လၻက္ရည္ေခ်ာဝိုင္း

  တစ္ေယာက္ထဲေျပာမယ့္ စကားဝိုင္းမွာ ကိုယ္က လၻက္ရည္ၾကမ္း ေသာက္ေနေပမယ့္ ၊ ဖတ္သူေတြထဲ

မွာ ေကာ္ဖီေသာက္သူ ၊ အခ်ိဳရည္ေသာက္သူ ၊ သက္သတ္လြတ္ေဘာင္ထဲဝင္တဲ့ အရက္ပ်ံေသာက္သူ

ေတြလည္း ပါမွာမို႔ ကိုယ့္အၾကမ္းနဲ႔ေရာၿပီး အေခ်ာလို႔ လိုခ်င္ရာ သမလိုက္တာပါ ။ ဒါေပသိ စာကေတာ့

စိတ္ထဲဝင္လာသလို အစဥ္လိုက္ ေရးသြားမွာမို႔ ေခ်ာခ်င္မွ ေခ်ာပါလိမ့္မယ္ ။ ကိုယ္ဖတ္ခ်င္တာနဲ႔ မကိုက္

ရင္ ပိုေတာင္ၾကမ္းတယ္လို႔ ထင္ခ်င္ထင္ဦးမွာ ။

□  မ်က္မွန္ ပေဒသာ

   “ေနကာမ်က္မွန္ေလးနဲ႔ ေလးႏွမရယ္ကြယ္ …. တစ္ေျပတစ္ရြာစီ ဆက္ဆံေရးမို႔ ေဝးၾကရမယ္ ထင္ပါ

တယ္ …..”  ဆိုတဲ့ ေရဒီယိုက သီခ်င္းေလးကို အဖိုးႀကီးအဖြားႀကီး မျဖစ္တျဖစ္ေတြ မွတ္မိၾကမွာပါ ။

  ခုလည္း အြန္လိုင္းမွာ ေရာင္စံုမ်က္မွန္ေတြသာမက တစ္ခါတစ္ရံ စိတ္ပါရင္ပါသလို မ်က္မွန္မည္းမည္း

ႀကီးေတြ တပ္ထားၾကတာ မျပတ္မလပ္ ေတြ႕ေနရတယ္ ။ အဲဒီထဲမယ္ မွ်မွ်တတ စဥ္းစားတတ္မယ္လို႔

ယူဆရတဲ့ သက္လတ္ပိုင္းေတြ ၊ အခ်ိဳ႕မ်ားလည္း လူသိမ်ားသူ သို႔မဟုတ္ အေပါင္းသင္း အမ်ားႀကီးလိုက္

ခ်ိတ္ထားသူေတြလည္း ပါတာမို႔ ၊ သက္ျပင္းမ်ားပဲ အခါခါ ခ်မိတယ္ ။ ကိုယ္ၾကားခ်င္တဲ့ သတင္းေတြ ပါ

လာတဲ့အခါ ဇြတ္ကိုကို ဇြတ္မမမ်ားျဖစ္ၿပီး အတင္းေရာကာေရာ ေထာက္ခံေနၾကတာျမင္ရင္ ရင္ကလည္း

ေလးသေပါ့ ။ မေလးဘဲလည္း ေနမလားဗ်ာ ၊ ဒီလိုသာဆို မ်က္မွန္ နီဝါျပာစိမ္းေတြကၽြတ္ၿပီး သာမန္ ရင့္

က်က္တဲ့ လူသားကိုယ္စီေတြ ျဖစ္လာဖို႔ အခ်ိန္ေတြ အမ်ားႀကီး ယူရဦးမယ္ဆိုရင္ က်ေနာ့္အေဒၚတစ္

