တစ္ဖက္သတ္ စကားဝိုင္း

ႀကီးေလ ခ်ဥ္ေလ က်ေနာ္

   အထက္တန္းေက်ာင္းကတည္းက ေပါင္းခဲ့တဲ့ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ ။
   အညာသားနဲ႔ မြန္စပ္ ။ မမွန္ဘူးထင္ရင္ ဘာကိုမွမၾကည့္ပဲ ေျပာတတ္ ေထာက္တတ္တယ္ ။ ေနာက္
ထပ္ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္နဲ႔ က်ေနာ္က သူ႔ကို “ေဂါက္” လို႔ေခၚတယ္ ။

   သူတို႔အိမ္က ႏြားေမြးေတာ့ ႏြားေက်ာင္းေလ့ရွိတယ္ ။ တစ္ခါေတာ့ ဘားအံၿမိဳ႕က “သီးသန္႔” လို႔ေခၚ
တဲ့ ရဲေလ့က်င့္ေရးေက်ာင္းေဘးက ၿမိဳ႕နယ္ရဲမႉးအိမ္ေရွ႕မွာ ႏြားသြားေက်ာင္းပါတယ္ ။ ျဖစ္ခ်င္ေတာ့
ၿမိဳ႕နယ္ရဲမႉးက အိမ္ေရွ႕ကုလားထိုင္မွာ ထိုင္ေနတယ္ ။ သူ႔ျခံေရွ႕မွာ ႏြားႏွစ္ေကာင္ကိုေတြ႕ေတာ့ ၊
ထြက္လာၿပီး က်ေနာ့္သူငယ္ခ်င္းကို ေျပာလိုက္တယ္ ။

   “ေဟ့ ေဟ့ မင္းႏြားေတြကို တျခားေနရာမွ သြားေက်ာင္းကြာ ၊ ငါ့အိမ္ေရွ႕မွာ လာမေက်ာင္းနဲ႔” ပါတဲ့ ။

   ျပည္နယ္ၿမိဳ႕ေတာ္ရဲ့ ၿမိဳ႕နယ္ရဲမႉးဆိုေတာ့ ေတာ္ရံုလူကေတာ့ ျဖံဳပါတယ္ ။ ဒါေပမယ့္ က်ေနာ့္သူငယ္
ခ်င္းက - “မသြားႏိုင္ပါဘူးဗ်ာ ၊ ဒီေနရာက စည္ပင္ပိုင္ေျမပဲ ၊ ရဲဝင္းထဲမွ မဟုတ္တာ”လို႔ မေၾကာက္မရြံ႕
ျပန္ေျပာခဲ့ပါတယ္ ။

   ခုလား .... ခုေတာ့ ဝန္ထမ္းဘဝနဲ႔ သူလုပ္ေနတဲ့႒ာနက ျပည္နယ္မႉးေဂါက္သီး ရိုက္က်င့္တာကို
အိတ္ထမ္းလိုထမ္းေပး ၊ ေဂါက္သီး လိုက္ေကာက္လိုေကာက္ေပး ၊ ကာရာအိုေကဆိုရတာနဲ႔ ျမဝတီ -
ဘားအံကားလမ္းမွာ သူတို႔႒ာနအတြက္ ဆက္ေၾကးေတြေကာက္တာေတြ လုပ္ေနေလရဲ့ ။ ေခတ္
လိႈင္းထဲကို စီးေမ်ာသြားၿပီ ၊ ငယ္စဥ္ခ်ဥ္ေပမဲ့ ႀကီးေတာ့ ခ်ိဳသြားပါၿပီ ။

