ဂုဏ္ယူပါတယ္ ငါတို႔ရဲ့နယ္

   ဘယ္ေလာက္ေသးတဲ့ ၿမိဳ႕ ၊ နယ္ ၊ ရြာမဆို ဂုဏ္ပုဒ္ကိုယ္စီ ေခါင္းေမာ့ ရင္ေကာ့စရာ ကိုယ္စီ

ရွိၾကတာပါပဲ ။ က်ေနာ့္ရဲ့ ၿမိဳ႕ဘားအံလည္း ဘယ္လြတ္ပါ့တုန္း ။ ဒီေတာ့ မွတ္မိသမွ်ထဲက စုစည္း

ေကာက္ႏႈတ္ၿပီး ၾကံဖန္ဂုဏ္ယူလုိက္ပါသဗ်ာ ။

(၁)   မ.ဆ.လ ေခတ္တုန္းကပါ ။

       ေရေၾကာင္းလူငယ္ အဖြဲ႕ဆိုတာ ၾကားဖူးေကာင္း ၾကားဖူးၾကမွာပါ ။ ၿမိဳ႕တိုင္း မရွိေပမဲ့ ဘားအံက

ေတာ့ ၿမိဳ႕လယ္မက်တက်မွာ တမံတုတ္ၿပီး ကန္/ဆည္လုပ္ထားတဲ့ ကန္သာယာဆိုတာ ရွိေလေတာ့

ေလွေလွာ္ဖို႔ရာ အဆင္သင့္ေပသကိုး ။ ကရင္ျပည္နယ္ရဲ့ ၿမိဳ႕ေတာ္ဆိုေတာ့လည္း နည္းနည္းပါးပါး အ

လုပ္ျပတာမ်ိဳး ျဖစ္ပါလိမ့္မယ္ ။ အရင္ကေတာ့ အဲဒီေနရာေတြက လယ္ကြင္းေတြပါ ။ ထားပါေတာ့ ၊

အဲဒါနဲ႔ အေနာက္တိုင္း ခတ္ေလွကေလး တစ္စီးႏွစ္စီးေလာက္ ေလွာ္ေနၾကတာေတာ့ တခါခါ ေတြ႕မိ

ပါရဲ့ ။

     တစ္ခ်ိန္မွာေတာ့ ဒီေရေၾကာင္းလူငယ္အဖြဲ႕က ရန္ကုန္သြားၿပီး ၿပိဳင္ပြဲဝင္စရာ ရွိလာခဲ့ပါတယ္ ။

က်ေနာ့္အိမ္နီးနားခ်င္း မြန္ညီအစ္ကို ႏွစ္ေယာက္လည္း ပါသြားခဲ့ပါတယ္ ။ ဗလ အရမ္းမေတာင့္ၾက

ေပမဲ့ အရပ္ေတြက ခပ္ျမင့္ျမင့္ေတြေပါ့ ။ မ်ားမၾကာခင္မွာ ေအာင္ပြဲေတြနဲ႔အတူ ျပန္လာၾကတဲ့ သူငယ္

ခ်င္းေတြရဲ့ အေတြ႕အၾကံဳေလးေတြကို ၾကားခဲ့ရၿပီး ဂုဏ္ယူမိပါေတာ့တယ္ ။ ေလွၿပိဳင္ပြဲ အမ်ိဳးစား ၇

မ်ိဳးရွိတာကို ပထမဆု ၆ ဆု ယူျပန္လာႏိုင္ခဲ့ၾက တာေၾကာင့္ပါ ။

     ၆ ဆု ရၿပီးမွ ဘာေၾကာင့္ ရ ဆုေျမာက္ကို မရခဲ့ၾကသလဲလို႔ ေမးစရာ ရွိပါတယ္ ။

     ျဖစ္ပံုက ၿပိဳင္ပြဲမစခင္မွာ ေလွေတြကို ကုန္းေပၚမွာတင္ထားတုန္း ပဲခူးတိုင္း ၿမိဳ႕တစ္ၿမိဳ႕က လာၿပိဳင္

သူေတြက သူတို႔ေလွကို ေလးေထာင့္သံနဲ႔ ရိုက္ေဖါက္သြားတာေၾကာင့္လို႔ ဆိုပါတယ္ ။ ၿပိဳင္ပြဲေတြကို

ပဲ တစ္ပြဲၿပီးတစ္ပြဲ ဆက္တိုက္လုပ္ခဲ့ရာမွာ ဘားအံအဖြဲ႕ကေန ေလွထဲက ေရေတြကို ခပ္ထုတ္ခ်ိန္ မရ