ေယာက္ေျပာတဲ့ “မူလီကလီစီ” ေခတ္ႀကီးဆီကို ခရီးက မနီးႏိုင္ေသးဘူး မဟုတ္လား ။

□  “က”ႀကီး

  ဟုတ္ပါတယ္ “က”ႀကီးအစစ္ပါ ။ “က”ႀကီးလို႔ ျမင္ၾကတယ္ မဟုတ္လားဗ် ၊ အဲ … ဒါဆို မဆိုးဘူး ၊ ဆက္

ေျပာလို႔ ရေလာက္ၿပီ ။

  တေလာက ကိစၥတခ်ိဳ႕ကို ေရႏႉးၾကည့္ရေအာင္ ။

  သဘာဝနဲ႔ ဆန္႔က်င္ေနတဲ့ဟာေလး တစ္ခုႏွစ္ခုေလာက္ပဲ ေျပာပါမယ္ဗ်ာ ။ ပထမတစ္ခ်က္ ၊ ျမန္မာျပည္

မွာ စူပါမင္း မေမြးေသးဘူးေနာ္ … ေသခ်ာေအာင္ ေျပာထားတာပါ ။ ဆိုေတာ့ကာ က်ေနာ္တို႔ ကခ်င္မွာ

ကရင္မွာ တိုက္ပြဲေတြျဖစ္တယ္ ။ ျပည္မစစ္တပ္က အထိနာတာမ်ားတယ္ ၊ ဒါဟာ အမွန္တရား ။ ဒါေပ

မယ့္ မေမ့ရမွာက တိုင္းရင္းသားလက္နက္ကိုင္ေတြဟာ စူပါမင္းေတြ မဟုတ္ၾက ၊ ဒီေတာ့ သူတို႔လည္း

ထိၾကခုိက္ၾက ေသေၾကၾကတာပဲ ။   သို႔ေပမယ့္ ရခိုင္မွာေတာ့ တစ္ဖက္သတ္ကို ခံေနၾကရတဲ့ပံုစံ သရုပ္

ေဖၚေနၾကတယ္ ။ လွ်ပ္စစ္နဲ႔ ထၼင္းခ်က္တဲ့ က်ေနာ့္မ်က္စိေတြ မီးခိုးမြန္ေနတာေတာ့ မဟုတ္တန္ရာဘူး

ထင္တာပါပဲ ။ ဘယ္ဖက္ရဲ့ အၾကမ္းဖက္မႈကိုမွ အားမေပးေပမယ့္ စူပါမင္းေတြ ေမြးေနၿပီလို႔ အဓိပၸါယ္

ေပါက္တဲ့ စကားေတြ ေရးလာေျပာလာတာေတြျမင္ရင္ က်ေနာ္ မ်က္စိနည္းနည္း စပ္တယ္ဗ်ာ ။

  တစ္ဆက္ထဲ ယုတၱိယုတၱာနဲ႔ယွဥ္ၿပီး တစ္ခုျမင္မိေသးတယ္ ။ တည့္တည့္ေတာ့ မေျပာေတာ့ဘူးဗ်ာ ၊ မိတ္

ေဆြေတြကိုလည္း အားနာလို႔ပါ ။ ဥပမာ ထားပါေတာ့ဗ်ာ ၊ က်ေနာ္တို႔ကရင္နဲ႔ ျမန္မာမြတ္ဆလင္ေတြ ျပ

ႆနာျဖစ္တယ္ ၊ သူတို႔က ဘူဒိုဇာေတြနဲ႔ ကရင္အိမ္ေတြကို လိုက္ထိုးၿဖိဳေနတယ္ ဆိုၾကပါစို႔ ။ က်ေနာ္

ဘာလုပ္မလဲ ၊ ျခံေရွ႕အိမ္ေရွ႕မွာ “ကရင္အိမ္” လို႔ေရးၿပီး ဘူဒိုဇာႀကီးကို ဖိတ္ေခၚမလား ၊ ဒါမွမဟုတ္ “မြတ္

