ဍဳဂ္ပါင္လာ.ဆာ္ - (ေဒါင္ပိုင္လားဆိုင္ဒ္) - ျပည့္စံုပါေစ

Friday, January 7, 2011

သိသမွ်၊ ျမင္သမွ် - ပင္လံု ၁.၁


     စာေတြ ေရးရင္းေရးရင္းနဲ႔ အတိအက် မီွျငမ္းၿပီးေရးရတာ နည္းနည္းေမာလာတယ္။
ဒါေၾကာင့္ သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ စကားေျပာၾကသလိုပဲ ေပါ့ေပါ့ပါးပါးကေလး ေျပာမယ္ဗ်ာ။ အမွန္ေတာ့
ဒါကမွ ဘေလာ့တကယ္ဆန္တာပါ။ ဘေလာ့ဆိုတာကိုက စာႀကီးေပႀကီးတင္တဲ့ ေနရာမွ မဟုတ္ပဲ
ေနာ။

     ကဲ အရင္ဆံုး ႏွစ္သစ္ေတြဘာေတြ မဂၤလာေတြ လုပ္မေနေတာ့ဘူးဗ်ာ၊ ေလာေလာဆယ္ ေရွ႕ပို႔စ္
မွာ ကိုေက်ာ္ထင္ လာတြန္းထားတဲ့ ဒုတိယပင္လံုညီလာခံကိစၥ ေျပာၾကည့္မယ္ဗ်ာ။ မစခင္ ဆက္စပ္
ၿပီး အေတြးထဲဝင္လာတာက ၂၀၁၀ မွာ ၾကံဳခဲ့တာေလးတစ္ခု။ က်ေနာ့္အီးေမးလ္ထဲ စာတစ္ေစာင္ဝင္
လာတယ္ဗ်။ လိုရင္းကေတာ့ က်ေနာ္ဟာ အခြင့္အေရးသမား တစ္ေယာက္ျဖစ္တယ္ဆိုတာ သူသိ
တယ္ဆိုတာနဲ႔ “ဒင္းလိုလူစား သတိထားေဟ့” ဆိုတဲ့ ေဆာင္းပါးလင့္ပါ ထည့္ေပးထားၿပီး က်ေနာ့္ကို
“ဂဠဳန္ဦးေစာ” နဲ႔ပါ ႏိႈင္းသဗ်ား။

     ပထမဦးဆံုး ဘယ္လိုခံစားရသလဲလို႔ အင္တာဗ်ဴးလုပ္သလိုေမးရင္ေတာ့ … ဟုတ္ကဲ့၊ စိတ္နည္း
နည္း အေႏွာင့္အယွက္ျဖစ္ပါတယ္။ ၿပီးေတာ့ ဂုဏ္လည္းယူမိပါတယ္၊ လို႔ေျပာရပါမယ္။

     ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းတို႔တေတြကို လုပ္ၾကံသတ္ျဖတ္ခဲ့တဲ့လူနဲ႔ အႏိႈင္းခံရတာမ်ား ဂုဏ္ယူစရာ
လားဆိုၿပီး ေဒါသထြက္မယ့္သူမ်ား ခဏေနၾကပါအံုး။ ဦးေစာ ဘယ္ေလာက္ဆိုးသလဲ က်ေနာ္မသိ
ပါဘူး။ (သိၾကသူမ်ား ျဖည့္ေပးရင္ေတာ့ ဝမ္းသာရမွာပါ)။ က်ေနာ္သိတာက သူနန္းရင္းဝန္ျဖစ္ခဲ့ဖူး
တယ္။ ဆရာစံတို႔ လယ္သမားသူပုန္ေတြဖက္က ေရွ႕ေနလိုက္ေပးခဲ့ဖူးတယ္။ အခ်ိဳ႕က သူ႔အက်ိဳး
အတြက္ေမွ်ာ္မွန္းၿပီးလုပ္တာလို႔ ေျပာၾကပါတယ္။ က်ေနာ္ကေတာ့ တစ္မ်ိဳးေတြးတယ္။ အက်ိဳးကို
ျမင္ႏိုင္တာကိုက မညံ့ဖူးလို႔ထင္တယ္၊ ေနာက္တစ္ခ်က္က သူပုန္ေတြဖက္က ျခဴးတစ္ျပားမွမရပဲ
ဒုကၡပါေရာက္သြားႏိုင္တဲ့ စြန္႔စားရမႈကို လုပ္ရဲတာ။ ေနာက္ဆံုးမွာ ဗမာလူမ်ိဳးေတြထဲက ရခဲလွတဲ့
ရာထူးအထိတက္ယူသြားႏိုင္တယ္။ ပါခ်ီပါခ်က္အဆင့္ေတာင္ မတက္ႏိုင္ေသးတဲ့ ကိုယ့္လိုလူကို ဒီ
လိုပုဂၢိဳလ္မ်ိဳးနဲ႔လာႏိႈင္းေတာ့ က်ေနာ္ဂုဏ္ယူမိတာ မွားမ်ားသြားမလား။ ကိုယ့္နဲ႔ ႏိႈင္းယွဥ္လို႔မရတဲ့
အရည္အေသြးေတြအျပင္ အာဇာနည္လုပ္ၾကံမႈမွာ ဦးေစာဟာ ၾကားကဓါးစာခံပါဆိုတဲ့ အျငင္းအခံု
ေတြကိုေတာ့ အရွည္မခ်ဲ႕ခ်င္ပါဘူးဗ်ာ။

     ခုမွ အေပၚကေျပာတဲ့ ကိုေက်ာ္ထင္ကိစၥနဲ႔ နည္းနည္းနီးစပ္လာၿပီ။ ပင္လံုစာခ်ဳပ္မခ်ဳပ္ခင္မွာ မိုင္း
ပြန္ေစာ္ဘြားႀကီးေျပာခဲ့တဲ့ “အဂၤလိပ္ကၽြန္ကေန ဗမာကၽြန္အျဖစ္ လက္ေျပာင္းခံရတာမ်ိဳးေတာ့ မျဖစ္
ခ်င္ဖူး” ဆိုကာမွ ခုေတာ့ တကယ္ကိုလာျဖစ္ေနတယ္လို႔ တိုင္းရင္းသားအေတာ္မ်ားမ်ားက ေျပာၾက
တာေတာ့ အမွန္ပဲဗ်။ (သူတို႔တာဝန္အေရး ၃ ပါးၾကားထဲမွာ ႀကီးျပင္းလာသူေတြအတြက္ေတာ့ ခၽြင္း
ခ်က္ေပါ့ေလ)။

     အလြယ္တကူျမင္တဲ့အထဲက ထည့္တြက္စရာေလးေတြးေတာ့ ရွိပါတယ္။ ပထမတစ္ခ်က္က ဒီ
ပင္လံုစာခ်ဳပ္လက္မွတ္ထိုးေတာ့ အနည္းဆံုး ရခိုင္၊ မြန္ နဲ႔ ကရင္တို႔ မပါခဲ့ဖူးဆိုတဲ့အခ်က္ပါ။ အဲဒီ
တစ္ခ်က္နဲ႔တင္ အေတာ္ေလး ဝိဝါဒကြဲစရာ၊ ျငင္းခံုစရာေတြ ျဖစ္ေနပါၿပီ။ ေနာက္တစ္ခ်က္ကေတာ့
ပင္လံုစာခ်ဳပ္မွာ ပါသူ မပါသူအားလံုးအတြက္ အာမခံခ်က္ျဖစ္ခဲ့တဲ့ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းကို ရွင္းထုတ္
လိုက္တဲ့အခ်က္ပါ။ အဲဒီမွာ ကိစၥကျပတ္သြားပါၿပီ။ ေနာက္ဆက္တြဲေတြကေတာ့ အျပန္အလွန္အျပစ္
တင္တာေတြနဲ႔ ေယာင္ဝါးဝါးေတြမ်ားသြားပါၿပီ။ အဲဒီလိုျဖစ္ေအာင္လည္းလုပ္ခဲ့တဲ့ ဗမာေခါင္းေဆာင္
ေတြရွိခဲ့တာေၾကာင့္ ခုထိတဝဲလည္လည္ေပါ့ဗ်ာ။ (ခုေတာ့ သူတို႔လိုခ်င္တဲ့ပံုစံ ရေနၿပီေလ၊ ရင္ပတ္
ေဟာင္းေလာင္းနဲ႔ ခႏၶာအစိတ္အပိုင္းအားလံုးလည္း ျမင္တဲ့အတိုင္းေပါ့။)

     ဒုတိယပင္လံုဆီ ဆက္မသြားခင္ အခ်က္တစ္ခ်ိဳ႕ကိုလည္း ထည့္စဥ္းစားၾကည့္ခ်င္ပါတယ္။
ပထမတစ္ခ်က္ ကရင့္ေခါင္းေဆာင္ေတြရဲ့ ေတာင္းဆိုခ်က္ေတြကို ဗမာေခါင္းေဆာင္ေတြက ေနရာ
အေတာ္မ်ားမ်ားမွာ “ခင္ဗ်ားတို႔လိုခ်င္ရင္ တိုက္ယူေပါ့ဗ်ာ” လို႔ ေျပာခဲ့တာေတြ ရွိတယ္လို႔သိရပါ
တယ္။ ေနာက္တစ္ခ်က္က ၁၉၄၇ အေျခခံဥပေဒကို လိုရာဆြဲေရးၿပီး လူမ်ိဳးစုေတြရဲ့ အခြင့္အေရးကို
ဘယ္လိုမွ ဥပေဒေၾကာင္းအရ ျဖစ္မလာႏိုင္ေအာင္ လုပ္ထားခဲ့တာ၊ ၿပီးေတာ့ လြတ္လပ္ေရးရစမွာ
စစ္တပ္မွာ ကရင္ေတြသာမ်ားခဲ့တာ အားလံုးလိုလို သိၾကမယ္ထင္ပါတယ္။ က်ေနာ္ၾကားမိသမွ်က
ေတာ့ ကရင္ေတြကိုတိုက္ဖို႔ ေတာခိုခဲ့ၾကရာက ဦးေနဝင္းကပါ လုိုက္မလိုလိုနဲ႔ ကြန္ျမဴနစ္အပါအဝင္
အျခားအဖြဲ႕ေတြကို တဖက္လွည့္ၿပီး သူပုန္ျဖစ္ေအာင္လုပ္ခဲ့တယ္ လို႔ဆိုပါတယ္။ အဖြဲ႕စံုက သိမ္း
ထားတဲ့ၿမိဳ႕ေတြကို KNDO က ျပန္သိမ္းၿပီး အစိုးရလက္ထဲ ျပန္အပ္ခဲ့ၿပီးမွ ဦးေနဝင္းက သူ႔လက္စြဲ
ဦးစန္းယု၊ ဦးစိန္လြင္တို႔တေတြနဲ႔ KNDO ရံုးေတြကို ဝင္စီးၿပီး ေတာထဲေရာက္ေအာင္ တြန္းထုတ္ခဲ့
တယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။

     တခါ ဒီဖက္ေခတ္ေရာက္ျပန္ေတာ့ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးေဆြးေႏြးပဲြနာမည္တပ္ၿပီး တဖက္သတ္ လက္
နက္ ခ်ဖို႔ခ်ည္း ေျပာေနခဲ့တာ၊ လက္နက္ကိုင္အဖြဲ႕ေတြကို ကြဲေအာင္ဖဲ့ထုတ္တာ၊ ႏိုင္ငံေရးအရ ဘယ္
တုန္းကမွ မေျဖရွင္းတာ၊ လူမ်ိဳးေရး ဘာသာေရးကိစၥေလးေတြကလည္း တခါတရံမွာ တေျမ့ေျမ့အေန
အထားထက္ ပိုလာတတ္တာေတြအျပင္ NLD ေတာင္မွ တိုင္းရင္းသားေတြနဲ႔ ပတ္သက္လို႔ တိက်တဲ့
ရပ္တည္ခ်က္နဲ႔ ရည္ရြယ္ခ်က္ေတြ အမ်ားသိေအာင္ ခ်မျပႏိုင္တာေတြဟာ တိုင္းရင္းသားေတြအတြက္
မယံုၾကည္ရေလာက္ေအာင္ ျဖစ္ေစတဲ့အေၾကာင္းေတြထဲက တစ္ခ်ိဳ႕ေပါ့ဗ်ာ။ အဲ .. တစ္ဖက္မွာေတာ့
စစ္အာဏာပိုင္ေတြဖက္က နည္းနည္းမွအေလ်ာ့မေပးပဲ အျပတ္အသတ္ႏွိပ္ကြပ္မွာရယ္၊ ဒုတိယပင္
လံုညီလာခံကို မရရတဲ့နည္းနဲ႔ဖ်က္မွာကေတာ့ အင္မတန္ကို ယံုၾကည္စရာေကာင္းေနျပန္ေတာ့သကိုး
ဗ်။

[အခ်ဳပ္ကို ၾကည့္ျပန္ေတာ့လည္း ေခတ္အဆက္ဆက္ဦးေဆာင္ေနသူေတြဟာ ဗမာ မဟုတ္ရင္လည္း
ဗမာစိတ္ဝင္ေနသူေတြခ်ည္းဆိုေတာ့ တိုင္းရင္းသားေတြဖက္က ၾကည့္လိုက္ရင္ ဗမာေတြဟာ (အ
ယဥ္ေက်းဆံုးေျပာရရင္) ဥာဏ္မ်ားတယ္၊ ယံုလို႔မရဖူးလို႔ ေယဘုယ်အေျဖထြက္တာပါပဲ။ ဒါကို အ
ေၾကာင္းအမ်ိဳးမ်ိဳးျပ ျငင္းၾကမွာလည္း ေသခ်ာပါတယ္။ အခ်ိဳ႕ဗမာေတြအတြက္လည္း နားလည္ဖို႔ ခက္
ေကာင္းခက္ပါလိမ့္မယ္။ ဒါေပမယ့္ အရိုးေဆြးေနၿပီျဖစ္တဲ့ ကိုလိုနီနယ္ခ်ဲ႕စနစ္ကို ခုထိေၾကာက္ရြံ႕
(အေၾကာင္းျပ) ၿပီး ႏိုင္ငံ့အာဏာကို ဆုပ္ကိုင္ထားေနတုန္းျဖစ္တဲ့ သူေတြကိုၾကည့္ရင္ နည္းနည္းေတာ့
စာနာသေဘာေပါက္ေပးႏိုင္မယ္ ထင္ပါတယ္။ မျဖစ္ႏိုင္တာကိုေတာင္ ဗမာအခ်ိဳ႕ေၾကာက္ေနၾကေသး
တာ၊ တိုင္းရင္းသားေတြက လက္ရွိခံစားေနၾကရတာေလဗ်ာ။ တခါ စစ္အာဏာရွင္ေတြကို လက္ညိွဳး
ထိုးၿပီး လူတစ္စုက လုပ္တာပါလို႔ ေျပာၾကျပန္မယ္။ ဟစ္တိုင္ဝက္ဘ္ဆိုဒ္ရဲ့ ေပးစာက႑မွာေရးထား
သလိုေပါ့ဗ်ာ၊ ဗမာျပည္ကိုသိမ္းတာ အိႏိၵယ (ကုလား) တပ္ေတြပဲ၊ အဂၤလိပ္ေတြက ဦးေဆာင္ရံုဦး
ေဆာင္ခဲ့တာ ဆိုသလိုေပါ့။ (ျဖစ္ေနတဲ့အေနအထားကို ေျပာတာေနာ္၊ လူမ်ိဳးမုန္းတီးေရး ေျပာေနတယ္
လို႔ စြပ္စြဲခ်င္သူရွိရင္ ႏွစ္ခါျပန္စဥ္းစားဖို႔ လိုေကာင္းလိုပါမယ္။ အမွန္ကိုလက္မခံရင္ ဘယ္ေတာ့မွ ေျဖ
ရွင္းလို႔ရမယ့္ ကိစၥေတြမဟုတ္ဖူးလို႔ သတိေပးခ်င္ပါတယ္။)]

     ဒီကေန႔အေနအထားကိုၾကည့္ေတာ့ ပင္လံုညီလာခံအတြက္ပဲေျပာေျပာ၊ ျပည္သူေတြႏိုးၾကားလာ
ေအာင္လို႔ပဲဆိုဆို၊ ဒါမွမဟုတ္ တိုင္းရင္းသားစည္းလံုးညီညြတ္ေရးလို႔ နာမည္တပ္တပ္ လုပ္လို႔ရစရာက
တစ္ကြက္မွ မရွိဖူးေလဗ်ာ။ ခရီးသြားလာ ဆက္သြယ္ဖို႔၊ သတင္းလြတ္လပ္ဖို႔၊ တစ္ဦးနဲ႔တစ္ဦး ပြင့္ပြင့္
လင္းလင္း အာဃာတကင္းကင္းနဲ႔ ေဆြးေႏြးဖို႔ေတြဟာ ပန္ေလေသာဘုရားေလာင္းဆုလိုပဲ ေမွ်ာ္ေလ
တိုင္းေဝးေလေတာ့ အင္း … လိုရင္းကေတာ့ ဒီႏိုင္ငံလည္း အံုႂကြၿပီး အေတာ္ကေလးသတ္ျဖတ္ၾကလို႔
ဝမွပဲ ေျပာင္းလဲမႈဆိုတာ ရွိလာႏိုင္ဖို႔ ျမင္မိပါတယ္ဗ်ာ၊ တကယ္ပါ။

(ဝက္ဘ္ဆိုဒ္ေတြမွာ ေျပာေနၾကတာေတာ့ ရွိပါတယ္။ ေဒၚစု ႏိုင္ငံျပင္ပထြက္ ေဆြးေႏြးဖို႔တို႔၊ ကိုယ္စား
လွယ္ေတြနဲ႔တဆင့္ ေဆြးေႏြးဖို႔တို႔ စသည္ျဖင့္ေပါ့။ က်ေနာ္ျမင္တာေတာ့ ေဒၚစု တစ္ေယာက္ပဲ အားလံုးက
ယံုၾကည္တယ္၊ ႏိုင္ငံျပင္ပထြက္ဖို႔က နအဖအကြက္နဲ႔ကြက္တိမို႔ မျဖစ္ႏိုင္၊ နအဖ ဖက္ကလည္းဘယ္လို
မွ ေလွ်ာ့ဖို႔လမ္းမျမင္ဆိုေတာ့ မီးေတာင္ေပါက္ကြဲမႈကို ေစာင့္ၾကရံုေပါ့ဗ်ာ။)

     အပ်က္ျမင္တယ္ဆိုလည္း ခံရမွာပဲ။ ဒါေပမယ့္ တဖက္က လုပ္လို႔ရႏိုင္မယ္ထင္တာကေတာ့ ေဒၚစု
ေနာက္ခံနဲ႔ အမ်ားျပည္သူကို အသိပညာဗဟုသုတေတြ ျဖန္႔ေဝေပးဖို႔က စရမယ္လို႔ ယံုၾကည္မိတာပါ
ပဲ (ဒီမိုကေရစီလိုလားသူေတြအတြက္ေကာ နအဖေခါင္းေဆာင္မ်ားရဲ့ ေသြးသံမက်မယ့္ တစ္ခုတည္း
ေသာထြက္ေပါက္လို႔ နားလည္မိတယ္)။ ဒုတိယ ပင္လံုပန္းတိုင္ကိုသြားဖို႔လမ္းဟာ မျဖစ္ႏိုင္ဖူးမဟုတ္
ေပမယ့္ လက္ရွိအေနအထားမွာေတာ့ အင္မတန္အလွမ္းေဝးေနေသးတယ္လို႔ ေယဘုယ်ျမင္မိတယ္။
ပင္လံုကိစၥအျပင္ ဒီမိုကေရစီအေရးအပါအဝင္ ျမန္မာျပည္သူျပည္သားေတြအားလံုး အသိပညာဗဟုသု
တ ျမင့္မားလာၿပီး လိုအပ္တဲ့ ရုပ္ပိုင္း စိတ္ပိုင္း ျပင္ဆင္စရာေတြ အတိုင္းအတာတစ္ခုအထိ လိုတယ္
လို႔ ျမင္ပါတယ္။ (စားလို႔ရႏိုင္တဲ့ အေနအထားအထိနူးလာေအာင္ ခ်က္ျပဳတ္ဖို႔လိုသလိုပဲလို႔ ခိုင္းႏိႈင္း
ရင္လည္း ရႏိုင္ပါလိမ့္မယ္။) အဲဒါကို ဘယ္လိုသြားမလဲဆိုတာကေတာ့ လုပ္ရင္းကိုင္ရင္း ျဖစ္သြားပါ
လိ္မ့္မယ္။ လုပ္မယ့္လူေတြရဲ့ စိတ္ဓါတ္နဲ႔ စြမ္းအားေတြကို ႀကိဳၿပီးအကဲမျဖတ္ခ်င္ပါဘူး။ စၿပီး လုပ္မယ့္
သူေတြသာလိုပါမယ္။ ခုလည္း လုပ္ေတာ့လုပ္ေနၾကတာပါပဲ။ လူအား ဥာဏ္အား ေဘာဂအားေတြ
ထပ္ဆင့္ေလာင္းေပးဖို႔ပဲ လိုပါေတာ့တယ္။

     အမွန္ကေတာ့ အေပၚမွာေရးခဲ့သလို “ဗမာ” လို႔ နာမည္တပ္ေျပာရမယ့္ကိစၥနဲ႔ပတ္သက္လို႔ ေရးရ
မွာကို ဝန္ေတာ့အေတာ္ေလးေနခဲ့မိပါတယ္။ အထူးသျဖင့္ ခုလိုရန္သူထက္ မိတ္ေဆြရွာခ်င္တဲ့ အခ်ိန္
မ်ိဳးမွာ မျပည့္စံုတဲ့အသိ ေလ့လာမႈနဲ႔ စိတ္ထဲရွိတာကို ေျပာထုတ္ရတာဟာမလိုလားစရာေတြဖက္ ဦး
တည္သြားႏိုင္သလို အျခားတြက္ကိန္းခ်က္ကိန္းေတြနဲ႔လည္း အင္မတန္အံေခ်ာ္တဲ့ လုပ္ရပ္တစ္ခုပါ။
ဒါေပမယ့္ အျခားတစ္ဖက္ကိုၾကည့္ျပန္ရင္ ျမန္မာျပည္မွာ (အထူးသျဖင့္) ႏိုင္ငံေရးနဲ႔ သမိုင္းက႑
ေတြမွာ ရိုးသားမႈ၊ တရားမွ်တမႈ၊ စိတ္ေစတနာအမွန္တကယ္ရွိမႈေတြ အမ်ားႀကီးလိုအပ္ေနပါတယ္။
က်ေနာ့္အေနနဲ႔ ကြက္လပ္ႀကီးတစ္ခုထဲကို အစက္ကေလးတစ္စက္ ခ်ၾကည့္တာပါ။ အားလံုးပါမွ၊ ၿပိဳင္
တူတြန္းမွ ေရြ႕မွာပါ။


မန္းကိုကို
၀၈၊ ၀၁၊ ၂၀၁၁

59 comments:

  1. ေက်ာ္ထင္January 8, 2011 at 3:31 AM

    အခုလို တိုင္းရင္းသားတစ္ေယာက္ (အထူးသၿဖင္႔ နိုင္ငံေရးနိုးႀကားမႈၿမင္႔မားတဲ႕) ရဲ႕ အၿမင္ကိုႀကားရတာ တန္ဖိုးရိွပါတယ္။
    ႀဆာမန္း ေဆြးေႏြးခ်က္ကေန က်ေနာ္ နားလည္လိုက္မိတာကေတာ႔ ဗမာေတြနဲ႕ တိုင္းရင္းသားေတြႀကားမွာ အေတာ္ႀကီးဟေနေသးပါလားဆိုတာ ပါပဲ။
    အဲဒါသည္ပင္ ပင္လံုကဲ႕သုိ႔ေသာ (ပင္လံုထက္ပိုမို inclusive ၿဖစ္ေသာ) နားလည္မႈတစ္ခုတည္ေဆာက္ဖို႔ အသည္းအသန္လိုအပ္ေနၿပီဆိုတာကို သက္ေသၿပေနတယ္လို႔ထင္တယ္။
    တဖက္ကႀကည္႔ရင္လဲ လက္ေတြ႔ေဖၚေဆာင္နိုင္ဖို႔ အခက္အခဲေတြရိွတာကေတာ႔ မၿငင္းနိုင္ဘူး။ ဒါေပမယ္႔ မလုပ္ပဲထိုင္ေနလို႔လဲ မရဘူးဗ်။ ၂၀၁၁မွာ ေပၚလာမယ္႔ လႊတ္ေတာ္က အဲဒီလိုကိစၥမ်ိဳးကို တာ၀န္ခံကိုင္တြယ္မယ္႔ပံုမေပၚဘူး။ အာဏာပိုင္ အဖြဲ႕အစည္းပူးေပါင္းပါ၀င္မႈမရိွပဲလဲ all inclusive ၿဖစ္တဲ႕ new ပင္လံုမၿဖစ္နိုင္ဘူး။ သူတို႔မပါနိုင္ပါဘူးေလဆိုၿပီး မလုပ္ပဲ ထိုင္ေနလို႔လဲ မၿဖစ္ၿပန္ဘူး။
    အဓိက ကေတာ႔ဗ်ာ စစ္တပ္ကလဲ ဖက္ဒရယ္ဆိုတာ တိုင္းၿပည္ၿပိဳကြဲဖို႔မဟုတ္ဘူးဆိုတာ သေဘာေပါက္လာဖို႔ တိုင္းရင္းသားေတြကဖက္လဲ ၀ိုင္းအားထုတ္ဖို႔ လိုတယ္။ ဗမာေတြဖက္ကလဲ တိုင္းရင္းသားေတြထက္ ဘိန္းစားခ်င္းတူတူ သူက တလံုးပိုရႈခ်င္စိတ္မရိွပါဘူးဆိုတာ အားလံုးလက္ခံလာေအာင္ ၿပနိုင္ဖို႔လိုတယ္။ အာဏာပိုင္အဖြဲ႕အစည္းရဲ႕ ပူးေပါင္းပါ၀င္မႈ မရရင္ေတာင္ က်န္တဲ႔ အတိုက္အခံနဲ႕ တိုင္းရင္းသားအင္အားစုေတြ က်ယ္က်ယ္ၿပန္႔ၿပန္႔ ပူးေပါင္းပါ၀င္ႀကရင္ ဒါဟာ အာဏာရအဖြဲ႕အစည္းအေပၚမွာ အလြန္ႀကီးမားတဲ႕ နိုင္ငံေရးဖိအားၿဖစ္လာမွာ မလြဲေပဘူး။
    ဒီၿဖစ္စဥ္ေအာင္ၿမင္ေအာင္ ေဆာင္ရြက္နိုင္ရင္ ခဲတစ္လံုးတည္းနဲ႕ ငွက္ ၃ေကာင္ေလာက္ မွန္နိုင္တယ္လို႔ထင္တယ္။ နဲနဲပိုၿပီး ေလးေလးနက္နက္ စဥ္းစားၿပီးမွ ထပ္လာေဆြးေနြးအံုးမယ္။ တခုေတာ႔ရိွတယ္ဗ် တိုင္းရင္းသားေတြဖက္က သိထားသင္႔တာက အခု ၿမန္မာနိုင္ငံမွာ ဗမာလူမ်ိဳးစု အေပၚ မယံုႀကည္မႈဆိုတာ ကို သူတုိ႔စြန္လႊတ္လိုက္သင္႔ေနၿပီ။ တကယ္က ဗမာလူမ်ိဳးႀကီး၀ါဒပဲ ဆိုဆို၊ တိုင္းရင္းသားမ်ားအေပၚက အုပ္စီးမယ္႔ ၀ါဒပဲဆိုဆို၊ အဲဒါကိုက်င္႔သံုးလက္ခံေနတာ စစ္တပ္ဆိုတဲ႕ institution တခုပဲရိွတယ္ဆိုတာပဲ။ civil society နဲ႕ အရပ္သားစစ္စစ္ေတြဖက္မွာ ဗမာ၊ တိုင္းရင္းသားခြဲၿခားမႈ ၿပသနာ မရိွသေလာက္ပဲထင္တယ္။

    ReplyDelete
  2. ေလးစားတယ္ ဦးမန္း... အေနာ္လို ငခၽြတ္ကေတာ့ ဘာမွတိ၀ူး.. ဦးမန္းေရးထားတာ.ေဖာ္ထုတ္ထားတာေလးေတြ ဖတ္ၿပီး စဥ္းစားသြားဒယ္

