ﻩ ႏွစ္ေလးဆယ္မွာတခါ
အိႏိၵယသမုဒၵရာေအာက္
က်ေရာက္မည့္
ဆူနာမိ ရိုင္းလိုက္ျပန္၏ ...
ﻩﻩ ဆုမၾတာ ဖူးကက္နဲ႔ ျမန္မာ
သီရိလကၤာနဲ႔ အိႏိၵယဆိပ္ကမ္း
ေသြးရည္ေတြ လႊမ္းခဲ့ေပါ့ ...
ﻩﻩﻩ ေသသူေတြရဲ့ ရုပ္အေလာင္း
ျမင္မေကာင္းရႈမေကာင္း
ပုပ္ေဟာင္နံေစာ္လွ
ဆည္လို႔ရသူရ မရသူလဲမရ
အို ဒုကၡ ဒုကၡ ...
ﻩﻩﻩﻩ ရက္ႏွစ္ဆယ္
သားငယ္ေလးတေယာက္
ႏွစ္ပါတ္ထဲ အေရာက္မွာ
ပ်ဥ္စနဲ႔ အမိႈက္စေတြထဲ
အလားေမွာက္ၿပီး
ဝါးဝါးငိုညည္း ေမ်ာပါၿပီးေနစဥ္
ကယ္တင္သူေတြနဲ႔ ေတြ႕အလာ
အို .. မေမ့ပါဘူး ေမခလာရယ္ ...
ﻩﻩﻩﻩﻩ ကမ္းပါးနဲ႔ဆိပ္ကမ္း
ၿမိဳ႕လမ္းနဲ႔ရြာေျခ
လူေနတဲ့ၿမိဳ႕ တစပင္မက်န္
ေျမကိုလွန္၍ တြန္းကန္ၿဖိဳဖ်က္
ၿမိဳ႕ပ်က္ရြာပ်က္ အေျခပ်က္ၾက
ဆူနာမိနဲ႔ ဒုကၡသည္ဘဝပါ ...
ﻩﻩﻩﻩﻩﻩ ခုေတာ့ သူႂကြယ္ႏိုင္ငံႀကီးေတြရွိ
ဓိပတိေခါင္းေဆာင္ႀကီးငယ္
အသြယ္သြယ္တို႔
မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္
ကြန္ျပဴတာကိုင္ၿပီး
ကယ္ဆယ္ေရးနဲ႔
တည္ေဆာက္ေရးအတြက္
တြက္ခ်က္ၾကရာ
ျမန္မာနဲ႔ အိႏိၵယ မပါ
ေငြအသျပာ ကုေဋကဋာ
ေျခာက္ဘီလီယံပါတဲ့
ဒီလို ကယ္ဆယ္ေရးနဲ႔
တည္ေဆာက္ေရးအလုပ္ေတြ
ရႈပ္ေထြးမ်ားျပားေနခ်ိန္မွာ
သီရိလကၤာကမ္းေျခ တေနရာက
အေဒၚႀကီးတေယက္
ေရေနာက္ေမ်ာပါသြားသတဲ့
သူ႔ေျမးကေလးမ်ားကို
မ်က္ရည္မ်ားနဲ႔
ေမွ်ာ္ေနဦးေနမွာပါ ..... ။
ေမာင္စင္ၾကယ္
(ပန္းၾကာခိုင္ - ကဗ်ာစု)
စကားခ်ပ္ - ဂ်ပန္ျပည္စူနာမီ ၊ မၾကာခင္ကျဖစ္သြားခဲ့တဲ့ နယူးဇီလန္ငလ်င္ ၊ ျမန္မာျပည္က နာဂစ္နဲ႔
လူမသိသူမသိ အသိအမွန္ျပဳမခံခဲ့ရတဲ့ ေဘးဒုကၡအားလံုး ၊ ဒီလိ္ုပဲ အလားတူအျဖစ္အပ်က္
ေတြနဲ႔ ခံစားၾကရသူမ်ားအတြက္ ရည္စူးပါတယ္ ။
- (မန္းကိုကိုဟာ ကဗ်ာဆရာမဟုတ္ပါ ၊ စာေရးဆရာလဲမဟုတ္ပါ ၊ ဘာမွလည္း မဟုတ္ပါ ။)
အင္း...ဒုကၡ...ဒုကၡ
ReplyDeleteသဘာဝကေပးတဲ့ အလွနဲ႔ သူကပဲေပးတဲ့ ေဘးဆိုးေတြ
ReplyDeleteအခုလိုေတြးေနတုန္း ျဗဳန္း....ဆို
ကမၻာၾကီးက ေျပာတယ္
သူေနမေကာင္းဘူးတဲ့
၂၀၁၂ မွာ အခ်ိဳ႕သူေတြေျပာၾကသလို ကမၻာႀကီး အဆံုးသတ္သြားရင္ေတာ့ ကိစၥဝိစၥ ဘာမွရွိေတာ့မွာမဟုတ္ပါဘူး ။ ဒါေပမယ့္ ျဖစ္ႏိုင္ေျခကလည္း နည္းေလသမို႔ အခက္သား ။
ReplyDeleteေတြ႕ၾကံဳခံစားၾကရတဲ့ ဒုကၡေဝဒနာေတြက ကင္းေဝးဖို႔ေတာင္းခဲ့ၾကတဲ့ ဆုေတြအမ်ားစုကလည္း မျပည့္ခဲ့ၾကတာ ေသခ်ာပါတယ္ ။ ဒါေပမယ့္ ေလ်ာ့နည္းသက္သာေအာင္ေတာ့ နည္းလမ္းေလးေတြရွိတာ သတိထားမိတယ္ ။ ဒါေပမယ့္ ဒါေတြကလည္း လူ႕က်င့္ဝတ္နဲ႔ ဝတၱရားေတြကို သတိရွိေစာင့္ထိန္းမႈေတြနဲ႔ အခ်ိဳးက်ေနတတ္ၾကျပန္တယ္ ။
