ရင္ေမာတယ္၊ ရင္ေလးတယ္၊



     အေၾကာင္းစံု ေပါင္းဆံုလာလို႔ နည္းနည္းေလး ေရးလိုက္ရျပန္တယ္။
ဒီတေလာ ထြက္လာတဲ့ သတင္းေတြနဲ႔ အရင္သတင္းေတြကို ၾကည့္တဲ့အခါ -

▲ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ အိမ္တဝိုက္ စြမ္းအားရွင္ေတြ မ်ားလာတာ၊

▲ တေလာက ေဒၚစုနဲ႔ ပတ္သက္လို႔ လုပ္ၾကံႏိုင္ေၾကာင္း သတင္းထြက္ခဲ့တာ

▲ ေဒၚစုရဲ့ စစ္ေခါင္းေဆာင္ေတြနဲ႔ ပတ္သက္လို႔ ႏိုင္ငံတကာခံုရံုးတင္ဖို႔ မေျပာ/မေထာက္ခံတာ၊

▲ ဒုတိယ ပင္လံုညီလာခံကိစၥ ေပၚလာတာ၊

▲ ဦးခင္ညြန္႔ကို အိမ္ကေန လာေခၚသြားတဲ့ ဗီဒီယို ဆုိတာေတြကို ေတြ႕ရပါတယ္။

     ပထမဆံုး ဦးခင္ညြန္႔ နဲ႔ပတ္သက္တဲ့ ဗီဒီယိုကိုၾကည့္ေတာ့ ရင္ေမာမိပါတယ္။

     ျမန္မာျပည္မွာ ေနရာတိုင္း ကိစၥတိုင္းပါၿပီး လက္ေစာင္းအင္မတန္ ထက္ခဲ့တဲ့ အဖြဲ႕ရဲ့ အႀကီးအကဲ
တစ္ေယာက္၊ သူ႔ရဲ့ အခ်ိန္အခါနဲ႔ အလွည့္ေရာက္တဲ့အခါ လာေခၚတဲ့သူေတြကေန ဘယ္လိုပဲ ေလးေလး
စားစား ေဖးေဖးမမ လုပ္ေပမယ့္ သလြန္ေပၚက ဆင္းရတဲ့ မင္းသားႀကီးရဲ့ ဟန္ပန္မ်ိဳးဟာ ရာထူးဘယ္

ေလာက္ ႀကီးႀကီးေသးေသး မတိမ္းမယိမ္းပါပဲဆိုတာ ေတြ႕ရေတာ့ တကယ္ကို သံေဝဂ ရစရာပါ။ ေရွ႕

မွာလည္း လက္ေတြ႕ဘဝမွာ ဒီလိုအျဖစ္မ်ိဳးေတြ အသင့္အတင့္ ေတြ႕ခဲ့ဖူးတယ္၊ ခုလည္း ေတြ႕ရျပန္ၿပီ၊
ေနာင္လည္း ေတြ႕ေနရမွာပါပဲ။ ဒီၾကားထဲ သဘာဝကို ခပ္ၾကမ္းၾကမ္း လြန္ဆန္ဖို႔ႀကိဳးစားရင္း အသက္
ေတြပါ ဆံုးႏိုင္တာလည္း သတိျပဳစရာပါ။

     တဖက္မွာ ျပန္ေတြးၾကည့္ျပန္ေတာ့ အထူးသျဖင့္ လက္နက္ဆိုလို႔ အပ္တစ္ေခ်ာင္းေတာင္ ကိုင္မ

ထားပဲ အာဏာဆိုရင္လည္း မူးလို႔ရႉစရာမရွိတဲ့ ႏိုင္ငံေရးသမားနဲ႔ ႏိုင္ငံေရးလုပ္မယ္လို႔ ထင္ရတဲ့သူ

ေတြကို ဒီလိုပဲ ညအခ်ိန္မွာ သြားေခၚၾကတဲ့အခါ ေစာင့္ဖို႔ေနေနသာသာ ဆြဲရမ္း ရိုက္ႏွက္ ေနာက္ျပန္