   သူငယ္ခ်င္းေတြ ၊ လူႀကီးေတြရဲ့ အားမနာၾကတာ ၊ ျပတ္သားၾကတာ ၊ ကိုယ့္အျမင္ေပၚကိုယ္ ခိုင္
ခိုင္မာမာရပ္တည္ ၾကတာေတြကို ရင္သပ္ရႈေမာ အံ့ၾသတႀကီးနဲ႔ ေငးေမာအားက်ခဲ့တာ က်ေနာ္ ။
လူႀကီး မိဘ ဆရာသမားစကားေတြကို ရင္ဝယ္ပိုက္ခဲ့တာ က်ေနာ္ ။ သူတပါး မနစ္နာေအာင္ ၊ စိတ္
မညိဳျငင္ေအာင္ ၊ လူမႈအသိုင္းဝိုင္းရဲ့ စီးေျမာေနတဲ့ လမ္းေၾကာင္းအတိုင္း တေသြမတိမ္း ေလွ်ာက္
လွမ္းခဲ့တဲ့ ခ်ိဳေသာ က်ေနာ္ ။

   ခုေတာ့ ခ်ဥ္လာခဲ့ၿပီ ။
   ငယ္သူငယ္ခ်င္းေျခရာကို အတိက် လိုက္မနင္းေပမဲ့ ၊ ျမင္တာကို မေနႏိုင္ရင္ ေျပာလာမိၿပီ ။
   တစ္စံုတစ္ခုကို မ်က္ေစ့မွိတ္လက္မခံပဲ ဥာဏ္မီသမွ် ေမးခြန္းေတြ ထုတ္လာခဲ့ၿပီ ။
   လူတိုင္းႀကိဳက္ႏိုင္မွာမဟုတ္တဲ့ လမ္းေတြကို ေလွ်ာက္လွမ္းလာတတ္ၿပီ ။

   ဂဠဳန္ဦးေစာကို ေတာ္တယ္ျမင္လို႔ ေတာ္တယ္လို႔ေျပာခ်လိုက္မိတယ္ ။
   ေဖ့ဘြတ္ကေန ကန္ထုတ္သူက ကန္ထုတ္ ၊ ဦးေစာရာထူးေတြ ေပးလိုေပးၾကနဲ႔ေပါ့ ။
   ေကာင္းတယ္လို႔ တစ္ခ်က္မွ မေျပာမိပါဘူးဗ်ာ ၊ အသားေသေနၿပီျဖစ္တဲ့ ခံစားမႈ လမ္းေၾကာင္း
ႀကီးက အထိမခံေရႊပန္းကန္ ျဖစ္ေနေတာ့လည္း ခံရတာပ ။

   ေနာက္ေတာ့ ရိုဟင္ဂ်ာေတြလည္း လူပါပဲ ၊ ကိုယ္ခ်င္းစာနာစိတ္နဲ႔ အခ်က္လက္ေတြအေပၚ အ
ေျခခံၿပီး တရားမွ်တဖို႔ ေျပာမိတယ္ ။
   ခ်စ္ခင္သူေတြရဲ့ အားေပးမႈေၾကာင့္ ကိုယ္လည္း အီရန္ႏိုင္ငံမွာ သြားေနသင့္တဲ့ ရိုဟင္ဂ်ာခ်စ္သူ
ျဖစ္သြားတယ္ ။

   မၾကာမတင္ကေတာ့ ေဒၚစုနဲ႔ပတ္သက္လို႔ အက်ိဳးျဖစ္မလားလို႔ ေနာက္ခံအမွန္တစ္ခုကို ေဖၚထုတ္
ျပၾကည့္ပါတယ္ ။
   ကိုယ္ပဲ တိုင္းျပည္ဖ်က္မယ့္ လူလိုလိုနဲ႔ ကိုယ့္ဘေလာ့ link ကို ကမန္းကတန္း ျဖဳတ္သူလည္းျဖဳတ္
နဲ႔ေပါ့ ။ ဒါေတာင္ ခုေနာက္ပိုင္း ေဒၚစုအေနနဲ႔ ဟိုဖြင့္ပြဲတက္ ၊ ဒီပြဲမွာ ဒိုင္လူႀကီးလုပ္တာမ်ိဳး အေရးမ
ႀကီးလွတဲ့အလုပ္ေတြ မလုပ္သင့္ေၾကာင္း အၾကံမျပဳမိေသးလို႔သာပဲ ။ ႏို႔မို႔ရင္ ကက္ကက္လန္ ရန္ဝိုင္း
ေတြ႕တာကို ေခါင္းၿမီးျခံဳၿပီး ပုန္းေနရကိန္းရွိတယ္ ။

