သူတို႔တာဝန္အေရးေတြထဲက တစ္ပါး

   ဘားအံၿမိဳ႕ကေန အေရွ႕စူးစူးကုိ ၃၅ မိုင္ေလာက္ သြားမိရင္ ေကာ့ကရိတ္ၿမိဳ႕ရွိပါတယ္ ။
   အဲဒီသြားတဲ့ လမ္းမအတိုင္း ဘားအံကထြက္လာရင္ ရြာကေလးေတြ အမ်ားႀကီးရွိေပမယ့္ ပထမဆံုး
သတိထားမိႏိုင္တာကေတာ့ ၁၂-၁၃ မိုင္ေလာက္ အကြာက အိႏၵဳရြာႀကီးပါ ။ ဒီရြာက ဒံုးယိမ္းအဖြဲ႕ဟာ
ကရင္ျပည္နယ္ေန႔တိုင္း ဝင္ၿပိဳင္ေလ့ရွိၿပီး အကေကာင္းတယ္လို႔လည္း နာမည္ရွိပါတယ္ ။ (မွတ္မိသမွ်
ေတာ့ တစ္ခါမွ ပထမဆု မရဘူးတာကလြဲရင္ေပါ့ေလ) ။

   ကရင္ ၊ ပအို႔ဝ္း ၊ မြန္ ၊ ဗမာေတြ အဓိကေနတဲ့ရြာႀကီးျဖစ္ၿပီး အခ်ိဳ႕အေဆာက္အဦေတြမွာေတာ့ အိႏၵဳ
ၿမိဳ႕လို႔ေတာင္ နာမည္ေတြေရးထားတာကို ေတြ႕ရႏိုင္ပါတယ္ ။ ရြာထဲမွာ အေရွ႕ဖက္ ေကာ့ကရိတ္ကို
သြားတဲ့လမ္းနဲ႔ ေတာင္ဖက္ ေမာ္လၿမိဳင္ကိုသြားတဲ့ လမ္းခြဲရွိတာေၾကာင့္လည္း အသင့္အတင့္စည္ကား
တယ္လို႔ ဆိုႏိုင္ပါတယ္ ။ အခ်ိဳ႕ျမဝတီကလာတဲ့ ကုန္တင္ကားေတြဟာ ဘားအံဖက္မသြားေတာ့ပဲ
ကုန္စည္ဒိုင္ေတြရွိတဲ့ ေမာ္လၿမိဳင္ၿမိဳ႕ဖက္ကို ဒီကဘဲ ေကြ႕သြားတတ္ၾကပါတယ္ ။

   ေကာ့ကရိတ္ဖက္ကို ေနာက္ထပ္ ၅-၆ မိုင္ေလာက္ဆက္ေမာင္းရင္ လူသိမ်ားတဲ့ သာမညေတာင္
ရွိတာမို႔လည္း ခရီးတစ္ေထာက္အျဖစ္ အေရးပါတဲ့ေနရာ ျဖစ္ပါတယ္ ။ ဒါတင္မက ေတာင္ဖက္ ေမာ္
လၿမိဳင္လမ္းကို ဆက္သြားရင္ မၾကာခင္မွာဘဲ ဒီဖက္က နယ္သားနယ္သူေတြအားလံုးသိတဲ့ ဆႏၵန္ဂူ
လမ္းခြဲကို ေရာက္ႏိုင္ျပန္ပါတယ္ ။

   ေနာက္ဆံုး လူသိမ်ားတဲ့ ထြက္ကုန္ေတြအခ်ိဳ႕ဟာ ဒီနယ္ကေနထြက္ပါေသးတယ္ ။ အဲဒါကေတာ့
လက္ယကၠန္းရံုေတြကထြက္ၿပီး ျမန္မာတစ္ျပည္လံုးကိုျဖန္႔တဲ့ ကရင္ရိုးရာအဝတ္အစားေတြနဲ႔ အျခား
လြယ္အိတ္တို႔လို အသံုးအေဆာင္ေတြပါပဲ ။ ဒါေလာက္ဆိုရင္ အိႏၵဳရြာႀကီးရဲ့ အေရးပါပံုနဲ႔ အခ်က္အခ်ာ
က်ပံုကိုသိေလာက္ၾကပါၿပီ ။

