ဍဳဂ္ပါင္လာ.ဆာ္ - (ေဒါင္ပိုင္လားဆိုင္ဒ္) - ျပည့္စံုပါေစ

Friday, February 17, 2012

တစ္ဖက္သတ္ စကားဝိုင္း


ႀကီးေလ ခ်ဥ္ေလ က်ေနာ္

   အထက္တန္းေက်ာင္းကတည္းက ေပါင္းခဲ့တဲ့ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ ။
   အညာသားနဲ႔ မြန္စပ္ ။ မမွန္ဘူးထင္ရင္ ဘာကိုမွမၾကည့္ပဲ ေျပာတတ္ ေထာက္တတ္တယ္ ။ ေနာက္
ထပ္ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္နဲ႔ က်ေနာ္က သူ႔ကို “ေဂါက္” လို႔ေခၚတယ္ ။

   သူတို႔အိမ္က ႏြားေမြးေတာ့ ႏြားေက်ာင္းေလ့ရွိတယ္ ။ တစ္ခါေတာ့ ဘားအံၿမိဳ႕က “သီးသန္႔” လို႔ေခၚ
တဲ့ ရဲေလ့က်င့္ေရးေက်ာင္းေဘးက ၿမိဳ႕နယ္ရဲမႉးအိမ္ေရွ႕မွာ ႏြားသြားေက်ာင္းပါတယ္ ။ ျဖစ္ခ်င္ေတာ့
ၿမိဳ႕နယ္ရဲမႉးက အိမ္ေရွ႕ကုလားထိုင္မွာ ထိုင္ေနတယ္ ။ သူ႔ျခံေရွ႕မွာ ႏြားႏွစ္ေကာင္ကိုေတြ႕ေတာ့ ၊
ထြက္လာၿပီး က်ေနာ့္သူငယ္ခ်င္းကို ေျပာလိုက္တယ္ ။

   “ေဟ့ ေဟ့ မင္းႏြားေတြကို တျခားေနရာမွ သြားေက်ာင္းကြာ ၊ ငါ့အိမ္ေရွ႕မွာ လာမေက်ာင္းနဲ႔” ပါတဲ့ ။

   ျပည္နယ္ၿမိဳ႕ေတာ္ရဲ့ ၿမိဳ႕နယ္ရဲမႉးဆိုေတာ့ ေတာ္ရံုလူကေတာ့ ျဖံဳပါတယ္ ။ ဒါေပမယ့္ က်ေနာ့္သူငယ္
ခ်င္းက - “မသြားႏိုင္ပါဘူးဗ်ာ ၊ ဒီေနရာက စည္ပင္ပိုင္ေျမပဲ ၊ ရဲဝင္းထဲမွ မဟုတ္တာ”လို႔ မေၾကာက္မရြံ႕
ျပန္ေျပာခဲ့ပါတယ္ ။

   ခုလား .... ခုေတာ့ ဝန္ထမ္းဘဝနဲ႔ သူလုပ္ေနတဲ့႒ာနက ျပည္နယ္မႉးေဂါက္သီး ရိုက္က်င့္တာကို
အိတ္ထမ္းလိုထမ္းေပး ၊ ေဂါက္သီး လိုက္ေကာက္လိုေကာက္ေပး ၊ ကာရာအိုေကဆိုရတာနဲ႔ ျမဝတီ -
ဘားအံကားလမ္းမွာ သူတို႔႒ာနအတြက္ ဆက္ေၾကးေတြေကာက္တာေတြ လုပ္ေနေလရဲ့ ။ ေခတ္
လိႈင္းထဲကို စီးေမ်ာသြားၿပီ ၊ ငယ္စဥ္ခ်ဥ္ေပမဲ့ ႀကီးေတာ့ ခ်ိဳသြားပါၿပီ ။

   သူငယ္ခ်င္းေတြ ၊ လူႀကီးေတြရဲ့ အားမနာၾကတာ ၊ ျပတ္သားၾကတာ ၊ ကိုယ့္အျမင္ေပၚကိုယ္ ခိုင္
ခိုင္မာမာရပ္တည္ ၾကတာေတြကို ရင္သပ္ရႈေမာ အံ့ၾသတႀကီးနဲ႔ ေငးေမာအားက်ခဲ့တာ က်ေနာ္ ။
လူႀကီး မိဘ ဆရာသမားစကားေတြကို ရင္ဝယ္ပိုက္ခဲ့တာ က်ေနာ္ ။ သူတပါး မနစ္နာေအာင္ ၊ စိတ္
မညိဳျငင္ေအာင္ ၊ လူမႈအသိုင္းဝိုင္းရဲ့ စီးေျမာေနတဲ့ လမ္းေၾကာင္းအတိုင္း တေသြမတိမ္း ေလွ်ာက္
လွမ္းခဲ့တဲ့ ခ်ိဳေသာ က်ေနာ္ ။