ဆလင္အိမ္” လို႔ေရးၿပီး အိမ္အၿဖိဳမခံရေအာင္ လုပ္မလား ။ ေတြ႕ခဲ့တဲ့ ဓါတ္ပံုအခ်ိဳ႕အေပၚ မူတည္ၿပီး ေပၚ

လာတဲ့ အေတြးပါဗ်ာ ၊ ဘာမွမဟုတ္ဘူးထင္ရင္လည္း ဘာမွမဟုတ္ပါဘူး ။ ေယာင္တိေယာင္နနဲ႔ ဓါတ္ပံု

လိုက္ရိုက္ၿပီး ဟိုအေပၚဒီအေပၚ လိုက္တင္သူေတြကိုသာ အျပစ္တင္သင့္ တင္ရေတာ့မွာပဲ ။

□  ငတံုး ႏိုင္ငံျခားသားေတြ

  ျမန္မာျပည္ေပါက္မဟုတ္ရင္ ျမန္မာျပည္အေၾကာင္း ဘာမွမသိတာေၾကာင့္ ဘာျဖစ္တယ္ ညာျဖစ္တယ္

အေျပာခံရတဲ့ ႏိုင္ငံျခားသားေတြကို ျမင္ျပန္တယ္ ။ တစ္ေန႔က Aljazeera အင္တာဗ်ဴးတစ္ခုကို နား

ေထာင္ျဖစ္တယ္ ။ ေဒၚစုအေၾကာင္း စာအုပ္တစ္အုပ္ေရးခဲ့တဲ့သူကေန ျမန္မာျပည္ရဲ့ ေနာက္ဆံုးျပႆနာ

ေတြမွာ အလႊာေတြအဆင့္ဆင့္ ရွိေနတယ္ဆိုတာ အတိုခ်ဳပ္ေျပာသြားတယ္ ။ သဘာဝက်တယ္လို႔ ျမင္မိ

တယ္ ။ ဒါေပမယ့္ သူတို႔လိုလူေတြကို အျပစ္ျမင္တဲ့ ကိုယ့္ဖက္ကလူေတြမွာေတာ့ ဒါေတြကို လက္ခံႏိုင္ၾက

ပံုမရ ။ ဒီေတာ့ ၈၈ ေက်ာင္းသားမ်ိဳးဆက္ ကိုျမေအးတို႔လိုလူေတြလည္း ေျပလည္ရာေျပလည္ေၾကာင္း စ

ကားေတြေျပာရေတာ့တယ္ ။ သူ႕စကားေတြကို မေမာမပမ္း ကိုးကားၾကရတာလည္း အေမာ ။ ေျပာစရာ

တစ္ခုေတာ့ရွိလာတယ္ ။ လူနည္းစု အစုအဖြဲ႕ဝင္ ကိုယ္တိုင္ျဖစ္ဖူးၾကရင္ေတာ့ “ငါးခူျပံဳးေလးေတြ ျပံဳးေနမိ

ၾကမယ္” လို႔ပါ ။ စာရင္းခ်ဳပ္ရင္ ေဘးလူေတြက ပိုျမင္သလား ၊ ကိုယ္ပဲ မ်က္မွန္မည္းႀကီးေတြ တပ္ထားမိ

သလား ၊ ကိုယ့္ကို အက်ိဳးျပဳခဲ့တုန္းကေတာ့ မိတ္ေဆြ ၊ သေဘာမမွ်ေတာ့မွ ျပည္ဖ်က္မိစၦာႀကီးေတြလို ျမင္

ဖို႔ ပံုေဖၚဖို႔ ႀကိဳးစားေနၾကသလား ။ စဥ္းစားၾကည့္တာပါ ။

□  ေဒၚပု

  စစ္တိုက္ရင္ ေငြေတြနဲ႔ ပစ္ေပါက္ၾကရသလိုပဲ ။ လက္နက္ခဲယမ္း ၊ လူသူယႏၱယား ၊ ေကၽြးေမြးလစာ ၊