--------------------------------------

   ဟုတ္ကဲ့ လာလည္ခ်င္စရာေကာင္းလာေအာင္ ႂကြားေနေပမယ့္ အခုေျပာခ်င္တဲ့အေၾကာင္းက
အဲဒီရြာအေၾကာင္း မဟုတ္ပါဘူး ။ အိႏၵဳမေရာက္ခင္ တစ္မိုင္ခြဲ ႏွစ္မိုင္ေလာက္ေဝးတဲ့ မ်ေပ (ျမျပည္)
ရြာအေၾကာင္းနဲ႔ နည္းနည္းပတ္သက္ေနပါတယ္ ။ မ်ေပရြာဟာ ကရင္ရြာျဖစ္ေပမယ့္ လွည္းလမ္းနဲ႔
အထဲ (ေျမာက္) ဖက္ေတြ ဝင္သြားရင္ေတာ့ ပအို႔ဝ္းရြာေတြ ရွိပါတယ္ ။ စပါး ၊ ႏွမ္းနဲ႔ ေျမပဲလို သီးႏွံ
ေတြ စိုက္ပ်ိဳးတဲ့ေနရာေတြလည္း ျဖစ္ပါတယ္ ။

   မွတ္မွတ္ရရ ငယ္စဥ္က ဘားအံဗိုလ္ခ်ဳပ္လမ္းမေဘးမွာေနေတာ့ မနက္ခပ္ေစာေစာဆိုရင္ ရြာ
ေတြကေစ်းသည္ေတြ လမ္းေလွ်ာက္ၿပီးျဖတ္သြားတာကို ေန႔တိုင္းေတြ႕ေနရပါတယ္ ။ ဘားအံၿမိဳ႕
ထိပ္ကို လိုင္းကားေတြနဲ႔ အေရာက္လာတယ္လို႔ ထင္မိပါတယ္ ။ ၿပီးေတာ့ တစ္မိုင္ခြဲေလာက္ေဝးမယ့္
ၿမိဳ႕ထဲကေစ်းႀကီးကို အထမ္းအပိုးေတြနဲ႔ လမ္းေလွ်ာက္ၾကရတာ လြယ္တဲ့ကိစၥေတာ့ မဟုတ္လွပါ ။

   ဒီလိုလမ္းေလွ်ာက္ၾကသူေတြထဲမွာ ထူးထူးျခားျခားမွတ္မိသူက (ပိုး) ကရင္မမ်က္ႏွာ သိပ္မေပါက္ပဲ
သူမ်ားေတြထက္ ေခါင္းတစ္လံုးေလာက္ပိုျမင့္ေနတဲ့ အမ်ိဳးသမီးတစ္ေယာက္ပါ ။ ေနာက္ပိုင္း ကိုယ္
လည္းအတန္းႀကီးလာေတာ့ လမ္းသလားတာမ်ားၿပီး ဘယ္သူ႕ကိုမွ သတိမထားမိေတာ့ပါဘူး ။

   ဒါနဲ႔ပဲ ေမ့ေမ့ေပ်ာက္ေပ်ာက္ျဖစ္ေနရာက ဝမ္းကြဲတစ္ေယာက္ရဲ့ ျပန္ေျပာျပခ်က္ေၾကာင့္ ခုနကေျပာ
တဲ့ အမ်ိဳးသမီးအေၾကာင္း ျပန္ၾကားလာခဲ့ရပါေတာ့တယ္ ။ သူဟာ အဲဒီအခ်ိန္ကအထိလည္း အပ်ိဳ
ႀကီးျဖစ္ေနဆဲလို႔ သိရပါတယ္ ။ ေနတာကေတာ့ အေပၚကေျပာခဲ့တဲ့ မ်ေပရြာနားက ပအို႔ဝ္းရြာတစ္ရြာ
မွာပါ ။

