေနတယ္ဆိုတာ
ေတြကေတာ့ ေသခ်ာပါတယ္ ။

     ေဒသတြင္းက ႏိုင္ငံေရးဦးတည္ရာ ၊ စီးပြားေရးအရဆက္ႏြယ္မႈ ၊ စစ္ေရးအရ အေရးပါပံုနဲ႔
ဆက္ႏြယ္တဲ့အာဏာပိုင္ေတြ တနည္းအားျဖင့္ ေနထိုင္ၾကသူေတြရဲ့ လူမႈေရးဆိုင္ရာ အေျခခံေတြ
ကို သိ ျမင္မိသူအမ်ားစုကေတာ့ တစ္ေန႔ဒီလိုျဖစ္လာမယ္ဆုိတာ တြက္မိၾကမွာပါ ။

     ထိုင္းႏိုင္ငံရဲ့ စနစ္ႀကီးတစ္ခုလံုးဟာ ပေဒသရာဇ္စနစ္ရဲ့ အထက္ေအာက္ဆက္ဆံေရးပံုစံကေန
ရုန္းမထြက္ႏိုင္ေသးပါဘူး ။ ဘုရင္ကိုထိခိုက္တယ္ဆိုတာမ်ိဳးနဲ႔ အမ်ိဳးသားလံုျခံဳေရးလို႔နာမည္တပ္
လိုက္တာနဲ႔ ေတာ္ရံုအရာေတြကိုေခါက္ထားၿပီး အာဏာပိုင္ေတြရဲ့ အလိုက်စီစဥ္ရာလမ္းကို မလြဲမ
ေသြျဖတ္သန္းရတဲ့ႏိုင္ငံပါ ။ လူနည္းစုေတြနဲ႔ပတ္သက္လို႔လည္း စေတးဖို႔ဝန္မေလးတာ မံုးလူမ်ိဳးနဲ႔
ရိုဟင္ဂ်ာေတြရဲ့အျဖစ္ေတြက ေရွ႕မွာနမူနာရွိၿပီးသား ။

     ျမန္မာျပည္တြင္းမွာကလည္း အာဏာပိုင္ေတြရဲ့ အႂကြင္းမဲ့အႏိုင္ယူခ်င္တဲ့စိတ္ထားဟာ ဘယ္လိုမွ
ဖံုးကြယ္လို႔ရတဲ့အရာ မဟုတ္ပါဘူး ။ အခုအစိုးရသစ္တက္တယ္လုိ႔ဆိုရာမွာလည္း ခိုလႈံ သူေတြအတြက္
အရင္က အေသအေၾကလိုက္သတ္တာလည္း ဒီလူေတြ ၊ ခုေတာ့လည္း အဝတ္အစားလဲၿပီး ထြက္ေျပး
တဲ့သူေတြျပန္လာဖို႔ စီစဥ္မယ္ဆိုတာလည္း ဒီလူေတြဆိုေတာ့ သဘာဝမက်တာ ေသခ်ာပါတယ္ ။ ဒါ
ေပမယ့္ ကိုယ့္ေမွ်ာ္မွန္းခ်က္နဲ႔ကိုယ္မို႔ သဘာဝက်ပါတယ္လို႔ အာယားလွ်ာယားေနတဲ့ ပုဂၢိဳလ္နဲ႔ ႏိုင္ငံ
ေတြကလည္းအမ်ားသား ။

     ဒီလိုေနာက္ခံေတြနဲ႔ သိန္းနဲ႔ခ်ီတဲ့လူေတြရဲ့အနာဂါတ္ဟာ မေရရာေပမယ့္ မ်ိဳးခ်စ္တိုင္းရင္းသား
ႀကီးေတြ (အထူးသျဖင့္ တတိယႏိုင္ငံေရာက္ေနၾကသူေတြ) ကိုၾကည့္ေတာ့ တစ္ကိုယ္ရည္စိတ္ခ်မ္း
သာဖို႔ ၊ မိသားစုဖို႔ ၊ ေလာကုတၱရာဖို႔ေတြနဲ႔ လံုးေထြးေနၾကတာမ်ားၿပီး စိတ္ဓါတ္ျပင္းထန္သူေတြက်
ျပန္ေတာ့ အလုပ္ျဖစ္ေအာင္မလုပ္ႏိုင္ၾကပဲ စိတ္အာသာေျပရံု ႀကိမ္းဝါးေနၾကရင္းနဲ႔ ၿပီးေနၾကသ
လားဆိုတာ ေျပာရင္စိတ္ထဲတရြရြနဲ႔ မို႔ မေျပာေတာ့ဘူး ။ (ဆက္ေျပာရင္ ဆဲမိလိမ့္မယ္ ) ။