သလို ၊ ၿပိဳင္ပြဲေကာ္မတီကလည္း အေလးမထားခဲ့ဖူးလို႔ ဆိုပါတယ္ ။

     ၿပိဳင္ပြဲ ၆ ပြဲေျမာက္ေတာ့ ေလွထဲမွာ ေရက တစ္ဝက္ေက်ာ္ေနပါၿပီ ။ ဒါလည္း ပထမရလိုက္ပါေသး

တယ္ ။ သတၱမေျမာက္ပြဲမွာေတာ့ လမ္းတစ္ဝက္မွာတင္ ေလွျမဳပ္သြားတာေၾကာင့္ ဘယ္လိုမွ ဆုမရ

ႏိုင္ေတာ့ပဲ ရံႉးခဲ့ရပါေတာ့တယ္တဲ့ ။

     က်ေနာ္တို႔ နယ္သားေတြ သန္မာတာကို ဆက္စပ္ၿပီး သတိရမိတာက ၊ အရင္တုန္းက တိုင္းနဲ႔ျပည္

နယ္ ေဘာ္လံုးကန္ရင္ ကရင္ျပည္နယ္အသင္း ကြင္းထဲဝင္လာတဲ့အခါ လာၾကည့္တဲ့သူေတြက “ကၽြဲ

အုပ္ႀကီးဝင္လာသလိုပဲ” ဆိုၿပီး မွတ္ခ်က္ေပးၾကတယ္လို႔ စကားရွိပါတယ္ ။ ဟုတ္ရင္လည္း ဟုတ္မွာ

ေပါ့ဗ်ာ ၊ တစ္ေကာင္တစ္ေကာင္က ကၽြဲႀကီးေတြလို လံုးေနတာကိုး ။ က်ေနာ္ကိုယ္တုိင္ ေမာ္လၿမိဳင္

တကၠသိုလ္ထဲ နံပါတ္ ၁ ကားစီးရင္း လက္တန္းကိုင္ထားတဲ့လက္ေတြကို ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ဖထီး

ေလးျဖစ္တဲ့ ကိုယ့္ရဲ့လက္ဖ်ံက သူမ်ားထက္ တစ္ဆခြဲေလာက္ ႀကီးေနေတာ့သကိုး ။

                              ==========================

(၂)   မ.ဆ.လေခတ္မွာ ရွိခဲ့ဖူးတဲ့ သင္တန္းေတြထဲ ၊ လမ္းစဥ္လူငယ္ေခါင္းေဆာင္ မြမ္းမံသင္တန္းေတြ

မွာ ရိုင္ဖယ္ေသနတ္ကို လက္ေတြ႕ေပးပစ္ေလ့ရွိပါတယ္ ။ အခ်က္ေရ ၁၅ ခ်က္ပစ္ရရာမွာ ဗဟိုမွန္ရင္

၃ မွတ္ ၊ ၾကားမွာမွန္ရင္ ၂ မွတ္နဲ႔ အျပင္စည္းမွန္ရင္ ၁ မွတ္ ေပးပါတယ္ ။ မထိရင္ေတာ့ ရွင္းပါတယ္ ၊

သုညေပါ့ ။

     ဤသို႔ဤႏွင္ စက္ပစ္ကြင္းမွာ သြားပစ္ၾကရာမွာ ဘားအံက အစ္မႀကီးတစ္ေယာက္လည္း ပါပါ

တယ္ ။ သူဟာ အရင္လူေတြ မတတ္ႏိုင္ခဲ့တဲ့ စုစုေပါင္းအမွတ္ကို စံခ်ိန္တင္ ရယူႏိုင္ခဲ့သူ ျဖစ္ပါ

တယ္ ။  ဘာေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့ အဲဒီ ေသနတ္ပစ္ၾကရာမွာ အမ်ားဆံုး ရႏိုင္တဲ့အမွတ္ဟာ ၄၅ မွတ္

ထဲပါ ။ဒါေပမဲ့ က်ေနာ္တို႔ ဘားအံသူႀကီးကေတာ့ ဒီစံခ်ိန္ကိုခ်ိဳးၿပီး စုစုေပါင္း ၅၃ မွတ္ေလာက္ ရခဲ့တာ