   ခုလည္း AB ကိစၥကို အခ်ိဳ႕ေနရာေတြမွာ လြန္လြန္ကၽြံကၽြံမျဖစ္ရေလေအာင္ ဘရိတ္တစ္ခ်က္ ဝင္
အုပ္ေပးသလို လုပ္လိုက္တာပါ ။
   ဆိုးဆိုးရြားရြား တုန္႔ျပန္ခံရႏိုင္တယ္ဆိုတာ ေမွ်ာ္လင့္ထားပါတယ္ ။ ခုထိေတာ့ ဘေလာ့ႀကီးတစ္ခု
က ခဏကန္ထုတ္လိုက္တာနဲ႔ မေက်မနပ္သံအခ်ိဳ႕ေလာက္ပဲ ၾကားရေသးတာမို႔ သိပ္ႀကီးေတာ့ မဆိုး
လွပါဘူးေလလို႔ ေျဖသာပါတယ္ ။

   လူဆိုတာ ခံစားတတ္တဲ့ သက္ရွိ ၊ စိတ္ေစရာေနာက္ကို လိုက္တတ္တဲ့ သတၱဝါ ။
   မီဒီယာဆိုတာက ေခတ္အဆက္ဆက္ လူေတြရဲ့ စိတ္ခံစားမႈစူနာမီလိႈင္းအပါဝင္ အေတြးအျမင္ကို္
ပံုေဖၚဖန္တီးဖို႔ အသံုးခ်ခံ ကရိယာေကာင္းတစ္ခု ။
   အခု ေျမာက္ပိုင္းေဒသ ျဖစ္ခဲ့တာေတြလို နက္နက္ရိႈင္းရိႈင္း နာက်င္ေၾကကြဲစရာေတြကို အသိဥာဏ္
ထဲ ေဆးထိုးသလို ထည့္ေပးလိုက္ရင္ ခံစားမႈေတြ အံုႂကြလာမွာအမွန္ ။ ဒါကို အသံုးခ်ခ်င္သူက လို
ခ်င္တဲ့ လမ္းေၾကာင္းေလးတစ္ခုထဲ မသိမသာေလး ထိန္းေက်ာင္းေပးလိုက္ရံုနဲ႔ အသံုးခ်လို႔ ရသြား
ႏိုင္ပါတယ္ ။ ဒါဟာ ျဖစ္တတ္တဲ့သဘာဝပါ ။ စတင္ခဲ့သူက ရည္ရြယ္ေကာင္းမွ ရည္ရြယ္ပါမယ္ ။ ဒီ
လိုအျဖစ္ေတြ ကမၻာမွာ အမ်ားႀကီး ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္ ။

   ေလာေလာလတ္လတ္ အီဂ်စ္ပဲ ၾကည့္ ။
   လူေတြရဲ့ မေၾကနပ္မႈေတြ တားမႏိုင္ဆီးမရ လမ္းမေပၚေရာက္ခဲ့ရာက မြတ္ဆလင္ညီအစ္ကိုမ်ား
အဖြဲ႕ကေန သူတို႔အက်ိဳးအတြက္ ထိန္းေက်ာင္းသြားလိုက္တာ ခုေတာ့ တကယ္တန္း စတင္ခဲ့ၾကတဲ့
လူငယ္ေတြနဲ႔ လစ္ဘရယ္သမားေတြ သူတို႔ ရည္မွန္းခဲ့တဲ့ (ဒီမိုကေရစီ) ပန္းတိုင္နဲ႔ေပးၿပီး ပူေဆြးစရာ
ျဖစ္ရေတာ့မယ့္ အေနထားပါ ။