    ReplyDelete
  3. @ မိုးယံ - ေအးပါကြာ မင္းလည္းငါ့အရြယ္ေလာက္ ေရာက္လာတဲ့အခါက်မွ ဟာ .. ဒီဘဲႀကီးဘာေတြေလွ်ာက္ေျပာထားခဲ့မွန္းမသိဖူး ဆိုၿပီးျဖစ္ေနပါအံုးမယ္ :-)
    အခ်ိန္၊ အေတြ႕အၾကံဳနဲ႔ ဗဟုသုတက စကားေျပာလာပါလိမ့္မယ္။

    @ ကိုေက်ာ္ထင္ - ေျပာတဲ့ “ဟ” ေနတယ္ဆိုတာ မွန္ပါတယ္။ အခ်ိဳ႕ဗမာေတြက ဒါကိုေနာက္လွည့္မၾကည့္ပဲ ေရွ႕ကေန ေျမရိႈးမိုးပ်ံေနၾကေလေတာ့ ေနာက္ကၾကည့္ေနတဲ့ တိုင္းရင္းသားေတြက ပါးစပ္ကေလးေတြပြင့္လို႔၊ ၿပီးေတာ့ ဟာ .. မျဖစ္ေသးဖူးထင္ပါရဲ့ကြာ ဆိုတာမ်ိဳးေတြျဖစ္ေနၾကတာကိုသိဖို႔ စိတ္ဝင္စားရင္ေတာ့ အေျခခံတစ္ခ်က္ ျပည့္စံုလာၿပီလို႔ ေျပာႏိုင္မွာပါ။

    - နားလည္မႈတည္ေဆာက္ဖို႔ အသည္းအသန္လိုတာလည္း ဟုတ္ပါတယ္။ ေလာလို႔ေတာ့ မရဖူးေပါ့။

    - အခက္အခဲေတြရွိသလို ထိုင္ေနလို႔မရတာလည္း မွန္တာပါပဲ။ အခု NLD စလုပ္ေနတဲ့ ပင္လံုဆီကိုဦးတည္တဲ့ အဆင့္သံုးဆင့္ဆိုတာမ်ိဳးေတြဟာ ေကာင္းပါတယ္။ (ဒါေပမယ့္ တင္ႀကိဳခ်ျပတဲ့ သေဘာထားေတြဘာေတြ အေသးစိတ္က မပါျပန္ဘူး)။

    - စစ္တပ္ကလည္း အေျခေနမွန္ေတြကို နားလည္တဲ့အျပင္ လက္ခံလာဖို႔နဲ႔ ပူးေပါင္းပါဝင္ဖို႔ အေရးႀကီးတာေတာ့ ေသခ်ာပါတယ္။ ဒါကေတာ့ အခက္ဆံုး အလုပ္ေတြထဲက တစ္ခုေပါ့ဗ်ာ။ ျပည္သူတစ္ရပ္လံုးနီးပါးက စုစည္းၿပီး ဖိအားႀကီးႀကီးမားမား ေပးတာကေတာ့ အင္မတန္ေကာင္းပါတယ္၊ လက္ေတြ႕ပဲ ခက္ေနတာပါ။

    - တိုင္းရင္းသားေတြဖက္က မယံုႀကည္မႈေတြကို စြန္လႊတ္လိုက္သင္႔တာဟာလည္း နည္းလမ္းက်ပါတယ္။ တစ္ဖက္ကလည္း ဒီလိုစြန္႔လြတ္ဖို႔ကို ဗမာေတြဖက္က ေရွ႕ေဆာင္ျပဖို႔လိုျပန္ပါတယ္။ တိုင္းရင္းသားေတြဖက္ကလည္း အကဲပိုတယ္ေျပာရမလား၊ ခၽြန္ထြက္သြားတယ္ေျပာရမလား၊ ေခ်ာ္ေတာေငါ့သြားတယ္ေျပာရမလားပဲ အခ်ိဳ႕ေနရာမွာ ျပင္သင့္တယ္လို႔ ေျပာရေလာက္ေအာင္ ျဖစ္ေနတာေတြကေတာ့ သက္ဆိုင္ရာ ေခါင္းေဆာင္ေတြရဲ့ တာဝန္ေပါ့ဗ်ာ။

    - ေနာက္ဆံုးတစ္ခုကေတာ့ ကိုေက်ာ္ထင္နဲ႔ သေဘာနည္းနည္းကြဲႏိုင္တယ္ဗ်။ က်ေနာ္ျမင္တာကေတာ့ စစ္တပ္ဟာလည္း ဒီႏိုင္ငံက ဒီလူေတြနဲ႔ပဲ တည္ေဆာက္ထားတာဆိုေတာ့ သာမန္သူသူငါငါေတြရဲ့ အေတြးအေခၚေတြ အမ်ားႀကီးသက္ေရာက္မႈရွိေနတယ္လို႔ ျမင္မိတယ္။ ဒီေတာ့ တစ္ႏိုင္ငံလံုးက အျမင္နဲ႔စိတ္ဓါတ္ေတြကို မျပင္ရင္ေတာင္ လမ္းေၾကာင္းေပးဖို႔ လိုအပ္ေနတယ္လို႔ နားလည္ထားတယ္။ ဒါေၾကာင့္လည္း ေခတ္အသိပညာ ဗဟုသုတေတြကို လူတိုင္းလက္ထဲေရာက္ေအာင္ လက္ဆင့္ကမ္းေပးႏိုင္ဖို႔ကို က်ေနာ္ တစိုက္မတ္မတ္ ႀကိဳးစားထည့္ေျပာေနတာပါ။ မျဖစ္ႏိုင္တဲ့အရာေတာ့ မဟုတ္သလို ကိုယ္ပိုင္နားလည္သိျမင္လာမႈေတြနဲ႔ ဆံုးျဖတ္မႈေတြကို ပ်ိဳးေထာင္ေပးႏိုင္ရင္ ျမန္မာတစ္ႏိုင္ငံထဲတင္မက ေဘးဝန္းက်င္ေတြကိုပါ ကူးစက္ၿပီး အေကာင္းဖက္ကိုခ်ည္း ဦးတည္စရာရွိတယ္လို႔ ယံုၾကည္ပါတယ္။

    ေရးရင္းနဲ႔ က်န္ခဲ့တာတစ္ခ်က္က လြတ္ေတာ္ကိစၥပါ။ ဘယ္သူသေဘာတူတူ မတူတူ သူတို႔ကေတာ့ ဆက္သြားေနၾကမွာပဲ။ အဓိကဇာတ္ေကာင္ကေတာ့ လက္ဝါးႀကီးအုပ္ထားတဲ့ ၾကံ့ဖြံ႕အဖြဲ႕ေပါ့ဗ်ာ။ ေရရွည္မွာေတာ့ ခုတ္ၾကလုၾကရင္း အခ်င္းခ်င္းကြဲလာစရာ အမ်ားႀကီးရွိသလို ကြန္ယက္ဖြဲ႕ၿပီး ၾသဇာေညာင္းေနေပမယ့္ ရာထူးလက္ရွိမဟုတ္ၾကေတာ့လို႔ အဆင္းဖက္ဦးတည္ေနတဲ့ သူတို႔အထက္ပိုင္းက ေခါင္းေဆာင္ေတြနဲ႔ ရာထူးလက္ရွိေတြရဲ့ အရႈပ္ေတာ္ပံုေတြ အမ်ားႀကီးျဖစ္လာဖို႔ ရွိေပမယ့္ ဘယ္လိုျဖစ္ျဖစ္ သူတို႔လည္း လက္ရွိျမန္မာျပည္ လူ႔အသိုင္းအဝန္းထဲက အင္အားစုတစ္ခုလို သေဘာထားၿပီး ညိွသင့္ညွိရမွာပါပဲ။ အေသးစိတ္ေျပာရခက္ေပမယ့္ ေယဘုယ် မေမ့ဖို႔၊ စိတ္ထဲထည့္ထားဖို႔ တစ္ခ်က္ပါ။

    ေနာက္ဆံုးတစ္ခ်က္က အေပၚကပို႔စ္ဟာ မျပည့္စံုသလို ထပ္ျဖည့္စရာ ကြက္လပ္ကေလးအခ်ိဳ႕ က်န္ေနပါေသးတယ္။ ဒါေၾကာင့္ သမိုင္းကိစၥနဲ႔ တိုင္းရင္းသားေတြ (အထူးသျဖင့္ ကရင္ေတြ) နဲ႔ပတ္သက္လို႔ ပို႔စ္ႏွစ္ခု ထပ္တင္ရင္ နည္းနည္း ပိုလိပ္ပတ္လည္သြားမယ္ထင္ပါတယ္။ ေနာက္ရက္ပိုင္းအတြင္း ႀကိဳးစားၿပီး ၿပီးေအာင္ေရးၾကည့္ပါ့မယ္။

    ReplyDelete
  4. You stated that KNDO had fought back offices from communists and gave those to Burmans and KNDO was forced to betray the federal state.
    I think this is your opinion, heresays and wishful thinking and I have not read in any
    book written by either Burmese or foreign
    authors. Please give me references or any
    solid evidence. Otherwise, please read the
    books written by retired Col. Tin Maung and
    Saw San Phoe Thin memoirs.

    I will start with Shans, Shan rulers were powerful till Taung Ngu dynasty, Ba Ying Naung managed to subdue those powerul Shan rulers as tribunal states of Taung Ngu. Since then Shans
    become part of Burma, when British India armies
    annexed Burma. Shans are with us and so it is
    very logical for independent Burman to inherit the same map British Burma. Chao Phyas are not
    as benevolent rulers as you thought, I have a
    relative who is a business man in Shan state
    and he still gets those worships from some old
    naive people. For me, it is sick, it is Feudal
    state. I am glad we get rid of Feudalism from
    our country. The real issue with Shans today
    is that if we let them split, we will be giving
    leverage to Thailand. I am sick of seeing them
    worshipping the fucker king from neighbouring
    country.

    What happened with KNDO and Burmans is not race.
    Most Burmese think Ka Yins are good folks but
    the problem was we do not know what happened.
    Reds used Ka Yin mutiny as a lever to make deals
    with fellow Burmese and those negotiations did not go through. You can look at archives in Burmese newspapers head quarters in Rangoon.
    The real issue with KNU and KNDO was that the
    Kayni state they were asking whole lower Burma. Which is not something Burmese or Mons or Kayah or Pa Oh or Beit thar and Ta voi men can accept.

    Burmese also mistrusted some Karen officers, no
    one accused BG Saw Kya Doe, but not what they were thinking of Smith Doun. One real issue between Burmese and Karen was that Karen was
    a favoured race by divide and conquer rulers,
    manipulative British. So Burmese were jealous
    of Karens and so when they got the chance,
    some crackers among Burmese did bad things to
    Karens and so shit happened.

    I disagreed with your assertions about U Ne Win.
    He cannot forsee and planned that ahead, Burmese
    army was weak, there were Levis, volunteers but
    they were not a match for Karen battalions. If
    you read Aung San Thuriya private Hla Thaung who
    fought for Col. Chit Myaing, whose Burmese 3rd
    rifle fought with 2nd Kayin, you will see their
    dismal state. So U Ne Win or any other Burmese
    army officers or U Nu or U Kyaw Nyein will think
    of doing that. Even Col. Maung Maung (later BG Maung Maung) was captured by KNLA and he was nearly executed. He converted to Catholism as per Yangon Ba Swe. Was that U Ne Win's plot too? Will anyone claim so? I have Karen friends. I am surprised that they believe - they are uni graduates - that they are lost
    tribe of Israel. British exploited that very
    well and they are also to be blamed. Anyway,
    good to start this topic as people can share.

    ReplyDelete
  5. ကိုမန္းေကာက္ကုိင္လိုက္တာေတာ့ခ်ီးက်ဴးပါတယ္ ။ ဒါေပမဲ ့ ကိုင္လိုက္တဲ ့ ေတာ့ပစ္နဲ့ လိုက္ေအာင္ဆိုရင္ စိတ္ခံစားမွဳေတြကိုေဘးဖယ္ထားျပီး hard facts ေတြကိုဘဲ ၾကည့္သင့္တယ္ထင္တယ္ ။
    ခုအေျခအေနကို ရွင္းခ်င္ရင္ ၁၉၄၇ နိုင္ငံေရးနဲ ့ လက္နက္ကိုင္အင္အားစုေတြရဲ ့ အင္အားခ်ိန္ခြင္လ်ွာနဲ ့ အဲဒီအင္အားစုေတြထဲ က လူတေယာက္စီရဲ ့motives and emotions ကိုစိတ္ရွင္းရွင္းေလ့လာရမယ္ ။ အဲေလာက္ရွဳပ္ေထြးတဲ ့ ျပႆနာၾကီးကို ေန၀င္းမေကာင္းလို ့ လို ့ တေၾကာင္းထဲ အဆံုးသတ္လို ့မရပါ ။ ဦးေစာေပၚေတာင္သေဘာထားၾကီးနိုင္ေသးတဲ ့ ကိုမန္းဟာ ေန၀င္းက်မွ စထဲကေကာင္းတဲ ့ေကာင္မွမဟုတ္တာလို ့ သံုးသပ္ခ်လိုက္ပံုကေတာ့ critical thinking :P အားေကာင္းလွခ်ီလား လို ့ ရီမိပါေၾကာင္း

    ReplyDelete
  6. @ ကိုတင့္ဦး

    ေနာက္တယ္လား ဆရာ :-)
    ဆရာေျပာတာေတြက မမွားပါဘူး၊ ဒါေပမယ့္ က်ေနာ့္တင္ဆက္ပံုက အေျခအေနကို ျခံဳငံုသံုးသပ္ရင္း ကိုယ့္သိတဲ့အခ်က္တစ္ခ်ိဳ႕ကို ထည့္ၿပီးေဆြးေႏြး ခ်ျပသြားတဲ့သေဘာပါ။

    ဦးေနဝင္းကိစၥကေတာ့ ၾကားသိရတဲ့အတိုင္း ထည့္ေရးၿပီး ေတြးစရာေလး ခ်ေပးတယ္လို႔ ယူဆလို႔ရပါတယ္ (ေျပာျပတဲ့ ဆရာႀကီးကိုလည္း စာအုပ္ေရးဖို႔ တုိက္တြန္းထားပါတယ္)။ ဆက္ရွင္းရရင္ေတာ့ ဦးေနဝင္းနဲ႔ပတ္သက္လို႔ က်ေနာ္စိတ္ခံစားမႈ မပါပါဘူးဗ်ာ၊ သူေတာ္တဲ့အေၾကာင္းေတြကေတာ့ ဦးေစာထက္ေတာင္ မ်ားႏိုင္လို႔ ခ်န္ထားခဲ့ရပါတယ္ :-)

    အေပၚကေျပာသလိုပဲ ကိုေက်ာ္ထင္ရဲ့ ေမးထားတာကို စာျပန္တဲ့အေနနဲ႔ ျခံဳငံုေရးထားတာမို႔ အေသးစိတ္ကိုေတာ့ ေနာင္စာအုပ္စာတမ္းေတြ စံုလာတဲ့အခါ၊ က်ေနာ့္ပညာေရးလည္း ပိုျမင့္လာတဲ့အခါက်မွ ေရးပါရေစဗ်ာ။ အဲဒီအခါက်ရင္ေတာ့ ပညာရွင္စာတန္းလို ျဖစ္ေကာင္းျဖစ္ႏိုင္ပါတယ္။
    (ေလာေလာဆယ္ေတာ့ သြားလည္းနည္းနည္းကိုက္ေနလို႔ အာရံုသိပ္စိုက္လို႔ မရဖူးဗ်)။

    ReplyDelete
  7. @ Anonymous

    အင္း .. ေတာ္ေတာ္ရွည္ရွည္ေျဖရမယ့္ပံုစံပဲ။
    ပထမတစ္ပိုဒ္အတြက္ေျပာရရင္ေတာ့ ဒီပို႔စ္ဟာ အေပၚကကိုတင့္ဦးကို ေျပာခဲ့သလိုပဲ အတိုခ်ဳပ္ပါ။ အေသးစိတ္ေျပာဖို႔ကေတာ့ အင္မတန္က်ယ္ျပန္႔တာမို႔ ေနာက္ေနာင္မ်ားမွပဲ ျပည့္ျပည့္စံုစံုေရးဖို႔ ႀကိဳးစားပါ့မယ္။ ခုေန သိသမွ်အနည္းအက်ဥ္းေလာက္ ခ်ေရးျပရင္ စိတ္ခံစားခ်က္ေနာက္လိုက္တယ္တို႔၊ အခ်က္အလက္ေတြက တဖက္သတ္ျဖစ္တယ္တို႔နဲ႔ ပိုရႈပ္သြားႏိုင္ပါတယ္။ မၾကာခင္ကလည္း သမိုင္းနဲ႔ပတ္သက္လို႔ ေရးႏိုင္သားႏိုင္တဲ့ အနည္းဆံုး ၂ ဦးေလာက္နဲ႔ ေတြ႕ျဖစ္တဲ့အခါမွာ သူတို႔သိသမွ် ေလ့လာထားသမွ်ေတြကို စာေပအျဖစ္တင္ျဖစ္ေအာင္ ေရးၾကတင္ၾကဖို႔ တိုက္တြန္းခဲ့ပါေသးတယ္။ ျမန္မာျပည္မွာ ကေန႔ သိၾက သင္ေနၾကရတာေတြဟာ ဗမာ့သမိုင္းလို႔ ေခၚလို႔ရပါတယ္။ မွန္မမွန္ တိက်မတိက်ကိုေတာ့ မျငင္းလိုပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ ေစာစံဖိုးသင္နာမည္ပါ ပါလာလို႔ နည္းနည္းေျပာပါမယ္။ သူစာကို ဘယ္ေလာက္အတိုင္းအတာထိ ေရးခြင့္ရခဲ့သလဲ မသိေပမယ့္ သူအညံ့ခံခဲ့တာဟာ မွားပါတယ္လို႔ ဝန္ခံခဲ့သူတစ္ေယာက္ျဖစ္သလို ေသတဲ့အထိ အိမ္နဲ႔မလွမ္းမကမ္းမွာ လူႏွစ္ေယာက္နဲ႔ ေစာင့္ၾကည့္ခံေနခဲ့ရသူပါ။ ေသဆံုးခ်ိန္မွာလည္း တကယ္ေသမေသ လူတစ္ေယာက္လြတ္ၿပီး ပါးလိမ္ဆြဲတာကို ခံခဲ့ရပါတယ္။

    ေနာက္တစ္ခုက ပေဒသရာဇ္စနစ္ကို ျဖဳတ္ခ်ရာမွာပါခဲ့တဲ့ ရွမ္းျပည္လူငယ္ေခါင္းေဆာင္(ေဟာင္း) ဦးေရႊအုန္းရဲ့ ေနာင္တရေၾကာင္း ေရးခဲ့တဲ့စာအုပ္ကို ၾကားဖူးမယ္ထင္ပါတယ္။ ရွမ္းပေဒသရာဇ္ေတြ ေကာင္းတယ္ မေကာင္းဖူးကို (အေပၚမွာစြပ္စြဲခံရသလို) မေျပာလိုပါဘူး။ သူ႕ေခတ္နဲ႔သူ႔အခါ အဆိုးအေကာင္းေတြရွိခဲ့တာ သိထားပါတယ္။

    တဆက္ထဲမွာပဲ က်ိဳးေၾကာင္းက်တယ္ေျပာထားလို႔ ရွမ္းနဲ႔ ဗမာျပည္ၾကား ခ်ိတ္ဆက္မႈေတြကိုၾကည့္ေတာ့ ထိပါးလာသူေတြကို ႏွိမ္နင္းတယ္ဆိုတဲ့စကားနဲ႔ နယ္ခ်ဲ႕တယ္ဆိုတဲ့စကားၾကား၊ ႏိုင္ငံ (nation state) ေတြလို႔ ေခၚေဝၚေပၚထြက္လာခ်ိန္နဲ႔ ျမန္မာျပည္ကို အဂၤလိပ္ေတြသိမ္းပိုက္တဲ့ ကာလအပိုင္းအျခား၊ အရင္ လက္ေဆာင္ပ႑ာဆက္ရတဲ့ လက္ေအာက္ခံနယ္ေျမနဲ႔ အခုေခတ္တုိက္ရိုက္အုပ္ခ်ဳပ္မႈ စသည္ျဖင့္ယွဥ္ေတြးမယ္ဆိုရင္ ေျပာစရာဆိုစရာေတြ အမ်ားႀကီးျဖစ္လာဖို႔ ေသခ်ာပါတယ္။ အခ်ိန္ရတဲ့အခါမ်ိဳးမွာ သရုပ္ျပန္ခြဲၾကည့္ေစခ်င္ပါတယ္။ လက္ရွိအေျခအေနမွန္ေတြကို လစ္လ်ဴရႈလို႔မရသလို ထည့္စဥ္းစားစရာေတြ စံုလင္ပါမွ အားလံုးလက္ခံႏိုင္မယ့္ အေျခအေနတစ္ရပ္ကို ေရာက္ႏိုင္မယ္လို႔ ယူဆပါတယ္။ (စကားမစပ္ သူတစ္ပါးႏိုင္ငံရဲ့ artificial ပဲေျပာေျပာ အထြဋ္အျမတ္ထားတဲ့သူကို စကားလံုးၾကမ္းၾကမ္းသံုးဖို႔ ပညာတတ္တစ္ေယာက္အေနနဲ႔ ႏွစ္ခါျပန္ စဥ္းစားသင့္ပါတယ္။ အျပင္မွာ ေဆြးေႏြးလို႔ of the record က တစ္က႑ပါ။)

    ReplyDelete
  8. @ Anonymous

    ေနာက္တစ္ပိုဒ္မွာေရးထားသလို “the problem was we do not know what happened” ဆိုလိုက္မွ အားလံုးရွင္းသြားပါေတာ့တယ္။ ဟုတ္လည္းဟုတ္သလို တဖက္မွာလည္း အေပၚက ဗိုလ္မႉးႀကီးတင္ေမာင္နဲ႔ ေစာစံဖိုးသင္တို႔ရဲ့ စာေတြကို ဘယ္လိုသေဘာထားမလဲလို႔ ေမးစရာေတြ ျပန္ေပၚလာပါတယ္။ အတိုင္းအတာတစ္ခုအထိေတာ့ မွန္မယ္လို႔ထင္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ အတိအက်ကိုေတာ့ ႏွစ္ေပါင္းအမ်ားႀကီး ေစာင့္ရဦးမယ္ထင္ပါတယ္။ ဆိုလိုတာက KNDO အပါအဝင္ အဲဒီအခ်ိန္က ကစားသမားတိုင္း (အဖြဲ႕တိုင္း) အမွားေရာ အမွန္ေတြပါ လုပ္ခဲ့ၾကသလို ဘယ္သူမွ ကိုယ္ေကာင္းတာကလြဲရင္ အကုန္မေျပာၾကေသးတဲ့ အခက္အခဲက ရွိေနပါတယ္။ တစ္ခုရွိတာက ႏိုင္ငံမတည္မၿငိမ္ျဖစ္မွာစိုးလို႔ ခုထိပိတ္ထားတဲ့အပိုင္းလည္း ပါပါလိ္မ့္မယ္။ တစ္ခုဝန္ခံရမွာကေတာ့ နယ္ေျမေတာင္းတဲ့ကိစၥမွာ ကရင္ေတြဖက္က လြန္လြန္ကၽြံကၽြံကို ျဖစ္သြားတယ္လို႔ ယူဆႏိုင္ပါတယ္။ (ခုေခတ္စစ္အာဏာပိုင္ေတြလို အင္အားႀကီးေတာ့ ေဆြးေႏြးတဲ့အခါတိုင္း လက္နက္လံုးဝခ်ဖို႔ခ်ည္း ေျပာေနတာနဲ႔ သြားဆင္ေနမယ္ထင္ပါတယ္။)

    အဂၤလိပ္ေတြရဲ့ ေသြးခြဲအုပ္ခ်ဳပ္ေရးစနစ္ကေတာ့ ဟုတ္လည္းဟုတ္တယ္၊ အကုန္လံုးလည္းမဟုတ္ဖူးလို႔ ေျပာရပါမယ္။ သူတို႔ဟာ ေဒသခံေတြကိုအုပ္ခ်ဳပ္ရာမွာ လူမ်ိဳး၊ ဘာသာ၊ ဓေလ့ေတြနဲ႔ အသံုးခ်လို႔ရတဲ့အေပၚ မူတည္ၿပီး စနစ္တက် ဆံုးျဖတ္လုပ္ကိုင္သြားတာေၾကာင့္ ဒီကိစၥကေတာ့ အျပန္အလွန္ေျပာစရာ အရွည္ႀကီးပါပဲ။ ေသြးခြဲတယ္လို႔ လံုးဝဥသံု တစ္ထစ္ခ်ေျပာလို႔ ရႏိုင္မယ္မထင္ဘူး။

    ဦးေနဝင္းကိစၥကေတာ့ ႀကိဳတင္ျပင္ဆင္တာထက္ သူအဆင္ေျပသလို လႈပ္ရွားသြားပံုရပါတယ္။ ေနာက္ဆံုး KNDO ေတြ ရန္ကုန္သိမ္းႏိုင္မယ့္ အေနအထားကေန အေျခအေနေျပာင္းသြားတာဟာ အခ်ိဳ႕လည္း ျပည္ပႏိုင္ငံေတြလက္ခ်က္၊ ရန္ကုန္ကလူေတြအားလံုးရဲ့ စြမ္းစြမ္းတမံ တြန္းလွန္မႈ၊ စစ္ပရိရာယ္ႂကြယ္ဝမႈလို႔ ေျပာၾကၿပီး တစ္ဖက္မွာက်ေတာ့ ဗမာေတြ လူလည္က်သြားတာ စသည္ျဖင့္ အေၾကာင္းျပခ်က္အမ်ိဳးမ်ိဳးနဲ႔ အဆိုျပဳခ်က္ေတြ ရွိၾကပါတယ္။ ကိုယ္ေရာက္ေနတဲ့ေနရာနဲ႔ သိသမွ်အေပၚမူတည္ၿပီး လိုရာကိုဆြဲယံုလို႔ရပါတယ္။ ဥာဏ္သာသူ စားသြားတယ္ ေျပာခ်င္လည္းရပါတယ္။ ဖတ္ဖူးတာေတာ့ အဲဒီအခ်ိန္က ဟာဂ်ီမေဒၚပု ေလယာဥ္နဲ႔ႏိုင္ငံတကာလွည့္ၿပီး ႏိုင္ငံပိုင္ေက်ာက္မ်က္ရတနာေတြကို ဦးေနဝင္းေစခိုင္းခ်က္နဲ႔ လိုက္ေရာင္းခဲ့ရတယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။ လက္နက္ဝယ္ဖို႔ပါ။ (မဆလေခတ္ မဂၢဇင္းတစ္ေစာင္မွာ ေရးထားတာပါ။ ေဒၚပုဟာ မြတ္ဆလင္ပါ)။

    “I am surprised that they believe - they are uni graduates - that they are lost tribe of Israel.” ကိစၥကေတာ့ ၾကားရသိရပါတယ္။ ဒါတင္မကပါဘူး ကရင္ေတြရဲ့ ယဥ္ေက်းမႈဓေလ့ေတြ တိမ္ေကာလာရတာကိုပါေပါင္းၿပီး အျပစ္တင္လို႔ရတာကေတာ့ ခရစ္ယာန္သာသနာျပဳေတြကိုပါပဲ။ ၿဗိတိသွ်အစိုးရဆိုၿပီး အျပစ္ပံုခ်လို႔ ရေလာက္ေအာင္ေတာ့ သိပ္မေသခ်ာပါ။
    ရွည္လည္းရွည္သြားပါၿပီ၊ ေနာက္တစ္ေန႔မနက္ေစာေစာ သြားေဆးခန္းျပဖို႔ အိပ္သင့္ၿပီမို႔ ေနာက္မ်ားမွပါပဲ။

    ReplyDelete
  9. ေက်ာ္ထင္January 10, 2011 at 5:22 AM

    က်ေနာ္ ဆြဲထုတ္တဲ႕ အစကေန အခုလို နွံ႔နွံ႔စပ္စပ္ရိွပံုေပါက္တဲ႕သူေတြ ၀င္ေရာက္ေဆြးေႏြးလာႀကတာ ၀မ္းပဲသာရမလား၊ ၀မ္းပဲနာရမလားမသိဘူး။ ၀မ္းသာတာကေတာ႔ က်ယ္က်ယ္ၿပန္႔ၿပန္႔ပိုေၿပာၿဖစ္ လာႀကမွာကိုပါ၊ ၀မ္းနာရမွာကေတာ႔ သမိုင္းၿဖစ္စဥ္ေတြကို နွံ႔စပ္ဟန္တူတဲ႕ ကိုတင္႔နဲ႕ ဘိုလိုေရးသြားတဲ႔ အမည္မသိတို႔နွစ္ေယာက္ေၿပာစကားေတြမွာ တည္တည္တံ႔တံ႔ ေဆြးေႏြးခ်က္ေတြနဲ႕ မသင္႔ေလ်ာ္တဲ႕ ခနိုးခနဲ႕ေလသံေတြ၊ သူမ်ားနိုင္ငံက အၿမတ္တနိုးထားတဲ႕ ေခါင္းေဆာင္ကို မိုက္မိုက္ရိုင္းရိုင္းပုတ္ခတ္တာေတြပါလာေတာ႔ နဂိုက ရစ္ေနတဲ႕ ၀မ္းနာရပါတယ္။
    ဆရာသမားတို႔ကို ေတာင္းပန္ပါတယ္။ hard facts ေတြနဲ႕ ေၿပာႀကေႀကးဆို ကိုယ္တိုင္ကလဲ အဲလိုပဲက်င္႔သံုးလိုက္နာႀကပါ။
    က်ဳပ္ ႀဆာမန္းကို ဒါေရးဖို႔ေတာင္းဆိုတဲ႕ ရည္ရြယ္ခ်က္ကိုက တိုင္းရင္းသားတစ္ေယာက္အေနနဲ႕ သူ႔ဖက္က ခံစားခ်က္ပါတဲ႕ အၿမင္ကို တမင္သိခ်င္လုိ႔ေမးတာပါ။ ဒါဟာ ဟန္ေဆာင္ပန္ေဆာင္ လူႀကားေကာင္းေအာင္ေၿပာေနတာထက္ ပိုအေရးႀကီးပါတယ္။ ေရွ႕ကိုခရီးၿမန္ၿမန္ေပါက္ေအာင္ ေလွ်ာက္နိုင္ဖို႔ ေနာက္ကိုသိပ္လွည္႔ႀကည္႔လို႔မရပါဘူး။ ဒါေပမယ္႔ ရင္ထဲမွာ မ်ိဳးဆက္အဆင္႔အဆင္႔ အၿမစ္တြယ္ေနတဲ႕ ခံစားခ်က္ကိုေတာ႔ ဆြဲထုတ္ႀကည္႔မွၿဖစ္ပါလိမ္႔မယ္။
    ဆရာသမားတို႔ ေရွ႕ဆက္ေဆြးေနြးမယ္႔ ဟာေတြကို ဆက္လက္ေစာင္႔ေမွ်ာ္ေနပါမယ္။

    ReplyDelete
  10. Yes, I agree with you for that comment.
    Since I do not have any good regards to
    feudals or royals of any kind, and worse
    I see that neighbour was acting as a nice
    chap while he was also benefited from our
    miseries, I was a bit rude. For SSA South
    is worshipping him or his predecssoprs
    great great grand daddies by erecting a
    statue, so that made me bashed that old
    good actor :D) with non diluated 100%
    degree pure full hatred.