   ခုေတာ့ ခ်ဥ္လာခဲ့ၿပီ ။
   ငယ္သူငယ္ခ်င္းေျခရာကို အတိက် လိုက္မနင္းေပမဲ့ ၊ ျမင္တာကို မေနႏိုင္ရင္ ေျပာလာမိၿပီ ။
   တစ္စံုတစ္ခုကို မ်က္ေစ့မွိတ္လက္မခံပဲ ဥာဏ္မီသမွ် ေမးခြန္းေတြ ထုတ္လာခဲ့ၿပီ ။
   လူတိုင္းႀကိဳက္ႏိုင္မွာမဟုတ္တဲ့ လမ္းေတြကို ေလွ်ာက္လွမ္းလာတတ္ၿပီ ။

   ဂဠဳန္ဦးေစာကို ေတာ္တယ္ျမင္လို႔ ေတာ္တယ္လို႔ေျပာခ်လိုက္မိတယ္ ။
   ေဖ့ဘြတ္ကေန ကန္ထုတ္သူက ကန္ထုတ္ ၊ ဦးေစာရာထူးေတြ ေပးလိုေပးၾကနဲ႔ေပါ့ ။
   ေကာင္းတယ္လို႔ တစ္ခ်က္မွ မေျပာမိပါဘူးဗ်ာ ၊ အသားေသေနၿပီျဖစ္တဲ့ ခံစားမႈ လမ္းေၾကာင္း
ႀကီးက အထိမခံေရႊပန္းကန္ ျဖစ္ေနေတာ့လည္း ခံရတာပ ။

   ေနာက္ေတာ့ ရိုဟင္ဂ်ာေတြလည္း လူပါပဲ ၊ ကိုယ္ခ်င္းစာနာစိတ္နဲ႔ အခ်က္လက္ေတြအေပၚ အ
ေျခခံၿပီး တရားမွ်တဖို႔ ေျပာမိတယ္ ။
   ခ်စ္ခင္သူေတြရဲ့ အားေပးမႈေၾကာင့္ ကိုယ္လည္း အီရန္ႏိုင္ငံမွာ သြားေနသင့္တဲ့ ရိုဟင္ဂ်ာခ်စ္သူ
ျဖစ္သြားတယ္ ။

   မၾကာမတင္ကေတာ့ ေဒၚစုနဲ႔ပတ္သက္လို႔ အက်ိဳးျဖစ္မလားလို႔ ေနာက္ခံအမွန္တစ္ခုကို ေဖၚထုတ္
ျပၾကည့္ပါတယ္ ။
   ကိုယ္ပဲ တိုင္းျပည္ဖ်က္မယ့္ လူလိုလိုနဲ႔ ကိုယ့္ဘေလာ့ link ကို ကမန္းကတန္း ျဖဳတ္သူလည္းျဖဳတ္
နဲ႔ေပါ့ ။ ဒါေတာင္ ခုေနာက္ပိုင္း ေဒၚစုအေနနဲ႔ ဟိုဖြင့္ပြဲတက္ ၊ ဒီပြဲမွာ ဒိုင္လူႀကီးလုပ္တာမ်ိဳး အေရးမ
ႀကီးလွတဲ့အလုပ္ေတြ မလုပ္သင့္ေၾကာင္း အၾကံမျပဳမိေသးလို႔သာပဲ ။ ႏို႔မို႔ရင္ ကက္ကက္လန္ ရန္ဝိုင္း
ေတြ႕တာကို ေခါင္းၿမီးျခံဳၿပီး ပုန္းေနရကိန္းရွိတယ္ ။

   ခုလည္း AB ကိစၥကို အခ်ိဳ႕ေနရာေတြမွာ လြန္လြန္ကၽြံကၽြံမျဖစ္ရေလေအာင္ ဘရိတ္တစ္ခ်က္ ဝင္
အုပ္ေပးသလို လုပ္လိုက္တာပါ ။
   ဆိုးဆိုးရြားရြား တုန္႔ျပန္ခံရႏိုင္တယ္ဆိုတာ ေမွ်ာ္လင့္ထားပါတယ္ ။ ခုထိေတာ့ ဘေလာ့ႀကီးတစ္ခု
က ခဏကန္ထုတ္လိုက္တာနဲ႔ မေက်မနပ္သံအခ်ိဳ႕ေလာက္ပဲ ၾကားရေသးတာမို႔ သိပ္ႀကီးေတာ့ မဆိုး
လွပါဘူးေလလို႔ ေျဖသာပါတယ္ ။