သယ္ယူပို႔ေဆာင္ေရးေတြကအစ ေငြလိုလာတယ္ ။ ေနာက္ဆံုး ရန္ကုန္အစိုးရလို႔ နာမည္ရတဲ့ အေနထား

မွာ အဲဒါကို ေျပာင္းျပန္ျဖစ္ေအာင္ စြမ္းေဆာင္ေပးခဲ့သူေတြထဲမွာ ေငြေတြ ရေအာင္ရွာေပးခဲ့သူ တစ္

ေယာက္ကေတာ့ “ဟာဂ်ီမ ေဒၚပု” ပါ ။ ေက်ာက္မ်က္ရတနာအေၾကာင္း နားလည္တဲ့သူ႕ရဲ့ ျပည္ပမွာ ေလ

ယာဥ္နဲ႔သြားၿပီး ႏိုင္ငံပိုင္ရတနာေတြကို ေအာင္ေအာင္ျမင္ျမင္ ထုခြဲေပးႏိုင္ခဲ့တာကို ဗမာမ်ိဳးခ်စ္သားေကာင္း

ဆိုသူမ်ား မေမ့သင့္ပါ ။ ျမန္မာမြတ္ဆလင္ေတြအားလံုး ပုတ္တစ္ခုထဲမွာ ေရာထည့္ၿပီး တိုက္ခိုက္ေနတာ

ေတြကို ကူတားသင့္ပါတယ္ ။ ခုလို ႏြားေရွ႕ထြန္က်ဴးျပရတာ က်ေနာ့္လို ကရင္တစ္ေယာက္အေနနဲ႔ လြန္

လွပါၿပီ ၊ ကိုယ့္ဘာသာ ဆက္ေတြးၾကပါ ။

□  ၂၁ နဲ႔ ၅

  ဦးဘိုဘိုေက်ာ္ၿငိမ္းရဲ့ ေဆာင္းပါးေတြဖတ္ၾကည့္ေတာ့ ျပည္တြင္းစစ္မွာ ရန္ကုန္ကို ကာကြယ္ေနၾကတဲ့

ျပည္မတပ္ေတြလက္ထဲ တစ္ေယာက္မွ က်ည္ဆံ ၂၁ ေတာင့္ပဲ ရွိၾကေတာ့တယ္လို႔ သိရပါတယ္ ။ ခုေခတ္

အျမင္နဲ႔ၾကည့္ရင္ အင္မတန္မွ ေသြးပ်က္စရာပါ ။ က်ေနာ္လည္း လက္ခံပါတယ္ ။

  တစ္ခုပဲ ရွိတယ္ဗ်ာ ၊ ကရင္စစ္သားအိုႀကီးေတြရဲ့ ေျပာစကားတစ္ခြန္းကို သတိရတယ္ ၊ “ငါတို႔ စစ္တိုက္

တာ က်ည္ဆံ ၅ ေတာင့္နဲ႔ တိုက္လာတာကြ” တဲ့ ။ အဲ … ၿပီးေရာ ၊ ဘယ္လိုေျပာရမွန္း မသိေတာ့ဘူး ၊

က်ည္ဆံ ၂၁ ေတာင့္နဲ႔ ၅ ေတာင့္ ဘယ္လိုကြာလဲဆိုတာေတာ့ ဆက္သာေတြးၾကပါဗ်ာ ။ က်ေနာ္ကေတာ့

သာတယ္နာတယ္ မေျပာလိုပါဘူး ။

□  လယ္ဟင္

  ဆက္စပ္ သတိရတာတစ္ခု ေျပာျပခ်င္လြန္းလို႔ပါဗ်ာ ။

  က်ေနာ္ငယ္ငယ္က “ဝိုင္”လို႔ေခၚတဲ့ စစ္သေဘၤာေပၚ ေရာက္ဖူးတယ္ ။ ဘားအံ ေမာ္လၿမိဳင္ဖက္မွာေတာ့