ဒါေတြကို ဒီကေန႔ေခတ္မွာ သတင္းနဲ႔စာနယ္ဇင္းေတြက ထိန္းညိွေပးႏိုင္ၾကျပန္တယ္ ။ သူတို႔က “မွန္”ေတြလို အသံုးခ်ခံတတ္ၾကတယ္ ။ (အခန္းတစ္ခန္းမွာ မွန္ေတြအျပည့္တပ္ထားရင္ လူေတြဟာတစ္ေယာက္ထဲ ရွိေနေပမယ့္ မမွန္တာကို အလုပ္နည္းၾကတယ္ - တဲ့) ။ မေလးရွားမွာ တစ္ခါၾကံဳတယ္ ၊ ရြာတစ္ရြာ ရႊံ႕ေတြနဲ႔ေမွ်ာပါသြားတာပါ ။ သတင္းသမားေတြ ေရာက္သြားခဲ့ၿပီး ကယ္ဆယ္ေရးသမားေတြ ေနာက္က်ေရာက္တာနဲ႔ အလုပ္မကၽြမ္းက်င္တာေတြကို တင္ျပႏိုင္ခဲ့ၾကတယ္ ။ (ဒါဟာ တဝက္တပ်က္ ဒီမိုကေရစီႏိုင္ငံလို႔ နာမည္တပ္ခံထားရတဲ့ ႏိုင္ငံတစ္ႏိုင္ငံရဲ့ အေကာင္းဖက္ဦးတည္တဲ့ အျဖစ္အပ်က္) ။
ဘားအံၿမိဳ႕မွာ ငယ္ငယ္တုန္းကစၿပီး သဘာဝေဘးေတြေၾကာင့္ ေသေၾကခဲ့ၾကတာေတြကို တစ္ဆင့္စကားေတြနဲ႔ပဲ တသက္လံုးၾကားလာခဲ့ရတယ္ ။ ၁၉၉၀ ခုႏွစ္ေက်ာ္ေတြက ဘားအံ-ရန္ကုန္လမ္းတစ္ေလွ်ာက္ အႀကိမ္ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ေရႀကီးခဲ့တယ္ ။ ေတာင္ၿပိဳလို႔ ရြာလံုးကၽြတ္ေပ်ာက္သြားတာေတြ ၊ ရြာအေတာ္မ်ားမ်ား ေရနဲ႔ေမ်ာပါခဲ့ၾကတာေတြ ၊ ေနာက္ၿပီး သတင္းထဲမွာ ၃-၄ ေယာက္ဆိုေပမယ့္ ကိုယ္ေတြ႕သမားေတြရဲ့ လူရာနဲ႔ခ်ီေသတယ္ဆိုတဲ့ မန္းစက္ေတာ္ရာ ေတာင္က်ေရအျဖစ္ ၊ ဒီႏွစ္စမွာ အေအးလိႈင္းေၾကာင့္ စာရင္းမရွိအင္းမရွိ ေသခဲ့ၾကတာေတြ ၊ ႏွစ္တိုင္း ေႏြရာသီေရာက္တိုင္း အပူေၾကာင့္ေသဆံုးၾကရတဲ့ (အထူးသျဖင့္ အထက္အညာဖက္က သက္ႀကီးရြယ္အိုေတြရဲ့) အေလးထားမခံရတဲ့အေရး စတာေတြက စာရင္းရဲ့ ပထမစာမ်က္ႏွာပဲ ရွိပါဦးမယ္ ။
ျမန္မာျပည္က လူေတြရဲ့အသက္ဟာ အျခားေဒသကလူေတြထက္ တန္ဖိုးမ်ားပိုနည္းေနသလား ၊ တန္ဖိုးနည္းေအာင္ ဘက္စံု အဆင့္စံုကေနၿပီး လုပ္မိထားၾကလို႔လား ၊ ဘယ္သူေတြအေပၚ ပံုခ်ရရင္ေကာင္းမလဲ ၊ ကံကိုပဲ ပံုခ်ရေလမလား ၊ ျမန္မာျပည္ကလူေတြ ခုထက္ပိုေကာင္းတဲ့ အေနအထားမ်ိဳးကို ထိုက္တန္သလား ၊ ဘာေတြမ်ား လုပ္ေပးလို႔ရႏိုင္မလဲ ၊ ေရွ႕ဆက္ဘယ္လိုရင္ဆိုင္ ဘာေတြျဖစ္လာၾကဦးမွာလဲ ၊ အေကာင္းဖက္ကို ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြမ်ား ရွိလာႏိုင္ဦးမွာလား ......
အဲဒါ ဘဘာ၀ ေဘးဆိုးေတြရဲ႕ တရားခံက ဘူလူလဲ။
ReplyDelete