   လူဆိုတာ ခံစားတတ္တဲ့ သက္ရွိ ၊ စိတ္ေစရာေနာက္ကို လိုက္တတ္တဲ့ သတၱဝါ ။
   မီဒီယာဆိုတာက ေခတ္အဆက္ဆက္ လူေတြရဲ့ စိတ္ခံစားမႈစူနာမီလိႈင္းအပါဝင္ အေတြးအျမင္ကို္
ပံုေဖၚဖန္တီးဖို႔ အသံုးခ်ခံ ကရိယာေကာင္းတစ္ခု ။
   အခု ေျမာက္ပိုင္းေဒသ ျဖစ္ခဲ့တာေတြလို နက္နက္ရိႈင္းရိႈင္း နာက်င္ေၾကကြဲစရာေတြကို အသိဥာဏ္
ထဲ ေဆးထိုးသလို ထည့္ေပးလိုက္ရင္ ခံစားမႈေတြ အံုႂကြလာမွာအမွန္ ။ ဒါကို အသံုးခ်ခ်င္သူက လို
ခ်င္တဲ့ လမ္းေၾကာင္းေလးတစ္ခုထဲ မသိမသာေလး ထိန္းေက်ာင္းေပးလိုက္ရံုနဲ႔ အသံုးခ်လို႔ ရသြား
ႏိုင္ပါတယ္ ။ ဒါဟာ ျဖစ္တတ္တဲ့သဘာဝပါ ။ စတင္ခဲ့သူက ရည္ရြယ္ေကာင္းမွ ရည္ရြယ္ပါမယ္ ။ ဒီ
လိုအျဖစ္ေတြ ကမၻာမွာ အမ်ားႀကီး ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္ ။

   ေလာေလာလတ္လတ္ အီဂ်စ္ပဲ ၾကည့္ ။
   လူေတြရဲ့ မေၾကနပ္မႈေတြ တားမႏိုင္ဆီးမရ လမ္းမေပၚေရာက္ခဲ့ရာက မြတ္ဆလင္ညီအစ္ကိုမ်ား
အဖြဲ႕ကေန သူတို႔အက်ိဳးအတြက္ ထိန္းေက်ာင္းသြားလိုက္တာ ခုေတာ့ တကယ္တန္း စတင္ခဲ့ၾကတဲ့
လူငယ္ေတြနဲ႔ လစ္ဘရယ္သမားေတြ သူတို႔ ရည္မွန္းခဲ့တဲ့ (ဒီမိုကေရစီ) ပန္းတိုင္နဲ႔ေပးၿပီး ပူေဆြးစရာ
ျဖစ္ရေတာ့မယ့္ အေနထားပါ ။

   ၁၉၈၈ မွာ လူေတြရဲ့ မေက်နပ္တာေတြနဲ႔ ေပါက္ကြဲေနခ်ိန္မွာ - ေဆးထိုးထားတဲ့သူေတြကို ေရတြင္း
အဆိပ္လိုက္ခပ္တယ္လို႔ ဖန္တီးေပးၿပီး ေဒါသထြက္ေနတဲ့လူအုပ္ႀကီးၾကားမွာ ေမာင္းျဖဳတ္ဖို႔ လူတစ္
ေယာက္ႏွစ္ေယာက္ေလာက္ ထည့္ထားေပးရံုနဲ႔ ေခါင္းျဖတ္သတ္တာေတြ ျဖစ္ခဲ့တာ သိၾကမွာပါ ။
သပိတ္ေတြ အသံုးခ်ခံခဲ့ၾကရတယ္ ၊ အာဏာလက္မလႊတ္ခ်င္သူေတြရဲ့ လိုရာလမ္းဆီ ဦးတည္ေပး
တာ ခံခဲ့ၾကရတယ္ ။

