သတင္းမ်ားနဲ႔ ေတြးမိသမွ်



     ဒီရက္ပိုင္းအတြင္းထြက္လာတဲ့ သတင္းေတြထဲက စိတ္ဝင္စားတာေလးအခ်ိဳ႕ကို လက္လွမ္းမွီသမွ်
လိုက္ေတြးၾကည့္ပါတယ္။ လူတတ္ႀကီးလုပ္ခ်င္တာမဟုတ္ေပမယ့္ မိတ္ေဆြေတြနဲ႔ အျမင္ခ်င္းဖလွယ္ခ်င္
တဲ့ဆႏၵေၾကာင့္ ေရးျဖစ္တယ္လို႔သာ သေဘာထားေစလိုပါတယ္။ မျပည့္စံုမွာ ေသခ်ာတာေၾကာင့္လည္း
ေဆြးေႏြးလိုသူေတြကိုလည္း ဖိတ္ေခၚပါတယ္။ ေဆြးေႏြးရာမွာလည္း သံုးသပ္ေဝဖန္တတ္မွမဟုတ္ပါ
ဘူး။ ရွိတဲ့သေဘာထားကို အလြတ္သေဘာေျပာလို႔လည္း ရပါတယ္။

     ဖိတ္ေခၚမယ့္သာ ဖိတ္ေခၚတာပါ၊ ကိုယ့္ဘေလာ့ရဲ့ ေရွ႕ကအစဥ္အလာကိုၾကည့္ရင္ ဖတ္ၿပီးေခါင္းညိမ့္
ျပန္ၾကမွာ ျမင္ေယာင္ပါတယ္။ (ေခါင္းညိမ့္တယ္ဆိုလို႔လည္း ေထာက္ခံတယ္လို႔ေျပာတာ မဟုတ္ပါဘူး၊
ေအာ္ … ဆိုတဲ့ပံုစံမ်ိဳးနဲ႔ ျပန္သြားတာကို ေျပာတာပါ။ အင္း .. စကားခ်ီးက ထံုးစံ အတိုင္း ရွည္ေနျပန္ၿပီ။)

- ဝီကီလိခ္သတင္းေတြ ဖတ္ျဖစ္တယ္။ NLD ကို ေဝဖန္ထားတာေတြ သေဘာက်မိတယ္။
ေဘးကေကာက္ခ်က္ခ်သူေတြရဲ့ အျမင္ကိုသိရတာ NLD အတြက္ ကိုယ့္အေနအထားကိုယ္ျပန္ျမင္ဖို႔ အ
ခြင့္အေရးေကာင္းတစ္ခုလို႔ ယူဆတယ္။ ဘက္မလိုက္တဲ့အျမင္မို႔ ကိုယ္ဘာလိုေနသလဲဆိုတာ အခ်င္းခ်င္း
မ်က္ႏွာပ်က္ခံၿပီး ေျပာစရာမလိုေတာ့ပဲ အသိေပးၿပီးသားျဖစ္သြားတာေပါ့။ ဒါေပမယ့္ အပုတ္ခ်ခံရတယ္
လို႔ျမင္ၿပီး စိတ္ဆိုးရင္ေတာ့ ရင္ေလးစရာရွိတယ္။