    ReplyDelete
  11. This is the interview with Col. Chit Myaing,
    who led remaining companies of third Burman
    rifles with 2nd Karen that was decisive for
    post world war 2 history of Burma. Not in
    this interview, but claimed by Tat Kyat
    Maung Htoo (ex-major) in Aung San Thuriya private Hla Thaung biography, the author
    said, the Col. Chit Maung felt puzzled why
    2nd Kayin was as strong as a mechanized
    brigade with armoured and ammos those can
    fully equipped a brigade. The formation of
    a brigade was 4 times than a battalion and
    2nd Karen was infantry battalion but their
    convoy has a lot of armoured vehicles.

    http://www.burmadebate.org/archives/julaug97bttm.html#Colonel

    You can confirm in another book, by Col.Tin
    Maung. The mistrust between some Burman
    officers like Bo Sein Mann (Sein Mann YanDa
    Yar commander who was killed when bombing
    from the passenger cockpit of a fighter jet).
    So Burmese army, however cunning the leaders
    you want to accuse, were not in a powerful position to purge. Again check Theik Ka Tho
    Phone Naing, who also fought in that Insein
    front. The point is there were villains on
    both sides, and victims on both sides in
    that era.

    The real issue for Burmese state dealing with
    Shans harshly is because that Thai expansionism
    and Shan's pro Thai stance. The reason UWSA is
    now being allowed to reach northern Thailand
    under China's blessing is because to counter
    the expansion of Thais and their ethnically
    close Shans in Burma. If we let autonomy to
    Shans, I have Shans in my extended family and so I am amazed at their patriotism but it is
    not because Burmans do not want Shans autonomy,
    the real danger is Thailand. If Shans chose to
    be with Thailand, we will be facing stronger
    arch rival growing economically, militarily in
    our eastern borders and that can threat Burman
    heartlands. That is the real issue Burmese will
    face. In the past, kings sacrified their subjects lives, but now, although Shan highlands
    may be independent in the past, they have been
    with us for so long. No way, we should or can let them join with Thailand forming greater Thailand, exposing our flanks to Thais. Worse,
    it will be risky for us as South Western China
    has some Tai groups, and China will not like to
    see Shans being part of greater Thailand, even
    as an autonomous state of Burma, with close ties
    with Thailand, will be neighbouring their Tais.
    So if we let Shans go, we may have to wage war
    with China, or our eastern borders may be very
    hostile. So those are not very wise for Burmese.
    The point is there were crackers in both sides
    in the past, now we have cracker, we still have
    mistrusts, but at least this conversation is a
    good starting point. Yes I am a foul mouthed guy but this is a good blog topic Par Ka Nyout!

    ReplyDelete
  12. အေပၚက Anonymous ကို ျပန္မေဆြးေႏြးခင္ စကားပလႅင္ေတြ နည္းနည္းခံရပါဦးမယ္။

    က်ေနာ္ငယ္စဥ္က အိမ္မွာလူေလးေယာက္မရတဲ့ ထင္းရူးေသတၱာနဲ႔ စာအုပ္အျပည့္ရွိေပမယ့္ အသံုးမဝင္လွတဲ့ စာေပဗိမာန္ထုတ္ စာအုပ္ေတြပဲ မ်ားခဲ့ပါတယ္။ ထင္ရွားတဲ့သူေတြေရးတဲ့ စာအုပ္အခ်ိဳ႕ကို ျမည္းစမ္းဖူးေပမယ့္ ကၽြတ္ကၽြတ္ဝါးသလိုဖတ္ၿပီး စိတ္အာရံုနည္းတာမို႔ သိပ္မွတ္မထားခဲ့ပါဘူး။ အမွန္အတိုင္းေျပာရရင္ ကိုတင့္ဦးက က်ေနာ့္ထက္ သမိုင္းဖက္မွာ အမ်ားႀကီးႏွံ႕စပ္ပါတယ္။ ျမန္မာျပည္မွာ ကေန႔သိေန သင္ေနၾကတဲ့သမိုင္းဟာ ဗမာ့သမိုင္းပဲဆိုဆို၊ ဗမာေတြ စိတ္ႀကိဳက္တည္းျဖတ္ထားတယ္၊ ရာဇဝင္နဲ႔ မသဲကြဲဖူးပဲေျပာေျပာ ကိုတင့္ဦးတို႔လို ပိုႏွံ႔စပ္သူက ေဆြးေႏြးေပး တင္ျပေပးရင္ အက်ိဳးပိုမယ္လို႔ ထင္ပါတယ္။ (လိုေန မွားေနတာေတြ ရွိရင္လည္း ဆရာ့ဆရာမ်ားထပ္ဝင္လာၿပီး ေထာက္ျပေပးမယ္လို႔ ေမွ်ာ္လင့္ပါတယ္။) က်ေနာ္လိုေနတယ္ထင္တာ လြဲေနတယ္ထင္တာကို (စိတ္ခံစားမႈပဲပါပါ) ေဝဖန္ေထာက္ျပတာကို စိတ္ထဲဘယ္လိုမွ မထားပါဘူး။ အားနာစရာ မလိုပါဘူး။ ကိုယ္လည္းမျပည့္စံုတာေၾကာင့္ ပို႔စ္ကိုေတာင္ “၁.၁” လို႔ပဲ ေခါင္းစဥ္ေပးရဲတာပါ။

    ပထမ Anonymous ေျပာတဲ့ ႏွစ္ဖက္တပ္ေတြရဲ့ ကြားျခားမႈဟာ ျဖစ္ႏိုင္ပါတယ္။ အလွည့္အေျပာင္းမွာ အဓိကက်တဲ့ အခ်က္အခ်ိဳ႕ကေတာ့ ကရင္တပ္ေတြ ရန္ကုန္သိမ္းကာနီးမွာ လက္နက္ခဲယမ္းဖက္မွာ အေတာ္ အခက္အခဲရွိေနၿပီလို႔ သိရပါတယ္။ ေနာက္တစ္ခုက အပစ္ရပ္ေဆြးေႏြးတာကို ကရင္ေတြက ေစာင့္ထိန္းလိုက္တာေၾကာင့္လို႔ ဆိုသူေတြလည္း ရွိပါတယ္။ ဘာေၾကာင့္လည္းဆိုေတာ့ အဲဒီအခ်ိန္ေလးမွာ ျမန္မာျပည္အႏွံ႔က တပ္ေတြကို ျပန္စုလိုက္ႏိုင္ၿပီး (အေပၚကေျပာတဲ့ ေဒၚပုတို႔လိုလူေတြ ရွာေပးတဲ့ေငြနဲ႔) လက္နက္ေတြ ျဖည့္တင္းႏိုင္ခဲ့တဲ့အခ်ိန္မွာ ကရင္တပ္ေတြက သူတို႔ႏွာေခါင္းထိပ္ေလးတင္ကပ္ၿပီး ဝင္လာတဲ့စစ္ကူေတြကို ဒီအတိုင္း လက္ပိုက္ၾကည့္ေနခဲ့ ၾကရတယ္လို႔လည္း သိရပါတယ္။ ျပန္မျဖစ္ႏိုင္တာေတြကို တမ္းတျပတာေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ သမိုင္းေတြသင္တဲ့အခါ ဒါေတြထည့္ေျပာမယ္ မထင္လို႔ ထည့္ေရးတာပါ။

    ဘုရင္စနစ္နဲ႔ ထိုင္းဘုရင္ကိစၥကေတာ့ နည္းနည္းေျပာခ်င္ပါတယ္။ အရင္က ထိုင္းႏိုင္ငံအေၾကာင္း ပို႔စ္ေရးေနရာက ဆက္မေရးပဲ ျဖတ္ထားတာေၾကာင့္ သိထားတဲ့ အႂကြင္းအက်န္ကေလးတခ်ိဳ႕ကို ထည့္ေပးတဲ့သေဘာလည္း ပါပါတယ္။ ေယဘုယ် ဘုရင္စနစ္ကို ဒီဖက္ေခတ္အထိ ဆြဲယူလာတာကေတာ့ ဘဝင္သိပ္က်လွတယ္မဟုတ္ေပမယ့္ သူမ်ားရဲ့အျမစ္တြယ္ေနတာကို အျပစ္လို႔ေတာ့ သြားမေျပာရဲပါဘူး။ ထိုင္းႏိုင္ငံရဲ့ ေတာ္ဝင္မိသားစုကို အပုပ္ခ်တယ္လို႔ ယူဆရင္ သူတို႔ရွိထားတဲ့ သားေရပင္ဥပေဒကလည္း ႏိုင္ငံျခားသား အေတာ္မ်ားမ်ားကိုေတာင္ ဒုကၡေပးခဲ့ၿပီးပါၿပီ။

    ဒီကေန႔ ဘုရင္ကိုထိခိုက္တာေၾကာင့္ ဆင္ဆာပိတ္ထားတဲ့ ဝက္ဘ္ဆိုဒ္ေပါင္း ၂၅၀၀ ေက်ာ္ရွိပါတယ္။ ဘုရင့္အသေရဖ်က္မႈ ဥပေဒကို သူတို႔ရဲ့ သံရံုးဝက္ဘ္ဆိုဒ္ေတြမွာလည္း ျပဴးေနေအာင္ ေၾကျငာထားပါတယ္။ အိမ္ေရွ႕မင္းသား ဘုရင္ျဖစ္လာရင္ ရႈပ္လာႏိုင္တာေတြကို ႀကိဳတင္ပူပန္ေနသူေတြလည္း ရွိပါတယ္။ ဘုရင္ကိုယ္တိုင္လည္း သူ႔လူေတြရဲ့ အထြဋ္အျမတ္တင္တဲ့ ျဖစ္စဥ္မွာ ဓါးစာခံလိုျဖစ္ေနတဲ့ အပိုင္းလည္းရွိတယ္လို႔ ေျပာလို႔ရပါတယ္။ (ဒီဘုရင္ေကာင္းလို႔ ဘုရင္စနစ္ ရွိသင့္တယ္လို႔ေတာ့ အဓိပၸါယ္ မထြက္ပါဘူး)။ ဘုရင့္မိသားစုကိုမွီၿပီး တြင္က်ယ္ေနသူ၊ မ်ိဳးခ်စ္လုပ္ေနသူေတြ၊ အခြင့္အေရးယူေနသူေတြလည္း အမ်ားႀကီးပါ။ ဘုရင့္အသေရဖ်က္မႈနဲ႔ ေထာင္ခ်ခံခဲ့ရတဲ့ ၾသစေၾတးလ်သတင္းေထာက္ တစ္ေယာက္ရဲ့အေတြ႕အၾကံဳအရ ဘုရင္ကိုအင္တာဗ်ဴးလုပ္ထားတဲ့ စာအုပ္တစ္အုပ္ဆိုရင္ အျပင္မွာေရာင္းခြင့္မရွိပဲ ေထာင္စာၾကည့္တိုက္မွာသာ အဂၤလိပ္လို တင္ထားေပးတယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။

    ေျပာရင္ေတာ့ အမ်ားႀကီးပါပဲ၊ ဒါေပမယ့္ ဘုရင္ကို ထိုင္းႏိုင္ငံသားတိုင္းခ်စ္တယ္ အထြဋ္အျမတ္ထားတယ္ဆိုတာေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး။ လြန္ခဲ့တဲ့ ၆-၇ ႏွစ္ေလာက္က ပထမဆံုး ထိုင္းတကၠသိုလ္ေက်ာင္းသူ တစ္ေယာက္ရဲ့ “သူဟာ သာမန္ အသက္ႀကီးသူ တစ္ေယာက္ပါ” လို႔ ေျပာတာၾကားၿပီး အံ့ၾသခဲ့ရဖူးပါတယ္။ ဒီကေန႔ ထိုင္းႏိုင္ငံမွာ အကၤ် ီအနီဝတ္ ဆႏၵျပသူေတြထဲက ကြန္ျမဴနစ္ေတြလည္း ဘုရင္စနစ္မႀကိဳက္သူေတြထဲ ထိပ္ဆံုးကပါလိမ့္မယ္လို႔ ယူဆႏိုင္ပါတယ္။

    ReplyDelete
  13. ေနာက္တစ္ခုကေတာ့ ထိုင္းလူမ်ိဳးေတြဟာ ျမန္မာျပည္ထက္ ကံေကာင္းရံုကလြဲၿပီး လူမႈေရး ပညာေရး စသည္ျဖင့္ ဘက္စံုထိုးေဖါက္ၿပီး တိုးတက္ေနတဲ့အဆင့္ ေရာက္ေနၿပီလို႔ ဘယ္လိုမွ ေျပာလို႔မရႏိုင္ေသးတဲ့ အေနအထားမွာ ရွိေနတုန္းပါ။ အာရွစိတ္ဓါတ္၊ ပေဒသရာဇ္စိတ္ဓါတ္ နာမည္ေတြ ႀကိဳက္သလိုတပ္ခ်င္ရင္ တပ္လို႔ရႏိုင္တဲ့အဆင့္မွာ ကန္႔လန္႔ျဖစ္ေနတုန္းပါ။ အဲဒီထဲမွာ ကရင္နဲ႔ အျခားတိုင္းရင္းသားေတြကို ဒုတိယတန္းစား ႏိုင္ငံသားအဆင့္ပဲ (မသိသလိုတစ္မ်ိဳး၊ သိသိႀကီးနဲ႔ ရူးခ်င္ေယာင္ေဆာင္ၿပီး) သေဘာထားၾကတာေတြကိုလည္း သတိထားၾကည့္ရင္ ေတြ႕ႏိုင္ပါတယ္။

    ေနာက္ဆံုး ရွမ္းေတြနဲ႔ပတ္သက္လို႔ ေဆြးေႏြးသြားတာကို သေဘာေပါက္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ က်ေနာ့္အျမင္ေျပာမယ္ေနာ္။ ဗမာစနစ္နဲ႔ ပညာသင္ႀကီးျပင္းလာခဲ့ရသူ တစ္ေယာက္အေနနဲ႔ ဗမာေတြေတြးပံုကို နားလည္ေပးလို႔ ရပါတယ္။ အထူးသျဖင့္ အျခားတိုင္းရင္းသားေတြ အေၾကာင္းကို ေက်ာင္းမွာသင္ထားခဲ့ရသေလာက္ပဲ သိထားရတဲ့ အခ်ိန္ေတြတုန္းကပါ။ ဒီကေန႔မွာေတာ့ နယ္ခ်ဲ႕လို႔ေခၚခဲ့ၾကတဲ့ အဂၤလိပ္ေတြလည္း သူတို႔သိမ္းပိုက္ထားတဲ့ နယ္ေျမေတြနဲ႔ပတ္သက္လို႔ ဒီလိုပံုစံပဲ ေတြးၾကေလမလားဆိုတာ အသိဝင္လာပါတယ္။ အဂၤလိပ္ေခတ္နဲ႔ မတူတာကေတာ့ ေငြေၾကးေတြ ပိုၾကပ္တည္းလာတာ၊ ယဥ္ေက်းမႈေတြကို လြပ္လြပ္လပ္လပ္ ေဖၚထုတ္ခြင့္မရွိတာနဲ႔ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးမွာ အစစအရာရာ ျပည္မ (ဗမာေတြ) အမိန္႔အတိုင္း လုပ္ေနၾကရတာေတြက စရပါလိမ့္မယ္။ တစ္ႏိုင္ငံလံုးလည္း ဒီအတိုင္းပဲ၊ မင္းတို႔တစ္မူးပိုမရႉနဲ႔လို႔ ဆိုတဲ့အဆင့္အထိေတာ့ မလုပ္သင့္ပါ။ အလယ္အလတ္ လမ္းစဥ္ေတြရွိပါတယ္။ ဒီလိုေျပာျပန္ေတာ့ ဗဟိုမွာက စစ္အာဏာရွင္ေတြနဲ႔ ကန္႔လန္႔သြားခံေနၿပီး အခ်ိဳ႕ဗမာေတြအတြက္ အေတာ္ခြက်ပါလိမ့္မယ္။ တဖက္ကလည္း သူမ်ားဖက္ ပါမသြားေစခ်င္တိုင္း အတင္းလုပ္လို႔ တြန္းထုတ္တဲ့ပံုစံမ်ိဳး ျဖစ္မသြားေစဖို႔လည္း လိုတယ္ဆိုတာ သတိထားသင့္ပါတယ္။ (ေနာက္မွ ဆက္ေဆြးေႏြးပါဦးမယ္။)

    ReplyDelete
  14. I think the reason I support to keep only syllabus, standardized for whole Burma,
    that unfortunately heavily focus on Burmans
    with superficial touches for minorities is
    not in any things but financial reasons and
    second issue is for equal opportunities for
    minorities.

    Look things at this way, if a Shan can speak
    Burmese well, he will be and can be leader of
    Burma as Georgian Stalin was leader of Russia.
    Had Stalin did not have a chance to learn the
    Russian, he might have ended up as a Georgian
    leader, without his ruthlessness, Russians may
    not able to fight Hitler's Germany and we might
    be typing in German now. I dont like Stalin as
    you do not like U Saw but as you have recognized
    some good attributes of U Saw I am giving same
    line of logic.

    Now back to texts and curriculum. I have some
    Beik thar friends to whom we have to send some
    texts from Rangoon so he could study medicine.
    Imagine, if he is a Ka Yin, if his syllabus was
    different from us, he will lose chances. And we
    were in a country where even poor Burmese kids
    in upper Burma did not have texts. So I think
    for Mons, Ka Yins and Shans to ask separate,
    new texts, different syllabuses with ethnic
    minority focus will not only drain the education
    budget (more variation of texts means more kyats, more variance in training means more
    kyats and money do not come free). So it will
    be the best for whole Burma, regardless of your
    ethnicity, religion, there should be only one
    syllabus, that is standardized across whole
    country. So it will be economical, Ka Yin kids
    can speak excellent Burmese, that will give
    them equal footing with Burmese kids in urban.
    So that is one reason I do not support ethnic
    focus curriculum or extra curricular courses.
    We are not a country which we have luxury for
    political correctness, what is more important
    is to have all kids good education. Yes there
    can be neutral stances, but again we have to
    be practical, we can make Mon kids proud by
    teaching them about the king Ya Zar Dwit, we
    can make Ka Yins proud by teaching about Man
    Ba Khine, we can make Ya Khines proud by teaching about U Otta Ma. But we cannot tell
    young kids that we are not living in perfect
    world yet. They will learn when they will be
    educated. So that is why to follow the style
    of rich countries, to have different focus
    for different high schools in different regions is not practical for Burma.

    In America, you can have queer studies, you
    can make politically correct teaching that
    masks in Africa is the same achievement as
    the Romans's or Greek civilization. But for
    me those will make kids more stupid. Bitter
    medicine work for the patient better than
    Sugar coated Plaebos. I am against Mon foused
    or Ka Yin focused education for that reason,
    although I am pro studying about Ka Yins at
    the university. The point is that most Burmans will not support any kind of federalism unless
    one is brain washed. Yes some Burmans denounce federalism because they are racists, but some
    of us will denounce federalism because it is
    against the interests of Burma and Burmese.
    And for integration, or creating opportunity
    for ethnic people, Burmese must be the medium,
    the Burmese history must be the identity for
    all Burmese or we are seeding next civil war.
    This type of discussions were debated about
    years ago between friends, but not supporting
    Federalism does not mean that one is racist
    or Burmese supremacist. It is just a matter
    of pragmatism. Belieiving in democracy and
    admiring Daw Su does not mean that one has to
    support federalism. One can be a devoted
    democrat without supporting federalism. That
    is what I believe. Anyway, your blog topic
    may be touchy but it can be a place to exchange
    ideas. Cheers!

    ReplyDelete
  15. အင္း .. ဒီတစ္ခါ ေဆြးေႏြးခ်က္ကေတာ့ Anonymous ရဲ့ ေနာက္ခံအေနအထားကို အေတာ္ရည္ညႊန္းေနပါတယ္။ သတိရမိတာ တစ္ခုရွိပါတယ္၊ ဘားအံမွာ ရံုးအဖြဲ႕မႉး အမ်ိဳးသမီးႀကီးတစ္ေယာက္ ဂ်ပန္ကို အုပ္ခ်ဳပ္ေရး ပညာေတာ္သင္ အလႊတ္ခံခဲ့ရ တာကိုပါ။ သူ႔အတြက္ ကမၻာနဲ႔ ပိုက်ယ္ျပန္႔တဲ့ အသိပညာေတြ ျမင္ဖို႔ရဖို႔ အခြင့္အေရးေတြ ရွိခဲ့ေပမယ့္ ေနာက္ဆံုးေတာ့ အမိန္႔ေပးသမွ် စက္ရုပ္လို လိုက္လုပ္ေနရတဲ့ ျပည္နယ္ရဲ့ အဆင့္ျမင့္ အရာရွိတစ္ေယာက္ဘဝနဲ႔ အရိုးထုတ္ေနရတာပါပဲ။ (ဆိုင္ခ်င္မွ ဆိုင္မွာပါ၊ ဒါေပမယ့္ သတိတရ အျဖစ္တစ္ခုမို႔ပါ။)

    ေယဘုယ်ေျပာရရင္ Anonymous ရဲ့ အယူအဆေတြဟာ အုပ္ခ်ဳပ္ေရး အာဏာယူထားတဲ့ (အထူးသျဖင့္ ဗမာေတြအတြက္) အင္မတန္ သင့္ေတာ္တယ္လို႔ ယူဆစရာ ျဖစ္ေကာင္းျဖစ္ပါလိမ့္မယ္။ ဒါေပမယ့္ ဒါေတြကိုက ကိုေက်ာ္ထင္ေျပာခဲ့တဲ့ “ဟ” ေနတယ္ ဆိုတာေတြပါပဲ။ ဒီေတာ့ ျမင္တာေတြကို တစ္ခုခ်င္း နားလည္သမွ် ျပန္ေဆြးေႏြးေပးသြားပါ့မယ္။

    ဒီေနရာမွာ စကားပလႅင္ထပ္ခံခ်င္တာက က်ေနာ့္အျမင္ေတြဟာ ကရင္တစ္ေယာက္ အေနနဲ႔ျဖစ္ေပမယ့္ က်ေနာ့္အျမင္မ်ိဳး အျခားကရင္အေတာ္မ်ားမ်ား ထားႏိုင္လိမ့္မွာေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး။ အထက္စီးမွာမို႔ အျခားတစ္ဖက္ကို ဗမာအေတာ္မ်ားမ်ား မျမင္ႏိုင္ၾကသလို အခံဖက္ကျဖစ္ေနတဲ့ ကရင္အပါအဝင္ တိုင္းရင္းသား အေတာ္မ်ားမ်ားကလည္း လိုရင္းတိုရွင္း ဘြင္းဘြင္းတည့္တည့္ ကန္႔လန္႔တံု႔ျပန္ၾကဖို႔ မ်ားပါတယ္။ ဒါ့ျပင္ အခု ေဆြးေႏြးမွာေတြဟာ Anonymous ရဲ့ “အျမင္” ဆိုတာထက္ “သေဘာထား” ဖက္ကို ပိုယိုင္ေနတာေၾကာင့္ ျပန္ေဆြးေႏြးရာမွာ ပံုစံစနစ္တက် ျဖစ္ႏိုင္ခ်င္မွ ျဖစ္ႏိုင္လိမ့္မယ္လို႔ ႀကိဳေျပာခ်င္ပါတယ္။

    ပထမဆံုး ေငြေၾကးအေျခအေနအရ ပညာေရးမွာ ဗမာဘာသာစကားကိုပဲ စံအျဖစ္ထားဖို႔ဟာ ေယဘုယ်အားျဖင့္ လက္ေတြ႕ေတာ့က်ပါတယ္။ တစ္ေပါင္းထဲပါလာတာက အခြင့္အေရးသာတူညီမွ်ဖို႔ ဆိုတဲ့ အယူအဆဆိုတာ ေတြ႕မိပါတယ္။ ဒါနဲ႔ပတ္သက္လို႔ အဦးဆံုး သတိရမိတာက white man's burden ဆိုတဲ့စကားပါ။ သန္႔သန္႔ရွင္းရွင္းမေနတတ္တဲ့ လူမ်ိဳးျခားေတြကို ဆပ္ျပာလို အသံုးအေဆာင္ကအစ သံုးစြဲတတ္ဖို႔ လိုက္ႀကိဳးစားေနပါတယ္ဆိုတဲ့ လူျဖဴေတြရဲ့ ေလွာင္ေျပာင္ခ်င္စရာ ကိုယ္က်ိဳးစြန္႔ အနစ္နာခံမႈေတြအေၾကာင္း သေရာ္စာရဲ့ ေခါင္းစဥ္ကေလးဆိုတာ အေတာ္မ်ားမ်ား သိၾကမယ္ထင္ပါတယ္။ တန္းၿပီး သတိသြားရမိတာကို ေျပာတာပါ။ ခနဲ႔သလို ျဖစ္သြားရင္ေတာ့ ေဆာရီးပါ။

    အမွန္ေျပာရရင္ ဒီကတစ္ဆင့္တက္ၿပီး ေဆြးေႏြးဖို႔ဟာ စိတ္ထဲခက္ခဲေနမိပါတယ္။ အေၾကာင္းရင္းကေတာ့ Anonymous ရဲ့ ေတြးျပပံုေတြမွာ အေတာ္ေလး ကေမာက္ကမ ျဖစ္ေနတယ္လို႔ ျမင္မိလို႔ပါ။