   AB နဲ႔ပတ္သက္လို႔ ခုဘာျမင္သလဲ ၊ ဟုတ္ကဲ့ ဟသၤာကိုးေကာင္ဇာတ္ကို ျမင္မိပါတယ္ ။ ျမင္ဆို
မၾကာခင္ကမွ စာတစ္ပုဒ္ ဖတ္လိုက္ရပါေသးတယ္ ။ ေျမာက္ပိုင္းကိစၥ တာဝန္ရွိသူကို အေျဖထုတ္
ျပထားပံုက - သခ်ၤာမွာ သက္ေသျပတဲ့အခါ ပုစာၦထဲတြင္ “၁ ပါေသာေၾကာင့္ အေျဖသည္ “၁ ျဖစ္
သည္လို႔ ေျပာရမေလာက္ နီးနီးပါပဲ ။ သာမန္အေျခေနမွာဆို ေလွာင္ေျပာင္တာေတာင္ ခံရႏိုင္ပါ
တယ္ ။ ဒါေပမယ့္ အခ်က္လက္တင္ျပရာမွာ ခံစားခ်က္ေၾကာင့္ ဆက္စပ္မႈေတြ အားနည္းသြားတယ္
ဆိုတာ ျမင္ေနရပါတယ္ ။ ကိုယ္ခ်င္းလည္း စာပါတယ္ ။ တေလာက တစညပါတီက ေဒၚစုေရြး
ေကာက္ပြဲဝင္ဖို႔ ကန္႔ကြက္ရာမွာ ေပၚလစီေဆာင္းပါး တစ္ပုဒ္ကို ကိုးကားခဲ့တာကို ေျပးသတိရတယ္ ။
တင္ျပခ်က္ အားနည္းတာေၾကာင့္ ပင္မတင္ျပခ်က္ေတြကိုပါ ထိခိုက္လာႏိုင္တဲ့ အဆိုမ်ိဳးေတြပါ ။

   ခုလည္း လင့္တစ္ခုမွာဆိုရင္ ျပည္ပအေျခစိုက္အဖြဲ႕ အားလံုးလိုလို ေျမာက္ပိုင္းကိစၥမွာ တာဝန္ရွိ
ၾကတယ္လို႔ ဆိုပါတယ္ ။ ေသဟဲ့ .. နႏၵိယ လို႔ ေျပာရမလားပဲ ။ မၾကာခင္ ဒီလို လက္လြတ္စပယ္
စြပ္စြဲခ်က္ေတြ ထပ္ထြက္လာအံုးမွာပါ ။ ဒီလိုတမ္းဆို ျပည္တြင္းမွာ ဂိတ္ေပါက္ေလာက္ ေစာင့္ေပး
ရတဲ့ အရန္မီးသတ္တို႔ ၾကက္ေျခနီတို႔ေတြလည္း မဟုတ္မဟတ္ကိစၥ အေတာ္မ်ားမ်ားအတြက္ တ
ရားခံ ျဖစ္ရမလိုပါပဲ ။

   ဒီလို ေခ်ာ္ေနတဲ့ အလြဲကေလးေတြကို လူတိုင္း သတိထားမိသလား ၊ တားဆီးဖို႔ ႀကိဳးစားသင့္သ
လား ။ ဥပမာ .. အရွိန္ရေနတဲ့ ေဒၚစုရဲ့ လမ္းေၾကာင္းေရွ႕မွာ သြားရပ္မွာလား ၊ မရပ္ရဲေပါင္ဗ်ာ ၊ ျပား
သြားမွာေပါ့ ။
   လူအမ်ားဟာ သူတို႔ ယံုၾကည္ထားၿပီးသားနဲ႔ပတ္သက္ရင္ ဘယ္သူဘယ္လိုေျပာေျပာ လက္ခံဖို႔ အ
သင့္ရွိေနတတ္ၾကၿပီး အဲဒါေတြကပဲ လမ္းေခ်ာ္စရာေတြအတြက္ အျမဲအသင့္ ျဖစ္ေနေစတတ္ပါတယ္ ။
ဒါေပမယ့္ ဘာလုပ္လုပ္ တင့္တယ္ေအာင္ျမင္ေနတဲ့ ဧရာမလမ္းေၾကာင္းႀကီး လမ္းေခ်ာ္ဖို႔ရွိတယ္လို႔
ျမင္ရင္ ခင္ဗ်ားေကာ ဘာလုပ္မလဲ ။