---------------------------------------

   ေခတ္ကေတာ့ မ.ဆ.လ (ျမန္မာ့ဆိုရွယ္လစ္ လမ္းစဥ္ပါတီ) ေခတ္ပါ ။

   ခုေခတ္လူငယ္ေတြ နားထဲထိုးထည့္ေနတဲ့ တို႔တာဝန္အေရးသံုးပါးဆိုတာလည္း မေပၚေသးဘူးေပါ့ ။
ဒါေပမယ့္ မွီသူမ်ားလည္း သိၾကမယ့္ “တို႔အေရး” ဆိုတဲ့စကားလံုးနဲ႔ အဆံုးသတ္ရတဲ့ ေႂကြးေၾကာ္သံ
ေတြကေတာ့ ေပါခ်င္းေသာခ်င္းေပါ့ ။

   ဒါနဲ႔ပဲ က်ေနာ္တို႔လို နယ္ကလူေတြအဖို႔မွာေတာ့ တာဝန္အေရးတစ္ပါးအေနနဲ႔ “ေသာင္းက်န္းသူ
ဆန္႔က်င္ေရး အခမ္းအနား” ေတြ ၊ ဝါးခၽြန္ တုတ္ခၽြန္ေတြကိုင္ၿပီး ေသာင္းက်န္းသူဆန္႔က်င္ေရး လႈပ္
ရွားမႈေတြဆိုၿပီး ပါတီ ေကာင္စီလူႀကီးေတြလာမယ့္လမ္းမွာ တန္းစီေစာင့္ခိုင္းတာ ၊ ကားျဖတ္လာရင္
တို႔အေရးေတြ ေအာ္ျပရတာတို႔ကေတာ့ လုပ္ရိုးလုပ္စဥ္ ျဖစ္ေနပါတယ္ ။ အာဏာပိုင္ေတြကိုေၾကာက္
ေတာ့ အလုပ္ပ်က္ခံၿပီး လုပ္ၾကရတာပါပဲ ။ ဒါေပမယ့္ ဘယ္လက္နက္ကိုင္ပုန္ကန္တဲ့အဖြဲ႕ကမွ ေႏွာင့္
ယွက္တာမ်ိဳး မရွိခဲ့လို႔ပဲ ေတာ္ပါေတာ့တယ္ ။ ဝါးခၽြန္ တုတ္ခၽြန္ေတြနဲ႔လူေတြက ဘာမ်ားလုပ္ႏိုင္မွာမို႔
တုန္း ။

   ဒီအထဲမွာ မ်ေပရြာနဲ႔အနီးတစ္ဝိုက္က ပအို႔ဝ္းရြာေတြလည္း စက္ကြင္းဘယ္လြတ္ပါလိမ့္မလဲ ။

   တစ္ရက္မွာေတာ့ ညႊန္ၾကားခ်က္အရ တစ္အိမ္တစ္ေယာက္ လမ္းေဘးမွာ တုတ္ခၽြန္ ဝါးခၽြန္ေတြနဲ႔
မနက္ေစာေစာ သြားေစာင့္ၾကရပါေတာ့တယ္ ။ လူေပါင္း ၃-၄၀၀ ေလာက္ထဲက အေမနဲ႔ႏွစ္ေယာက္
ထဲေနတဲ့ ကလန္ကလား ပအို႔ဝ္းအမ်ိဳးသမီးႀကီးလည္း ပါတာေပါ့ ။