   ၁၉၈၈ မွာ လူေတြရဲ့ မေက်နပ္တာေတြနဲ႔ ေပါက္ကြဲေနခ်ိန္မွာ - ေဆးထိုးထားတဲ့သူေတြကို ေရတြင္း
အဆိပ္လိုက္ခပ္တယ္လို႔ ဖန္တီးေပးၿပီး ေဒါသထြက္ေနတဲ့လူအုပ္ႀကီးၾကားမွာ ေမာင္းျဖဳတ္ဖို႔ လူတစ္
ေယာက္ႏွစ္ေယာက္ေလာက္ ထည့္ထားေပးရံုနဲ႔ ေခါင္းျဖတ္သတ္တာေတြ ျဖစ္ခဲ့တာ သိၾကမွာပါ ။
သပိတ္ေတြ အသံုးခ်ခံခဲ့ၾကရတယ္ ၊ အာဏာလက္မလႊတ္ခ်င္သူေတြရဲ့ လိုရာလမ္းဆီ ဦးတည္ေပး
တာ ခံခဲ့ၾကရတယ္ ။

   AB နဲ႔ပတ္သက္လို႔ ခုဘာျမင္သလဲ ၊ ဟုတ္ကဲ့ ဟသၤာကိုးေကာင္ဇာတ္ကို ျမင္မိပါတယ္ ။ ျမင္ဆို
မၾကာခင္ကမွ စာတစ္ပုဒ္ ဖတ္လိုက္ရပါေသးတယ္ ။ ေျမာက္ပိုင္းကိစၥ တာဝန္ရွိသူကို အေျဖထုတ္
ျပထားပံုက - သခ်ၤာမွာ သက္ေသျပတဲ့အခါ ပုစာၦထဲတြင္ “၁” ပါေသာေၾကာင့္ အေျဖသည္ “၁” ျဖစ္
သည္လို႔ ေျပာရမေလာက္ နီးနီးပါပဲ ။ သာမန္အေျခေနမွာဆို ေလွာင္ေျပာင္တာေတာင္ ခံရႏိုင္ပါ
တယ္ ။ ဒါေပမယ့္ အခ်က္လက္တင္ျပရာမွာ ခံစားခ်က္ေၾကာင့္ ဆက္စပ္မႈေတြ အားနည္းသြားတယ္
ဆိုတာ ျမင္ေနရပါတယ္ ။ ကိုယ္ခ်င္းလည္း စာပါတယ္ ။ တေလာက တစညပါတီက ေဒၚစုေရြး
ေကာက္ပြဲဝင္ဖို႔ ကန္႔ကြက္ရာမွာ ေပၚလစီေဆာင္းပါး တစ္ပုဒ္ကို ကိုးကားခဲ့တာကို ေျပးသတိရတယ္ ။
တင္ျပခ်က္ အားနည္းတာေၾကာင့္ ပင္မတင္ျပခ်က္ေတြကိုပါ ထိခိုက္လာႏိုင္တဲ့ အဆိုမ်ိဳးေတြပါ ။

   ခုလည္း လင့္တစ္ခုမွာဆိုရင္ ျပည္ပအေျခစိုက္အဖြဲ႕ အားလံုးလိုလို ေျမာက္ပိုင္းကိစၥမွာ တာဝန္ရွိ
ၾကတယ္လို႔ ဆိုပါတယ္ ။ ေသဟဲ့ .. နႏၵိယ လို႔ ေျပာရမလားပဲ ။ မၾကာခင္ ဒီလို လက္လြတ္စပယ္
စြပ္စြဲခ်က္ေတြ ထပ္ထြက္လာအံုးမွာပါ ။ ဒီလိုတမ္းဆို ျပည္တြင္းမွာ ဂိတ္ေပါက္ေလာက္ ေစာင့္ေပး
ရတဲ့ အရန္မီးသတ္တို႔ ၾကက္ေျခနီတို႔ေတြလည္း မဟုတ္မဟတ္ကိစၥ အေတာ္မ်ားမ်ားအတြက္ တ
ရားခံ ျဖစ္ရမလိုပါပဲ ။