    တိုင္းရင္းသားေတြရဲ့ ဘာသာစကားနဲ႔ ေက်ာင္းသံုးစာအုပ္ေတြထုတ္ဖို႔ တခ်က္မွေတာ့ အဆိုမျပဳမိေသးတာေၾကာင့္ Anonymous ေျပာတာေတြကို အံၾသမိပါတယ္။ ဘယ္လိုပဲျဖစ္ျဖစ္ လွည့္ပတ္ၿပီးေတြးမိတာက ျမန္မာျပည္မွာ စစ္သား ၄ သိန္း မလိုပါဘူး။ လူေလွ်ာ့၊ ဝေအာင္ေကၽြး၊ ပိုလာတဲ့ေငြေတြနဲ႔ စစ္တပ္ေခတ္မွီေအာင္လုပ္၊ ခ်ံဳးခ်ံဳးက်ေနတဲ့ က်န္းမာေရးနဲ႔ ပညာေရးဖက္ကို အသံုးစရိတ္ျမွင့္လို႔ ရတယ္လို႔ပါ။ ေနာက္ၿပီး ဒီကေန႔ တုိင္းရင္းသားေတြ ၾကံဳေနရတာဟာ ေက်ာင္းမွာ သူတို႔ဘာသာစကားနဲ႔ စာမသင္ရတဲ့ ကိစၥမဟုတ္ပါဘူး။ သာမန္အရပ္ထဲမွာ ကိုယ့္စာေပ ယဥ္ေက်းမႈကိုေတာင္ (တစ္ႏွစ္ကို တစ္ခါ ႏွစ္ခါေလာက္) လြတ္လြတ္လပ္လပ္ သင္ခြင့္ကိုပိတ္ပင္တာ၊ အခက္အခဲေတြျဖစ္ေအာင္ လုပ္တာမ်ိဳးေတြပါ။ သတင္းေတြေပၚ တက္လာတာ အခ်ိဳ႕ကိုလည္း ဖတ္မိေကာင္း ဖတ္မိမွာပါ။

    ReplyDelete
  16. ေနာက္ထပ္ ထည့္စဥ္းစားစရာေတြက ေက်ာင္းမွာဗမာလိုခ်ည္း စာသင္ပါတယ္။ ဟုတ္ပါၿပီ။ ႏိုင္ငံတကာမွာ အသံုးဝင္တဲ့ အဂၤလိပ္စာပါ သင္ရျပန္ပါတယ္။ ေကာင္းပါၿပီ။ ဒါနဲ႔ မိခင္ဘာသာစကားက်ေတာ့ အေျခခံအဆင့္ေလာက္ေတာင္ သင္ခြင့္မရ၊ သင္မေပးေတာ့ က်ိဳးေၾကာင္း .. အဲ .. က်တယ္ပဲထားလိုက္ဦးေတာ့။ ခၽြင္းခ်က္ေတြ ရွိလာျပန္ပါတယ္။ အထူးသျဖင့္ နယ္ေတြမွာ မိဘေတြကိုယ္တိုင္ (တနယ္လံုး) က ဗမာစကား မေျပာတတ္ၾကပါဘူး။ အဲဒီလိုေနရာေတြမွာ အာဏာပိုင္ေတြက ေစတနာနဲ႔ ဗမာလိုခ်ည္းသင္တဲ့ေက်ာင္းေတြ လာဖြင့္ေပးပါတယ္ဆိုရင္ ဘယ္လိုမ်ား ေက်းဇူးရွာၾကံတင္ရမလဲ က်ေနာ္ေတာ့ ဥာဏ္မမွီပါ။ အသက္ေမြး ဝမ္းေက်ာင္းပညာေတြ ဆိုရင္ေတာ့ ျငင္းစရာမရွိပါဘူး။ ဒီေတာ့ လူမ်ိဳးႀကီးေတြသံုးေနက် ေပါင္းစည္းေရး (intergration) ဆိုတဲ့ အသံုးအႏႈန္းမ်ိဳးထက္၊ အားနည္းသူေတြ ခံစားမိတဲ့ ဝါးမ်ိဳျခင္း (assimilation) မ်ိဳး ျဖစ္မေနဖူးလားလို႔ ေမးခြန္းထုတ္ရမလို ျဖစ္ေနပါတယ္။ (ထိုင္းႏိုင္ငံလည္း မတိမ္းမယိမ္းပါပဲ)။

    ဒီေတာ့ Anonymous ဆႏၵရွိသလို မျပည့္စံုေသးတဲ့ ျမန္မာျပည္က တိုင္းရင္းသားလူငယ္ေတြကို ငယ္စဥ္ကတည္းက ေသြးထိုးေပးသလို မျဖစ္ေစဖို႔၊ ႏိုင္ငံသားတိုင္းအတြက္ တူညီတဲ့အခြင့္အေရးေတြ ဖန္တီးေပးႏိုင္ဖို႔၊ ျပည္တြင္းစစ္ဖက္ ဦးျပန္မလွည့္မိဖို႔ေတြကို ျပည့္စံုႏိုင္မယ့္နည္းလမ္းဟာ ဗမာတစ္စုထဲရဲ့ အျမင္နဲ႔ ဦးေဆာင္မႈအေပၚ မူတည္ဖို႔မလြယ္ဖူးလို႔ ေျပာခ်င္ပါတယ္။ တိုင္းရင္းသားေတြဟာလည္း အသည္းႏွလံုး အေတြးအျမင္ေတြရွိတဲ့ လူသားေတြဆိုတာ ျမင္ပါမွ ဦးတည္ရာ ေကာင္းႏိုင္ပါလိမ့္မယ္။

    ေနာက္ဆံုးတစ္ခုက ဖက္ဒရယ္ျပည္ေထာင္စု ကိစၥပါ။
    ဘယ္သူေတြက အၿပီးအပိုင္ခြဲထြက္မယ့္ ဖက္ဒရယ္မူကို ဒီကေန႔ ဆက္ေတာင္းေနတာ ရွိသလဲေတာ့ သတိမထားမိပါဘူး။ ေသခ်ာတာေတြက ဒီကေန႔ မ်က္ေမွာက္ကာလမွာ ႏိုင္ငံပိစိေကြးေလးအျဖစ္ တည္ေထာင္ရပ္တည္ဖို႔ဟာ သိပ္ေတာ့ေတြးလို႔ မလြယ္တဲ့အေနအထားလို႔ သေဘာရပါတယ္။ ျမန္မာျပည္ နယ္အေတာ္မ်ားမ်ားမွာလည္း ဗမာမႈ ျပဳတာေၾကာင့္ေျပာေျပာ၊ ဗမာေတြ ခ်ဲ႕ထြင္ေနရာယူ လာၾကတယ္ေျပာေျပာ ေနထိုင္တဲ့ လူမ်ိဳးေတြ ေရာေႏွာေနၾကတာ တကယ့္အေနထားမွန္ပါ။ အစက သတိမထားမိေပမယ့္ စာေရးဆရာႀကီးတစ္ဦး ေျပာသလို “လူမ်ိဳးေပၚ အေျခမခံတဲ့ (အေမရိကန္ပံုစံ) ေဒသအေျခခံ ဖက္ဒရယ္ႏိုင္ငံ” တည္ေဆာက္ဖို႔ဆိုတာမ်ိဳးက လက္ေတြ႕က်တယ္လို႔ ျမင္မိပါတယ္။

    အဆံုးသတ္ ေျပာခ်င္တာကေတာ့ ျမန္မာျပည္မွာ ျဖစ္ပ်က္ေနတာေတြ အေတာ္မ်ားမ်ားနဲ႔ ျပႆနာေတြဟာ သာမန္လူအမ်ား သေဘာတူႏိုင္မယ့္ (common sense) အသိအျမင္နဲ႔တင္ ေျဖရွင္းလို႔ရတာ အမ်ားႀကီးရွိပါတယ္။ ျမင္ခ်င္သိခ်င္စိတ္ရွိဖို႔၊ ကိုယ္ခ်င္းစာတရားရွိဖို႔နဲ႔ ညိွႏိႈင္းေဆြးေႏြး လုပ္ေဆာင္ၾကဖို႔သာ လိုတာပါ။

    ReplyDelete
  17. I dont understand why you are claiming that
    Burma does not need 400,000 soldiers. I can
    agree with you that it can be cheaper if we
    can reduce to 200,000. But that civil war is
    an issue. In a country where there are 50000
    insurgents or freedom fighters (depends on
    your view, mine is in between those extremes)
    you cannot reduce the full time standing army.
    We were in deep shit because of civil war
    but we still are and we will continue be in
    ditch if this war persists. I have met some
    young Burmese who were forced conscripted to
    army while running away from home, and also
    met some who were hard core Burmese soldiers. And I've learned about atrocities of Burmese soldiers who commited crimes in Irrawaddy
    Delter when KNU tried to penetrate to those
    areas in 90s. One particular sad story was
    about one young Kayin yough who was tortured
    just because he was well built (according to
    the narrator, that chap looked strong and so
    he was tortured by Burmese army). Also I have
    met son of a KNU's major who was smugggling
    Shan girls to brothels in Malaysia. And I have
    seen young Ka Yin girl with a young kid waiting
    right across offices of UNHCR in Bangkok for NI number and harassed by Thai police for not having any kind of identity. Those were times when some non Burmese with right connections got resettlement to third countries. The point is simple, this civil war benefits no one but
    a few bad crackers on both sides. But promoting Pin Long 2 or Pin Long 3 is not a solution too
    as it will be the platform for some opportunist
    leaders of ethnic minority armies to use Daw Su.
    She will lose any hidden and clandestine support
    and admiration she enjoys from some Burmese and
    they matter too because they are majority. So I
    think while it is good idea to change all things
    at once for good, the pragamatic solution is to
    improve slowly and eventually. Yes the writings
    about texts come from some web sites learning
    that Mons complained that current curriculum
    are not Mon focused. Not you who has written it.
    3 is not a solution, not because it is not
    worth discussing but because

    ReplyDelete
  18. ေက်ာ္ထင္January 12, 2011 at 3:36 AM

    Although, there are many inconsistent points in the anonymous's discussions, I am grateful you have covered quite a number of issues related to ethnics.
    It's needless to argue that a reconciliation is desperately needed among the Burmese and the ethnics. And it's true, the civil war has dogged the country in every aspects, as to economic development, education, health care and many other issues.
    Yet you do not appear to support finding a peaceful solution with the ethnics by giving them autonomy, but just show your disapproval for the ethnic people's claim for their rights. I think I should be more specific to point out one by one. Unfortunately, my tight schedule doesn't allow me to write as I wish.
    To make things clear, let me hint my ethnicity as a pure Burmese though there may be a small % of other ethic's blood in me.
    I don't believe in the military power to subdue the ethnic issues forever. I do believe in building mutual understanding and confidence, while acknowledging rights of ethnic people to have autonomy. I don't see any reason for Bamar to stay above ethnic people. That's why we need a process to find solutions to solve ethnic issues and build a renewed unanimous. What else you can do to solve those issues? Which means do you think remains other than an inclusive process something like Penlong?
    Let me stop here for now. Be right back as soon as I am available.

    ReplyDelete
  19. မေန႔က က်ေနာ္ “သြား” သြားႏႈတ္ျဖစ္တယ္ဗ်ာ။
    အံသြားမို႔လားေတာ့မေျပာတတ္ဖူး ပထမထံုေဆးအရွိန္နဲ႔ အေတာ္အဆင္ေျပေနေပမယ့္ အခ်ိန္ရလာတာနဲ႔အမွ် နာလာလိုက္တာ အသံထြက္ၿပီး ညီးရတဲ့အဆင့္အထိပါပဲ။ ပါရာစီတေမာ့ ၅၀၀ ဂရမ္ ၃ လံုးေတာင္မကူညီႏိုင္ေတာ့လို႔ နီးရာအစိုးရေဆးခန္းကို ေျပးရပါေတာ့တယ္။ မိုးကရြာ၊ လူမရွိလို႔ တန္းစီစရာမလိုေပမယ့္ ေကာင္တာကစာေရးမ ေျပာလိုက္ပံုက “နင္ ဒီေန႔မွ သြားႏႈတ္တာ မဟုတ္လား၊ နာမွာေပါ့” တဲ့၊ ေကာင္းဗ်ာ၊ နာမွာေတာ့သိတာေပါ့။ ဒီကျဖင့္ နာလြန္းလို႔ေျပးၿပီး တိုင္နဲ႔ေဆာင့္ပစ္လိုက္ခ်င္ၿပီ၊ သူေျပာမွပဲ လဲေသရေတာ့မလို ျဖစ္ေနတယ္။

    ဒါနဲ႔ ေဆးဆိုင္ရွိတဲ့ ေဆးခန္းတစ္ခုဆီစက္ဘီးနဲ႔ ကုန္းကြကုန္းကြဆက္နင္းၿပီး ေဆးသြားဝယ္ေသာက္လိုက္မွ အေတာ္အဆင္ေျပသြားေတာ့တယ္။

    တဆက္ထဲေတြးမိတာက ကိုယ္ခ်င္းစာစိတ္၊ စာနာစိတ္ဆိုတာေတြပါ။ ငယ္ငယ္က အပ်ိဳႀကီး လူပ်ိဳႀကီးဆရာ ဆရာမေတြဆိုရင္ ကေလးေတြကို ပိုရိုက္တာမ်ိဳး အေျပာအဆိုလည္း ပိုကဲတာမ်ိုးေတြ ေတြ႕ခဲ့ဖူးပါတယ္။ တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ လူႀကီးေတြက “နင္တို႔ သားသမီးရမွ သိမယ္” ဆိုတဲ့ ဆူပူတာေတြကို ၾကားလာရျပန္တယ္။ ကိုယ္တိုင္က်ေတာ့ သူမ်ားေတြ ကိုယ္စိတ္နာက်င္ခံစားရခ်ိန္မွာ ဝမ္းနည္းနာက်င္တာကို နားမလည္ခဲ့ပါဘူး။ ကိုယ္တိုင္ ထိခိုက္ခံစားလာရတဲ့ အခါက်ေတာ့မွ “ေအာ္ ဒီလိုပါလား၊ ငါဟာ အေတာ္ မသိတတ္ခဲ့ပါကလား” လို႔ စိတ္ထဲဝင္မိပါတယ္။

    ငယ္စဥ္က ကုလားေတြကို အသံမ်ိဳးစံုလုပ္ၿပီး ေလွာင္ၾကတာကို ျပန္သတိရမိတယ္။ လူမ်ိဳး၊ ဘာသာေရး၊ ဓေလ့၊ ထံုးတမ္း၊ ယဥ္ေက်းမႈေဘာင္နဲ႔ ေစာင့္ထိန္းအပ္တာေတြကို ေက်ာ္ၿပီး မထီမ့ဲျမင္ လုပ္တာေတြနဲ႔ ေစာ္ကားတာေတြကို သတိထားမိ တတ္လာတယ္။ ဒါေပမယ့္ အဲဒီတုန္းက ဘဝေက်ာင္းမွာ ေလ့လာသင္ယူဆဲမို႔ ပါးစပ္က ဆန္႔က်င္တဲ့စကားေတြ မဟျဖစ္ခဲ့ပါဘူး။ အခုေတာ့ ကိုယ္ပိုင္ အျပည့္အဝ မဟုတ္ေပမယ့္ ရပ္တည္လာႏိုင္တဲ့ အေျခအေနမွာ ေျပာထုတ္ဖို႔ အားယူလိုက္ေတာ့ ေရွ႕မွာခံေနတဲ့ တံတိုင္းႀကီးဟာ တိုင္းတာျပလို႔ မရႏိုင္ေလာက္ေအာင္ ႀကီးေနတာကို သတိထားမိ ပါေတာ့တယ္။ ဒါေတြကို ရင္ဆိုင္ဖို႔ ဆံုးျဖတ္မိတဲ့ ငမိုက္သားေတြထဲမွာ ကိုယ္တစ္ေယာက္လည္း အပါအဝင္ေပါ့။ လမ္းကေတာ့ မေခ်ာလွဖူးေပါဗ်ာ။

    (စိတ္ထဲရွိတာေတြ ေရးခ်လိုက္တာပါဗ်ာ၊ မဆီမဆိုင္ေတြေပါ့)။

    ReplyDelete
  20. Anonymous ရဲ့ ကရင္ေတြအေပၚ နားလည္မႈေပးတာေတြ ေတြ႕ရတာနဲ႔ အျခားအခ်က္ အေတာ္မ်ားမ်ား ေဆြးေႏြးသြားေပးတာ ကိုေက်ာ္ထင္ေျပာသလိုပဲ ေက်းဇူးတင္ရမွာပါပဲ။

    ပထမ စစ္သားဦးေရကိစၥ ေဆြးေႏြးပါမယ္။ သူပုန္အေယာက္ ၅၀၀၀၀ ရွိတာ ခုမွမဟုတ္ပါဘူး။ လြန္ခဲ့တဲ့ ႏွစ္ ၃၀ ကလည္း အဖြဲ႕သာကြဲတာ အေရအတြက္ကေတာ့ ဒီအတိုင္းနီးပါးပါပဲ (အဲဒီအခ်ိန္ သတင္းေတြကေျပာေတာ့ KNU ဟာ မိသားစုဝင္ေတြပါေပါင္းမွ ၃၀၀၀ ေလာက္ရွိတယ္လို႔ ဆိုခဲ့ပါတယ္)။ အဲဒီတုန္းက ျမန္မာျပည္စစ္သားဦးေရ ဘယ္ေလာက္ရွိသလဲ မသိေပမယ့္ လက္ရွိအေနအထားထက္ အမ်ားႀကီးနည္းတယ္ ဆိုတာေတာ့ အတတ္ေျပာႏိုင္ပါတယ္။ အမွန္မွာ အေပၚက လူအင္အားေလွ်ာ့ဖို႔ က်ေနာ္ေျပာတဲ့ပံုစံဟာ တကယ္ေတာ့ ကရင္တစ္ေယာက္အေနနဲ႔ အေတာ္လြန္လြန္က်ဴးက်ဴး လမ္းျပအၾကံေပးတာပါ။ စစ္သားအင္အား ၁ သန္းေလာက္ရွိသင့္တယ္လို႔ အခၽြန္နဲ႔ “မ” ေပးမွ လက္ရွိအေနအထားထက္ ႏိုင္ငံလည္း မြဲျပာက်ၿပီး လက္နက္ကိုယ္စီနဲ႔ ဓါးျပႏိုင္ငံေတာ္အျဖစ္ တိုးတက္ၿပိဳကြဲသြားဖို႔ ရွိမွာပါ။ ဒါေပမယ့္ ဘယ္သူမွ အက်ိဳးရွိမယ့္ လမ္းမဟုတ္လို႔လည္း မေျပာတာပါ။

    ကေန႔ စစ္တပ္ထဲမွာ လစာနဲ႔ မေလာက္ငေတာ့တာ လူတိုင္းလိုလို သိပါတယ္။ လက္နက္နဲ႔ လုပ္ပိုင္ခြင့္ရွိတဲ့ အဖြဲ႕အစည္းကို ဝဝလင္လင္ ေကၽြးေမြးေထာက္ပံ့ဖို႔ ပ်က္ကြက္တာဟာ ရန္သူထက္ အနီးကပ္ ဒုကၡေပးႏိုင္တာနဲ႔ လူ႔က်င့္ဝတ္ေဖာက္ျပန္ဖို႔ လမ္းေၾကာင္းေပးသလိုျဖစ္တာ သတိျပဳဖို႔ လိုပါမယ္။ ဒါ့ျပင္ မဆလေခတ္ကတည္းက စစ္သားနဲ႔ စစ္သားလူထြက္ေတြကို အရပ္ဖက္မွာ ေနရာေတြေပးလာတာ ျမန္မာျပည္ လူ႔အသိုင္းအဝိုင္းရဲ့ သဟဇာတျဖစ္မႈကို လိႈက္စားေနပါတယ္။ လက္နက္ႏိုင္ငံေတာ္ တည္ေဆာက္တာဟာ (ေဒသတစ္ခုလံုးက) လူတိုင္းအတြက္ အက်ိဳးထက္ အႏၱရာယ္ဖက္ကို ဦးတည္ေစတယ္လို႔ ျမင္ပါတယ္။ ျမန္မာျပည္မွာ အရင္ကတည္းက အျမစ္တြယ္ေနခဲ့တဲ့ အထက္ကေန ေထာင္လိုက္အုပ္ခ်ဳပ္မႈလို႔ ေခၚေခၚ၊ ေယာက်ၤားႀကီးစိုးတဲ့ လူေနမႈစနစ္ ေျပာေျပာ၊ ပေဒသရာဇ္ စိတ္ဓါတ္လို႔ ဆိုခ်င္ဆိုလို႔ ရႏိုင္မယ့္ စိတ္ထားေတြကို ပိုတိုးလို႔ ခိုင္မာေစပါတယ္။ အျမင္က်ယ္ၿပီး စိတ္ထားေတြ ထားတတ္ရမယ့္ ဒီေခတ္မွာ ေက်ာက္ေခတ္ဖက္ ျပန္ဦးမတည္မိေစဖို႔ ေစတနာနဲ႔ စစ္တပ္ကို လူေလွ်ာ့ဖို႔လိုတာ တင္ျပခဲ့တာပါ။

    ပင္လံုညီလာခံကိစၥကေတာ့ ညီလာခံရယ္လို႔ မဟုတ္ပါဘူး၊ ႏိုင္ငံသူ ႏိုင္ငံသားေတြ တစ္ဦးအေပၚတစ္ဦး အျမင္ရွင္းၾကဖို႔၊ စည္းလံုးႏိုင္ၾကဖို႔၊ ႏိုင္ငံအက်ိဳးရွိမယ့္ အေကာင္းဆံုးလမ္းကို ေလွ်ာက္လွမ္းႏိုင္ဖို႔ ဦးတည္ခ်က္ရွိတဲ့ လုပ္ရပ္ျဖစ္စဥ္တစ္ခု ျဖစ္ေပၚလာႏိုင္ဖို႔က အဓိကပါ။ ေျပာရင္ စကားႀကီးစကားက်ယ္ေတာ့ ျဖစ္ပါလိမ့္မယ္၊ က်ေနာ့သေဘာအရဆိုရင္ “စစ္မွန္တဲ့ အတၱေလွ်ာ့ခ်ေရး လုပ္ငန္းစဥ္တစ္ခု” ျမန္မာျပည္မွာ လိုေနပါတယ္။ အရင္ကေကာ၊ ခုေကာ၊ ေနာင္ေကာ လိုေနအံုးမွာပါ။

    ျမန္မာျပည္မွာ လက္ရွိ အာဏာပိုင္ေတြ ေျပာေနၾကတဲ့ စည္းကမ္းရွိဖို႔တို႔၊ စစ္တပ္တစ္တပ္ထဲရွိဖို႔ စတာေတြဟာ အမွန္ေတြပါ။ အျခားအမွန္ေတြလည္း အမ်ားႀကီးရွိပါေသးတယ္။ ျပႆနာက သူတို႔လိုခ်င္တဲ့အပိုင္းပဲ ကြက္ေျပာေထာက္ျပၿပီး က်န္တဲ့အပိုင္းေတြေကာ သူတို႔နဲ႔ မတူတဲ့လူ၊ အျမင္ အေတြးအေခၚေတြမွန္သမွ် ထည့္မေတြး၊ မေျပာ၊ မပါေစတာပါပဲ။ ဒီမိုကေရစီ ဆိုတဲ့စကားကို ဒီမို တစ္လံုးထဲနဲ႔ မျပည့္စံုႏိုင္တာ သာမန္အသိနဲ႔ ေတြးျမင္ႏိုင္ၾကတာပါပဲ (အတိုေကာက္ကို မဆိုလိုပါ)။ ဆက္ေျပာရရင္ေတာ့ လူတိုင္းသိၿပီးသားမို႔ မေျပာေတာ့ပါဘူး။ တိုင္းရင္းသားေတြနဲ႔ ဆက္ဆံရာမွာ အနည္းဆံုးတစ္ခုကေတာ့ ရိုးသားဖို႔လိုတာပါပဲ။ ေဟ့ .. ငါတို႔က ရိုးသားတယ္၊ မင္းတို႔မ်က္စိမွိတ္ၿပီး လက္နက္ခ်လိုက္ လို႔ေတာ့ သြားေျပာလို႔ မရပါဘူး။ ကိုယ့္သိကၡာကို အရင္တည္ေဆာက္ျပရပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ကိုေက်ာ္ထင္ေျပာသလို ကိုယ္ပိုင္အုပ္ခ်ဳပ္ခြင့္ ေပးဖို႔အထိေတာင္ မဆိုလိုပါဘူး။ မွန္မွန္ကန္ကန္ အမ်ားသေဘာပါတဲ့ အေပၚကက်ေနာ္ေျပာခဲ့တဲ့ ေဒသအေျခခံ ဖက္ဒရယ္မ်ိဳး တည္ေဆာက္ႏိုင္ရင္လည္း နည္းလမ္းတစ္ခုပါ (လုပ္ရမယ္လို႔လည္း မေျပာပါ၊ ေကာင္းမယ္ထင္တဲ့လမ္းကို ေျပာျပတာပါ)။ ဒီပံုစံမွာ ဘယ္ျပည္နယ္နဲ႔ တိုင္းမဆို လူမ်ိဳးေပါင္းစံု ေရာေႏွာေနတာမို႔ အလံုးစံုအားသာမႈ ဘယ္သူမွလည္း ရစရာမရွိပါဘူး။ ျပန္ခံတိုက္ေနၾကတဲ့ သူေတြကိုလည္း အသင့္အတင့္ ညွိႏႈိင္းရံုနဲ႔ လက္ခံမယ့္သူေတြက အမ်ားစုပါ။ လူလည္မက်ဖို႔၊ အာမခံခ်က္အခ်ိဳ႕ေပးဖို႔ လိုအပ္ေနရာမွာ အျမဲလိုပဲ ေလွ်ာ့မေပးခ်င္ရင္ေတာ့ ျပဳတ္ျပဳတ္ျပဳန္းတဲ့အထိ ဆက္တိုက္ၾကဖို႔လမ္းပဲ ေရြးစရာရွိပါတယ္။

    Anonymous ေျပာတဲ့ မြန္ ကေလးေတြကိစၥ ဖတ္မိပါတယ္။ အဲဒါက အဓိကကိစၥေတြရဲ့ အစြန္းထြက္ကေလးပါ။ ပင္မအေၾကာင္းေတြ ေျပလည္သြားရင္ ဒီလိုအရာကေလးေတြလည္း အနည္းနဲ႔အမ်ား အဆင္ေျပသြားမွာပါ။

    ကိုေက်ာ္ထင္ရဲ့ ရာႏႈန္းျပည့္ ဗမာဟုတ္ မဟုတ္ဆိုတဲ့ကိစၥကိုလည္း ေနာက္ပို႔စ္မွာ ထည့္ေဆြးေႏြးၾကည့္ဖို႔ ထည့္ထားပါတယ္။ အခ်က္အလက္ေတြကို အားမရလို႔ အၿပီးမသတ္ႏိုင္ မတင္ႏိုင္ေသးတာပါ။

    ReplyDelete
  21. အေပၚမွာ Anonymous ေရးထားတဲ့ "The point is that most Burmans will not support any kind of federalism unless one is brain washed." ဆိုတာကို မေဆြးေႏြးျဖစ္ခဲ့လို႔ နည္းနည္းေျပာသင့္တယ္ ထင္ပါတယ္။ အထူးသျဖင့္ “brain washed” ဆိုတဲ့ အသံုးအႏႈန္းနဲ႔ ပတ္သက္လို႔ပါ။

    ဖက္ဒရယ္ဆိုတာကို ဘယ္သူက ဘယ္လိုနားလည္သလဲဆိုတဲ့ဆီက အေျခခံၿပီး ရပ္တည္ခ်က္ေတြ ကြာၾကမယ္ထင္ပါတယ္။ ဒါ့ျပင္ ပင္လံုစာခ်ဳပ္အေပၚ ဘယ္လိုနားလည္ သေဘာထားသလဲ ဆိုတဲ့အေပၚလည္း တည္မွီေနမွာ ေသခ်ာပါတယ္။ တိုင္းရင္းသားတစ္ဦးစီရဲ့ သိနားလည္လက္ခံထားတဲ့ သူတို႔ရဲ့ သမိုင္းနဲ႔လည္း ယွက္ႏြယ္ေနဖို႔လည္း မလြဲပါဘူး။ ဗမာေတြထဲမွာလည္း ေက်ာင္းသံုး သမိုင္းစာအုပ္ေလာက္ပဲ သင္ဖူးသူ၊ တဆင့္တက္ေလ့လာသူ၊ တိုင္းရင္းသားေတြနဲ႔ ေတြ႕ထိဆက္ဆံရသူ (နဲ႔ အတူေနၾကသူ) ေတြရွိၾကသလို၊ ပညာရွင္၊ သာမန္အရပ္သား၊ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးအာဏာ လက္ဝယ္ရွိသူေတြ အေနနဲ႔လည္း ခြဲျခားၿပီး ကြဲျပားမႈေတြ ရွိႏိုင္ပါတယ္။ တစ္ခါ ျပည္တြင္းကေရးသမွ်ပဲ သိၾကသူေတြနဲ႔ ႏိုင္ငံတကာကို ေရာက္ဖူးၿပီး ျပင္ပအျမင္မ်ိဳးစံုကို ေလ့လာဖူးသူေတြ ကြာျခားႏိုင္သလို မဆလေခတ္ တဝက္မွန္သမိုင္း၊ ေဆာင္ပုဒ္ေတြၾကားက လူေတြနဲ႔ ဒီကေန႔ေခတ္ ျပင္ထားတဲ့သမိုင္း၊ ကြန္ျမဴနစ္ဆန္ဆန္ ေႂကြးေၾကာ္သံေတြၾကား ႀကီးျပင္းလာရသူေတြရဲ့ ေနာက္ခံေတြအရ ဘယ္သူေတြက ဘယ္လိုသေဘာထားတာကို ဦးေႏွာက္ေဆးခံထားရတယ္လို႔ ေခၚခ်င္သလဲဆိုတာ စိတ္ေတာ့ဝင္စားပါတယ္။ က်ေနာ့္တင္ျပခ်က္ေတြက အေျခခံသိပ္က်ေနလို႔ လိုရင္းမေရာက္ရင္ေတာ့ ျဖစ္ႏိုင္သမွ် ရွင္းရွင္းလင္းလင္း တစ္ခါထဲျဖစ္ႏိုင္ရင္ ျဖစ္သြားေအာင္ ႀကိဳးစားၾကည့္တာလို႔ နားလည္ေပးေစခ်င္ပါတယ္။ တစ္ခုက်န္ေနတာက အသိုင္းအဝိုင္းပါ (အရွည္ေတာ့ မခ်ဲ႕ေတာ့ပါ)။