     - ခုျဖစ္ေနတာေတြဟာ ဒီေလာက္နဲ႔ ရပ္သြားမလား ။
     - အခ်ိန္လြန္ေနၿပီလား ၊ ဘာမွလုပ္လို႔မရေတာ့ဘူးလား ။
       (တိုင္းရင္းသားအဖြဲ႕အစည္းနဲ႔ သတင္း႒ာနေတြ တာဝန္ေက်ၾကလား ၊ ဘေလာ့ေတြေကာ
       ရတဲ့သတင္းေလးေတြ လက္ဆင့္ကမ္းေပးရံုနဲ႔ ၿပီးမွာလား) ။
     - နည္းလမ္းေတြပူးေပါင္းရွာၾကည့္ခဲ့ၿပီးၾကၿပီလား ။ မဟုတ္ရင္လည္း ကိုယ့္အားနည္းခ်က္ေတြ
       ကို ေဆးမီးတိုေတြနဲ႔တင္ ႀကိတ္ကုသလိုလုပ္ေနခဲ့ၾကသလား ။
     - တိုင္းရင္းသားေတြ သူမ်ားေပးစာကမ္းစာနဲ႔တင္ေက်နပ္ၿပီး မိန္းေမာေမွ်ာလိုက္ေနခဲ့ၾကသ
       လား ။

     - မဟာမိတ္အဖြဲ႕ေတြတြင္တြင္ဖြဲ႕ၿပီး အဆံုးသတ္ေတာ့ ကိုယ့္ကိုထိမွမီးပြင့္မယ္လို႔ ေလွာင္ခ်င္
       စရာမ်ိဳးေတြနဲ႔ အဆံုးသတ္ၾကဦးမွာလား ။
     - အေျဖရွာဖို႔ထက္ အျပစ္ဖို႔ဖို႔က အေရးႀကီးသလား ။
     - ေတာ္လွန္ေရးမွာ ဒီမိုကေရစီစနစ္နဲ႔ လုပ္လို႔မရဖူးဆိုေပမယ့္ ပြင့္လင္းျမင္သာမႈေတြ ရွိဖို႔လုိ
       လာၿပီလား ။

     - ေတာ္လွန္ေရးဆိုတာ မိသားစုလုပ္ငန္းလား ၊ တစ္ရြာစာလုပ္ငန္းလား ၊ အားလံုးနဲ႔ဆိုင္သ
       လား ။
     - အားလံုးနဲ႔ဆိုင္ရင္ အားလံုးဆီအထိေရာက္ေအာင္ သတင္းမွ်ေဝ လူေတြကိုစည္းရံုးလက္ကမ္း
       ႀကိဳသင့္သလား ။
     - မူဝါဒနဲ႔ လုပ္ငန္းစဥ္ရည္ရြယ္ခ်က္ လုပ္ေဆာင္ခ်က္ေတြကို အမ်ားျမင္ေအာင္ ခ်ျပသင့္ လုပ္
       ျပသင့္သလား ။ (တစ္နည္းအားျဖင့္ အက်ိဳးေက်းဇူးရွိေအာင္ လုပ္ႏိုင္တယ္ဆိုတာ လက္ဆုပ္
       လက္ကိုင္ျပဖို႔ ႀကိဳးစားသင့္သလား) ။

     အမ်ားႀကီးလည္း မကြန္႔ခ်င္ေတာ့ဘူး ။ စကားတစ္ခြန္းကို ထပ္ေျပာရျပန္ဦးမယ္ ။ စိုက္တဲ့အ
တိုင္း ရိတ္ရလိမ့္မယ္တဲ့ ။ ဘာမွမစိုက္ရင္ေတာ့ အခ်ိန္တန္ရင္ အလြယ္တကူ “ျမက္” ပဲ ရမွာေပါ့ ။
ေကသရာဇာျခၤေသ့မင္းလို ဟိန္းေဟာက္ရတာ လြယ္ပါတယ္ ။ ဒါေပမယ့္ အမဲမလိုက္ခ်င္ရင္ ၊ မ
လိုက္တတ္ရင္ ၊ လိုက္တတ္ေအာင္မႀကိဳးစားရင္ေတာ့ အခ်ိန္သင့္တဲ့အခါက်ရင္ ရွိတာ ရတာကိုပဲ
စားရဖို႔ လမ္းျမင္ပါေတာ့တယ္ ။


မန္းကိုကို
၁၅၊ ၀၄၊ ၂၀၁၁