     ဒါ့ျပင္ ဝီကီလိခ္ကိစၥကို စဥ္းစားမိတာက အေမရိကန္က သူ႔ဆက္သြယ္ေရးလိုင္းကို တမင္တကာအ
ေဖါက္ခံၿပီး (အျခားသူေတြသိေစခ်င္တဲ့ အရာေတြကို) တဖက္လွည့္နဲ႔ ဖြင့္ေပးလိုက္သလားလို႔။ ဘာလို႔
လည္းဆိုေတာ့ ကမၻာေပၚမွာ အေမရိကန္ရဲ့ၾသဇာနဲ႔ စီးပြားေရးကက်ေနတယ္။ သူတို႔တာဝန္ယူ ထားမိတဲ့
ဝန္ထုပ္ဝန္ပိုးေတြကလည္း မႏိုင္မနင္းႀကီးျဖစ္ေနေလေတာ့ လက္ရွိအၾကပ္အတည္းကေန အျမန္လြတ္
ႏိုင္ဖို႔ အသံုးစရိတ္ေတြကို ျဖစ္ႏိုင္ရင္ မတန္တဆေလွ်ာ့ဖို႔လိုတာရယ္၊ သံတမန္ေရး ရာမွာ (ဖဲ) ကစားေန
တဲ့စားပြဲကို ေမွာက္ပစ္တဲ့နည္းနဲ႔ ပြဲျဖတ္ပစ္ခ်င္တာမ်ိဳးေတြရယ္ ျဖစ္ႏိုင္တယ္လို႔ ထင္မိတယ္။ မ်က္ႏွာပ်က္
ရတာေတြကေတာ့ ေပးရမယ့္အရင္းအႏွီးေတြထဲက တစ္ခုေပါ့။ ဇာတ္လမ္းႀကီးတစ္ခုလံုးအတြက္ ဝီကီ
လိခ္ပိုင္ရွင္ကို ဖမ္းတာေလာက္ကေတာ့ အေသးအဖြဲေလးပါ။

     က်ေနာ္မွားဖို႔ အမ်ားႀကီးျဖစ္ႏိုင္ပါတယ္။ ခၽြတ္ေခ်ာ္ၿပီး က်ေနာ္ထင္တာအမွန္ျဖစ္ခဲ့မယ္ဆိုရင္ေတာ့
ဒီရာစုႏွစ္အတြင္း အႀကီးဆံုးဆင္ကြက္ႀကီးတစ္ခု ျဖစ္သြားႏိုင္ပါတယ္။ ေနာက္ဆက္တြဲအေနနဲ႔ၾကည့္ရင္
ခုထိလည္း ဘယ္သူ႔ကိုမွအလဲထိုးမယ့္ဖြင့္ထုတ္ခ်က္ေတြ မပါေသးဘူးလို႔ထင္ပါတယ္။ ဝီကီလိခ္က ထိန္း
ထိန္းသိမ္းသိမ္းဖြင့္ခ်တာလည္း ျဖစ္ႏိုင္တာပါပဲ။ တစ္ခုရွိတာကေတာ့ ဝီကီလိခ္ဟာ သတင္းပံုစံသစ္လို႔
အမည္ရတဲ့ ေခတ္သစ္သတင္းက႑ရဲ့ ေဘာင္ထဲဝင္မဝင္ဆိုတာကေတာ့ ေရွ႕ေရွာက္အမ်ားႀကီး အျငင္း
ပြားစရာေတြရွိတယ္လို႔ ယူဆပါတယ္။

- ေဒၚစုနဲ႔ပတ္သက္လို႔က သူ႔သားငယ္ကိစၥ။
သူ႔သားငယ္ျမန္ျမန္ျပန္သြားတာ ေဒၚစုအတြက္ေကာင္းတယ္လို႔ထင္တယ္။ ေယဘုယ်အျမင္ကို ေျပာရရင္
သူဟာေဒၚစုအတြက္အေထာက္အကူ (asset) ဆိုတာထက္ အေႏွာင္အဖြဲ႕ (liability) လို႔ထင္တယ္။ ေရ
ရွည္မွာ သူေျပာင္းလဲမႈအခ်ိဳ႕လုပ္ရင္ေတာ့ မေျပာတတ္ဖူးေပါ့။ မိသားစုအေရးလည္းျဖစ္ေတာ့ အေသးစိတ္
မေျပာခ်င္ပါဘူး။ အခ်ိဳ႕သူေတြအတြက္ မႀကိဳက္တာ လက္မခံခ်င္တာကို ေဆာက္နဲ႔ထြင္းသလို ေျပာမိတာ
မ်ိဳးျဖစ္မွာရယ္၊ အခ်ိဳ႕အတြက္ေတာ့ နည္းေပးလမ္းျပျဖစ္သြားရင္ ကိုယ္မေကာင္းဘူး ျဖစ္မွာလည္းစိုးပါ
တယ္။ (ဒီလိုေျပာလို႔ အဆင့္ျမင့္ျမင့္ေတြးေနတာလို႔ေတာ့ အဓိပၸါယ္မေကာက္ေစခ်င္ဘူး။ ကေလးကလား
အျမင္တခ်ိဳ႕လို႔ေတာင္ ေခၚလို႔ရႏိုင္တာေလးေတြပါ။)