ႀကိဳးတုပ္ ေခါင္းစြပ္စြပ္တာေတြနဲ႔ ႏိႈင္းရင္ပဲ အေတာ္ေလး ခံသာတယ္လို႔ ေျပာရမွာပါပဲ။ သံေဝဂပဲ ရရ
ေတာ့မလို၊ စိတ္မေကာင္းပဲ ျဖစ္ရေတာ့မလို စိတ္ထဲျဖစ္ရင္း ဒီေနရာမွာ သြားသတိရတာက တိုင္းရင္း
သား အေဒၚႀကီးေတြ ေျပာသလို “စစ္သားေတြဟာ မုန္းစရာေကာင္းေပမယ့္ ေရွ႕တန္းကေန က်ိဳးကန္း
ၿပီး ျပန္လာေတာ့လည္း ကိုယ္ခ်င္းစာ သနားမိတာပါပဲ” ဆိုသလိုေပါ့။ (စစ္သားေတြအတြက္ ဆတ္ဆတ္
ထိမခံ ျပန္ေျပာခ်င္သူေတြ အတြက္ေတာ့ ေနာင္မွပဲ ရွင္းပါအံုးမယ္။)

      ထားေတာ့၊ ေဒၚစုကေန စစ္ေခါင္းေဆာင္ေတြကို ႏိုင္ငံတကာခံုရံုး တင္ဖို႔မတင္ဖို႔၊ ေထာက္ခံဖို႔

မေထာက္ခံဖို႔ဆိုတာကို ၾကည့္ရေအာင္။

     လူအေတာ္မ်ားမ်ား စစ္ေခါင္းေဆာင္ေတြကို စိတ္ေစတနာ မရွိတာနဲ႔ အခ်ိဳ႕မွာ သတ္ပစ္ခ်င္ေလာက္

ေအာင္ မုန္းတီးေနၾကတယ္ဆိုတာ လက္ေတြ႕ဘဝမွာ အမွန္ျဖစ္ေနတာပါ။ မ်က္ကြယ္ျပဳလို႔ မရတဲ့ ဒီ

အျဖစ္မွန္ကို မျငင္းခ်င္သလို တားဆီးလို႔ ရႏိုင္ေကာင္းတဲ့ ကိစၥမ်ိဳး မဟုတ္ဖူးဆိုတာလည္း နားလည္ပါ

တယ္။ အထူးသျဖင့္ စကားလံုးေတြနဲ႔ ေဖၚျပလို႔ေတာင္ မလြယ္တဲ့ ဒုကၡေတြကို ေတြ႕ၾကံဳခံစားေနခဲ့ရတဲ့

တိုင္းရင္းသား ညီအစ္ကို ေမာင္ႏွမေတြအတြက္ ပိုလို႔ေတာင္ ကိုယ္ခ်င္းစာပါတယ္။

     ဒါေပမယ့္ .. ဒါေပမယ့္ ... လို႔ စကားဦးသန္းပါရေစ။

     လက္ေတြ႕က်က် သူသူကိုယ္ကိုယ္လိုပဲ စဥ္းစားၾကည့္ပါ။

     ျမန္မာျပည္မွာ အနိမ့္ဆံုးလို႔ သေဘာထားတဲ့ လမ္းေဘးေခြးေတာင္မွ ေခ်ာင္ပိတ္ရိုက္ရင္ ျပန္ကိုက္

မွာပါ။ ခင္ဗ်ားတို႔ က်ေနာ္တို႔ ရင္ဆိုင္ေနရတဲ့ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေတြကို ကိုယ့္စိတ္ကိုယ္ ေျဖႏိုင္ဖို႔ စိတ္သက္သာ

ရာ ထြက္ေပါက္ရွာတဲ့အေနနဲ႔ ေခြးမကလို႔ ဘာနဲ႔ႏိႈင္းႏိႈင္း သူတို႔မွာ ဘာမွျဖစ္မသြားႏိုင္ပါဘူး။ “ဆင္” နဲ႔
“ျခင္” ဆိုတာ အသံထြက္ နီးစပ္ေပမယ့္ အဓိပၸါယ္ကြာျခားသလိုပဲ လက္ေတြ႕ဘဝမွာလည္း လက္ေတြ႕
က်မွာကို စဥ္းစားေရြးခ်ယ္ လုပ္ကိုင္ဖို႔လိုတယ္လို႔ သတိ္ေပးခ်င္ပါတယ္။ (ေဒါသေၾကာင့္ မျမင္ႏိုင္ၾကတဲ့
သူေတြကို ေျပာတာပါ၊ ဘယ္သူမွေတာ့ မညံ့ၾကဘူးလို႔လည္း သေဘာေပါက္ပါတယ္။)