    (ဖက္ဒရယ္နဲ႔ နည္းနည္းဆက္စပ္တာကေတာ့ မွတ္တမ္းမ်ားအရ မြန္ေခါင္းေဆာင္ အေတာ္မ်ားမ်ားဟာ ေကာ့ဘိန္း၊ ဇာသျပင္၊ ထံုးအိုင္ စတဲ့ ကရင္ျပည္နယ္ထဲက်တဲ့ မြန္ရြာႀကီးေတြက လာတယ္လို႔ သိရပါတယ္)။

    (အေပၚမွာ ေရးထားတဲ့အထဲက ေရးဖို႔ေမ့သြားတာက မဆလေခတ္မွာ KNU ဟာ မိသားစုဝင္ေတြပါေပါင္းမွ ၃၀၀၀ ေလာက္ရွိတယ္လို႔ ေရဒီယိုနဲ႔ သတင္းေတြက ဆိုၾကခ်ိန္မွာ သူတို႔လက္နက္ကိုင္အင္အားခ်ည္း ေသာင္းကဏန္းေက်ာ္တယ္လို႔ သိရပါတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္က “ဝ” ေတြဟာ ဗကပ လက္ေအာက္မွာရွိေနၿပီး သီးျခားလက္နက္ကိုင္အဖြဲ႕ မျဖစ္ေသးပါ)။

    ReplyDelete
  22. ပညာေရးနဲ႔ ပတ္သက္လို႔ က်ေနာ္ စာေရးဆရာႀကီးတစ္ဦးဆီက ဌားလာတဲ့ “ဥကၠဌႀကီးႏိုင္ေရႊက်င္ႏွင့္ ေတာ္လွန္ေရးသမား” ဆိုတဲ့ ႏိုင္ေဖသိန္းျဇာေရးတဲ့ စာအုပ္ထဲက စာေလးတစ္စု ကူးထည့္ေပးလိုက္ပါတယ္။ တိုင္းရင္းသားေခါင္းေဆာင္ တစ္ေယာက္ရဲ့ အျမင္ပါ။ (က်ေနာ့္အျမင္ မဟုတ္ပါ)။

    “ယေန႔ပညာေရးေလာကကို .. ေသေသခ်ာေလ့လာၾကည့္ပါ။ .. တိုင္းရင္းသား ကေလးငယ္တစ္ဦးႏွင့္ ဗမာေက်ာင္းသားငယ္တစ္တို႔ရဲ့ အေျခေနကြာျခားမႈကို အထင္ရွားေတြ႕ရမည္။ ..ဗမာကေလးေတြက မိမိရဲ့ မိခင္ဘာသာမို႔ သင္ၾကားရတာ စိတ္ဝင္စားမႈရွိတယ္၊ တတ္ေျမာက္မႈ လြယ္ကူတယ္။တိုင္းရင္းသား ကေလးေတြ အတြက္ေတာ့ .. အလြန္ခက္ခဲ့ေနတယ္။ ၾကက္တူေရြး အလြတ္ရြတ္သလို ရြတ္ေနရတယ္။ .. စာအဆင့္တန္း ကြာျခားလာတယ္။ .. အတန္းစာမွာ မႏိုင္မနင္းျဖစ္လာတယ္။ .. ေအာင္ရင္လည္း အမွတ္ေကာင္းေကာင္း မရျဖစ္လာတယ္။ .. ဆရာဝန္လိုင္းတို႔ကို မရႏိုင္ဘူး။

    ... အလုပ္က်ေတာ့လည္း စာမတတ္တဲ့အတြက္ ေအာက္တန္းက်တဲ့ စာေရး စာခ်ီ၊ ကူလီအလုပ္မ်ားကိုသာ ရႏိုင္ၾကၿပီး ဗမာလူမ်ိဳးက်ေတာ့ .. ရာထူးႀကီးႀကီးမားမားေတြကို ရၾကတယ္။ .. ဒါဟာ တိုင္းရင္းသားေတြကို ကၽြန္လုပ္၊ ဂုတ္ခြစီးထားတဲ့ စံနစ္မဟုတ္ဘူးလား။ ဗမာကိုလိုနီ လက္သစ္မဟုတ္လား။”

    ဒီေလာက္ဆိုရင္ တိုင္းရင္းသားအခ်ိဳ႕ရဲ့ ခံစားခ်က္ေတြကို ေတြ႕ႏိုင္မယ္ထင္ပါတယ္။ တစ္ဆက္ထဲ ေတြးမိတာက ႏိုင္ငံႀကီးမ်ားမွာလည္း သံုးႏႈန္းေနၾကသလိုပါပဲ Anonymous ေျပာတဲ့ intergration ဆိုသလုိေပါ့။ မိခင္ဘာသာစကားကို မသင္ရသူဟာ မ်ိဳးဆက္ေနာက္တစ္ဆက္မွာ သူ႔ကိုယ္ပိုင္စကားကို သားသမီးေတြဆီ လက္ဆင့္မကမ္းႏိုင္ၾကပဲ ပင္မလူမ်ိဳးထဲ အလိုအေလ်ာက္ေရာက္သြားတဲ့ ျဖစ္စဥ္ေတြပါ။ (assimilation) ဝါးမ်ိဳတဲ့ ျဖစ္စဥ္လို႔ ေခၚၾကသလို ပင္မလူမ်ိဳးကေတာ့ ေလညာက အေနသာႀကီးဆိုေတာ့ မသိသလို ေနလိုက္ရံုပါပဲ။ သူတို႔ၾကည့္ေတာ့လည္း ဟုတ္တယ္ေလ။ ဒီလူေတြရဲ့ မ်ိဳးဆက္ေတြ ကိုယ့္လိုျဖစ္သြားၿပီ၊ ကိုယ့္နဲ႔ အခြင့္အေရးတန္းတူ ျဖစ္သြားၿပီေလ။ ဒါကို လူမႈေရးလႈပ္ရွားသူေတြက ယဥ္ေက်းမႈ ဓေလ့ထံုးစံကို ဂရုမထား အေလးမမူတဲ့ လုပ္ရပ္ေတြအျဖစ္ ရႈတ္ခ်တာဆီးၾကတာ ၾကားဖူးပါတယ္။ လူတိုင္း လက္ခံ မခံကေတာ့ တစ္က႑ပါ။

    တစ္ခါတစ္ရံေတာ့လည္း ေတြးမိပါတယ္။ အကယ္၍မ်ား ကမၻာသံုး အဂၤလိပ္စာ၊ ႏိုင္ငံ ၅၀ ေလာက္ေျပာေနၾကတဲ့ ျပင္သစ္စာနဲ႔ စကား၊ လူေပါင္း သန္းတစ္ေထာင္ေက်ာ္ေျပာေနၾကတဲ့ တရုတ္ (မန္းဒရင္း) နဲ႔ ဟိႏၵဴစတန္နီ ဘာသာစကားေတြထဲက တစ္မ်ိဳးကို တခါထဲ ပင္မစာေပလုပ္ၿပီး သင္လိုက္ၾကလို႔ကေတာ့ ကမၻာေပၚမွာ ျပႆနာအေတာ္နည္းသြားမွာပဲလို႔ပါ။ မျဖစ္ႏိုင္တာေတာ့ ေသခ်ာပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ လူသားေတြရဲ့ သမိုင္းဟာ ဒီလိုအေတြးေတြနဲ႔ပဲ တိုးတက္ျဖစ္ထြန္းလာရတယ္ဆိုလို႔ ေတြးၾကည့္တာပါ။

    ReplyDelete
  23. ကိုမန္းဆြဲထုတ္တဲ ့ အစကို အမည္မသိက ဗမာျပည္မရဲ ့အျမင္နဲ ့ ထပ္ျဖည့္သလိုျဖစ္ေနတာေပါ့ေလ ။
    (အမွန္အတိုင္းေျပာရရင္ အမည္မသိ ျပန္ေဆြးေႏြးသြားတာ ကျမန္လြန္းလို ့ဘယ္လိုလိုက္ရမလဲဆိုတာအေတာ္စဥ္းစားေနရတယ္ ။ ရတဲ ့အခ်ိန္ေလး တလံုးရ တလံုးရိုက္ရတဲ ့ ကၽြန္ေတာ္အဘို ့က အဲေလာက္အျမန္ႏွဳန္းကို လိုက္ရခက္ပါတယ္ ။ ခု ပညာေရးေတာင္ေရာက္ေနပလားဘဲ )
    ခုေဆြးေနြးတဲ ့ အပိုင္းက အေမဘုတ္ရဲ ့ခ်ည္ခင္လိုပါဘဲ တစဆြဲလိုက္ရင္ ပါလာတဲ ့ အေထြးေတြက မနဲပါ ။
    အခ်ိန္ယူျပီးေဆြးေႏြးရင္ေတာ့ ပိုရွင္းလာမွာလား ပိုရွဳပ္လာမွာလားဆိုတာ မသိနိုင္ပါ ။ ဒါေပမဲ ့ေဆြးေႏြးသင့္တယ္လို ့ထင္ပါတယ္ ။
    ဒါေတြကို ေဆြးေႏြးေတာ့မယ္ဆိုရင္ အေျခခံအေနနဲ ့ သေဘာတူထားရမဲ ့အခ်က္ေတြလဲ ရွိပါတယ္ ။
    အဲအခ်က္ေတြကို အရင္ေက်လည္ၾကမွ ေရွ ့ဆက္ရမွာပါ ။
    ၁) ဖက္ဆစ္ေတာ္လွန္ေရးျပီးခါစမွာ လက္နက္ကိူင္ထားတဲ ့အဖြဲ ့ေတြနဲ ့ သူတို ့ကို ကိုင္ထားနိုင္တဲ ့ အဖြဲ ့ေတြသာ လူရာ၀င္တယ္ဆိုတာ လက္ခံပါသလား ။
    ၂) အဲဒီ အဖြဲ ့ေတြဟာ မတူညီေသာ ခံယူခ်က္ေတြ ရွိျပီး ဘံုရန္သူ ဂ်ပန္ရွိေနခ်ိန္မွာ ယာယီညီညြတ္ေနတယ္ဆိုတာ လက္ခံပါသလား ။
    ၃)ဘီအိုင္ေအ ဘီဒီေအ နဲ ့ ဖက္ဆစ္ေတာ္လွန္ေရးကာလ ၃ႏွစ္ ေနာက္ပိုင္း နိုင္ငံေရးေလာကမွာ လူေဟာင္းဆိုတဲ ့ အခ်က္က potential ဆိုတဲ ့ အခ်က္ထက္ ပိုအေရးၾကိးတယ္ဆိုတာကို လက္ခံပါသလား
    ၄)၁၉၄၇-၅၈ထိ အဓိက လက္နက္ကိုင္အဖြဲ ့ ၄ဖြဲ ့ ( အလံနီ ၊ တပ္နီ ၊ ကရင္ နဲ ့ ဖဆပလ လက္ေအာက္ခံ ေရာရာတပ္) ဟာ ဘယ္သူ ့ဘယ္သူမွ အျမဲတမ္းမဟာမိတ္ရယ္လို ့မရွိဘဲ ဒီေန ့ ေပါင္း နက္ဖန္ တိုက္ေနတဲ ့အေျခအေနကို လက္ခံပါသလား
    ၅)regular army ထဲမွာကိုစစ္ဦးစီးေတြနဲ ့ ေအာက္ေျခတပ္ေတြ ဆက္ဆံေရးဟာ ၄၇-၄၉ ၊ ၅၃-၅၄ နဲ ့ ၅၈-၅၉မတူညီတာကို လက္ခံနိုင္ပါသလား ။
    ၆)ေနာက္ဆံုးအခ်က္ကေတာ့ ေရွးဗမာဘုရင္ေတြလက္ထက္ကေန ဒီေန ့ထိ ျပည္မဗမာ( ထားပါေတာ့ေလ) နဲ ့ တိုင္းရင္းသားလူနည္းစုေတြၾကားမွာ ထိေတြ ့မွဳအင္မတန္နည္းတယ္ဆိုတာ လက္ခံနိုင္မလား

    ReplyDelete
  24. ကိုမန္းဆြဲထုတ္တဲ ့ အစကို အမည္မသိက ဗမာျပည္မရဲ ့အျမင္နဲ ့ ထပ္ျဖည့္သလိုျဖစ္ေနတာေပါ့ေလ ။
    (အမွန္အတိုင္းေျပာရရင္ အမည္မသိ ျပန္ေဆြးေႏြးသြားတာ ကျမန္လြန္းလို ့ဘယ္လိုလိုက္ရမလဲဆိုတာအေတာ္စဥ္းစားေနရတယ္ ။ ရတဲ ့အခ်ိန္ေလး တလံုးရ တလံုးရိုက္ရတဲ ့ ကၽြန္ေတာ္အဘို ့က အဲေလာက္အျမန္ႏွဳန္းကို လိုက္ရခက္ပါတယ္ ။ ခု ပညာေရးေတာင္ေရာက္ေနပလားဘဲ )
    ခုေဆြးေနြးတဲ ့ အပိုင္းက အေမဘုတ္ရဲ ့ခ်ည္ခင္လိုပါဘဲ တစဆြဲလိုက္ရင္ ပါလာတဲ ့ အေထြးေတြက မနဲပါ ။
    အခ်ိန္ယူျပီးေဆြးေႏြးရင္ေတာ့ ပိုရွင္းလာမွာလား ပိုရွဳပ္လာမွာလားဆိုတာ မသိနိုင္ပါ ။ ဒါေပမဲ ့ေဆြးေႏြးသင့္တယ္လို ့ထင္ပါတယ္ ။

    ReplyDelete
  25. ဒါေတြကို ေဆြးေႏြးေတာ့မယ္ဆိုရင္ အေျခခံအေနနဲ ့ သေဘာတူထားရမဲ ့အခ်က္ေတြလဲ ရွိပါတယ္ ။
    အဲအခ်က္ေတြကို အရင္ေက်လည္ၾကမွ ေရွ ့ဆက္ရမွာပါ ။
    ၁) ဖက္ဆစ္ေတာ္လွန္ေရးျပီးခါစမွာ လက္နက္ကိူင္ထားတဲ ့အဖြဲ ့ေတြနဲ ့ သူတို ့ကို ကိုင္ထားနိုင္တဲ ့ အဖြဲ ့ေတြသာ လူရာ၀င္တယ္ဆိုတာ လက္ခံပါသလား ။
    ၂) အဲဒီ အဖြဲ ့ေတြဟာ မတူညီေသာ ခံယူခ်က္ေတြ ရွိျပီး ဘံုရန္သူ ဂ်ပန္ရွိေနခ်ိန္မွာ ယာယီညီညြတ္ေနတယ္ဆိုတာ လက္ခံပါသလား ။
    ၃)ဘီအိုင္ေအ ဘီဒီေအ နဲ ့ ဖက္ဆစ္ေတာ္လွန္ေရးကာလ ၃ႏွစ္ ေနာက္ပိုင္း နိုင္ငံေရးေလာကမွာ လူေဟာင္းဆိုတဲ ့ အခ်က္က potential ဆိုတဲ ့ အခ်က္ထက္ ပိုအေရးၾကိးတယ္ဆိုတာကို လက္ခံပါသလား
    ၄)၁၉၄၇-၅၈ထိ အဓိက လက္နက္ကိုင္အဖြဲ ့ ၄ဖြဲ ့ ( အလံနီ ၊ တပ္နီ ၊ ကရင္ နဲ ့ ဖဆပလ လက္ေအာက္ခံ ေရာရာတပ္) ဟာ ဘယ္သူ ့ဘယ္သူမွ အျမဲတမ္းမဟာမိတ္ရယ္လို ့မရွိဘဲ ဒီေန ့ ေပါင္း နက္ဖန္ တိုက္ေနတဲ ့အေျခအေနကို လက္ခံပါသလား
    ၅)regular army ထဲမွာကိုစစ္ဦးစီးေတြနဲ ့ ေအာက္ေျခတပ္ေတြ ဆက္ဆံေရးဟာ ၄၇-၄၉ ၊ ၅၃-၅၄ နဲ ့ ၅၈-၅၉မတူညီတာကို လက္ခံနိုင္ပါသလား ။
    ၆)ေနာက္ဆံုးအခ်က္ကေတာ့ ေရွးဗမာဘုရင္ေတြလက္ထက္ကေန ဒီေန ့ထိ ျပည္မဗမာ( ထားပါေတာ့ေလ) နဲ ့ တိုင္းရင္းသားလူနည္းစုေတြၾကားမွာ ထိေတြ ့မွဳအင္မတန္နည္းတယ္ဆိုတာ လက္ခံနိုင္မလား

    ReplyDelete
  26. တတ္နိုင္သေလာက္ စာရင္းလုပ္ၾကည့္ရရင္
    ၁) ျပည္တြင္းစစ္ ဘာေၾကာင့္ျဖစ္သလဲ
    ၂) ပင္လံုစာခ်ဳပ္ေခၚတဲ ့ ေတာင္တန္းျပည္မ သေဘာတူညီခ်က္ဆိုတာ ဘာလဲ
    ၃) ၄၇ constitution ဘာေၾကာင့္ မေအာင္ျမင္ရလဲ
    ၄) ၄၇-၄၈မွာ အနဲစုေလး။အင္အားခ်ိနဲ ့တဲ ့ ဗမာ့တပ္မေတာ္ ( တပ္ရင္း ၄၊၅၊၆ နဲ ့ တပ္ရင္း ၃တျခမ္းပဲ ့ ၊
    ခလရ ၁ ၊ ကခ်င္ ၂ရင္း ၊ ခ်င္း ၃ရင္း ၊ )ကေန ၁၉၅၈-၆၂မွာ တျပည္လံုးကို အနုၾကမ္းစီးနိုင္တဲ ့ထိ အင္အားၾကီးလာတဲ ့ျဖစ္စဥ္က ဘယ္လိုလဲ ။
    ၅)အနဲစုလို ့ေခၚေနတဲ ့ ရွမ္း ၊ ကခ်င္၊ကရင္ နဲ ့ ရခုိင္ က လြတ္လပ္ခြ င့္ ေပးခဲ့ရင္ တကယ္ဘဲ ကိုယ္ပိုင္သီးျခားတိုင္းျပည္ေထာင္မွာလား ။ ေထာင္ခဲ ့ရင္ေရာ ျပည္မကို တကယ္ ဆိုးက်ိဳးေပးမွာလား ။
    ၆) ( ထပ္ျဖည့္တာပါ ။ ) လူနည္းစု ဘာသာစကား ကို ေက်ာင္းေတြမွာ သင္ဘို ့က လြယ္သလား ခက္သလား ။ သမိုင္းကို သင္ရာမွာ လူနည္းစုေတြရဲ ့ အျမင္ကို ထည့္ဘို ့တကယ္ဘဲ ခက္သလား
    အဲဒါေတြ ထြက္လာပါတယ္ ။
    ၇) ( ထပ္ျဖည့္တာပါ ) တပ္ေတြကို ကိုယ့္ဟာကိုယ္ရွာစား သူပုန္ကို ခ်ရင္ျပီးေရာေပါ့ ဆိုတဲ ့ မူဟာ ၆၂က်မွ ျဖစ္လာတာလား ။ တပ္ရယ္လို ့ စျဖစ္ထဲက ရွိေနတာလား ။ ဒါကို ဘယ္လိုေျပာင္းမလဲ ။ ကမၻာေပၚမွာ စစ္တပ္ဘယ္ႏွမ်ိဳးရွိျပီး ဘယ္စနစ္က ဗမာျပည္နဲ ့ကိုက္ညီမယ္ထင္လဲ ။
    (ကိုယ့္ဆရာတို ့က ေဆြးေႏြးေနတာက ျမန္ ။ ကၽြန္ေတာ္က အခ်ိန္မရလို ့ ေခါင္းထဲ စီျပီး စာကို ရိုက္ျပီးေနခ်ိန္က် ခင္ဗ်ားတို ့က ေရွ ့ေတာ္ေတာ္ေရာက္ေနလို ့ မတင္ဘဲ ျပန္ျပင္။ အဲနဲ ့ ေနာက္က် ေနာက္က်ေနျဖစ္ေနတယ္ဗ်ိဳ ့ )

    ReplyDelete
  27. ၈)ေပၚတာဆိုတာ ဦးသန္းေရႊထြင္တာလား ။ ဒါမွမဟုတ္ရင္ ဘယ္ေခတ္ထဲက ရွိတာလဲ ။ jungle warfare ေၾကာင့္ေပၚတာေခၚရတယ္ဆိုရင္ တခ်ိန္က ေတာထဲ ပါတ္ပုန္းေန (အဲေလ ) ပါတ္တိုက္ေနတဲ ့ ၀င္းဂိတ္ရဲ ့ခ်င္းဒစ္ေတြ ဘာလို ့ေပၚတာ ဆြဲစရာမလိုတာလဲ ။
    ေနာက္ဆံုး ေတြးစရာတခ်က္ပါ ။
    ခုဗမာျပည္ကို စီးပြားရးပိတ္ဆို ့တယ္ေျပာတယ္။ အဲဒါကို တဘက္ကလဲ စစ္အစိုးရ မေကာင္းလို ့ ။ တဘက္ကလဲ အတိုက္အခံေတြေအာ္လို ့ အဲလိုေတြေျပာေနၾကတာ ။ တကယ္လက္ေတြ ့ အေျခအေနနဲ ့ ကိုက္ညီရဲ ့လား ။ ( ဗမာအစိုးရကဆိုးလို ့ဆို စီးပြားေရးအပိတ္မခံရတဲ ့ တရုပ္အစိုးရကေကာင္းလို ့လား ။ ဗမာအတိုက္အခံေတြေအာ္လို ့ဆို တရုပ္အတိုက္အခံေတြက ၾကိတ္ခံေနလို ့လား )

    ReplyDelete
  28. ကိုတင့္ဦးကေတာ့ လုပ္ၿပီ၊ အားလံုးၿငိမ္သြားေတာ့မွ အလံုးႀကီးနဲ႔ ထထုေတာ့တာကိုး။ ဆရာ့အလံုးေတြကႀကီးေတာ့ က်ယ္က်ယ္ျပန္႔ျပန္႔ ဘက္စံုဗဟုသုတေတြနဲ႔မွ ျခံဳငံုသံုးသပ္ႏိုင္မယ့္ အေနအထားမို႔ လတ္တေလာေတာ့ တစ္စိတ္တစ္ပိုင္းပဲ အရင္ေျဖပါရေစ။ အမည္မသိနဲ႔ ကိုတင့္ဦးတို႔ စေဆြးေႏြးလာတဲ့အခါမွာေတာ့ အျပန္အလွန္အခ်ိဳ႕ ျပန္ေပးႏိုင္မယ္ ထင္ပါတယ္။

    စိတ္ေတြကိုေလွ်ာ့ၿပီး အခ်ိန္ယူေဆြးေႏြးရင္ေတာ့ အခ်ိဳ႕ေနရာေတြမွာ နည္းနည္းေလး ပိုရွင္းလာႏိုင္ေကာင္းပါတယ္။ ေသခ်ာတာကေတာ့ တြက္ခ်က္ပိုင္းျဖတ္ထားၿပီးတဲ့ သေဘာထားေတြကိုေတာ့ ျပင္ၾကဖို႔ သိပ္ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ မရွိလွပါဘူး။ အမွန္ေျပာရရင္ ေဆြးေႏြးခဲ့သမွ် ေတြကိုၾကည့္ၿပီး က်ေနာ့္ဖက္က ေတာ္ေတာ္ေလး အေလွ်ာ့ေပးထားတယ္လို႔ တုိင္းရင္းသား အေတာ္မ်ားမ်ားက ျမင္ၾကဖို႔ရွိပါတယ္။ က်ေနာ္ကေတာ့ လက္ေတြ႕က်မွာေတြကို ႀကိဳးစားၿပီး ေရြးေျပာခဲ့သလို ကိုယ္မွားတယ္ထင္ရင္လည္း လက္ခံဖို႔ျပင္ထားပါတယ္။

    ပထမ မွတ္ခ်က္ေတြထဲက -
    ၁) လက္ခံပါတယ္။
    ၂) လက္ခံပါတယ္။

    ၃) ၊ ၄) ၊ ၅) - ေယဘုယ် လက္ခံပါတယ္။ ျဖစ္ႏိုင္ရင္ နည္းနည္း အခ်က္အလက္ေလးေတြ ျဖည့္ေပးပါ။

    ၆) ခၽြင္းခ်က္အခ်ိဳ႕နဲ႔ လက္ခံပါတယ္။ ဘယ္လို ထိေတြ႕မႈ နည္းသလဲဆိုတာေတာ့ အယူအဆ တူခ်င္မွ တူပါလိမ့္မယ္။ ဥပမာ - ကုန္ကူးသန္းတာ၊ စစ္တိုက္တာ၊ နယ္နိမိတ္ေတြ ဒီကေန႔လို အတိအက်မရွိပဲ ခပ္ေဝဝါးဝါးျဖစ္ေနတာေတြရဲ့ အတိုင္းအတာ သက္ေရာက္မႈ ပမာဏကို ဘယ္ေလာက္သတ္မွတ္ၾကသလဲ ဆိုတာေတြ ကြာႏိုင္ပါတယ္။ အျခားအခ်က္ အခ်ိဳ႕လည္း ရွိေသးတဲ့အျပင္ တိုင္းရင္းသားလူနည္းစု ဆိုတဲ့ စကားေတာင္မွ ဇေဝဇဝါ ျဖစ္ေစႏိုင္မယ့္ အဆိုျပဳတင္ျပခ်က္မ်ိဳးလည္း ရွိပါေသးတယ္။

    ဥပမာတစ္ခုဆိုရင္ ကေန႔ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ေပၚမွာ ေနထိုင္အေျခခ်ေနၾကသူ ကရင္အမ်ားစုဟာ ယိုးဒယားကို အႀကိမ္ႀကိမ္စစ္ခ်ီရာက ျပည္မတပ္ေတြေၾကာင့္ ထြက္ေျပးလာရတဲ့ ရိုးမေတာင္ေပၚက ကရင္မ်ားကို ခရစ္ယာန္ သာသနာျပဳမ်ားရဲ့ အကူအညီနဲ႔ ေနရာခ်ထားခဲ့တာလို႔ သိရပါတယ္။ refugee မ်ိဳးဆက္ေတြလို႔ ေျပာရမွာေပါ့ဗ်ာ။ ဒီတစ္ခုကိုပဲ အမ်ိဳးမ်ိဳးျဖန္႔ေတြးလို႔ ရတယ္လို႔ ယူဆမိပါတယ္။