မို႔ပါပဲ ။

     ဘားအံသူမို႔ ေသနတ္ပစ္ အရမ္းေတာ္တာလားလို႔ ေမးရင္ေတာ့ ၊ မဟုတ္ပါဘူး ၊ ပစ္မွတ္ေတြက

ကိုက္ ၃၀၀ ရာေလာက္ ေဝးတာေၾကာင့္ သိပ္မျမင္ရလို႔ ေဘးကလူေတြက မွန္းသန္းပစ္ၾကရင္း သူ႕

ပစ္မွတ္မွာ မူလ ၁၅ ခ်က္ထက္ပိုၿပီး ၊ အခ်က္ ၂၀ ေက်ာ္ေလာက္ လာမွန္ထားလို႔ပါတဲ့ ။

                             ===========================

(၃)   ၁၉၈၄-၈၅ ေလာက္မွာပါ ။ ဟာသပံုျပင္ေတြထြက္တဲ့ ခေလာက္ႏို႔ရြာကေနၿပီး သူတို႔တေတြဟာ

စကားႂကြယ္ရံုတင္မဟုတ္ပဲ ၊ တရြာလံုးဟာလည္း စုစုစည္းစည္း ရွိၾကေၾကာင္း လက္ေတြ႕ျပခဲ့ၾကပါ

ေတာ့တယ္ ။

     အဲဒီအခ်ိန္က “ေခတ္မီသူတိုင္း ပင္လယ္ငါး စားၾကသည္” ဆိုတဲ့ေဆာင္ပုဒ္နဲ႔ ေရခဲရိုက္ ပင္လယ္

ငါးေတြကို ၿမိဳ႕တကာ လွည့္ေရာင္းေနတဲ့အခ်ိန္ျဖစ္ပါတယ္ ။ က်ေနာ္တို႔နဲ႔ မလွမ္းမကမ္း ခေလာက္ႏို႔က

ေတာသူေ႒းလို႔ေျပာႏိုင္မယ့္ မိသားစုကေန ၊ ရြာကအိမ္မွာ အလႉလုပ္ဖို႔ရာ ပင္လယ္ငါးသေလာက္ေတြ

ကို အေတာ္မ်ားမ်ား ဝယ္သြားၿပီး “ငါးသေလာက္ေပါင္း” ေပါင္းပါေတာ့တယ္ ။

     အလႉေန႔မွာ လက္သီးဆုပ္ေလာက္ ငါးသေလာက္တံုးႀကီးေတြကို ခဲလိုက္ၾကတာ ၊ အေတာ္ၾကာ

ေတာ့ ျပႆနာ ေပၚလာပါေတာ့တယ္ ။ ငါးသေလာက္ေပါင္းဖို႔ကို ရွာလကာရည္ေတြ သံုးခဲ့ရာမွာ ၊

ရြာဦးေက်ာင္းက ဌားလာတဲ့ ေၾကးဒယ္အိုးႀကီးေတြနဲ႔ ကြက္တိျဖစ္သြားလို႔ပါပဲ ။ ဓါတ္ျပဳၿပီး အစာအ

ဆိပ္သေဘာမ်ိဳး ျဖစ္သြားတယ္ ဆိုၾကပါစို႔ ။

     အဲဒီေန႔မနက္က GMC ကုန္ကားႀကီးေတြေရာ ၊ ႏွစ္ထပ္ကားေတြနဲ႔ပါ တစ္စီးၿပီးတစ္စီး အျပည့္ ပါ

လာၾကတာကေတာ့ ခေလာက္ႏို႔ ရြာလံုးကၽြတ္နီးပါးေပါ့ဗ်ာ ။ ဘားအံႏွစ္ထပ္ေဆးရံု တစ္ေဆာင္လံုးကို

ေအာ္ဒါ ယူထားလိုက္သလိုျဖစ္ၿပီး ၊ ျဖစ္တာကလည္း ဝမ္းေလ်ာတာဆိုေတာ့ ရွိတဲ့ အိမ္သာ ၉ လံုး ၊

၁၀ လံုးဟာလည္း လက္မလည္ေလာက္ေအာင္ပါပဲ ။ အိမ္သာမေရာက္ႏိုင္ပဲ လံုခ်ည္ေပၚတင္ ကိစၥၿပီး

ၾကသူ ၊ အေျခေနဆိုးလို႔ အိမ္သာနဲ႔ခပ္နီးနီးမွာ ဖ်ာၾကမ္းနဲ႔ ေနရာယူထားသူေတြနဲ႔ ျမင္ကြင္းကေတာ့

အမ်ိဳးမ်ိဳးေပါ့ ။

     အလႉအိမ္က က်ေနာ့္သူငယ္ခ်င္းမကေတာ့ ေစာေစာစီးစီးသက္သာၿပီး ေန႔လည္ကတည္းက ေဆး

ရံုက ဆင္းသြားတာေၾကာင့္ ညပိုင္း လုပ္အားေပးလူနာေစာင့္ သြားလုပ္တဲ့အခါ မေတြ႕ခဲ့ရေတာ့ပါဘူး ။