- နာမည္ရွိတဲ့ ျမန္မာသတင္းဌာနတစ္ခုက ေဆာင္းပါးတစ္ပုဒ္ဖတ္မိတယ္။ အေၾကာင္းအရာကို အသာ
ထားလို႔ ေဆာင္းပါးရွင္က ျပည္သူေတြကို အထပ္ထပ္အမြမ္းတင္ေနတာကို သြားျမင္မိတယ္။ ဒီလိုလုပ္
တာကို မွားတယ္လို႔မေျပာခ်င္သလို ေဆာင္းပါးရွင္ဟာလည္း ကိုယ္ေလးစားမိတဲ့သူတစ္ဦးပါ။ ဒါေပမယ့္
ျမန္မာျပည္လူထုဟာ အားလံုး သိ တတ္ နားလည္ ပါးနပ္တယ္ဆိုၿပီး ထပ္တလဲလဲ ေျပာလာတဲ့အခါက်
ေတာ့ နည္းနည္းေလးေထာက္ျပခ်င္စရာ ျဖစ္လာပါတယ္။ သူေျပာသေလာက္ ျမန္မာျပည္သူ ျပည္သား
ေတြျဖစ္ေနမွေတာ့ သူေတာင္နည္းေပးေထာက္ျပ ေရးေနစရာလိုပါ့အံုးမလားလို႔ အေတြးေပါက္မိတယ္။
သူ႔လို ႏိုင္ငံေရးသမားနဲ႔ ႏိုင္ငံေရးအျမင္ရွိသူေတြက ေရးျပေျပာျပမွသာ အျခားသာမန္လူေတြေကာ သူ႔
လိုလူေတြပါ အေတြးစေတြရ ေဆြးေႏြးဖို႔ေတြရွိလာၾက ျမင္လာၾကမယ္လို႔ထင္တယ္။ သူခံယူတဲ့ဝါဒ၊ သူ
လႈပ္ရွားေနတဲ့ ေနရာနဲ႔ လိုအပ္ခ်က္ေတြအရ သူေရးတယ္ဆိုတာကို သေဘာေပါက္ပါတယ္။ ျမင္တာကို
မေျပာရ မေနႏိုင္တဲ့ကိုယ့္အျပစ္ပါ။

- ေနာက္ဆံုးတစ္ခုက အဂၤလန္မွာ ေက်ာင္းသားေတြဆႏၵျပေနၾကေတြနဲ႔ တခါတရံမွာ ထိန္းမႏိုင္သိမ္းမရ
ျဖစ္တာ၊ မဆီမဆိုင္ရုပ္ျပဘုရင္စနစ္က ခ်ားလ္စ္မင္းသားနဲ႔ ၾကင္ယာေတာ္ရဲ့ကားပါ အေႏွာင့္အယွက္ေပး
ခံရတာေတြပါ။ (ကိုယ္ေနတဲ့ႏိုင္ငံ မဟုတ္ေလေတာ့ ေျပာတာလိုသြားရင္ အဂၤလန္သားမ်ား ငယ္ထိပ္
လာထုမွာလည္း စိုးေတာ့အစိုးသား။)

     သူတို႔မွာ တကၠသိုလ္ေက်ာင္းလခေတြကို ႏွစ္ဆထပ္တိုးၿပီး တစ္ႏွစ္ကို ေပါင္ ၁၅၀၀၀ ေလာက္
ေကာက္မယ္ဆိုေတာ့ ျမန္မာေငြနဲ႔တြက္ရင္ ဦးကပ္ေစးနဲ႔အမ်ိဳးေတာ္စရာမလိုပဲ တက္ခ်င္ခ်က္ခ်င္စရာ
ေပပဲဗ်။ ဒီတင္ တိုင္းမဂၢဇင္းအဆိုအရ အေမရိကန္ကားမွာ သူတို႔ထက္ေတာင္ ေက်ာင္းစရိတ္ပိုႀကီး
ေသးတယ္ေျပာျပန္ေတာ့ ဆႏၵျပသူေတြက ခပ္ကဲကဲျဖစ္ေနသလားလို႔ အေတြးဝင္ရျပန္တယ္။ အရင္က
အခမဲ့နီးပါးတက္လို႔ရတဲ့ တကၠသိုလ္ေက်ာင္းေတြ တစ္ႏွစ္စာေက်ာင္းလခကို ေပါင္ ၅၀၀၀ အထိတက္
လာခဲ့လို႔ မ်က္လံုးေတြျပဴးရမလို ျဖစ္တဲ့ၾကားက အခု သံုးဆျဖစ္အံုးမယ္ဆိုေတာ့ အင္း … ကေလးေတြ
ဖက္ကၾကည့္ျပန္ရင္ အင္မတန္မတရားရာက်ေနျပန္ေရာ။