    ReplyDelete
  29. ေအးဗ်
    ခင္ဗ်ားတို ့က စျပီး ၀ူးဆို ပညာေရးေတြေရာ ၊ဘာသာစကားေတြထိ ေရာက္ကုန္တဲ ့အခ်ိန္မွာကၽြန္ေတာ္ကေခါင္းထဲ စီထားတဲ ့စာက ၄၂ဘီအိုင္ေအတက္ခ်ိန္မွာဘဲ ရွိေသး။ အဲကလဲ မအားတာနဲ ့ တလံုး ရ တလံုးရိုက္ေနတုန္း ။ ၀င္ၾကည့္လိုက္ ခင္ဗ်ားတို ့က ေရွ ့ေရာက္ေနလိုက္ ထပ္ျဖည့္ဘို ့စာျပန္ျပင္း။ မေသခ်ာတာေလး လုဖတ္လိုက္ ။ ရိုက္ျပီးတင္မယ္ၾကည့္လိုက္ ။ ခင္ဗ်ားတို ့က ေရွ ့ေရာက္သြားလိုက္ ။ အဲနဲ ့ ပါတ္ခ်ာလိုက္ေနေတာ့ ကဲပါေလ ခုမွမတင္ ဒိတသက္ေတ့ာ မတင္ျဖစ္ေတာ့ပါဘူးဆိုျပီး တင္လႊတ္လိုက္တာပါဘဲ ။
    ၃ ။ ၄။နဲ ့ ၅က တကယ္ေတာ့ဆက္ေနတာပါဘဲ ။ ဇာတ္ရည္လည္ေအာင္ဆိုရင္ ၄၂ မတိုင္ခင္က ဗမာနိုင္ငံေရး နဲ ့ ၄၂ေနာက္ပိုင္း အင္အားစုေတြ ကြဲျပားလာပံုကို ျပန္ေကာက္မွဘဲ လည္မွာပါဘဲ ။
    ၆ကိစၥမွာ အထိအေတြ ့ဆိုတာမွာေတာ့ ပင္လံုစာခ်ဳပ္ေခၚေနၾကတဲ ့ ျပည္မေတာင္တန္းသေဘာတူစာခ်ဳပ္ ကို ေလ့လာလိုက္ရင္ သေဘာေပါက္လာမွာပါ ။
    ဒါေတြက အပိုလုပ္ေနတယ္ေျပာရင္လဲ ခံရမွာဘဲ ။ကၽြန္ေတာ္နားလည္တာကေတာ့ ျပႆနာ တခုကို အေျဖရွာတဲ ့နည္း ၂နည္းရွိတယ္ဗ်
    တနည္းကေတာ့ မွားတဲ ့ေကာင္ နရင္းနာနာတီးတဲ ့ နည္းရယ္ ေနာက္တနည္းက ဘာေၾကာင့္ျဖစ္လာရလဲ ေနာက္ေၾကာင္းျပန္ၾကည့္ျပီး ေနာက္ဘာလုပ္ၾကမလဲ ေတြးေခၚၾကတဲ ့နည္းရယ္ပါ ။ ခုဟာကေတာ့ ဒုတိယနည္းေပါ့ဗ်ာ

    ReplyDelete
  30. ဒုတိယမွတ္ခ်က္က ေမးခြန္းေတြကိုေတာ့ တစ္ ကေန ငါး အထိက ၾကည့္တဲ့ဖက္အေပၚမူတည္ၿပီး (အထင္) အျမင္ကြဲၾကဖို႔ မ်ားပါတယ္။ အခ်ိဳ႕ေနရာေတြမွာလည္း က်ေနာ္တို႔အားလံုး အခ်က္အလက္ေတြနဲ႔ ပတ္သက္လို႔ တင္ျပမႈေတြက အမ်ားအားျဖင့္ ဇေဝဇဝါ ျဖစ္ႏို္င္စရာ ရွိတယ္လို႔ ယူဆပါတယ္။
    (ဥပမာ အနည္းဆံုး ပရိယာယ္ႂကြယ္တယ္လို႔ တစ္ဖက္က အားရေပမယ့္ အျခားတစ္ဖက္ အတြက္ေတာ့ ဥာဏ္မ်ားတယ္၊ ကလိန္ကက်စ္ေတြ ျဖစ္ႏိုင္ၿပီး၊ ရံႉးတဲ့အခါ လက္နက္အင္အား လူအင္အားမမွ်လို႔နဲ႔ ႏိုင္တဲ့အခါက်ေတာ့ စြမ္းရည္ေျပာင္ေျမာက္စြာနဲ႔ ေခ်မႈန္းတယ္ဆိုၿပီး ျဖစ္ၾကသလိုေပါ့။ စိတ္ရွင္းရွင္း ထားႏိုင္ၾကရင္ေတာ့ အေကာင္းဆံုးေပါ့ဗ်ာ။)

    ၆) အတြက္ကေတာ့ နည္းနည္းေျပာၾကည့္ပါမယ္။
    ပထမအေနနဲ႔ ဘာသာစကားမွာ တိုင္းရင္းသားေတြ ၁၀၀% နီးပါးေနတဲ့ ေနရာေတြမွာ သူတို႔ဘာသာစကားကို အေျခခံအဆင့္ (၄ တန္းေလာက္ အထိျဖစ္ျဖစ္) တစ္ဘာသာေလာက္ ထားေပးႏိုင္ရင္ပဲ သူတို႔ကို အတိုင္းအတာ တစ္စံုတစ္ရာ အသိအမွတ္ျပဳရာနဲ႔ ဘာသာစကား၊ ယဥ္ေက်းမႈဓေလ့ ထံုးတမ္းေတြကို အၾကင္နာကင္းကင္းနဲ႔ မဝါးမ်ိဳဖူးဆိုတာ ျပလို႔ရပါတယ္။ လူမ်ိဳးေရာရာ ေဒသေတြမွာေတာ့ အေျခအေနအေပၚမူတည္ၿပီး ေဒသဘာသာစကားကို အတင္းအၾကပ္ပံုစံ မဟုတ္ပဲ ေရြးခ်ယ္သင္ယူခြင့္ေပးတာမ်ိဳး လုပ္လို႔ရပါတယ္။

    သမိုင္းကိစၥကေတာ့ အျမင္ကိုထည့္ဖို႔ က်ေနာ္မဆိုလိုပါဘူး။ ပိုၿပီး ျပည့္စံုက်ယ္ျပန္႔တဲ့ သမိုင္း အစစ္အမွန္ကိုပဲ Anonymous ေျပာသလို အတန္းအလိုက္ တစ္ဆင့္ခ်င္း ျမွင့္သင္ေပးသြားတာ သင့္ေတာ္ပါလိ္မ့္မယ္။ သမိုင္း အစစ္အမွန္ ဆိုတဲ့အရာကေတာ့ ေတာ္ေတာ္တာသြားပါလိမ့္မယ္။ လူငယ္ေတြကို အားလံုးဟာ တစ္ေျမထဲေန တစ္ေရထဲေသာက္ၿပီး ေအးအတူပူအမွ် ေနသြားၾကရမယ့္ တစ္ႏိုင္ငံထဲသားေတြ ဆိုတာမ်ိဳးနားလည္လာေအာင္ သင္ေပးႏိုင္ဖို႔ အေျခခံအားျဖင့္ လိုပါတယ္။ ဒီေနရာမွာ ရိုးသားၿပီး မွ်တဖို႔ခ်ည္း မကပဲ ဒီကေန႔ ေခတ္သစ္ သမိုင္းပညာ၊ နည္းပညာေတြ အကူအညီနဲ႔ ေသခ်ာတိက်တဲ့ သမိုင္း အခ်က္အလက္ေတြကိုလည္း ေဖၚထုတ္ဖို႔ လိုေနပါတယ္။

    ရ) တပ္ေတြကို ကိုယ့္ဟာကိုယ္ရွာစား သူပုန္ကို ခ်ရင္ျပီးေရာေပါ့ ဆိုတဲ ့ မူဟာ ၆၂က်မွ ျဖစ္လာတာ မဟုတ္ဖူးလို႔ အတပ္ေျပာႏိုင္ပါတယ္။ ဘုရင္ေခတ္ကတည္းက ရွိခဲ့ၿပီးသားလို႔ နားလည္လို႔ ရသလို ဒီဖက္ေခတ္ BIA ျမန္မာျပည္ထဲဝင္စမွာ လူနဲ႔ အေျခအေနေတြ ေဗ်ာက္ေသာက္ေတြ ျဖစ္ခဲ့တာကို ကိုတင့္ဦး နည္းနည္းေျပာဖူးပါတယ္။ က်န္တာေတာ့ ဆရာတို႔ပဲ အရင္ေဆြးေႏြးပါ။

    ၈) ေပၚတာဆိုတာ ဦးသန္းေရႊ မထြင္တာေတာ့ ေသခ်ာပါတယ္။
    ေခတ္အဆက္ဆက္ (နာမည္မတူေပမယ့္) အထမ္းသမားေတြဆိုၿပီး ဓါတ္ပံုေတြနဲ႕ကို က်က်နန ပါေနခဲ့ၾကတာပါပဲ။ တိုင္းရင္းသား လက္နက္ကိုင္အဖြဲ႕ေတြလည္း အထမ္းသမား (ေပၚတာ) သံုးၾကတာပါပဲ။ ကြားျခားခ်က္ေတြကေတာ့ အခ်ိဳ႕မွာ အခေၾကးေငြရတာတို႔၊ လိုရာခရီးတစ္ေၾကာင္းပဲ ပို႔ေပးရတာတို႔၊ မႏွိပ္မစက္ မသတ္မျဖတ္တာတို႔၊ မိုင္းေပးနင္းတာမ်ိဳးလို ခ်ီတက္တဲ့အခါ ေရွ႕က အလယ္ကေတြ အမ်ိဳးမ်ိုးညွပ္ၿပီး လူသားဒိုင္းလုပ္တာမ်ိဳးေတြမွာ ကြာပါလိမ့္မယ္။

    ေနာက္တစ္ခုက ၾကက္လည္းေမာ ယာလည္းညက္ေအာင္ကတစ္ေၾကာင္း၊ ေထာက္ပံ့ေရးအတြက္ မယ္မယ္ရရ ေလာက္ေလာက္လားလား မစီစဥ္ေပးပဲ ေရပဲပါရမယ္ ဆိုတဲ့ (တစ္စိတ္တစ္ပိုင္းအားျဖင့္) တမင္ ဖန္တီးထားတဲ့ ဖိအားေတြကို ေအာက္ေျခကို ေပးတာမ်ိဳးကတစ္ေၾကာင္း၊ ခ်င္းဒစ္ေတြနဲ႔ မတူတာက ေယဘုယ် ေပ်ာက္ၾကားစစ္ပြဲမဟုတ္ပဲ အျပဳတ္တိုက္ၿပီး ေနရာခ်ဲ႕ေနတဲ့ သမားရိုးက် စစ္ပြဲအသြင္ေဆာင္ေနတာေၾကာင့္ ေတြလည္း ပါတာေပါ့။ ဒီေနရာမွာ နယ္ေတြမွာေနတဲ့ ဗမာေတြလည္း ဒုကၡအတူ ခံၾကရတာကို ေထာက္ျပသူမ်ား ရွိႏိုင္ပါတယ္။။ ဒီလူေတြဟာ စစ္တုရင္ နယ္ရုပ္အဆင့္ေလာက္ေတာင္ သေဘာအထားမခံၾကရတဲ့ ေရၾကည္ရာမ်က္ႏုရာ ရွာေဖြခဲ့ၾကတဲ့ ေအာက္ေျခလူတန္းစား ဗမာေတြ (အမ်ားအားျဖင့္ ေသြးေႏွာသူေတြ) ျဖစ္ၾကပါတယ္။ ေယဘုယအားျဖင့္ သူတို႔ဟာလည္း ျပည္မကို သိပ္ၿပီးအျမင္ၾကည္ၾကတာ မဟုတ္ေပမယ့္ ေရာၿပီးငံု႔ခံေနၾကရတဲ့ သူေတြလို႔ ေျပာလို႔ရပါတယ္။

    စီးပြားေရး ပိတ္ဆို႔တာကေတာ့ ေျပာရင္ ရွည္မယ္ထင္ပါတယ္။ လိုရင္းကေတာ့ ထိပ္သီးေတြ အဓိကထိပါတယ္။ ျပည္သူေတြကို ထိလားဆိုေတာ့ နည္းနည္းေတာ့ သက္ေရာက္မႈရွိေပမယ့္ အခ်ိဳ႕ရင္းႏွီး ျမွဳပ္ႏွံမႈေတြကေကာ ႀကိဳဆိုသင့္ရဲ့လား ဆိုတာ ေမးစရာျဖစ္လာပါတယ္။ globalisation ေခတ္မွာ အတူကပ္ပါလာတဲ့ ေရတိုျမွဳပ္ႏွံမႈနဲ႔ အထူးစီးပြားေရးဇံုေတြရဲ့ အက်ိဳးဆက္အခ်ိဳ႕ေတြဟာ သိပ္ၿပီးလွပတာေတာ့ မဟုတ္ပါ။ ႏိုင္ငံေရးနဲ႔ က်င့္ဝတ္ေတြအရ ပိတ္ဆို႔ရပါတယ္ဆိုတာေတြ ခဏေဘးဖယ္ၿပီး ႏိုင္ငံစီမံခန္႔ခြဲမႈ အပိုင္းၾကည့္ရင္ပဲ ခၽြတ္ခ်ဳံက်မႈ တရားခံကေတာ့ ရွင္းတယ္လို႔ ျမင္ပါတယ္။ (ဘန္ေကာက္မွာ ေတြ႕ခဲ့တဲ့ ဗိုလ္မႉးႀကီးတစ္ေယာက္ ေျပာသလို “က်ေနာ္တို႔လည္း စိစစ္ၿပီး ကုန္သြယ္ဖို႔ ပစၥည္းေတြကို ဖြင့္ေပးေနပါတယ္” တဲ့၊ ကိစၥရွိလို႔သြားတဲ့ သူငယ္ခ်င္းကို အားနာလို႔ ပါးစပ္ပိတ္ထားခဲ့လိုက္ပါတယ္။)

    ျပန္ေဆြးေႏြးေပးၾကတာကို ေစာင့္ေနပါ့မယ္။

    ReplyDelete
  31. ကဲ က်ေနာ္ အခ်ိန္ယူၿပီးရိုက္တာ ဘယ္ေလာက္ၾကာသလဲမသိဘူး ကိုတင့္ဦးကြန္မန္႔ေတာင္ ၾကားညွပ္ဝင္ၿပီးသြားၿပီ။ :-)

    ၄၂ ဘီအိုင္ေအတက္ခ်ိန္က ဆရာပိုပိုင္ပါတယ္ဗ်ာ။
    လုပ္ပါ၊ အခ်က္အလက္ေတြေရာ၊ အျမင္ေရာ၊ အဆိုျပဳခ်က္ေတြပါ တစ္ေပါင္းထဲသာ လုပ္လိုက္ပါ။

    “နရင္းနာနာတီးတဲ ့နည္း” ကေတာ့ လက္ရွိ ျမန္မာျပည္မွာ သံုးေနတဲ့နည္းပါပဲ။ က်ေနာ့္အျမင္မွာေတာ့ ေယဘုယ် ဗမာ (အုပ္ခ်ဳပ္သူ) ေတြအေနနဲ႔ တိုင္းရင္းသားေတြကို ကဲ .. အဂၤလိပ္မသိမ္းခင္ မင္းတို႔ကို ငါတို႔တက္သိမ္းထားၿပီးသားကြ၊ ျပန္မလွန္နဲ႔ ဆိုတဲ့ပံုစံနဲ႔ နာနာတီးေနသလိုပါပဲ။

    အထက္မွာ ကိုတင့္ဦးေျပာခဲ့သလိုပဲ “ဖက္ဆစ္ေတာ္လွန္ေရးျပီးခါစမွာ လက္နက္ကိူင္ထားတဲ ့အဖြဲ ့ေတြနဲ ့ သူတို ့ကို ကိုင္ထားနိုင္တဲ ့ အဖြဲ ့ေတြသာ လူရာ၀င္တယ္” ဆိုတာ အမွန္ပါ။ က်ေနာ္တို႔နဲ႔ အနီးဆံုး မြန္ေတြကိုၾကည့္ရင္ လက္နက္မရွိလို႔ ျပည္နယ္ရဖို႔ေတာင္ အေတာ္ေနာက္က်ခဲ့ၿပီး ေသနတ္လက္ထဲ ေရာက္မွပဲ ဂရုစိုက္ခံၾကရေတာ့တယ္။

    ReplyDelete
  32. ေက်ာ္ထင္January 15, 2011 at 4:02 AM

    ပြဲက ၿပန္ဆက္ကေနတာ ခရီးေတာင္ အေတာ္ေရာက္ေနမွပဲ။ မအားေတာ႔ ေၿပာခ်င္သေလာက္ မေၿပာနိုင္၊ ဖတ္ခ်င္သေလာက္မဖတ္နိုင္ ၿဖစ္ေနတယ္။
    ဆရာတင္႔ ေမးထားတဲ႕ အခ်က္ေတြကို ကိုယ္စိတ္၀င္စားတဲ႔ အခ်က္ေတြ ကို အဓိက ထားေၿဖႀကည္႔မယ္။
    ၁) ဖက္ဆစ္ ေတာ္လွန္ေရး အစခ်ီ...
    ......
    ၅) regular army ..အထိ အကုန္ လက္ခံတယ္
    ၆) ဘယ္လိုထိေတြ႔မႈနည္းတာလဲ ဆိုတဲ႕ ဟာကိုမရွင္းတဲ႕အတြက္ သိပ္နားမလည္ပါဘူး
    ေနာက္ ဆက္ၿဖည္႔ထားထဲ႕အထဲက
    ၁) ၿပည္တြင္းစစ္ ဘာေႀကာင္႔ၿဖစ္ရလဲ ဆိုတာကို ညီညြတ္မႈၿပိဳကြဲလို႔ပါလို႔ သိပ္ေယဘုယ် ဆန္ဆန္ေၿဖရင္ HIV ေရာဂါသည္ ဘာေႀကာင္႔ ေသရသလဲ အေမးကို ကိုယ္ခံအားက်ဆင္းလို႔ ေသရတယ္လို႔ ေၿဖသလိုၿဖစ္ေနမွန္ထင္တယ္။
    ၂) ပင္လံုစာခ်ုပ္ ရဲ႕ ေတာင္တန္းနဲ႕ ၿပည္မ သေဘာတူညီခ်က္ဆိုတာကေတာ႔ ဖတ္မွတ္ဖူးသေလာက္က ဘာမွ သိပ္အေထြအထူးႀကီးေတာ႔ မဟုတ္ဘူးထင္တယ္။ အဂၤလိပ္လက္ေအာက္ကေန အတူတကြ ၿမန္ၿမန္လြတ္လပ္ေရး ရႀကေစဖို႔ ကခ်င္၊ ရွမ္း၊ ခ်င္းေတြ ရဲ႕ ကိုယ္စားလွယ္ခန္႔အပ္ထားေရး၊ အဲဒီကိုယ္စားလွယ္က ဘာေတြလုပ္မယ္ ညာေတြလုပ္မယ္ ဆိုတဲ႕ သေဘာတူညီခ်က္ေတြနဲ႕၊ ကိုယ္ပိုင္အုပ္ခ်ဳပ္ခြင္႔ရ ကခ်င္ၿပည္နယ္ (သီးၿခားလြတ္လပ္နဲ႕ ကခ်င္နိုင္ငံလို႔ေတာ႔ ေရးမထားဘူး) တည္ေထာင္ခြင္႔ေတြကို ေနာင္လာမယ္႔ ပါလီမန္မွာ ေဆြးေႏြးေရး တို႔
    ၃) အဲဒီအခ်ိန္တံုးက ေတာင္တန္းက လူမ်ိဳးေတြ ရရိွေနတဲ႕ autonomy ကိုဆက္လက္ရရိွေစေရး၊ ဘ႑ာအခြန္ ေတြဆက္လက္ ရရိွေစေရး အဲဒါေတြက တရား၀င္ စာခ်ုပ္ပါ အဓိက အခ်က္ေတြပါ။

    ReplyDelete
  33. ေက်ာ္ထင္January 15, 2011 at 4:15 AM

    အဲဒီလို စာခ်ဳပ္ပါ အခ်က္ေတြ ထက္ပိုအေရးပါတာက ကန္႔လန္႔ကာ ေနာက္ကြယ္က ကိစၥေတြပါ။ ပင္လံုစိတ္ဓါတ္ရယ္လို႔ အခုလူေတြ တင္စားေၿပာေနႀကတဲ႕ ေတာင္တန္းၿပည္မနားလည္မႈ သေဘာထားက အလြန္အေရးႀကီးပါတယ္။ အတူတကြ လြတ္လပ္ေရးကိုအရယူေရးဆိုတဲ႕ ညီညြတ္ေရးကို ခဏပဲၿဖစ္ၿဖစ္၊ ဟန္ၿပပဲၿဖစ္ၿဖစ္၊ မိမိတို႔လိုလားတဲ႕ ပန္းတိုင္အတြက္ မၿဖစ္မေနတည္ေဆာက္ယူေရး ဆိုတဲ႕ စိတ္ဓါတ္ဟာ အခုေၿပာေနႀကတဲ႕ ပင္လံုစိတ္ဓါတ္လို႔ပဲထင္ပါတယ္။ အဲဒါဟာ အနွစ္သာရပါ။
    ၃) ၄၇ အေၿခခံဥပေဒ မေအာင္ၿမင္ရၿခင္းအေႀကာင္းကေတာ႔ .. အမ်ားႀကီး ေၿပာရပါလိမ္႔မယ္။ ကို္ယ္တိုင္လဲ အဲေလာက္ မနွံ႔စပ္ (မေလ႔လာအား) ေတာ႔ မေၿဖေတာ႔ပါဘူး
    ၄)ကြန္ၿမဴနစ္ေတြနဲ႕ ဆိုရွယ္လစ္ေတြ အၿပန္အလွန္တိုက္ပြဲကေန စစ္တပ္ကို ကိုယ္႔ဖက္ပါေအာင္ အားၿဖည္႔ေပးႀကတာေတြ၊ ေရာင္စံုသူပုန္ေတြ အထႀကြ လြန္ႀက၊ အစြန္းေရာက္ႀကလို႔ ၿပည္သူလူထုကပါ စစ္တပ္ကို ၀ိုင္းရံႀကတာေတြ. နဲ႕ အလားတူအခ်က္မ်ားစြာေႀကာင္႔ စစ္တပ္ဟာ(အထူးသၿဖင္႔ ဗုိလ္ေန၀င္း၊ ဗုိလ္ေမာင္ေမာင္နဲ႕ ဗိုလ္ေအာင္ႀကီး တို႔အုပ္စု)ဟာ အားႀကီးလာတယ္လို႔ ေယဘုယ် ဆိုခ်င္ပါတယ္။
    ၅) တိုင္းရင္းသားေတြကို ကိုယ္႔ႀကမၼာ ကိုယ္ဖန္တီးခြင္႔( KNU အဆိုအရ) ေပးဖို႔ေတာင္းတယ္ဆိုတာ autonomy ေတာင္းတဲ႕ သေဘာ၊ က်ေနာ္ သေဘာေပါက္သေလာက္ေတာ႔ autonomy က ခြဲထြက္ခြင္႔ ေတာ႔ မဟုတ္ဘူး။ ဒါေပမယ္႔ ပါးပါးေလးပဲကြာတယ္။ အဲဒါကို အႏၱရယ္မ်ားတယ္လို႔ ၿမင္ႀကတာပါ။ ဒါေပမယ္႔ သူ႔လူမ်ိဳးစု ႀကမၼာစီမံခြင္႔က သူ႔လူမ်ိဳးလက္ထဲပဲရိွသင္႔တာေတာ႔ တရားပါတယ္။ အရင္ေတာ႔ သီးၿခားလြတ္လပ္တဲ႕ လူမ်ိဳးစုနိုင္ငံေတာ္ေတြ တည္ေထာင္ဖို႔ ရည္ရြယ္ခဲ႕ႀကတာ အရွင္းပါ။ ဒါေပမယ္႔ လက္ရိွအေၿခအေနမွေတာ႔ ဘယ္သူမွ ခြဲထြက္မယ္႔ စကားမေၿပာႀကေတာ႔တာလဲ အေသခ်ာပဲ။ ဒါ႔ေႀကာင္႔ အဲဒါေတြကို အေသအခ်ာ ညိွနႈိင္းေဆြးေႏြး ဆံုးၿဖတ္ခ်က္ ခ်နိုင္ဖို႔ comprehensive process တခုလိုေနတာေတာ႔ အေသအခ်ာပါပဲ။

    ReplyDelete
  34. ေက်ာ္ထင္January 15, 2011 at 4:26 AM

    ၆) တိုင္းရင္းသားေတြ သူတို႔ဘာသာစကား ထိန္းသိမ္းခ်င္တာ ခြင္႔ၿပဳေပးရပါတယ္။ သင္ႀကပါေစ၊ ပြားမ်ားေအာင္ လုပ္ႀကပါေစ။ တိုင္းရင္းသားဘာသာစကားေတြ မ်ားလို႔ အဲဒါေတြအကုန္လိုက္ၿဖည္႔ဆည္းေပးရရင္ တိုင္းၿပည္ ဘတ္ဂ်တ္ထိခိုက္မယ္၊ ပညာေရးထိခိုက္မယ္ဆိုတာ ၿပည္႔စံုတဲ႕ အၿမင္မဟုတ္ပါဘူး။ တိုင္းရင္းသားေတြ သူတို႔ဘာသာစကားထိန္းသိမ္းဖို႔ ၿပန္႔ပြားေအာင္လုပ္ဖို႔က သူတို႔ တာ၀န္သာၿဖစ္ပါတယ္။ သူတုိ႔ကို လုပ္ခြင္႔ေပးဖို႔ပဲ အေရးႀကီးပါတယ္။ state budget ဘာညာ ႀကီးႀကီးက်ယ္က်ယ္ ကိစၥေတြအထိ မလိုအပ္ပါ။ ကမာၻ႔လူမ်ိဳးအသီးသီးဟာ သူတို႔ဘာသာစကားနဲ႕ သူတို႔ရိွေပမယ္႔ global language, language of science အေနနဲ႕ English ကိုမၿဖစ္မေနသင္ႀကရသလို၊ တိုင္းရင္းသားေတြလဲ လူမ်ားစု ဘာသာစကားၿဖစ္တဲ႔ ၿမန္မာစာလဲ သူတို႔အတြက္ လုိအပ္လို႔ သင္ႀကမွာ အေသအခ်ာပါပဲ။
    ၇) ကိုေတာ႔ သိပ္မသိပါဘူး. အေရးႀကီးတယ္လို႔လဲ မထင္ပါဘူး။ ဘယ္နိုင္ငံပဲၿဖစ္ၿဖစ္ မဖြံ႔ၿဖိဳးေသးတဲ႕ အခ်ိန္မွာ အဲလို ကိုးရိုးကားယား အၿဖစ္ေတြ ၿဖစ္ေနႀကပါပဲ။

    ေလာေလာဆယ္ေတာ႔ သူမ်ားေမးထားတာေတြပဲ ဒိုင္ဗင္ထိုး၀င္ေၿဖရင္း ခနနားလိုက္ပါအံုးမယ္။ ဒီထက္ တဆင္႔တက္ ေဆြးေႏြးႀကတာေတြကို ဆက္ေစာင္႔ေမွ်ာ္ေနပါမယ္။

    ReplyDelete
  35. ေအးဗ်
    အခ်က္ေတြ နဲ ့ ခ်ၾကည့္ေတာ့တေယာက္နဲ ့တေယာက္ အေျခခံအခ်က္ေတြမွာ အျမင္မကြာလွတာကို ေတြ ့ရပါတယ္ ။
    ဒါဟာ အားရစရာေတာ့မဟုတ္ပါဘူး ။
    ဘာျပေနလဲဆိုေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို ့ေတြးေခၚပံုေတြဟာ သိပ္မကြာလွတာကို ျပေနတာပါ ။
    သမိုင္းျမွဳပ္ကြက္ေလးေတြကို ကိုေက်ာ္ထင္ေရာ ကိုမန္းပါ ေထာက္မလားလို ့ တို ့ေပးထားခဲ့တဲ ့ အခ်က္ေလးေတြ ရွိပါတယ္ ။
    နဲနဲေလး ေနာက္ေၾကာင္းျပန္ပါ့မယ္ ။
    ၁၉၄၂မွာ ဂ်ပန္၀င္တယ္ ။ ဂ်ပန္မ၀င္ခင္ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးက ေတာင္တန္းနဲ ့ျပည္မ ၂ခုက လံုး၀ မတူညီတဲ ့ စနစ္ေတြပါ ။
    ေတာင္တန္းဆိုတာ ခ်င္း ကခ်င္နဲ ့ ရွမ္း ( ကယားပါမပါ ကၽြန္ေတာ့စိတ္ထဲ မကြဲေတာ့ဘူး )
    ျပည္မက က်န္တဲ ့နယ္ေတြ ( ရခိုင္ မြန္နဲ ့ ကရင္က ျပည္မထဲမွာပါ )
    ေတာင္တန္းက ဘုရင္ခံရဲ ့ဒါရိုက္အုပ္ခ်ဳပ္ေရး
    ျပည္မက မင္းတိုင္ပင္အမတ္ေတြပါတဲ ့လႊတ္ေတာ္ ။ ကရင္ နဲ ့ရခိုင္ အမတ္ေတြလဲ အဲထဲ ပါေနပါတယ္ ။ သူက အမ်ားစုနိုင္တဲ ့ ပါတီက ေခါင္းေဆာင္ကိုေရြး ။ အဲေခါင္းေဆာင္က ဘုရင္ခံရဲ ့ အမွဳေဆာင္ေကာင္စီ ဒုဥကၠ႒ ရာထူးယူ
    (နန္းရင္း၀န္ေခၚတာေပါ့ ) အဲမွာမွ ကာကြယ္ေရး စတဲ ့ ၇႒ာနမပါ က်န္တဲ ့ ၉၁႒ာနကို ဘုရင္ခံရဲ ့ အမွဳေဆာင္ေကာင္စီက ျပည္မကိုစီမံတဲ ့စနစ္ ။