   လမ္းေခ်ာ္မယ္ျမင္ရင္ ေရွ႕တည့္တည့္ မရပ္ရဲရင္ေတာင္ အတိုင္းတာတစ္ခုအထိေတာ့ ေဘာင္ကြပ္
သလို ေထာက္ျပေျပာဆိုသြားဖို႔ ကြန္မန္ဒိုေတြ လိုလာပါတယ္ ။ စီမံခန္႔ခြဲမႈ (management) ေနရာလို ၊
မတူတဲ့ေထာင့္နဲ႔ အလႊာေတြကို ျမင္ႏိုင္တဲ့ ၊ ခံစားခ်က္ေတြ ေဘးဖယ္ထားႏိုင္တဲ့ ၊ စိတ္တည္ၿငိမ္တဲ့
အတြင္းအျပင္ကလူေတြ လိုလာပါတယ္ ။ စိတ္ခံစားမႈလိႈင္းကို စီးေနသူေတြဟာ ရုပ္ရွင္ၾကည့္ေနရသ
လို ၊ အင္မတန္ စိတ္ၾကည္ႏူး ႏွစ္သိမ့္စရာေကာင္းတဲ့ အိပ္မက္တစ္ခုကို မက္ေနၾကသလိုပါပဲ ၊ အ
လိုက္သင့္ေလး ေျမာပါေနၾကပါတယ္ ။ ဇက္ပိုးအုပ္ၿပီး ဇိမ္ပ်က္ေအာင္ သြားလုပ္မိလို႔ကေတာ့ မိုးမီး
ေလာင္ႏိုင္ပါတယ္ ။ ဇိမ္ပ်က္ေအာင္လုပ္တဲ့လူ ရူးရင္ရူး ၊ မရူးရင္လည္း ေၾကာင္ေနတာပဲ  ျဖစ္မွာေပါ့ ။
ဟုတ္ကဲ့ ခ်ဥ္သီး က်ေနာ္ကေတာ့ ေၾကာင္ေနပါတယ္ ။

   အေပၚကဟာ ျပန္ေကာက္ရရင္ ရာထူး တာဝန္ရွိသူေတြအေနနဲ႔ အကန္႔သတ္ေဘာင္နဲ႔ လုပ္ကိုင္
ရတာကိုလည္း ဝိုင္းနားလည္ေပးဖို႔လိုသလို ၊ သူတို႔ကေန ပြင့္လင္းျမင္သာမႈ ရွိႏိုင္သမွ်ရွိေအာင္ လုပ္
ျပဖို႔လည္း လိုတာေပါ့ဗ်ာ ။ ဒီေနရာမွာ အခ်ိဳ႕ကိစၥေတြဟာ မယ္ဘုတ္ရဲ့ ခ်ည္ခင္ေတြလို ျဖစ္ေနတာ
လူတိုင္းနားမလည္ေပးႏိုင္ မသိႏိုင္ၾကတာေတာ့ ခက္ပါတယ္ ။ အတင္းသြားဆြဲလို႔ ႀကိဳးအပိုင္းပိုင္း
အျပတ္ျပတ္ပဲ ပါလာတဲ့အခါက်မွ ဘယ္သူ႕ကို အျပစ္တင္ရမွန္းမသိ ျဖစ္တတ္ပါတယ္ ။ က်ေနာ့္စ
ကား ပေဟဠိလို ျဖစ္ေကာင္းျဖစ္ပါမယ္ ။ ဒါေပမယ့္ ပဒူအံုထိုးဖို႔ေလာက္ေတာ့လည္း က်ေနာ္မမိုက္
ခ်င္ပါ  

   ဘယ္လိုပဲျဖစ္ျဖစ္ ၊ ေလာကႀကီးမွာ ကိုယ္ျဖစ္ခ်င္တာေတြ အျမဲတန္း ျဖစ္မလာႏိုင္ဘူးလို႔ ေမွ်ာ္
လင့္ထားမိရင္ေတာ့ ၊ စိတ္ပ်က္အားေလ်ာ့တာေတြ အတန္သင့္ သက္သာပါလိမ့္မယ္ ။ ဒါမွ မဟုတ္
င္ေတာ့လည္း က်ေနာ္အပါဝင္ စိတ္ဆင္းရဲၿပီး လဲေသစရာပဲ ရွိၾကေတာ့ပါမယ္ ။