     ဒီလိုေျပာတာဟာ အညံ့ခံအရံႉးေပးဖို႔ တိုက္တြန္းတာ မဟုတ္ပါဘူး။

     ဆိုလိုခ်င္တာက လက္နက္ကိုင္ ေတာ္လွန္လိုသူေတြလည္း လုပ္စရာရွိတာ လုပ္ပါ။ တစ္ဖက္မွာ

လည္း ႏိုင္ငံေရးအရ ေျဖရွင္းမယ့္သူေတြကိုလည္း ေနရာေပးရပါမယ္။ ႏိုင္ငံေရးအရ သြားရင္ေတာ့

အမ်ိဳးသား ျပန္လည္သင့္ျမတ္ေရး ဆိုတာမ်ိဳးဟာ ေရွ႕တန္းက ပါလာရပါေတာ့မယ္။ ဒါလုပ္သူေတြကို

လည္း မရႈတ္ခ်ၾကဖို႔ လိုပါတယ္။ ဘယ္ေနရာမဆို ဘယ္သူမွ အျပည့္အဝ အႏိုင္မရတဲ့ အလယ္အလတ္

တစ္ေနရာကို ညိွႏိႈင္းရယူဖို႔ လိုေကာင္းလိုႏိုင္ပါတယ္။ ဒါမ်ိဳးလုပ္ႏိုင္သူေတြကိုေတာ့ စိတ္ဓါတ္ခိုင္မာသူ

ေတြလို႔ အမည္တပ္ တတ္ၾကပါတယ္။ ခံစားခ်က္ကို ေရွ႕တန္းတင္တာမ်ိဳးက ေခတ္အဆက္ဆက္မွာ

လုပ္ခဲ့ၿပီးၾကပါၿပီ၊ ဘယ္တုန္းကမွ အေကာင္းဖက္ကို ဦးတည္သြားတယ္လို႔ သက္ေသျပစရာ မရွိပါဘူး။

     ဒုတိယ ပင္လံုညီလာခံ အဆိုျပဳခ်က္ကို ၾကည့္ရေအာင္။

     တည့္တည့္ေျပာရရင္ေတာ့ လက္ခံအားေပးဖို႔ ခပ္ခက္ခက္ပဲလို႔ ထင္ပါတယ္။ ေမးစရာ ေတြးစရာ

ေဆြးေႏြးစရာေတြက အေတာ္မ်ားပါတယ္။ ဦးတည္ခ်က္က ေကာင္းပါတယ္။ လက္ေတြ႕က်မက်

ဆိုတာကေတာ့ အားလံုးဝိုင္းစဥ္းစားေပးရမယ့္ ကိစၥပါ။ ျပည္သူေတြၾကား ႏိုင္ငံေရးအသိ ျပန္႔ပြားတဲ့

အေျခအေန စိတ္အားထက္သန္တဲ့ အေနအထားကလည္း အင္မတန္အေရးပါတယ္လို႔ ယူဆပါတယ္။

တစ္ႏိုင္ငံလံုး ပါဝင္ႏိုင္ဖို႔၊ ေအာင္ျမင္ဖို႔၊ အက်ိဳးအျမတ္ရွိဖို႔ လိုတာမို႔ အနည္းဆံုး ဥံဳဖြမလုပ္ပဲ အခ်ိန္ယူ

ၾကပါေစလို႔ပဲ ဆႏၵျပဳမိပါတယ္။ (ဘယ္သူမွေတာ့ ၾကားမယ္ မထင္ပါဘူး။)

     ေနာက္ဆံုးတစ္ခုကေတာ့ ေဒၚစု လံုျခံဳေရးပါ။

     ႏိုဝဘၤာ ၁၄ ရက္ ရက္စြဲနဲ႔ ေဒၚစုကို အျပတ္ေျဖာင္ဖို႔ ညႊန္ၾကားစာေတြ ထြက္လာပါတယ္။ (ပတ္သက္
တဲ့ သတင္းလင့္က ဒီမွာပါ - http://thawthikho.blogspot.com/2010/11/blog-post_7347.html )