   မနက္ ၇ နာရီေလာက္ကတည္းက ေစာင့္ခိုင္းထားတဲ့ေစာင့္ဆိုင္းခ်က္ဟာ ၈ နာရီလည္း လူႀကီးမလာ ၊
၉ နာရီလည္း ဘာမွမျမင္ ၊ ၁၀ နာရီလည္း ဘယ္သူမွေပၚမလာၾကေသးပါဘူး ။ မနက္စာလည္း မစား
ရေသး ၊ ဘယ္မွလည္း သြားခြင့္မရတဲ့ ရြာသူရြာသားေတြမွာေတာ့ ထိုင္သူထိုင္ ထသူထနဲ႔ ကားလမ္း
ေဘးတစ္ေလွ်ာက္ တစ္ဖက္တစ္ခ်က္မွာ တစ္ေယာက္တန္းစီၿပီး ဇြဲေကာင္းေကာင္းမေကာင္းေကာင္း
ဆက္ေစာင့္ေနၾကရပါေတာ့တယ္ ။

   ၁၁ နာရီထိုးကာနီးေလာက္မွာေပါ့ ၊

   က်ေနာ္တို႔ရဲ့ဇာတ္လိုက္ ကလန္ကလားမမႀကီးဟာ ရုတ္တရက္ထၿပီး လမ္းေဘးကိုတဟုန္ထိုးေျပး
ထြက္သြားခဲ့ပါတယ္ ။ လူအေတာ္မ်ားမ်ားက ေတြ႕လိုက္ၾကတာမို႔ ဘာမ်ားျဖစ္တာပါလိမ့္ဆိုၿပီး လိုက္
ၾကည့္ၾကပါတယ္ ။ တကယ့္ကို မထိတ္သာ မလန္႔သာႀကီးပါ ။

   မီတာ ၅၀ ေလာက္ေျပးၿပီးေနာက္ လမ္းေဘးကျခံဳေတြကို လြန္သြားလို႔တစ္စကၠန္႔ေလာက္မၾကာခင္
မွာပဲ အင္မတန္က်ယ္ေလာင္တဲ့ အသံတစ္သံကို လူေတြအားလံုးနီးပါး ၾကားလိုက္ၾကရပါေတာ့တယ္ ။

   “ေလွ်ာ ........ ”  ၊

   ေကာင္းေရာ ... ၊
   ဘယ္ကတည္းက ေအာင့္ထားမွန္းမသိရတဲ့ အေပါ့အပါးကို ၊ ထိန္းခ်ဳပ္ႏိုင္စြမ္း မရွိတဲ့အဆံုးမွာေတာ့
ရုပ္ပ်က္ဆင္းပ်က္ကိုေျပးၿပီး ျခံဳကြယ္မွာလႊတ္ထုတ္ရာမွာ လမ္းေဘးမွာေရာက္ေနၾကသူ အားလံုးလိုလို
ၾကားေလာက္ေအာင္ကို က်ယ္ေလာင္တဲ့အသံထြက္လာေစခဲ့တာမို႔ လူေတြဟာ ပထမေတာ့ ပါးစပ္ဟ
သြားမိၾကၿပီး ရယ္လိုက္ၾကရာမွာ မၾကာခင္ျဖတ္လာတဲ့ လူႀကီးေတြရဲ့ကား လြန္သြားတာေတာင္မွ မရပ္
မိၾကေတာ့ပါဘူ ။ ခုထက္ထိလည္း လူေတြေျပာေျပာၿပီး ရယ္စရာတစ္ခုအျဖစ္နဲ႔ မွတ္မွတ္ရရက်န္ရစ္တဲ့
အျဖစ္ေလးတစ္ခုေပါ့ဗ်ာ ။