   ဒီလို ေခ်ာ္ေနတဲ့ အလြဲကေလးေတြကို လူတိုင္း သတိထားမိသလား ၊ တားဆီးဖို႔ ႀကိဳးစားသင့္သ
လား ။ ဥပမာ .. အရွိန္ရေနတဲ့ ေဒၚစုရဲ့ လမ္းေၾကာင္းေရွ႕မွာ သြားရပ္မွာလား ၊ မရပ္ရဲေပါင္ဗ်ာ ၊ ျပား
သြားမွာေပါ့ ။
   လူအမ်ားဟာ သူတို႔ ယံုၾကည္ထားၿပီးသားနဲ႔ပတ္သက္ရင္ ဘယ္သူဘယ္လိုေျပာေျပာ လက္ခံဖို႔ အ
သင့္ရွိေနတတ္ၾကၿပီး အဲဒါေတြကပဲ လမ္းေခ်ာ္စရာေတြအတြက္ အျမဲအသင့္ ျဖစ္ေနေစတတ္ပါတယ္ ။
ဒါေပမယ့္ ဘာလုပ္လုပ္ တင့္တယ္ေအာင္ျမင္ေနတဲ့ ဧရာမလမ္းေၾကာင္းႀကီး လမ္းေခ်ာ္ဖို႔ရွိတယ္လို႔
ျမင္ရင္ ခင္ဗ်ားေကာ ဘာလုပ္မလဲ ။

   လမ္းေခ်ာ္မယ္ျမင္ရင္ ေရွ႕တည့္တည့္ မရပ္ရဲရင္ေတာင္ အတိုင္းတာတစ္ခုအထိေတာ့ ေဘာင္ကြပ္
သလို ေထာက္ျပေျပာဆိုသြားဖို႔ ကြန္မန္ဒိုေတြ လိုလာပါတယ္ ။ စီမံခန္႔ခြဲမႈ (management) ေနရာလို ၊
မတူတဲ့ေထာင့္နဲ႔ အလႊာေတြကို ျမင္ႏိုင္တဲ့ ၊ ခံစားခ်က္ေတြ ေဘးဖယ္ထားႏိုင္တဲ့ ၊ စိတ္တည္ၿငိမ္တဲ့
အတြင္းအျပင္ကလူေတြ လိုလာပါတယ္ ။ စိတ္ခံစားမႈလိႈင္းကို စီးေနသူေတြဟာ ရုပ္ရွင္ၾကည့္ေနရသ
လို ၊ အင္မတန္ စိတ္ၾကည္ႏူး ႏွစ္သိမ့္စရာေကာင္းတဲ့ အိပ္မက္တစ္ခုကို မက္ေနၾကသလိုပါပဲ ၊ အ
လိုက္သင့္ေလး ေျမာပါေနၾကပါတယ္ ။ ဇက္ပိုးအုပ္ၿပီး ဇိမ္ပ်က္ေအာင္ သြားလုပ္မိလို႔ကေတာ့ မိုးမီး
ေလာင္ႏိုင္ပါတယ္ ။ ဇိမ္ပ်က္ေအာင္လုပ္တဲ့လူ ရူးရင္ရူး ၊ မရူးရင္လည္း ေၾကာင္ေနတာပဲ  ျဖစ္မွာေပါ့ ။
ဟုတ္ကဲ့ ခ်ဥ္သီး က်ေနာ္ကေတာ့ ေၾကာင္ေနပါတယ္ ။