   ဒါနဲ႔ စဥ္းစားၾကည့္တယ္ ၊ ဘုရင္ေခတ္ေတြတုန္းကလို အျခားဘုရင္က ေစာ္ကားတယ္လို႔ ယူဆ
တာေတြကစၿပီး စိတ္လိုက္မာန္ပါနဲ႔ ေနာင္လာေနာင္ခါေစ်း တုန္႔ျပန္ရင္း ေသခဲ့ၾကရတာလည္း ေသာက္
ေသာက္လဲပါ ။ ခုၿဂိဳလ္တုေခတ္ ေရာက္တဲ့အထိ လူေတြမွာ စိတ္ဓါတ္ေတြက သိပ္မေျပာင္းလဲႏိုင္ၾက
ေသး ။
   အင္း .. လူကိုး ။ ဒါေပမယ့္ သခၤန္းစာ ရႏိုင္သေလာက္ ယူၾကရင္ေကာ မေကာင္းဘူးလား ။
   အင္းေလ .. ဒါကလည္း လူေတြနဲ႔ပဲ ဆိုင္ေလေတာ့ ....
   ဟုတ္ကဲ့ ၊ မထူးေတာ့ပါဘူး ... က်ေနာ့္ကို ဝိုင္းသာထုၾကပါေတာ့ ခင္ဗ်ား ....


မန္းကိုကို
၁၇ ၊ ၀၂ ၊ ၂၀၁၁

4 comments:

  1. ဗ်ိဳ့ မန္းကုိကုိ နဲနဲေႃပာပရေစ ခင္ဗ်ားက ကရင္လူမ်ိဳးျဖစ္ေနေတာ့ကာ က်ေနာ့္
    အျမင္ေပါ့ေလ ခင္ဗ်ားကရင္လူမ်ိဳးမ်ား အတြက္ သခၤန္းစာရမယ့္ အေတြးအျမင္ ျဖန့္ျကက္လာႏိုင္မယ့္ ခံစားမႈကိုေရွ႕ မတင္ပဲ ဥာဏ္မီသမွ် ေမးခြန္းေတြ ထုတ္လာမယ့္ အေျကာင္းေတြကုိ ပုိေရးေစခ်င္တယ္ ဥပမာဗ်ာ KNU နဲ့ DKBA ကြဲတာပဲၾကည္. ခံစားမႈေတြကုိ ဗဟုိၿပဳတာမ်ားေတာ. အားလံုးသြားေရာ မဟုတ္ဘူးလားဗ်ာ
    ေနာက္မွထပ္ေရးမယ္ဗ်ာ ရႊင္လန္းပါေစ

    ReplyDelete
    Replies
    1. စဝ္ ေျပာသြားတာ ဟုတ္ပါတယ္ဗ်ာ ၊ ေက်းဇူးလည္း တင္ပါတယ္ ။

      က်ေနာ့္အေနနဲ႔ ကရင္ေတြအေၾကာင္း အမ်ားႀကီး မေရးခဲ့တာက အေျခေန အခ်ိန္ခါနဲ႔ ေနာက္ခံေတြ အမ်ားႀကီး ရွိပါတယ္ ။ ေနာင္ကိုလည္း ျဖည္းျဖည္းခ်င္းပဲ ေရးျဖစ္သြားမယ္ ထင္ပါတယ္ ။ ဘာေၾကာင့္လည္း ဆိုတာေတြကို တစ္ထိုင္ထဲ ေရးျပရရင္ ဘယ္လိုမွ စံုလင္မွာ မဟုတ္ေပမယ့္ တခ်ိဳ႕ အခ်က္ကေလးေတြကိုေတာ့ စီကံုးျပပါ့မယ္ ။

      (၁) ကရင္ေတြရဲ့ကိစၥက ရွည္လ်ားၿပီး က်ယ္ျပန္႔တာေၾကာင့္ ၊
      (၂) လတ္တေလာ AB လို အပူတျပင္း မဟုတ္ပဲ ၊ နာတာရွည္ကိစၥမ်ိဳးကို ကိုင္တြယ္ရမွာေၾကာင့္ ၊
      (၃) တက္ညီလက္ညီ တတ္စြမ္းသေလာက္ ေဖးမဝန္းရံမယ့္ သူမ်ိဳးေတြ ရွားေနေသးတာေၾကာင့္ ၊
      (၄) ဘာသာေရးပါ ပါလာတာမို႔ ထၿပီးကြန္႔လိုက္ရင္ လူမ်ိဳးစု အသိုက္ဝန္းရဲ့ ေဘာင္အျပင္ဖက္ အထိပါ ရိုက္ခတ္ႏိုင္တာေၾကာင့္ ၊
      (၅) က်ေနာ္ကိုယ္တိုင္ ပညာေရးကို ျမွင့္တင္ေနဆဲ ၊ ကရင္လူမ်ိဳးနဲ႔ ပတ္သက္တာေတြကို တျဖည္းျဖည္း ေလ့လာဆဲ ျဖစ္တာေၾကာင့္ ၊
      (၆) ကရင္တစ္မ်ိဳးထဲ အာရံုစိုက္တာမ်ိုးဟာ မျဖစ္သင့္ဘူးလို႔ ယူဆသလို ၊ အမ်ားအတြက္ လုပ္ရင္းကိုင္ရင္း သြယ္ဝိုက္တဲ့ အက်ိဳးေက်းဇူးေတြ ျဖစ္လာလိမ့္မယ္လို႔ ယံုၾကည္တာေတြလည္း ပါသင့္သေလာက္ ပါပါတယ္ ။