    ReplyDelete
  36. ဒီေတာ့ ဒီစနစ္မွာ ျပည္မနဲ ့ေတာင္တန္းက အုပ္ခ်ဳပ္မွဳအရတျခားစီပါ ။
    ဒီမွာ တခုသတိထားဘို ့က တရုတ္ ၊ ကုလား ။ အဂၤလိပ္နဲ ့ ကျပား ဆိုျပီး လူနဲစု အမတ္ေတြ လႊတ္ေတာ္ထဲရွိေနတာကိုပါ ။
    သူတို ့ၾသဇာမေသးလွတာကို သတိထားဘို ့ပါ ။
    ဥပမာ တခုက ၁၃၀၀ျပည့္ကာလမွာ ေဒါက္တာဘေမာ္အစိုးရဟာ ကုလား အဂၤလိပ္မဲနဲ ့ က်ားကန္ျပီး ရပ္တည္နိုင္ခဲ့တာကိုၾကည့္ပါ ။
    ၁၉၄၆ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း နဲ ့ဖဆပလ ၀င္ေရာက္ခဲ့တဲ ့လႊတ္ေတာ္ဟာ အဲဒီလႊတ္ေတာ္ပါဘဲ ။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ဟာ ဘုရင္ခံအမွဳေဆာင္ ေကာင္စီရဲ ့ ဒုတိယဥကၠ႒အေနနဲ ့ ျပည္မကိုအုပ္ခ်ဳပ္ေနပါျပီ။
    ဒါေပမဲ ့ေတာင္တန္းေတြဟာ ဘုရင္ခံရဲ ့ ဒါရိုက္အုပ္ခ်ဳပ္မွဳမွာပါ ။
    ဒါေၾကာင့္ ေအာင္ဆန္းအက္တလီစာခ်ဳပ္ခ်ဳပ္ခ်ိန္မွာ ဖဆပလ ကိုယ္စားလွည္အဖြဲ ့ဟာ ေတာင္တန္းကို ကိုယ္စားျပဳမျပဳဆိုတဲ ့ေမးခြန္းထြက္လာတာပါ ။ တနည္းေျပာရရင္ ဖဆပလက လံုး၀လြတ္လပ္ေရးေတာင္းေနေသာ္လည္း သူတို ့လက္ရွိအုပ္ခ်ဳပ္ေနေသာ နယ္မွာ ေတာင္တန္းမပါပါ ။
    ပင္လံုစာခ်ဳပ္ဟာ ဒီ technicality ကိုေျဖရတာပါ။

    ReplyDelete
  37. တနည္း ကၽြန္ေတာ္ေထာက္ခ်င္တာက ပင္လံုရဲ ့ အဓိက ဦးတည္ခ်က္က ေတာင္တန္းနယ္ေတြကို ဘုရင္ခံေအာက္ေတာ့ဆက္မေနနဲ ့ကြာ ။ ျပည္မနဲ ့တူတူတြဲျပီး လြတ္လပ္ေရးယူပါဆိုတဲ ့ အခ်က္ကိုပါဘဲ ။ ေနာက္ လြတ္လပ္ေရးရခဲ ့ရင္ ဘယ္လိုသြားၾကမယ္ဆိုတာ ဆက္ေဆြးေႏြးတာေပါ့လို ့ဘဲ ခ်န္ခဲ ့ပါတယ္ ။
    ဒါေၾကာင့္လဲ ရခိုင္ ၊မြန္ နဲ ့ကရင္တို ့ဟာ ပင္လံုမွာ လက္မ်တ္ထိုးတဲ ့ထဲ မပါတာပါ ။ ေနာက္ ၁၀ႏွစ္ၾကာရင္ သီးျခားျပည္နယ္ေထာင္လိုက ေထာင္နိုင္တယ္ဆိုတာလဲ ဒါေၾကာင့္ပါဘဲ ။ သေဘာကေတာ့ ေရရွည္အတြက္ကို ဒီ ၁၀ႏွစ္အတြင္း ထပ္ညွိၾကတာေပါ့ဆိုတဲ ့သေဘာပါ ။
    ခၽြင္းခ်က္က ခ်င္းပါ။
    အဲေတာ့ခ်င္းေခါင္းေဆာင္ေတြက ေနာက္အခါ ေဆြးေႏြးမယ္ဆိုတဲ ့reservation ကို မလိုပါဘူးဆိုျပီး ျပည္မမွာဘဲ တခါထဲေပါင္းခဲ့ပါတယ္ ။ သူတို ့ ေတာင္းဆိုတာက တခ်က္ထဲပါ ။
    (ဦး၀မ္းသူေမာင္ ရဲ ့စကားနဲ ့ဆိုရင္ေတာ့ ျပည္မနဲ ့ တန္းတူသာစဥ္းစားမယ္ဆို ကၽြန္ေတာ္တို ့ခ်င္းေတြ ခ်င္းနယ္မွာေတာင္စာေရးျဖစ္မယ္မထင္တဲ ့ ၊)
    အဲေၾကာင့္ ခ်င္း၀ိေသသတိုင္းဆိုျပီး ျပည္မ နဲ ့ တေပါင္းတည္း တိုင္းတတိုင္း ဒါေပမဲ ့နယ္ခံခ်င္းလူမ်ိဳးေတြကို ဦးစားေပးရမယ္ဆိုတဲ ့ နားလည္မွဳ နဲ ့ျဖစ္လာတာပါ ။
    ပင္လံုစာခ်ဳပ္နဲ ့ ၄၇ အေျခခံဥပေဒမွာ ဒီအခ်က္ပါေနေသာ္လဲ ၁၉၆၂ ဦးေန၀င္းအာဏာမသိမ္းခဲ ့ရင္ တကယ္တိုင္းရင္းသားေတြ ( အဓိက က ရွမ္းျပည္နယ္ ) ဟာ ခြဲထြက္ဘို ့မလြယ္ဆိုတာ ကၽြန္ေတာ္တို ့ မဆလပညာေရးနဲ ့ၾကီးလာသူေတြအတြက လက္ခံရခက္တဲ ့ အခ်က္ပါ္ ။ ကၽြန္ေတာ့အျမင္ကေတာ့ ရွမ္းေခါင္းေဆာင္တခ်ိဳ ့က ခြဲခ်င္တယ္လို ့ဆိုဦး ။ တကယ္ ျပည္သူ ့ဆႏၵခံယူပြဲ လုပ္ခဲ ့ရင္ ခြဲေရးကနိုင္မနိုင္ဆိုတာ သံသယရွိပါေၾကာင္း

    ReplyDelete
  38. ကၽြန္ေတာ္အတိုဆံုးထပ္ခ်ဳပ္ပါ့မယ္ ။ ပင္လံုစာခ်ဳပ္ဟာ နားလည္မွဳအျပည့္ရျပီးခ်ဳပ္ခဲ့တဲ ့စာခ်ဳပ္ ultimate agreement မဟုတ္ဘဲ ေလာေလာဆယ္ ေတာင္တန္းက ေခါင္းေဆာင္ေတြ အေနနဲ ့ အဂၤလိပ္နဲ ့ေတာ့ဆက္မေနနဲ ့ကြာ ျပည္မ နဲ ့တူတူ လြတ္လပ္ေရးယူတာေပါ့ ။ က်န္တဲ ့ ေနာင္ေရးကို ေအးေအးေဆးက်မွ တူတူေဆြးေႏြးၾကတာေပါ့ ဆိုတဲ ့ သေဘာတူညီခ်က္ပါ ။
    ဒီလိုေဆြးေႏြးဘို ့ကို ၆၂ႏွစ္ဦးထိ အခ်ိန္မရေတာ့ဘဲ ျဖစ္ေနခဲ့တာကေတာ့ ျပည္တြင္းစစ္ေၾကာင့္ပါ ။ ၆၂ေဆြးေႏြးမယ္လဲလုပ္ေရာ ။ အဲဒါကို အေၾကာင္းျပျပီး ဦးေန၀င္းအုပ္စုက အနုၾကမ္းစီးေတာ့တာကိုး ။
    ဒီေတာ့ေအးေအးေဆးေဆးေဆြးေႏြးခဲ့ရင္ ျပည္ေထာင္စုျပိဳကြဲမယ္ဆိုတာကို လက္ခံမရပါောကာင္း

    ReplyDelete
  39. အဲဒီလိုေျပာလိုက္တဲ ့အခါက်ေတာ့ ျပည္တြင္းစစ္ဟာ အလြန္အေရးၾကီးတဲ ့ ေနရာမွာပါေနတာ အားလံုးလက္ခံရမွာပါဘဲ ။
    ဒီေတာ့ျပည္တြင္းစစ္ ဘယ္ကစလဲဆိုရင္ လက္နက္ကိုင္ေတြကစတယ္လို ့ေျဖရပါ့မယ္ ။
    လက္နက္ကိုင္ရွိတိုင္းစစ္ျဖစ္ေရာလားဆိုေတာ ့ မဟုတ္ပါ ။
    ဒါဆိုရင္ ထပ္ေျဖရရင္ မတူညီေသာ လက္နက္ကိုင္အဖြဲ ့ေတြ ရွိေနမွ စစ္ျဖစ္တယ္လို ့ ထပ္ေျဖရပါ့မယ္ ။
    အဲဒီမတူညီေသာ လက္နက္ကိုင္ေတြ ျမစ္ဖ်ားခံရာကို လိုက္ၾကည့္ရေအာင္ ။
    အဂၤလိပ္သိမ္းျပီးေနာက္မွာ ျမန္မာျပည္က စစ္တပ္ဆိုတာ အိႏၵိယအာမီလက္ေအာက္ခံတပ္ပါဘဲ ။
    ဒီထဲမွာ တိုင္းရင္းသားထဲက (၁၉၁၄-၁၈ ) ပထမကမၻာစစ္အခ်ိန္တိုေလးက လြဲရင္ ကရင္ ခ်င္းနဲ ့ ကျပားေတြဘဲ လက္ခံခဲ ့ပါတယ္ ။
    ေနာက္ ခြဲေရး ( ၁၉၃၇ေနာက္ပိုင္းက်ေတာ့ ကရင္ခ်င္းနဲ ့ကျပားေတြကို Burma rifles ဆိုျပီး ဖြဲ ့ေပးခဲ့ပါတယ္ ။ ၂ညိ ႀကမာေ
    Burma rifles ေတြဟာ ၁၉၄၂ တပ္ဆုတ္ေတာ့ 2nd burma rifles ကလြဲရင္ ဖ်က္ပစ္ခံရျပီး အဲထဲက ကရင္တိုင္းရင္းသားမ်ားရာစုဟာ မိမိေနရပ္ရြာေတြဆီ ျျပန္ေရာက္လာပါတယ္ ။
    စစ္ျပန္ ကရင္အမ်ိဳးသားေတြလက္ထဲမွာ သူတို ့ရဲ ့ကိုယ္ေဆာင္လက္နက္ ( sidearms ) ေတြပါလာပါတယ္ ။
    ဒီေနရာမွာ အဂၤလိပ္ရဲ ့မရိုးသားမွဳကိုသတိထားမိေစလိုပါတယ္ ။
    တပ္ဖ်က္ တပ္ထြက္တဲ ့အခါ ဘယ္စစ္တပ္မဆို စစ္ျပန္အရပ္သားကို လက္နက္နဲ ့ ေပးမျပန္ပါဘူး။ တပ္ကထုတ္ေပးတဲ ့ လက္နက္ကို တပ္ျပန္အပ္ရပါတယ္ ။
    အဂၤလိပ္ဟာ ခုန Burma rifles စစ္ျပန္ေတြကို ရိုင္ဖယ္နဲ ့ က်ည္ ၅၀စိထုတ္ေပးခဲ ့ပါတယ.္။
    ဒီလူေတြဟာ မိမိအရပ္မွာ ေနာင္အခါ KNDO ရဲ ့အျမဳေတာေတြျဖစ္လာပါတယ္ ။
    ဒါက တဖြဲ ့ ။

    ReplyDelete
  40. ေနာက္တဖြဲ ့ကေတာ့ အမ်ားသိၾကတဲ ့ ရဲေဘာ္ ၃က်ိပ္ပါဘဲ ။
    အက်ယ္ေတာ့မခ်ဲ ့ေတာ့ပါဘူး
    ဒီေနရာမွာ ျမွဳပ္ကြက္ေလးေတြဘဲေထာက္ခ်င္ပါတယ္ ။
    မူလစီမံခ်က္ကဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းေရြးတဲ ့ လူငယ္ ၅၀ကို ေခၚထုတ္ စစ္ပညာသင္ ။
    ျပီးရင္ ျပည္တြင္းျပန္ပို ့ မီနာမီ ကီကန္းရဲ ့ လူအနဲငယ္နဲ ့ လက္နက္အေထာက္အပံ့နဲ ့ အဂၤလိပ္ကိုခ်
    ဒီအစီအစဥ္ကို ဥိးေဆာင္လုပ္ခဲ့တဲ ့ ေနာင္ဗိုလ္မိုးၿကိုးေခၚတဲ ့ ဗိုလ္မွဴးၾကီးဆူဇူကီးကလြဲရင္က်န္တဲ ့ သူေတြဟာ တေယာက္မွ Japan Imperial Army မွာ လက္ရွိ ရာထူးရွိမေနေသာ စစ္ျပန္အရပ္သားမ်ားသာျဖစ္ပါတယ္ ။
    မူလစိမံခ်က္က ဂ်ပန္နဲ ့အဂၤလိပ္ စစ္မျဖစ္ခဲ ့ရင္ဂ်ပန္ဘက္ကၾကည့္ရင္ အင္မတန္လွတဲ ့ အကြက္ပါ
    ဗမာေတြေအာင္ျမင္ရင္ တရုပ္ဗမာလမ္းမၾကီးပိတ္သြားမယ္ ။ မေအာင္ျမင္ေတာင္ အနဲဆံုး အဂၤလိပ္အဘို ့ ဂ်ပန္နဲ ့တိုက္ေနတဲ ့ တရုပ္ကို အကူေပးေနရာမွာေျခတုန္ ့သြားမယ္ ။
    တကယ္လို ့ခုန ဗမာေတြနဲ ့ သူတို ့ကို အကူေပးေနတဲ ့ ဂ်ပန္ေတြ ဖမ္းမိသြားလဲ ဂ်ပန္အစိုးရအဘို ့ကေတာ့ ငါတို ့နဲ ့မဆိုင္ လို ့ျငင္းရတဲ ့ အတြက္အရွံဳးမရွိ
    အဲအစီအစဥ္ေတြဟာ တကယ္က်ေတာ့ တခုမွျဖစ္မလာဘဲ
    ဗိုလ္ခ်ဳပ္လိုခ်င္တဲ ့ လူေတြက ပါမလာ ။ သူ မသိတဲ ့ လူေတြက ပါလာ
    ေနာက္ ဂ်ပန္ကလဲ စကၤာပူ ခံတပ္က်ျပီး ပိုေနတဲ ့ Divsions ၂ခုကို ဗမာစစ္ေျမျပင္လႊတ္ျပီး ရဲေဘာ္ ၃က်ိပ္မဆိုထားနဲ ့ ရဲေဘာ္ ၃က်ိပ္ဆရာ စစ္ျပန္ ဂ်ပန္ေတြေတာင္ Imperial army က အရာရွိေတြက ပါးရိုက္ခံေနရတဲ ့ဘ၀နဲ ့ ဗမာျပည္တြင္းေရာက္လာပါတယ္ ။
    ဒါေပမဲ ့ သူတို ့ ဟာ ေနာင္ ဘီအိုင္ေအျပန္ဖြဲ ့ ဘီဒီေအေျပာင္းတဲ ့အခါ ထိပ္တန္းရာထးူေတြကို ဦးစားေပးခံလာရပါတယ္ ။
    မ်ားရာစုဟာ ေနာင္ကြန္ျမဴနစ္ေတြနဲ ့ လူခ်င္း၀ါဒခ်င္း နီးစပ္ေနၾကပါတယ္ ။

    ReplyDelete
  41. ေနာက္တဖြဲ ့က်ေတာ့တမ်ိဳး
    ေက်ာင္းသားဘ၀ကေန အဂၤလိပ္ကို ရရာ လက္နက္နဲ ့ ရသလိုခ်မယ္ဆိုျပီး ယူဂ်ီေတြမွာ ေခါင္းေဆာင္လာနိုင္တဲ ့ လူငယ္စုေတြပါဘဲ ။ ပညာတတ္ေတြမ်ားျပီး ခုန ယူဂ်ီမွာ ခရိုင္တာ၀န္ခံၾကီးေတြ ဗဟိုတာ၀န္ခံၾကီးေတြ လုပ္ေနရာကေန ဘီအိုင္ေအေရာက္လာေတာ့ တပ္ထဲပါလာျပီး တပ္ထဲ ဆက္ေနေနတဲ ့ လူငယ္စုေတြပါဘဲ ။ သူတို ့ထဲမွာ ပညာနဲ ့သဘာအရ ဂ်ပန္ျပန္တခ်ိဳ ့ထက္သာေသာ္လဲ တပ္ထဲမွာေတာ့ ဒုတိယ ဦးစားေပးဘဲ ျဖစ္ေနသူေတြပါဘဲ ။
    ခၽြင္းခ်က္က ဂ်ပန္ျပန္ထဲက ပဲ့ထြက္လာတဲ ့ ဗိုလ္ေန၀င္းပါဘဲ ။
    သူတို ့ကို ယူနစ္အုပ္စုလို ့သိလာၾကပါတယ္

    ReplyDelete
  42. သခင္စိုးရဲ ့ အလံနိျဖစ္လာမဲ ့ရဲနီေတြကေတာ့ စိတ္၀င္စားစရာေကာင္းေပမဲ ့သမိုင္းေၾကာင္းအရ အေရးမပါလွလို ့ ထားခဲ ့ပါ့မယ္ ။
    ေနာက္ဆံုး လက္နက္ကိုင္အစုကေတာ့ အဂၤလိပ္စစ္တပ္နဲ ့ ျပန္ပါလာတဲ ့
    ကရင္ ၃ရင္း ခ်င္း ၃ရင္း ( မူလ ၂ရင္း ကေနခ်ဲ ့ ) ကခ်င္ ၂ရင္း နဲ ့ကျပားေတြအမ်ားစုပါတဲ ့ 2nd Burma rifle ပါဘဲ ။

    ReplyDelete
  43. အဲလူေတာ့စံုျပီ ။
    သူတို ့ ကို ဘယ္သူေတြက ကိုင္ထားလဲ ၾကည့္ရေအာင္
    ၄၇မွာ စစ္ဦးစီးက ဗိုလ္ခ်ဳပ္စမစ္ဒြန္းဦးစီးတဲ ့ ကရင္အမ်ားစုပါတဲ ့HQ ပါဘဲ . ။
    သူတို ့အမိန္ ့နဲ ့အုပ္ခ်ဳပ္မွဳကို ေစာဒကမတက္ဘဲ လိုက္နာတာက တိုင္းရင္းသား တပ္ေတြဘဲ ရွိပါတယ္ .။
    မူလ ဂ်ပန္ျပန္အုပ္စုနဲ ့ နီးစပ္တဲ ့ ကြန္ျမဴနစ္ယိမ္းတဲ ့ အစုေတြက ဗိုလ္မွဴးေဇယ် ဗိုလ္မွဴးရဲထြဋ္က တဆင့္ ကြန္ျမဴနစ္ပါတီရဲ ့ ညႊန္ၾကားခ်က္ကို အဓိကခံယူပါတယ္ ။
    မူလ ယူနစ္အုပ္စုနဲ ့နီးစပ္တဲ ့သူေတြက အဲအခ်ိန္မွာေတာင္ပိုင္းတိုင္းမွဴးလုပ္ေနတဲ ့ဗိုလ္ေန၀င္းဆီ အဓိက အမိန္ ့ခံၾကပါတယ္ ။
    ဒီအေျခအေနမွာ လက္ရွိအာဏာရ ဖဆပလ ( ဆိုရွယ္လစ္ပါတီ ) က သူတို ့ကို အခ်ိန္မေရြး ဒုကၡေပးနိုင္တဲ ့ အျခားလက္နက္ကိုင္ေတြကို ထိန္းနိုင္ဘို ့အတြက္ တပ္အျပင္မွာလက္နက္ကိုင္တပ္ေတြကို စုဖြဲ ့ပါတယ္ ။
    ဒီလက္နက္ကိုင္ေတြရဲ ့ ဖြဲ ့စည္းပံုဟာ အလြန္ေလ်ာ့ရဲပါတယ္ ။ သူတို ့ကို အဓိက ကိုင္ကြယ္ရသူက စစ္ရံုးၾကီးမွာ ဦးစီးအရာ၇ွိအျဖစ္ တပ္ထဲျပန္၀င္လာတဲ ့ဦးေအာင္ၾကီးပါဘဲ ( ဆိုရွယ္လစ္ပါတီက အတြငိးေရးမွဴးရာထူးကေန ထြက္ျပီး တပ္ထဲျပန္၀င္တာပါ ။ ) သူ နဲ ့ အဓိက ဆက္သြယ္ေနတဲ ့အစိုးရ ထဲက လူကေတာ့ ဦးေက်ာ္ျငိမ္းပါ။
    အဲဒီတပ္ေတြဟာ နာမည္အလြန္ပ်က္ပါတယ္ ။ပ်က္ေလာက္ေအာင္လဲ အေၾကာင္းခံရွိပါတယ္ ။
    တပ္ဆိုေသာ္လဲ ဖြဲ ့စည္းပံု ။ေလ့က်င့္ေရးေထာက္ပံ့မွဳ တခုမွ မျပည့္စံုပါ ။ ေခါင္းေဆာင္လုပ္သူေတြကို မင္းစစ္ဗိုလ္ၾကီးဘဲ ။ ပိုက္ဆံေတာ့မေပးနိုင္
    ဘူး ။ လက္နက္လဲ ကိုယ့္ဟာကိုယ္ရွာ ။ စစ္သားလဲ မင္းဟာမင္းစု ။ သူပုန္ျဖစ္လာမဲ ့ေကာင္ေတြခ်ေတာ့ဆို လႊတ္လိုက္တာကိုး

    ReplyDelete
  44. အဲဒါဟာ ၄၇ကေန ၄၉ႏွစ္ဦးထိ အၾကမ္းဖ်င္းအေျခအေနပါဘဲ ။
    တပ္ေတြလို ့ေခၚရမွာထက္
    ေရာင္စံု လက္နက္ကိုင္ေတြလို ့ဆိုရမဲ ့ အေျခအေနပါ ။ ဘယ္သူက စတယ္ဆိုတာထက္ ဘယ္ေတာ့စမလဲ ဆိုတဲ ့ အေျခအေနပါဘဲ ။
    အဲကေန ျပည္တြင္းစစ္ျဖစ္လာေတာ့ စားသာတဲ ့ အကြက္ေတြ ေပၚလာပါတယ္ ။
    ခုနလို ေနာက္က ေထာက္ပံ့ေရးမရွိဘဲ ကိုယ့္ပိုက္ဆံကိုယ္ရွာတိုက္ရေတာ့ ဗိုလ္လုပ္တဲ ့ သူ သိပ္ကိုက္တာေပါ့
    အဲေတာ့ ေပၚတာ ျပႆနာကို ေရာက္လာပါတယ္ ။
    ေတာတြင္းတိုက္ေနတဲ ့ ၀င္းဂိတ္တို ့က ေပၚတာ မဆြဲဆိုတာ သူတို ့က ေထာက္ပို ့မွာ ေလယာဥ္ နဲ ့ လားသံူးတာကိုး
    ခုတပ္ေတြက ေလယာဥ္လဲမရွိ .။လားလဲ မရွိေတာ့ လူဖမ္းထမ္းခိုင္းေတာ့တာပါဘဲ
    ဒီတင္စားသာတဲ ့အကြက္ ကေပၚျပန္ေရာ
    ဆိုပါေတာ့
    လူ ၂ရာဖမ္း ၃ပါတ္ခိုင္းတယ္ဆိုပါေတာ့ း စာရင္းမွာ လူ ၃၀၀ တလခိုင္းတယ္ဆိုရင္ ။
    ဒါက ပထမဆင့္
    ေနာက္တဆင္က် အဲ လူ ၂ရာကို တရား၀င္ႏွဳန္းတေန ့ ၃က်ပ္ေပးမဲ ့အစား တေန ့ ၂က်ပ္ ။ အဲကေန တျပားမွ မေပးေတာ့တာက ေနာက္ဆံုးအဆင့္ ။ဒါက စားကြက္တကြက္ဘဲေျပာတာေနာ္။ေနာက္ဟာေတြက နဲဘူး
    ဒါဘဲဗ် ။ အဲကေန စတုန္းက တေယာက္ ၂ေယာက္ ေဖါက္လုပ္ၾကည့္ရာကေန ေနာက္က်ေတာ့မ်ားရာစု လုပ္တဲ ့အလုပ္ အဲကေန ေနာက္ဆံုူးက်ေတာ့ လူတိုင္းမလုပ္မေနရ အလုပ္ဆိုျပီး တျဖည္းျဖည္းပံုေျပာင္းလာတာပါဘဲ
    ၁၉၄၇ကစလိုက္တာ ၅၅-၅၆ေလာက္က်ေတာ့ ေတာ္ေတာ္အသားက်ေနျပီ ။ ဒါေပမဲ ့ တျပည္လံုး အနုၾကမ္းစီးနိုင္တဲ ့ အဆင့္ေတာ့မရွိေသးဘူး

    ReplyDelete
  45. ေက်ာ္ထင္January 15, 2011 at 4:00 PM

    ဆရာတင္႔ ေဆြးေႏြးခ်က္ေတြထဲက အခ်က္တခ်က္ကိုပဲ နည္းနည္းေလာက္ ေဆြးေႏြးခ်င္ပါတယ္။
    ((ေနာက္ ၁၀ႏွစ္ၾကာရင္ သီးျခားျပည္နယ္ေထာင္လိုက ေထာင္နိုင္တယ္ဆိုတာလဲ ဒါေၾကာင့္ပါဘဲ ။ သေဘာကေတာ့ ေရရွည္အတြက္ကို ဒီ ၁၀ႏွစ္အတြင္း ထပ္ညွိၾကတာေပါ့ဆိုတဲ ့သေဘာပါ ။))
    အဲဒီအခ်က္နဲ႕ ပတ္သက္လို႔ပါ။
    ပင္လံုစာခ်ဳပ္မွာ အဲဒီအခ်က္ လံုး၀မပါ ပါဘူး။ ညီညြတ္ေသာ ဗမာၿပည္နယ္နိမိတ္အတြင္းမွာ သီးၿခားကခ်င္ၿပည္နယ္တခု တည္ေထာင္ရန္ၿပသနာကို ေနာင္တြင္လႊတ္ေတာ္မွာ ေဆြးေႏြးဖို႔ သေဘာတူသည္။ ထိုသို႔ၿပည္နယ္ တည္ရိွခြင္႔ကို မူအရသေဘာတူသည္. အဲဒီအခ်က္ပဲ ပါပါတယ္။
    ဒါေပမယ္႔ ၄၇ အေၿခခံဥပေဒမွာေတာ႔ ေနာင္၁၀နွစ္ႀကာရင္ ခြဲလိုက ခြဲထြက္နိုင္သည္လို႔ ပါတယ္လို႔ ေလ႔လာသူမ်ားက ေၿပာႀကတာမွတ္သားရပါတယ္။
    အဲဒီအခ်က္ ၂ခုကိုေရာခ်ၿပီး ပင္လံုစာခ်ဳပ္ဟာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္တို႔ အေလာသံုးဆယ္နဲ႕ လုပ္လိုက္ရတဲ႕ တိုင္းၿပည္ၿပိဳကြဲဖို႔အစၿပဳေသာ သေဘာတူညီခ်က္ၿဖစ္တယ္ဆိုတဲ႕ သေဘာတရားမ်ိဳးကို စစ္တပ္က အၿမဲကိုင္ဆြဲလာခဲ႕ပါတယ္။ အခုလဲ ပင္လံုနဲ႕ ဖက္ဒရယ္ဆိုတဲ႕ စကားလံုးေတြအေပၚ စစ္တပ္က ဘယ္လိုသေဘာေပါက္လက္ခံထားသလဲဆိုတာ လက္ရိွမွာ ပင္လံုကဲ႕သို႔ညီလာခံေခၚယူေရးအေပၚ နအဖရဲ႕ တုံ႔ၿပန္မႈေတြနဲ႕၊ ဖက္ဒရယ္ဆိုတာ တိုင္းၿပည္ကြဲဖို႔ၿဖစ္တယ္ဆိုတဲ႕ နအဖထိပ္သီး ဗိုလ္ေမာင္ေအးစကားေတြက သက္ေသခံေနတယ္။
    သီးစစ္ေရးရင္း အားတဲ႕အခ်ိန္ ေခါင္းေဆးတဲ႕အေနနဲ႕ အၿမန္၀င္ေရးရတာၿဖစ္ေတာ႔ အကိုးအကားေတြနဲ႕ အတိအက် မေရးနိုင္တာေတာ႔ သည္းခံေပးပါ။ ၄၇အေၿခခံဥပေဒထဲက အခ်က္ေတြအေႀကာင္း သိသူမ်ား မွ်ေ၀ရင္ ေက်းဇူးပါ။