     ဒါေပမယ့္တခါ တကၠသိုလ္တက္ဖို႔ ေငြေခ်းလို႔ရတာေတြ၊ အလုပ္ရတဲ့အခါလည္း လခနည္းရင္ ျပန္ဆပ္
စရာမလိုတာေတြ၊ ျပန္ဆပ္ျပန္ရင္လည္း အရစ္က်နည္းနည္းစီပဲ ဆပ္သြားလို႔ရတာေတြကို သိရျပန္ေတာ့
ဖြံ႕ၿဖိဳးဆဲႏိုင္ငံထဲပါတဲ့ ျမန္မာျပည္လိုေနရာကလာသူ က်ေနာ္တို႔မွာ ေတာ္ေတာ္အေတြးရၾကပ္တာကလား။
ကိုယ္ေတြမွာက ကမၻာ့အဆင့္မွီပညာေရးသင္ယူႏိုင္ဖို႔၊ ဘဏ္ သို႔မဟုတ္ အစိုးရဆီက ေခ်းေငြရဖို႔၊ (အိမ္ေရွ႕
မင္းသားကားလို) အာဏာပိုင္ေတြကို မေက်နပ္လို႔ သူတို႔ကားကို တစ္ခုခုနဲ႔သြားေပါက္ဖို႔ေနေနသာသာ
ကိုယ့္သေဘာထားထုတ္ေဖၚဖို႔ေတာင္ မလြယ္တာမို႔ အားပဲက်ရေတာ့မလို အျပစ္ပဲတင္ရေတာ့မလိုမို႔
ခ်ိဳခ်ဥ္မ်ား ငံုထားရသလို အတိက်ေျပာလို႔မရတဲ့ အရသာ (အေတြး) ေတြနဲ႔ပါ။ (ငယ္ငယ္ကေတာ့ အား
အားေန ဆႏၵပဲျပေနတဲ့ အေနာက္ႏိုင္ငံကလူေတြကို ဘယ္လိုနားလည္ရမွန္း မသိခဲ့ဘူး။ ခုေတာ့လည္း
နားလည္လုနားလည္ခင္ေလးေပါ့။)

     တဖက္မွာလည္း အဂၤလန္ႏိုင္ငံစီးပြားက်လာတဲ့အပိုင္း၊ ေခတ္လူငယ္ေတြ ဒုကၡဆိုတာမခံစားဖူးပဲ အလို
လိုက္ခံထားရရာက ရုတ္တရက္ (ႏိုင္ငံရဲ့) လက္ေတြ႕ဘဝမွန္ကို ရင္ဆိုင္ဖို႔ခ်က္္ခ်င္း လွည့္ေပးလိုက္သလို
ျဖစ္သြားတဲ့အပိုင္းနဲ႔ အျခား က်ေနာ္လက္လွမ္းမမွီတဲ့ သူတို႔ႏိုင္ငံရဲ့ အစိုးရေပၚလစီနဲ႔ စီမံခန္႔ခြဲမႈအပိုင္း၊ ယဥ္
ေက်းမႈနဲ႔ လူမႈေရးအပိုင္းေတြလိုဟာမ်ိဳးေတြ ရွိႏိုင္ေသးတာမို႔ အတိအက် မေဝဖန္ပဲ အဂၤလန္ကမိတ္ေဆြ
မ်ား ေဆြးေႏြးေပးဖို႔အတြက္ ခ်န္ထားရပါေၾကာင္း ….