      တစ္ခါခါလည္း စဥ္းေတာ့ စဥ္းစားမိပါတယ္ ၊ မိုးခါးေရေသာက္ၿပီး ေအးခ်မ္းတဲ့ ဘဝမ်ိဳးေလးကို ေရြးတာက အေနသက္သာ စိတ္ခ်မ္းသာဖို႔ ရွိပါလိမ့္မယ္ ။ လက္ေတြ႕ ရွိခ်င္မွ ရွိေတာ့မယ့္ အိပ္မက္မ်ိဳးေတြမက္ၿပီး ၊ အရာရာကို ပ်ိဳးေထာင္ဖို႔ ႀကိဳးစားတာဟာ မိုးခါးေရ မေသာက္ပဲ ရူးေနရသလိုပါပဲ ။

      Delete
  2. ဟန္ၾကည္February 25, 2012 at 11:29 PM

    (ကရင္တစ္မ်ိဳးထဲ အာရံုစိုက္တာမ်ိုးဟာ မျဖစ္သင့္ဘူးလို႔ ယူဆသလို ၊ အမ်ားအတြက္ လုပ္ရင္းကိုင္ရင္း သြယ္ဝိုက္တဲ့ အက်ိဳးေက်းဇူးေတြ ျဖစ္လာလိမ့္မယ္လို႔ ယံုၾကည္တာေတြလည္း ပါသင့္သေလာက္ ပါပါတယ္ ။)

    ဆရာမန္းကို ဒီတစ္ခ်က္တည္းနဲ႔တင္ အမွတ္ျပည့္းေပးလိုက္တယ္ဗ်ာ...တကယ္ေတာ့ တိုးတက္ဖို႔ဆိုတဲ့အေရးက တစ္မ်ဳိးသားေကာင္းနဲ႔လုပ္လို႔ကိုင္လို႔ အဆင္ေျပလွတာမွ မဟုတ္ဘဲကိုး...အားလံုးညီၾကမွ အားလံုးတစ္စိတ္တည္း တစ္၀မ္းတည္းရွိၾကမွ၊ က်ဥ္းေျမာင္းတဲ့အျမင္ေတြဖယ္ၿပီး ယထာဘူတက်က် ဆင္ျခင္ႏိုင္မွလည္း တည္ၿငိမ္ၿပီး တိုးတက္လာမယ္လို႔လည္း ယူဆထားမိပါရဲ႕ဗ်ား...

    ဆရာမန္း အထက္မွာ ေရးခဲ့တာေတြကို ကၽြန္ေတာ္လည္း ေထာက္ခံသပ...ခံစားခ်က္ကို ေရွ႕တန္းတင္လြန္းရင္...ပုဂၢဳိလ္စြဲ၊ ပါတီစြဲ၊ လူမ်ဳိးစြဲ၊ ေဒသစြဲ စတဲ့ အစြဲအလမ္းေတြ လိုတာထက္ပိုသြားရင္ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ေတြ လြဲတတ္တာလည္း သာဓကေတြ ရွိခဲ့တာကိုး...အစြဲႀကီးသူေတြကို ထိန္းသိမ္းကိုင္တြယ္ရတာ အင္မတန္လြယ္တာကလားဗ်ာ...ပ်ားရည္ေလးနဲ႔ ၀မ္းခ်လိုက္ရုံ သည္းေျခႀကဳိက္စကားေလး တစ္လံုးႏွစ္လံုး ပစ္ေကၽြးလိုက္ရုံနဲ႔တင္ ပြဲျပတ္သြားၿပီေပါ့...