   အေပၚကဟာ ျပန္ေကာက္ရရင္ ရာထူး တာဝန္ရွိသူေတြအေနနဲ႔ အကန္႔သတ္ေဘာင္နဲ႔ လုပ္ကိုင္
ရတာကိုလည္း ဝိုင္းနားလည္ေပးဖို႔လိုသလို ၊ သူတို႔ကေန ပြင့္လင္းျမင္သာမႈ ရွိႏိုင္သမွ်ရွိေအာင္ လုပ္
ျပဖို႔လည္း လိုတာေပါ့ဗ်ာ ။ ဒီေနရာမွာ အခ်ိဳ႕ကိစၥေတြဟာ မယ္ဘုတ္ရဲ့ ခ်ည္ခင္ေတြလို ျဖစ္ေနတာ
လူတိုင္းနားမလည္ေပးႏိုင္ မသိႏိုင္ၾကတာေတာ့ ခက္ပါတယ္ ။ အတင္းသြားဆြဲလို႔ ႀကိဳးအပိုင္းပိုင္း
အျပတ္ျပတ္ပဲ ပါလာတဲ့အခါက်မွ ဘယ္သူ႕ကို အျပစ္တင္ရမွန္းမသိ ျဖစ္တတ္ပါတယ္ ။ က်ေနာ့္စ
ကား ပေဟဠိလို ျဖစ္ေကာင္းျဖစ္ပါမယ္ ။ ဒါေပမယ့္ ပဒူအံုထိုးဖို႔ေလာက္ေတာ့လည္း က်ေနာ္မမိုက္
ခ်င္ပါ  ။

   ဘယ္လိုပဲျဖစ္ျဖစ္ ၊ ေလာကႀကီးမွာ ကိုယ္ျဖစ္ခ်င္တာေတြ အျမဲတန္း ျဖစ္မလာႏိုင္ဘူးလို႔ ေမွ်ာ္
လင့္ထားမိရင္ေတာ့ ၊ စိတ္ပ်က္အားေလ်ာ့တာေတြ အတန္သင့္ သက္သာပါလိမ့္မယ္ ။ ဒါမွ မဟုတ္
ရင္ေတာ့လည္း က်ေနာ္အပါဝင္ စိတ္ဆင္းရဲၿပီး လဲေသစရာပဲ ရွိၾကေတာ့ပါမယ္ ။

   ဒါနဲ႔ စဥ္းစားၾကည့္တယ္ ၊ ဘုရင္ေခတ္ေတြတုန္းကလို အျခားဘုရင္က ေစာ္ကားတယ္လို႔ ယူဆ
တာေတြကစၿပီး စိတ္လိုက္မာန္ပါနဲ႔ ေနာင္လာေနာင္ခါေစ်း တုန္႔ျပန္ရင္း ေသခဲ့ၾကရတာလည္း ေသာက္
ေသာက္လဲပါ ။ ခုၿဂိဳလ္တုေခတ္ ေရာက္တဲ့အထိ လူေတြမွာ စိတ္ဓါတ္ေတြက သိပ္မေျပာင္းလဲႏိုင္ၾက
ေသး ။
   အင္း .. လူကိုး ။ ဒါေပမယ့္ သခၤန္းစာ ရႏိုင္သေလာက္ ယူၾကရင္ေကာ မေကာင္းဘူးလား ။
   အင္းေလ .. ဒါကလည္း လူေတြနဲ႔ပဲ ဆိုင္ေလေတာ့ ....
   ဟုတ္ကဲ့ ၊ မထူးေတာ့ပါဘူး ... က်ေနာ့္ကို ဝိုင္းသာထုၾကပါေတာ့ ခင္ဗ်ား ....


မန္းကိုကို
၁၇ ၊ ၀၂ ၊ ၂၀၁၁