သေဘၤာအမွတ္ ၃၀၁ ၊ ၃၀၂ ၊ ၃၀၃ စသည္ျဖင့္ ရွိၾကပါတယ္ ။ အဲဒီထဲက တစ္စီးေပၚ ေရာက္ခဲ့ဖူးတာေပါ့

ဗ်ာ ။ အဲဒီသေဘၤာေတြမွာ တပ္ထားတာက Bofor အမ်ိဳးအစား ေလယာဥ္ပစ္ စက္အေျမာက္ေတြပါ ။ တစ္

လံုး သို႔မဟုတ္ သံုးလံုးတြဲေတြ ဆက္တိုက္ပစ္ႏိုင္ၿပီး သံုးမိုင္အထိ ထိေရာက္မႈရွိတယ္လို႔ ဆိုပါတယ္ ။ ေလ

ကြဲက်ည္ ၊ ေျမက်ေပါက္က်ည္ ၊ ေဖါက္ထြင္းက်ည္ စသည္ျဖင့္ အမ်ိဳးစံု သံုးလို႔ရပါတယ္ ။

  ဒီလိုနဲ႔ ျမန္မာ့ဆိုရွယ္လစ္လမ္းစဥ္ပါတီရဲ့ အနာဂါတ္သားေကာင္းက်ေနာ္ ရန္ကုန္ေရာက္ျဖစ္တယ္ ။ တပ္

မေတာ္ခန္းမေရွ႕မွာ အဲသည္လို အေျမာက္ႀကီးကို သြားေတြ႕တယ္ ။ အင္းစိန္တိုက္ပြဲမွာ သံုးခဲ့တယ္လို႔ ေရး

ထားတယ္ ။ တစ္ဆက္ထဲ အင္းစိန္တိုက္ပြဲကို ျပန္သရုပ္ေဆာင္ျပထားတဲ့ ရုပ္ရွင္ေတြကိုလည္း ၾကည့္ရ

တယ္ ။

  အဲဒီမွာ အတူလက္တြဲခဲ့ၾကတဲ့ ဗမာနဲ႔ ကရင္စစ္ဗိုလ္ႏွစ္ေယာက္ စကားေျပာခန္းပါတယ္ ။ ကရင္စစ္ဗိုလ္

က ဗမာစစ္ဗိုလ္တားတာကို လက္မခံပဲ “စစ္ေျမျပင္မွာ သူရဲေကာင္းေတြလို ရင္ဆိုင္ၾကတာေပါ့”လို႔ ေျပာ

တယ္ ။

  ဒီလိုနဲ႔ အင္းစိန္စစ္ေျမျပင္ကို ရိုက္ျပျပန္တယ္ ။ ကရင္စစ္သားေတြ လယ္ကြင္းထဲမွာ တက္လာၾကတာကို

ျပည္မတပ္က အေပၚကေျပာတဲ့ ေလယာဥ္ပစ္အေျမာက္ႀကီးနဲ႔ ထုသဗ် ။ အမေလးဗ်ာ .. လယ္ကြင္းထဲမွာ

ေလယာဥ္ပစ္အေျမာက္နဲ႔ အထုခံရတာ ဘယ့္ႏွယ္ သူရဲေကာင္းလို ရင္ဆိုင္ျဖစ္မွာတုန္း ၊ အတံုးအရံုး ေသ

ၾကတာေပါ့ ။ ၿပီးေတာ့ ရိုင္ဖယ္က်ည္ဆံက ၅ ေတာင့္ထဲနဲ႔ တိုက္ပြဲမွာ ထိေရာက္မႈက “ရိုင္ဖယ္:ေလယာဥ္

ပစ္အေျမာက္ - ၁:၃ မိုင္” ဆိုတာလည္း ထည့္တြက္ဦးေလ ။

  က်ေနာ္ဆိုခ်င္တာက ျဖစ္စရာရွိတာေတြ ျဖစ္ခဲ့ၾကတယ္ ။ အဲဒီအထဲမွာ ႏိုင္ငံေရးက အေရးပါခဲ့သလို ၊