    ဆရာမန္း ျမင္သလို ကၽြန္ေတာ္လည္း ျမင္တာပါပဲ...ဒါေပမယ့္ ပါးစပ္က ေျပာေနျဖစ္ေပမယ့္ ထုတ္မေရးျဖစ္တာေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္အားနည္းခ်က္လို႔ပဲ ၀န္ခံရေတာ့မွာပဲ...ကၽြန္ေတာ္ေတာ့ အမ်ဳိးသားႏိုင္ငံေရးကိုပဲ အားသန္တယ္ ဆရာမန္းေရ...ကိုယ့္ခံယူခ်က္နဲ႔ကိုယ္ပဲ ရပ္တည္ရမွာပဲ...ကိုယ့္အျမင္ ကိုယ့္အယူအဆကို ရဲရဲ၀ံ့၀ံ့ထုတ္ေျပာၾကမွလည္း လမ္းေၾကာင္းမွန္ေပၚကို ေရာက္ေတာ့မွာေပါ့...ရွင္ေတာ္ဘုရားကေတာင္ သူေျပာသမွ်ကို မဆင္ျခင္ဘဲ မယံုၾကည္ဖို႔ ေဟာထားခဲ့ေသးတာ...က်န္တဲ့လူေတြေျပာတိုုင္း လုပ္တိုင္း ဇြတ္ေရာ အတင္းပါ ယံုၾကည္၊ ေထာက္ခံေနရင္ေတာ့ မိုက္ရာက်ေတာ့မေပါ့...

    ကြန္မန္႔ရွည္သြားသဗ်ာ...စိတ္မရွိပါနဲ႔...

    ReplyDelete
  3. အမွတ္ေတာ့ အျပည့္မေပးလိုက္ပါနဲ႔ ကိုဟန္ၾကည္ ၊ က်ေနာ္လည္း ပါးစပ္က ေျပာသေလာက္ လူက အျပည့္အဝလိုက္ဖို႔ ခက္ေနတုန္းပါ ။ အမွတ္ေပးခ်င္းေပးလည္း ၇၀ ေလာက္ဆို ေတာ္ပါၿပီဗ်ာ ၊ က်န္တာကိုေတာ့ ကံ/ဘုရားတရားလက္ထဲသာ အပ္ထားလိုက္ပါ ။ မဟုတ္ရင္ ျမင္းစီးထြက္လာတဲ့ အခါက်မွ ရင္နာစရာ ျဖစ္ေနပါဦးမယ္ :D

    က်ေနာ္လည္း ေရးမယ့္သာ ေရးတာပါ ၊ အရင္ပို႔စ္မွာ စကားေတြက မေခ်ာမေမြ႕မို႔ အခ်ိဳ႕အတြက္ နားခါးမွာေတာ့ အမွန္ပဲ ။ ျပန္ျပင္ေရးလို႔ ရေပမယ့္ ၊ ခုတစ္မ်ိဳး ေနာက္တစ္မ်ိဳးေျပာသလို ျဖစ္ေနမွာမို႔ ၊ ဒီအတိုင္းထားၿပီး လိုသလို ေဆြးေႏြးေျဖရွင္းသြားဖို႔ ရည္္ရြယ္ထားပါတယ္ ။

    ကိုဟန္ၾကည္ ထုတ္မေရးျဖစ္တာကို စိတ္ထဲ မထားပါနဲ႔ ၊ အဲဒါ အားနည္းခ်က္လို႔လည္း က်ေနာ္ မယူဆမိဘူး ။ ပိုအေရးႀကီးတာေတြကို ေရးေနရတာေၾကာင့္ အမႈမဲ့ အမွတ္မဲ့ ေက်ာ္သြားမိတာေတြလို႔သာ သေဘာထားလိုက္ပါဗ်ာ :-)

    ကြန္မန္႔ရွည္တာလည္း ကိစၥမရွိပါဘူး ၊ က်ေနာ္လည္း ရွည္တာပါပဲ ။
    ေလရွည္တာကို ေကဒါေကာင္းဆိုၿပီး ဂုဏ္ယူတတ္ၾကလို႔ ဆိုဗီယက္ေခါင္းေဆာင္ေဟာင္း ေဂၚဘာေခ်ာ့တို႔ဆို ငါးနာရီေလာက္ မိန္႔ခြန္းေျပာႏိုင္တယ္ ဆိုလားပဲ ။ စာကို ခ်က္ခ်င္း မျပန္ျဖစ္တာေတာ့ ေဆာရီးဗ်ာ ၊ ေနာင္လည္း စာေရးနည္းနည္း က်ဲသြားဖို႔ေတြ ရွိပါတယ္ ။ တကၠသိုလ္ ပထမႏွစ္ေက်ာင္းသား လုပ္ေနရလို႔ စိတ္ေရာ ကိုယ္ပါ အေတာ္ေလး မအားမလပ္ ျဖစ္ေနလို႔ပါဗ်ာ ။

    ReplyDelete