    ReplyDelete
  46. ပင္လံု္ကို
    စစ္တပ္က ဘယ္လိုသေဘာေပါက္တယ္ဆိုတာထက္ ၆၂ကေန ခုထိ တပ္ကိုကိုင္ထားေသာ ထိပ္တန္းအရာရွိမ်ားရဲ ့ သေဘာထားဆိုရင္ပိုမွန္ပါမယ္ ။ ဒီ ၂ခုကို တူတူဘဲလို ့ ကၽြန္ေတာ္လက္ခံမရပါ ။
    ေနာက္တခုက ဖက္ဒရယ္ကိစၥ။
    ကၽြန္ေတာ္တို ့ ခုေဆြးေႏြးေနၾကတဲ ့ထိက ျမန္မာျပည္ျပႆနာကို အတိတ္က ဒီလိုအခ်က္ေတြရွိခဲ ့တယ္ဆိုတာဘဲ ေျခရာေကာက္ေနတုန္းဘဲ ျဖစ္ေသးတယ္ ။ ဖက္ဒရယ္ျပည္ေထာင္စု စနစ္အေၾကာင္းကို ေဆြးေႏြးခ်င္ရင္ေတာ့ ေနာက္ေကာက္ေၾကာင္းတခု ျပန္စရမွာပါဘဲ ။ ျမန္မာဟာ ျမန္မာျပႆနာရွိသလို ဖက္ဒရယ္စနစ္က်င့္သံုးေသာနိုင္ငံေတြမွာလဲ သူ ့ျပႆနာနဲ ့ သူရွိေနတာပါဘဲ ။ ဒါကို ေဆြးေႏြးမယ္ဆိုရင္ ဖက္ဒရယ္စနစ္က်င့္သံုးေသာ နိုင္ငံ တခု ( ဥပမာ USA )ရဲ ့သမိုင္းေၾကာင္းနဲ ့ သူ ့ျပႆနာေတြကိုေကာက္ေၾကာင္းေကာက္ရမွာပါ။

    ReplyDelete
  47. ပင္လံုကို ဗိုလ္ခ်ဳပ္တို ့ေလာလုပ္ခဲ့တယ္ဆိုတဲ ့ ေကာက္ခ်က္ဟာ သမိုင္းသေဘာကို မ်က္ကြယ္ျပဳရာက်ေနမယ္ဆိုတာကို ကိုေက်ာ္ထင္ေျပာတာကို လက္ခံပါတယ္ ။ ဒါကိုေပၚလြင္ေအာင္လဲ ပင္လံုရဲ ့ အဓိက ရည္ရြယ္ခ်က္ (ေတာင္တန္းျပည္မ အတူတူလြတ္လပ္ေရးယူရန္ xေျမာက္ခဲ့ေၾကာင္း ကၽြန္ေတာ္ေတာ္ေတာ္ရွည္ရွည္ေရးျပခဲ့တာပါ ။
    လစ္ဘီဗ်ာ ဒီေန ့ ၁၂နာရီ အြန္ေကာ ။ နက္ဖန္ တျခားကိစၥေလးေတြ မန္းေဒးကားကိစၥနဲ ့ ေသြးလွဴဘို ့ ။ ဒီထဲကို ေနာက္တပါတ္ေလာက္ေတာ့မေရာက္နိုင္ဗ်ိဳ ့

    ReplyDelete
  48. Great to see a lot of discussions. It is good
    to learn that there are people who are still interested in own affairs. I have mentioned
    that why I think PinLong 2 will pose political
    and even personal risks for Daw Su. I will try
    to discuss why we cannot give easy promises,
    and Daw Su should avoid places where all kind hearted people will likely to give in promises. Regional autonomy, we discussed above can be
    fatal for us, for Shans, then next possile merger with Thailand, same for others. Same for
    Ka Chins, there are also Jain Phaws in China,
    it is one of the official minorities there,
    and also ethnic Ka Chins are in India. Nagas
    are in Nagaland (they are fighting for their separation from India). So while it is true that Burmese think Nagas as naked people, they
    can merge with their Naga states, and their
    autononmous state can be spring board for
    bigger states. So even if we want to give
    greater autonomy, we cannot give them just
    like that. It will be inviting disaster for
    future Burma. All things are connected, so
    when you think of A, you have to analyse B
    and conjecture C and contemplate D. Then you
    act. KIA officers were trained in Chinese
    military academies and some in Indian, they
    even have engineering corps. They are not
    rag tag army. KIA is ahead of KNU in that
    case. KNU is still pinned down in warlordism
    and failed to train next generation Kayins.
    So Burmese have to aware that our issue is
    not only local but regional. Wrong move, we
    will be f..ked by neighbours and it will not
    be pleasant. Bangladesh is an immigrant (both
    legal and illegal) exporter nation, we have
    a lot of Burmese muslims and so it is possible
    that a lad from Bangladeshi can use Burma to
    reach Malaysia via Thailand. If we are to our borders unchecked, our country will be next Afganistan, a transit for extremists.

    Under those circumstances, integration is the only solution, if we can make sure that all Burmese citizens as kids go through identical curriculum, all Ka Chins, Ka Yins, Mons and
    Ka Lars (our Ka Lars) and Ta yotes (our ta
    yotes) can speak fluent Burmese, we can easily screw the extremists as it will be easy to catch them.

    That is how we can surrect an invisible wall between us and those who will infilterate us.
    We can differentiate our ka lars and their ka lars, our ta yote and their ta yotes, our ka yins and their ka yins, kind of. So like it or not integration or Burmanization is pragamatic solution for us. So apart from economical and
    financial reasons, now a social engineering reason in favour of integration.

    ReplyDelete
  49. ဘေလာ့ကို ဧည့္သည္ေတြနဲ႔ ထားခဲ့သလိုျဖစ္သြားတယ္ဗ်ာ။
    ကိုတင့္ဦးမွတ္ခ်က္ကို စာျပန္ဖို႔ ဗမာလို ၁၉၄၇ အေျခခံဥပေဒကို အင္တာနက္ထဲက ဆြဲခ်ဖို႔ႀကိဳးစားရင္း ကြန္ျပဴတာ ဆန္႔ငင္ဆန္႔ငင္ ျဖစ္သြားတာနဲ႔ ရွိသမွ်မွတ္တမ္းေတြပါ အားလံုးေပ်ာက္၊ လူလည္း တတ္သမွ် မွတ္သမွ်နဲ႔ ျပန္ျပင္ရင္း ခုမွ ျပန္ဝင္လာႏိုင္ေတာ့လို႔ပါ။

    အနီးဆံုး အမည္မသိရဲ့ မွတ္ခ်က္ကို အရင္အတိုခ်ဳပ္ ျပန္ေျပာပါ့မယ္။
    ေယဘုယ်အေနနဲ႔ အမည္မသိရဲ့ မွတ္ခ်က္ဟာ “ျဖစ္ေကာင္းျဖစ္လာႏိုင္တယ္” ဆိုတာေတြအေပၚ ေကာက္ခ်က္ဆြဲထားရံုမက ေဆြးေႏြးခ်က္ဆိုတာထက္ ရပ္တည္ခ်က္ သေဘာထား ျဖစ္ေနတာေၾကာင့္လည္း ေဆြးေႏြးလို႔ ရေကာင္းတာမ်ိဳး မဟုတ္ဖူးလို႔ ယူဆမိလို႔ပါ။

    လူမ်ိဳးစုတိုင္းအတြက္ ေရွ႕ေနလုပ္ဖို႔ သင့္ေတာ္တဲ့အေနအထား မရွိေပမယ့္ ကရင္တစ္မ်ိဳး အတြက္ေတာ့ နည္းနည္းေတြးၾကည့္ပါမယ္။ ေသခ်ာတာက လက္ရွိ တိုက္ေနခိုက္ေနၾကတာဟာ ႏိုင္ငံသစ္ေထာင္ဖို႔ မဟုတ္ပါ။ ဒီေခတ္ ဒီအေျခေနမ်ိဳးမွာလည္း ႏိုင္ငံပိစိေကြးေထာင္ဖို႔ သင့္ေတာ္တဲ့ အေနအထားလည္း မရွိပါဘူး။ ယိုးဒယားႏိုင္ငံမွာ ကရင္ေတြ ရွိေပမယ့္လည္း ျပည္နယ္ေထာင္ဖို႔ေတာင္ စဥ္းစားၾကသူေတြ မဟုတ္ပါဘူး။ ကေန႔ ကရင္ေဒသလို႔ ေခၚလို႔ရတဲ့ ေနရာအေတာ္မ်ားမ်ားမွာလည္း လူမ်ိဳးေပါင္းစံု ေရာေႏွာေနထိုင္ ေနၾကပါတယ္။ ဒါ ငါတို႔နယ္ဆိုၿပီး ဒီမိုကေရစီနည္းအရ ျဖစ္ေပၚလာမယ့္ ျပည္နယ္လႊတ္ေတာ္လို ေနရာမ်ိဳးမွာ လက္ဝါးႀကီးအုပ္လို႔လည္း မရေကာင္းပါဘူး။

    ဒီေတာ့ ကရင္ေတြနဲ႔ အခုျဖစ္ေနၾကတာကိုၾကည့္ရင္ ႏိုင္ငံၿပိဳကြဲဖို႔ ဆိုတာမ်ိဳးနဲ႔ မဆိုင္ပဲနဲ႔ ဒီနယ္မွာ ရွိေနသူေတြကို ဘယ္ေလာက္အတိုင္းအတာ အသိအမွတ္ျပဳမလဲ၊ ျပည္မရဲ့ “ငါတို႔စီမံသမွ် တစ္လံုးမက်န္ လိုက္နာရမယ္” ဆိုတဲ့ အေနအထားကေန ဘယ္ေလာက္အထိ အေလွ်ာ့ေပးႏိုင္မလဲ ဆိုတဲ့ ပုစာၦအေပၚသာ မူတည္ေနတာပါ။

    ဒါေပမယ့္ ၆၂ ေနာက္ပိုင္း ဝါဒျဖန္႔တာေတြကို စြဲေနေအာင္မွတ္သူ ျပည္မသား (ဗမာ) အေတာ္မ်ားမ်ား အေနနဲ႔ေတာ့ ေလွ်ာ့ဖို႔မေတြးမိၾကတာလည္း သိပါတယ္။ တစ္ဖက္မွာလည္း ၿငိမ္းခ်မ္းေရး ေဆြးေႏြးၾကမယ္လုပ္တိုင္း ငါတို႔ဆီလာ၊ အပစ္ခဏရပ္မယ္၊ လံုျခံဳေရး တာဝန္ယူတယ္၊ က်န္တာဘာမွ မေတာင္းနဲ႔၊ ၿပီးရင္ အၿပီးလက္နက္ခ် ဆိုတဲ့ လုပ္ပံုကိုင္နည္းေတြဟာ အေထာက္အကူ မျဖစ္သလို လူသားေတြနဲ႔ ဖြဲ႕စည္းထားတဲ့ တိုင္းရင္းသားေတြရဲ့ အသိအျမင္အေတြးအလုပ္ ေတြကအစ ထိန္းခ်ဳပ္လမ္းေၾကာင္းဖို႔ ႀကိဳးစားတာဟာလည္း ကိုယ္လိုခ်င္တာရဲ့ ဆန္႔က်င္ဖက္ကိုပဲ တြန္းပို႔ေနတယ္ဆိုတာ လူမႈေရးဘာသာရပ္ လိုက္စားစရာမလိုပဲ သိျမင္ႏိုင္တယ္လို႔ ယူဆပါတယ္။

    ReplyDelete
  50. အင္း .. ကိုတင့္ဦး ေျပာသြားတာေတြနဲ႔ ကိုေက်ာ္ထင္ ျပန္ေျပာသြားတာေတြနဲ႔တင္ အတိုခ်ဳပ္ အေတာ္ငံုမိေနပါၿပီ။

    ကိုတင့္ဦးေျပာသြားတဲ့ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း ဂ်ပန္ကို ေခၚခ်င္သူေတြ မပါတာမ်ိဳး၊ တပ္ေတြကို “မင္းတို႔ၾကည့္လုပ္လိုက္ကြာ” လို႔ လြတ္လိုက္တာမ်ိဳးေတြကို အနည္းအက်ဥ္းသိေပမယ့္ ဆရာသမားက စီကာပတ္ကံုး ေစ့ငုေပးလိုက္ေတာ့ ပိုရွုင္းသြားတာေပါ့။ ၿပီးေတာ့ ေအးေအးေဆးေဆး ေဆြးေႏြးျဖစ္ခဲ့ရင္ ျပည္ေထာင္စု ၿပိဳကြဲဖို႔မရွိဖူးလို႔ ယူဆတာ၊ လက္ရွိ ပင္လံုကို အျပစ္ေျပာေနတာေတြဟာ ၆၂ နဲ႔ ေနာက္ပိုင္း စစ္တပ္ ထိပ္တန္းအရာရွိေတြရဲ့ သေဘာထားလို႔ နားလည္တာေတြမွာလည္း အျမင္တူတယ္လို႔ ေျပာႏိုင္ပါတယ္။

    ကိုေက်ာ္ထင္ရဲ့ comprehensive process တစ္ခု လိုေနတယ္ဆိုတာလည္း မွန္ပါတယ္။ တကယ္တန္း လုပ္ခ်င္ၾကဖို႔နဲ႔ တကယ္လုပ္ဖို႔ပဲ လိုေနပါတယ္။ လက္ရွိ ျမန္မာျပည္ အေျခအေနဟာ သဘာဝအရ ပူးကပ္တြဲျမဲေနၾကတာ မဟုတ္ပဲ ဇြတ္အတင္း ဆြဲခ်ည္ထားတာနဲ႔ တူတာေၾကာင့္ အခန္႔မသင့္ရင္ တစ္စစီေၾကမြဖို႔အထိ အျမဲတန္း စိုးရိမ္ေနရတာပါ။ အမွန္မွာေတာ့ ကိုတင့္ဦးေျပာခဲ့သလိုပဲ ျပည္သူ႔ဆႏၵ ခံယူပြဲေတြလုပ္ၿပီး တြဲေရးခြဲေရး ဆံုးျဖတ္ခဲ့ရင္ေတာင္ ခြဲေရးႏိုင္ဖို႔ အင္မတန္ခက္ခဲတဲ့ ကိစၥပါ။ က်ေနာ္ျမင္တာ တစ္ခုကေတာ့ တကယ္တန္းမွာ အားလံုးအတြက္ အဆင္ေျပႏိုင္မယ့္ လမ္းေၾကာင္းကို လြယ္ေအာင္ ရွင္းေအာင္ (simplify) လုပ္လို႔ရပါတယ္၊ သိပ္ရႈပ္ေထြးလွတယ္ေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး။ စကားေတြကိုလည္း သာမန္လူတိုင္း နားလည္ေအာင္ သံုးစြဲလို႔ ရပါတယ္။ မရတာကေတာ့ လူေတြရဲ့ စိတ္ႏွလံုးကို ေျပာင္းလဲလာဖို႔ပါ။

    ကိုတင့္ဦးအေနနဲ႔ ၄၇ အေျခခံဥပေဒနဲ႔ ဖက္ဒရယ္စနစ္အေၾကာင္းေတြ ရႏိုင္သေလာက္ ဆက္ေဆြးေႏြးေပးႏိုင္ရင္ေတာ့ ေကာင္းမွာပါပဲ။ က်ေနာ္သိတာေတြက တစ္စစီ ျဖစ္ေနလို႔ပါ။ (အေပၚမွာလည္း ဝင္းဂိတ္ရဲ့ ခ်င္းဒစ္နဲ႔ ေမဂ်ာစီးဂရင္းရဲ့ ေလထီးေပ်ာက္က်ားေတြကို နည္းနည္း ေရာသြားေသးတယ္)။ ဆရာၿပီးခ်ျပမွ က်ေနာ္တို႔တေတြ ဝိုင္းျဖည့္ေပးၾကတာေပါ့။ :-)

    ReplyDelete
  51. ေက်ာ္ထင္January 19, 2011 at 4:02 AM

    က်ဳပ္ဟာ ဗမာလူမ်ိဳးၿဖစ္ေပမယ္႔ anonymous ေၿပာသြားတဲ႕ burmanization နဲ႕ပတ္သက္လို႔ လံုး၀သေဘာမတူပါဘူး။
    ဒါေပမယ္႔ ဒီအဆို၊အၿမင္ေတြနဲ႕ ပတ္သက္လို႔ တိုင္းရင္းသားေတြဖက္က အၿမင္က ပိုသင္႔ေတာ္မယ္ထင္လို႔ က်ဳပ္ကိုယ္တိုင္က အေသးစိတ္ကို မေၿပာေတာ႔ပဲ ရွပ္ၿပီးေတာ႔ပဲ ေဆြးေႏြးပါမယ္။ ဆရာမန္းေၿပာထားတာေတြလဲ အေတာ္ေလး ၿပည္႔စံုထိေရာက္ပါတယ္။ က်ဳပ္က ဗမာဖက္က အၿမင္အေနနဲ႕ ၿဖည္႔စြက္ရံုေလးသက္သက္ပါ။

    အခုလဲ တိုင္းရင္းသားေတြအေပၚၿပဳမူက်င္႔ႀကံေနတာေတြဟာ Burmanization လုပ္ေနတာပဲမဟုတ္လား၊ အခုလဲ တိုင္းရင္းသားဘာသာစကား မ်ားလြတ္လပ္စြာသင္ႀကားခြင္႔မရိွ၊ တိုင္းရင္းသား ရိုးရာယဥ္ေက်းမႈနဲ႕ ပတ္သက္တဲ႔ ပြဲလမ္းသဘင္ေတြကအစ ထိန္းခ်ဳပ္မႈေအာက္မွာလုပ္ေနရတာပါပဲ။ အပစ္ရပ္စဲ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးဆိုတာလဲ တိုင္းရင္းသားေတြကို စီးပြားေရးနဲ႕ ၿဖားေယာင္းၿပီး ေခၽြးသိပ္ထားခဲ႕ေပမယ္႔ ဘယ္ေလာက္မ်ား ေအာင္ၿမင္ေနပါသလဲ။ လက္ေတြ႔က်က် ၿမင္ေနရပါတယ္။ သေဘာကေတာ႔ အမည္မသိေၿပာသြားခဲ႕တဲ႕ အရာေတြအားလံုး လက္ရိွက်င္႔သံုးေနပါတယ္။ က်င္႔သံုးတာလဲ ႀကာလွပါၿပီ။ ဘာလို႔မ်ား Burmanization မေအာင္ၿမင္ပါသလဲ၊ ဘာလို႔မ်ား တစံုတရာ အက်ိဳးရိွမလာတဲ႕အၿပင္ နဂိုက ရင္ႀကားေစ႔မလိုလိုေတာင္ ၿဖစ္ခဲ႕တဲ႕ တိုင္းရင္းသားလက္နက္ကိုင္ ၿပသနာက ခ်ဳပ္ၿငိမ္းမသြားပဲ ပိုဆိုးလာမေယာင္ၿဖစ္လာရပါသလဲ၊ အိမ္နီးခ်င္း နိုင္ငံေတြနဲ႕ နယ္ခ်င္းစပ္ေနတဲ႕ ေဒသက တိုင္းရင္းသားအားလံုးလိုလို ခြဲထြက္ဖို႔ လုပ္ႀကလိမ္႔မယ္ဆိုတဲ႕ အၿမင္ဟာ အေတာ္႔ကို အေပၚယံဆန္လြန္းပါတယ္။ မိုးၿပိဳမွာ ေတြးေႀကာက္ေနတဲ႕ တစ္တူတူးလိုပါပဲ။ တိုင္းရင္းသားေတြရဲ႕ လက္ရိွ ခံစားခ်က္ ယံုႀကည္ခ်က္ေတြကို ခနေဘးဖယ္ထားၿပီးခြဲထြက္ဖို႔ လုပ္ႀကမယ္ပဲ ဆိုပါအံုး။ majority vote နဲ႕ႀကည္႔ရင္ အေတာ္႔ကို ၿဖစ္နိုင္ေခ်နည္းလြန္းပါတယ္။ ဒါ႔အၿပင္ အခုလက္ရိွ ကမာၻဟာ အရင္ကလို ခြဲခ်င္သလိုခြဲခြင္႔ရိွတဲ႕ ကမာၻမဟုတ္ေတာ႔ပါဘူး။ ဆူဒန္လုိ အသက္ေသြးေတြ အမ်ားႀကီးစေတးခံရၿပီး၊ ေတာင္နဲ႕ေၿမာက္ အမုန္းႀကီးမုန္း အကြဲႀကီးကြဲေနႀကတဲ႕ နိုင္ငံမွာေတာင္မွ တရား၀င္ referendum လုပ္ၿပီးခြဲေရး တြဲေရး အတြက္ စဥ္းစားရပါတယ္။ ေနာက္ဆံုးဗ်ာ တကယ္ကိုပဲ တိုင္းရင္းသား လူမ်ိဳးတစု ဥပမာ. ရွမ္းပဲၿဖစ္ၿဖစ္၊ ကရင္ပဲၿဖစ္ၿဖစ္၊ က်ဳပ္တို႔ ဗမာေတြကို တကယ္မုန္းလုိ႔ မေပါင္းခ်င္ဘူး လံုး၀ကိုကြဲမွၿဖစ္မယ္ဆိုတဲ႕ သူမ်ားတယ္ပဲ ဆိုအံုး။ အဲလို အေၿခအေနတကယ္ဆိုက္လာရင္ ဘာလို႔ က်ဳပ္တို႔ကလဲ အတင္းဆြဲထားစရာလိုပဲ။ သူ႔ဟာနဲ႕သူ ကုန္းတြင္းပိတ္ နိုင္ငံပိစိေလးအေနနဲ႕ ေနပေစဆိုၿပီး သြားခြင္႔ေပးလိုက္ရံုပါပဲ။ မေနခ်င္သူကို အတင္း ဆြဲထားရတာကမွ တိုင္းၿပည္ အႏၱရယ္လဲ မ်ားသလို၊ ၿပည္တြင္းၿငိမ္းခ်မး္ေရးလဲ ပိုထိခိုက္ပါလိမ္႔မယ္။ ဗမာၿပည္မွာ ကန္ထဲက ငါးႀကီးဘ၀နဲ႕ ေနရတဲ႕ တိုင္းရင္းသားလူမ်ိဳးစုဟာ၊ တရုတ္လို၊ အင္ဒီးယားလို တိုင္းၿပည္ႀကီးေတြနဲ႕ ေအာက္က်ခံသြားေပါင္းၿပီး ငါးပမႊားေလး အၿဖစ္ခံရေလာက္ေအာင္လဲ တိုင္းရင္းသားေတြ မတံုးေလာက္ဘူးဗ်..။
    ေၿပာစရာသိပ္မ်ားေပမယ္႔ မအားတာေရာ၊ တိုင္းရင္းသား အၿမင္ကို ဦးစားေပးခ်င္တာေရာေႀကာင္႔ ဒီမွာပဲ ရပ္လိုက္ပါရေစ။

    ReplyDelete
  52. ကဲ... ပဒို.. လုပ္ဗ်ာ။ ဒီကြန္မန္႕ေတြ အရမ္း တန္ဖိုးရွိ လို႕ (ေဆြးေႏြးခန္း တခုလို ျဖစ္ေနလို႕) ပို႕စ္ အျဖစ္ တင္လိုက္ပါ့လား..ပဒို။

    ReplyDelete
  53. ဆရာေလးလုပ္မွ ေတြးေနရၿပီ၊ :-)

    ပို႔စ္အျဖစ္လုပ္လိုက္ရင္ အနည္းအက်ဥ္းတည္းျဖတ္ရေတာ့မွာ။ ဒီေတာ့ ဝင္ေဆြးေႏြးထားတဲ့ သူေတြကို အခြင့္ေကာင္းယူသလို ျဖစ္သြားႏိုင္တယ္ေလ။ ဒါ့ျပင္ ဒီေလာက္ရွည္တဲ့ဟာကို ဖတ္ရင္းအိပ္ေပ်ာ္သြားၾကမလား၊ မဖတ္ပဲ ေက်ာ္သြားၾကမလား မသိဘူး။ ေနာက္ဆံုးတစ္ခုက အခ်က္အလက္နဲ႔ ျပည့္ျပည့္စံုစံု ေဆြးေႏြးထားတာ မဟုတ္ေတာ့ နည္းနည္း ဝန္ေလးမိပါတယ္။

    ေလာေလာဆယ္ေတာ့ ကိုယ့္ဘာသာ ျပန္ဖတ္ရင္းေတာင္ ေခါင္းေတြ မူးလာၿပီ။ :-)

    ReplyDelete
  54. ေသျခာဖတ္ၾကည့္ရင္ အခ်က္အလက္ ျပည့္ျပည့္စုံစုံနဲ႕ ေဆြးေႏြး ထားတာမဟုတ္ဘူးလို႕ေတာ့ ေျပာလို႕ မရေပဘူးဗ်။ ဘယ္လိုပဲျဖစ္ျဖစ္ အလြတ္သေဘာ ေဆြးေႏြးခ်က္မ်ား ဆိုၿပီး သက္ ဆိုင္ရာ ေဆြးေႏြးသြား တဲ့ ပုဂၢိဳလ္ ေတြ အသိေပး ၿပီး တည္းတန္တာ တည္း ျဖတ္တန္တာ ျဖတ္ လုပ္ ၿပီး တင္လိုက္ ယုံပဲ မဟုတ္လား။ အမ်ား ဖတ္လို႕ရ တာေပါ့။ အႀကံေပးယုံသက္ သက္ ပဲေနာ္ ပဒို။

    ReplyDelete
  55. ကဲ အေပၚမွာေတြ႕တဲ့အတိုင္းပဲ အမည္မသိ၊ ကိုေက်ာ္ထင္နဲ႔ ကိုတင့္ဦးေရ၊ စိတ္ေတာ့ပါလာၿပီ၊ လက္မခံရင္ေျပာၾကဗ်၊ မဟုတ္ရင္ေတာ့ ဆိတ္ဆိတ္ေနျခင္းသည္ ဝန္ခံျခင္းဆိုၿပီး သေဘာထားလိုက္မယ္ေနာ။ :-)

    ReplyDelete
  56. ေက်ာ္ထင္January 22, 2011 at 8:54 PM

    No objection, Syar Mann! You can edit my posts as you wish to suit with your blog post.

    ReplyDelete
  57. ဒီေဆြးေႏြးတာေတြကို ပို႔စ္ အျဖစ္ တင္ရင္ ေကာင္းပါသည္။

    ReplyDelete
  58. @ Saw Thet Lin - လာဖတ္တာ ဝမ္းသာပါတယ္။
    ပို႔စ္အျဖစ္ တင္မလို႔ပါပဲ၊ ဒါေပမယ့္ တဆက္ထဲ အေနအထားေလးတစ္ခုလည္း ဖန္တီးခ်င္လို႔ အခ်ိန္ေတြယူရင္း ၾကာေနတာပါ။

    မၾကာခင္တင္မယ့္ ပို႔စ္တစ္ခု ႏွစ္ခုေလာက္ဆို ျပန္တင္လို႔ ရပါၿပီ။ ေျပာထားတာ ၾကာေနၿပီမို႔ ကိုေက်ာ္ထင္တို႔တေတြကိုလည္း အားနာလွပါၿပီ။ အက်ိဳးပိုမ်ားေအာင္ အရွိန္ယူတာ နည္းနည္းမ်ားသြားသလို ျဖစ္ေနတယ္။

    ReplyDelete
  59. Howdy! This is the second time visiting now and I personally just wanted to say I truley enjoy reading
    through your blog site. I decided to bookmark it at
    digg.com with your title: Blogger: မန္းကိုကို ~ Mahn Ko Ko and your Domain name: http://www.
    blogger.com/comment.g?blogID=1573963216730829604&postID=7880673011262174652.
    I hope this is okay with you, I'm trying to give your good blog a bit more exposure. Be back shortly.

    My blog; removal

    ReplyDelete