ဥာဏ္အျပင္ ေငြအားနဲ႔ က်ားကန္ထားတဲ့ လက္နက္လူသူေတြဟာလည္း အမ်ားႀကီး သက္ေရာက္မႈ ရွိခဲ့

တယ္ ဆိုတာပါ ။ ဒါကိုေထာက္ရင္ အခ်ိဳ႕ကရင္ေတြ ေျပာၾကသလို ႏိုင္ငံေရးအရ လွည့္စားခံရတယ္ ဆို

တာတစ္ခုထဲကို အျပည့္ဝ ပံုခ်လို႔ မရသလို ၊ လက္နက္ လူသူအင္အားမမွ်ပဲ ရန္ကုန္ကို စြမ္းစြမ္းတမံ ခုခံ

ကာကြယ္ခဲ့ၾကရတယ္ဆိုတဲ့ အမြမ္းတင္ထားတာေတြဟာလည္း အတိအက် မဟုတ္ဘူးလို႔ ေျပာႏိုင္ပါ

တယ္ ။ က်ေနာ့္တစ္ကိုယ္စာ အျမင္ပါ ။

□  ႏြား ၊ ကၽြန္ ၊ ၾကက္

  ဆက္စပ္ၿပီး သမိုင္းေနာက္ခံတစ္စ တင္ျပခ်င္တယ္ ။ သခၤန္းစာယူခ်င္ရင္ ယူလို႔ရတယ္ ၊ အေၾကာင္း

ေၾကာင့္ အက်ိဳးေတြ ဘယ္လိုျဖစ္လာတယ္ဆိုတာ ေျခရာခံဖို႔ အသံုးဝင္ႏိုင္တယ္ ၊ စာနာေပးဖို႔ စိတ္တစ္

မွ်င္ေလာက္ ရွိေကာင္းရွိရင္လည္း စာနာႏိုင္တယ္ ။ မုန္းဖို႔ အဆင္သင့္ျဖစ္ေနသူေတြအတြက္ေတာ့ က်ေနာ္

လည္း ဘာမွ မတတ္ႏိုင္ပါ ။

  ‘ဗမာျပည္တြင္ စုစုေပါင္း လူဦးေရ၏ ၁၀%မွ်ရွိေသာ ကရင္လူမ်ိဳးသည္ အႀကီးဆံုးလူမ်ိဳး

စုငယ္ျဖစ္သည္ ။ …. ဗမာျပည္တြင္း ၿဗိတိသွ်တို႔ ေရာက္ရွိလာျခင္းသည္ ကရင္မ်ားအတြက္

ေသခ်ာေသာ အက်ိဳးေက်းဇူးကို ေတြ႕ရွိေစခဲ့သည္ ။ ၁၈၂၆ အဂၤလိပ္-ဗမာစစ္ပြဲတြင္ ၿဗိတိ

သွ်တို႔သည္ အင္းဝကိုရင္ဆိုင္ရန္ ေစလႊတ္ခဲ့သည့္ စစ္ဆင္ေရးမ်ားတြင္ ကရင္မ်ားကို လမ္း

ျပမ်ားအျဖစ္ အသံုးျပဳခဲ့သည္ ။ စစ္ပြဲအၿပီးတြင္ ဗမာဘုရင္မွ သူတို႔ အား ႏိုင္ငံျခားသားမ်ား