=============================

   လမ္းေဘးမွာရွိတဲ့ မူလတန္းေက်ာင္းကေလးမွာျဖစ္ပါတယ္ ။
   ၿမိဳ႕က ပါတီ ေကာင္စီနဲ႔ အရာရွိေတြ စံုစံုညီညီေရာက္ေနၾကပါတယ္ ။
   ရြာသားေတြေကာ ရြာလူၾကီးေတြေကာ စံုသေလာက္ ရွိေနၾကပါၿပီ ။
   အခမ္းအနားတစ္ခုလုပ္မွာျဖစ္ၿပီး ၊ အဲဒီအခမ္းအနားကေတာ့ မ.ဆ.လ ေခတ္ရဲ့ထုတ္ကုန္ “ေသာင္းက်န္းသူ ဆန္႔က်င္ေရး အခမ္းအနား” ပဲျဖစ္ပါတယ္ ။

   ရြာရဲ့အမည္ကေတာ့ “ခေလာက္ႏို႔” ပါ ။

   ၿမိဳ႕ကလူႀကီးေတြထဲကတစ္ေယာက္က မေနႏိုင္ေတာ့လို႔ ရြာသူႀကီးကို ေမးလိုက္ပါတယ္ ။

အရာရွိ  -   ဥကၠ႒ ၊ ဘယ္လိုလည္း ခင္ဗ်ားတို႔ရြာသားေတြ တစ္ေယာက္မွလည္း ညႊန္ၾကားထားတဲ့
               အတိုင္း ဝါးခၽြန္ တုတ္ခၽြန္ေတြ မပါၾကပါလား ။ အေသအခ်ာ မစီစဥ္ထားဘူးလား ။
သူႀကီး   -   စိတ္ခ်ဆရာ ငါ “ေက်ာ္ခီ့”တို႔ကို အေသအခ်ာမွာထားၿပီးသား ၊ မၾကာခင္ သူတို႔တေတြ
               တစ္ရြာလံုးအတြက္ ယူလာၾကမယ္ ၊ စိတ္မပူနဲ႔ ။
အရာရွိ  -   ေသခ်ာရဲ့လား ၊ အခမ္းအနားက စေတာ့မယ္ ။
သူႀကီး   -   ငါတကယ္ေျပာတာပါ ၊ သူတို႔လွည္းနဲ႔ သယ္လာၾကမွာပါ ။

   ရြာသူႀကီးစကားက မွန္ပါတယ္ ၊ မၾကာခင္မွာဘဲ “ေက်ာ္ခီ့” နဲ႔အဖြဲ႕ လွည္းႀကီးေပၚမွာ တစ္ရြာလံုးစာ
ကို တင္ေဆာင္ၿပီးေတာ့ ေက်ာင္းဝင္းထဲကို ဝင္လာခဲ့ပါေတာ့တယ္ ။

   ဒါေပမယ့္ ... ဒါေပမယ့္ေပါ့ ခင္ဗ်ာ .....

   အရာရွိနဲ႔အတူ ဝင္လာတဲ့လွည္းကို ျမင္လိုက္ၾကရသူ ၿမိဳ႕မွလူႀကီးအေပါင္းရဲ့ႏႈတ္က အာေမဍိတ္သံေတြ
တၿပိဳင္ထဲထြက္သြားၾကပါတယ္ .... ဟိုက္ ေရာ .....

   ျဖစ္လည္းျဖစ္စရာပါပဲ ၊
   လွည္းေပၚမွာပါလာခဲ့တာကေတာ့ အားအေကာင္းဆံုး ႏြားႏွစ္ေကာင္နဲ႔ ဆြဲလာရၿပီး သစ္လံုးႀကီး တစ္လံုးလံုးကိုခၽြန္ထားတဲ့ တစ္ရြာလံုးစာ တုတ္ခၽြန္ႀကီးျဖစ္ေနလို႔ပါပဲ ။


မန္းကိုကို

၁၃ ၊ ၀၆ ၊ ၂၀၁၁

( မွတ္ခ်က္ ... ေက်ာ္ခီ့ = ေမာင္က်ား ၊ ကိုက်ား )