ေနာင္ျပန္ဆံုတိုင္း ေျပာစရာ အမွတ္တရတစ္ခုျဖစ္သလို ခေလာက္ႏို႔ရြာ အေနနဲ႔လည္း သမိုင္းမွာ ပံုျပင္

ေတြနဲ႔တင္မဟုတ္ပဲ  လက္ေတြ႕မွတ္တမ္းပါ က်န္ရစ္ခဲ့ပါေတာ့တယ္ ။

                                   =========================

     ဒီလိုပဲ ၾကံဖန္ ဂုဏ္ယူရာမွာ က်ေနာ္ကိုယ္တိုင္ စြမ္းေဆာင္ ႏိုင္ခဲ့တာေလးလည္း တစ္ခုရွိတာမို႔ ၊

ထည့္မေျပာလို႔ မျဖစ္ဖူးထင္ပါတယ္ ။

     ၁၉၈၇ ခုႏွစ္ ေမာ္လၿမိဳင္တကၠသိုလ္ အေရာက္မွာ ေက်ာင္းအားကစားပြဲလုပ္ေတာ့ ၊ လူမရွိတာ

နဲ႔ က်ေနာ္လည္း ထီေပါက္ၿပီး သံလံုး သံျပားပစ္ လက္ေရြးစင္ ဝင္လုပ္ခဲ့ရေတာ့တယ္ ။ ကံေကာင္း

ေထာက္မစြာပဲ အခ်ိဳ႕လူေတြထက္ ႏွာတစ္ဖ်ားအသာနဲ႔ သံျပားပစ္မွာ တတိယဆု ယူေပးႏိုင္ခဲ့ပါ

တယ္ ။

     ဒါေပမဲ့ ဆုယူမဲ့ေန႔မွာ ဘားအံအသင္းက က်ိဳကၡမီသြားမယ္လုပ္လို႔ ၊ လိုက္ခ်င္တာနဲ႔ ရွားရွားပါး

ပါး ေတြ႕ရတဲ့ ေမာ္လၿမိဳင္သား တစ္ေယာက္ကိုပဲ ဆုအစားယူခိုင္းၿပီး ေပ်ာ္ပြဲစားအဖြဲ႕နဲ႔ လိုက္သြားခဲ့

ပါတယ္ ။

     ဆုေပးတဲ့ေန႔မွာ စာရင္းေၾကျငာတဲ့ အခါမွာေတာ့ -

သံျပားပစ္ ပထမဆုရ ေစာ ...... ၊

ဒုတိယဆု ေစာကင္နီ ၊

တတိယဆု မန္းကိုကို ... ဆိုတဲ့အခါ လူေတြက ဟာ ... ဆုရတာက ကရင္ေတြခ်ည္းပါလား ဆိုၿပီး အံ့

အားသင့္ေနၾကတယ္ ။

     ဒါနဲ႔ ဆုတက္ယူၾကတာေပါ့ ။

ပထမဆုအတြက္ ထားဝယ္ဖက္က ထင္ပါတယ္ ၊

အရပ္ျမင့္ျမင့္ ေတာင့္ေတာင့္တင္းတင္း ကရင္ႀကီးတစ္ေယာက္ တက္လာတယ္ ၊

ဒုတိယဆုကလည္း ေထာင္ေထာင္ေမာင္းေမာင္း ေစာကင္နီ ဆိုတာ တက္လာျပန္တယ္ ။

     တတိယဆုအတြက္ တက္လာတဲ့လူကို ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ...

     ဟာ .. မန္းကိုကိုဆိုတာ ကုလားႀကီးပါလား ... ဆိုၿပီး လူေတြမွာ ပါးစပ္ကိုယ္စီ “ဟ”သြားၾကတယ္ ။

     ဟုတ္တယ္ ၊ မတတ္ႏိုင္ဖူးဗ်ာ ၊ ကိုယ့္ေမဂ်ာမွာ ေယာက်ာၤးသားေတြကလည္း ရွားရွားပါးပါးကိုးဗ် ။

     ဆုယူပြဲ တက္မယ့္သူဆိုလို႔ သူ႕တစ္ေယာက္ထဲ ရွိတာနဲ႔ အကူညီေတာင္းခဲ့တာေလ  :D

မန္းကိုကို

၁၈ ၊ ၁၂ ၊ ၂၀၁၁