ႏွင့္ ထိေတြ႕ဆက္သြယ္မႈမ်ားကို လံုးဝဥသံု တားျမစ္ပိတ္ပင္ခဲ့သည္ ။ ၁၈၅၁ တြင္ ရန္ကုန္

ရွိ ဗမာဘုရင္ခံမွ စာဖတ္တတ္ေသာ ကရင္တစ္ဦးတစ္ေယာက္ကိုေတြ႕လွ်င္ ထိုေနရာတြင္

ပင္ ပစ္ခတ္မည္ဟု ႀကိမ္းဝါးခဲ့သည္ ။ ဒုတိယ အဂၤလိပ္-ဗမာစစ္ပြဲတြင္လည္း ကရင္မ်ားသည္

ၿဗိတိသွ်တို႔ထံတြင္ လမ္းျပမ်ားအျဖစ္ ထမ္းရြက္ခဲ့သည္ ။ ဤသည္ကို လက္တုန္႔ျပန္ေသာ

အားျဖင့္ ရန္ကုန္တစ္ဝိုက္ အခ်င္းမိုင္ ၅၀ ပတ္လည္ရွိ ကရင္ေက်းရြာမ်ားအားလံုးကို ဗမာမ်ား

က မီးရိႈ႕ဖ်က္ဆီးခဲ့သည္ ။ ေနာက္ပိုင္း ခုႏွစ္မ်ားတြင္ ပူးေပါင္းပါဝင္လုပ္ေဆာင္တတ္ေသာ

သေဘာထားႏွင့္ အေနာက္တိုင္းပညာေရးအေပၚ စိတ္အားထက္သန္ျခင္းအားျဖင့္ ကရင္

မ်ားသည္ ၿဗိတိသွ် အုပ္ခ်ဳပ္ေရးယႏၱယားထဲတြင္ အေရးပါေသာ ေနရာမ်ားကို ရရွိခဲ့ၾကသည္ ။

မည္သို႔ပင္ဆိုေစ ၊ ကရင္မ်ား၏ ၿဗိတိသွ်တို႔ႏွင့္ ပူးေပါင္းပါဝင္လုပ္ေဆာင္ မႈမ်ားအေပၚ ဗမာ

မ်ားမွ မႏွစ္မ်ိဳ႕ေသာအၾကည့္မ်ားျဖင့္ ရႈျမင္ခဲ့ၾကသည္ ။’

(၁၉၆၄ ထုတ္ Journal of Southeast Asian History, Vol.5, No. 1, စာမ်က္ႏွာ ၁-၁၆ မွ George A. Theodorson ေရးေသာ Minority Peoples in the Union of Burma ကို ထုတ္ႏႈတ္ျပန္ဆိုပါသည္ ။)

မန္းကိုကို

၂၇ ၊ ၀၇ ၊ ၂၀၁၂

(အားလံုးေရးၿပီးမွ တစ္ခုသတိရလို႔ ထပ္ျဖည့္ထားတာပါ ။ ရခိုင္ကိစၥမွာ ကိုယ္ၾကားခ်င္တာ လိုက္ရွာဖတ္ ၊

သတင္းေတြကို ကိုယ္လိုသလိုျပင္ ၊ ေကာလဟာလေတြျဖန္႔ ၊ မ်က္ႏွာမျပပဲ လက္သီးလက္ေမာင္းတန္း ၊

လိုတာထက္ ထြန္႔ထြန္႔လူးျပေနခဲ့သူေတြရဲ့ စြမ္းေဆာင္ခ်က္ေတြဟာ တစ္ပတ္ျပန္လည္လာတဲ့ အသီးအပြင့္

ေတြလို အက်ိဳးခံစားရဖို႔ အလားအလာေတြ ေရးေရးေလး ျမင္လာရပါၿပီ ။ အဲဒီ အလားအလာေတြကိုမွ

တန္ျပန္ သဲသဲလႈပ္ျပ ေနၾကေသးရင္ေတာ့ မည္သူမျပဳ မိမိမႈမို႔ တာဝန္ရွိတဲ့သူေတြအတြက္ မပူပင္လွေပ

မယ့္ ၊ ဘုမသိ ဘမသိနဲ႔ မဆီမဆိုင္သူေတြပါ ထိခိုက္လာေတာ့မွာကို စိတ္ေလးတာေတာ့အမွန္) ။