     ဒီေနရာမွာ ဒီစာနဲ႔ ပတ္သက္လို႔ အခ်ိဳ႕ေစာဒက တက္လိုသူေတြနဲ႔ အစစ္အတုကိစၥ ျငင္းေနမွာ
မဟုတ္ပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ အခ်ိန္တန္လို႔ အေျဖေပၚမွ ေနာင္တရတာမ်ိဳး မျဖစ္ရေအာင္ ကာကြယ္ဖို႔
လိုပါတယ္။ ဒီရက္ပိုင္း စြမ္းအားရွင္ေတြ ေဒၚစုအိမ္နားမွာ မ်ားလာတာဟာ အေပၚကသတင္းကို
အတည္ျပဳေနတာနဲ႔ အတူတူပါပဲ။ မေျပာေကာင္း မဆိုေကာင္းေတြ ျဖစ္လာရင္ေတာ့ အင္မတန္႔
အင္မတန္ကို ရင္ေလးစရာပါလို႔ပဲ ေျပာခ်င္ပါတယ္။

     ဒီမွာ လာဖတ္သူေတြထဲမွာ ပညာေတာ္သင္၊ သံရံုးနဲ႔ အျခားကိစၥဆိုင္ရာ ဝန္ထမ္းေတြကစၿပီး က်

ေနာ္ မသိႏိုင္သူေတြ အမ်ားႀကီးပါႏိုင္ပါတယ္။ ေလးေလးနက္နက္ေျပာခ်င္တာက လူတိုင္းမွာ တတ္

စြမ္းႏိုင္တာ ရွိၾကပါတယ္။ တိုက္ရိုက္ျဖစ္ေစ သြယ္ဝိုက္ၿပီးျဖစ္ေစ မျဖစ္သင့္တာကို မျဖစ္ရေအာင္ က်ိဳး

စားတားဆီးၾကပါလို႔ ေမတၱာရပ္ခံပါတယ္။

     ေဒၚစုသာ တစ္ခုခု ျဖစ္သြားရင္ အေပၚကေျပာခဲ့တဲ့ (တိုင္းရင္းသားေတြအတြက္ အပါအဝင္) က်ေနာ့္ရဲ့
သမာသမတ္ျဖစ္ေအာင္ က်ိဳးစားထားတဲ့ စကားေတြေရာ အားလံုးအတြက္ ေရွ႕ရႈတဲ့အေရးအသားေတြ
အားလံုးကိုသာ ေမ့လိုက္ၾကပါ။ အဲဒီအခ်ိန္က်ရင္ အမုန္းတရားေတြကို တားဆီးႏိုင္တဲ့ စြမ္းအားမရွိတဲ့
က်ေနာ့္လို ၾကားေနလိုလို ဘာလိုလိုနဲ႔ မီးခိုးေရာင္လိုလိုေတြဟာ ေမွးမိွန္ေပ်ာက္သြား ပါေတာ့မယ္။ ငရဲ
တံခါးပြင့္ၿပီး ဆိုင္သူမဆိုင္သူေတြကို ေလာင္ကၽြမ္းပါေတာ့မယ္။

     ဒုတိယကမၻာစစ္လို အျဖစ္ေတြမွာ လူသန္းေပါင္းမ်ားစြာ အသက္ေတြရင္းႏွီးခဲ့ရလို႔ ဒါေတြကို ၾကံဳခဲ့

ရတဲ့ ႏိုင္ငံအမ်ားစုဟာ သခၤန္းစာယူၿပီး ထပ္မျဖစ္ေအာင္ လုပ္လာခဲ့ၾကေပမယ့္ ဒီေခတ္လူေတြမွာေတာ့

မ်က္ကန္းတေစၦမေၾကာက္ (ကိုယ္ခ်င္းစာ စိတ္ကင္းကင္းနဲ႔) ထင္ရာစိုင္းလာၾကတာမ်ိဳးဟာ အားလံုး

အေပၚ သက္ေရာက္မႈေတြ ရွိမွာကိုေတာ့ သတိရွိၾကပါ။ မရႉႏိုင္ မကယ္ႏိုင္ အေနအထားက်မွ ေနာင္တ

ရတာမ်ိဳးကို ေရွာင္ရွားႏိုင္ဖို႔ဟာ လူတိုင္း သတိထားသင့္တယ္လို႔ ယံုၾကည္ယူဆမိပါေၾကာင္း။

ရင္ေမာစြာျဖင့္၊

မန္းကိုကို

၂၇၊ ၁၁၊ ၂၀၁၀