♦♣ ဆြဲထုတ္မိသမွ် ေရြးေကာက္ပြဲအပိုင္းအစ ♠♥

     ဘယ္သူေတြဘယ္လိုပဲဆိုဆို မၾကာခင္မွာက်င္းပဖို႔ရည္ရြယ္ထားတဲ့ ရွားရွားပါးပါးေရြးေကာက္ပြဲက
ေတာ့ လုပ္ျဖစ္ဖို႔႔နဲ႔ လက္ရွိအာဏာဆုပ္ကိုင္ထားသူေတြကေနၿပီး သူတို႔လိုခ်င္တဲ့အေျဖကိုရေအာင္အစြမ္း
ကုန္ႀကိဳးစားသြားမွာကေတာ့ လယ္ျပင္မွာေဂၚဇီလာသြားသလို အထင္အရွားနဲ႔႔ေသခ်ာသေလာက္ ရွိေန
ပါၿပီ။ အခ်ိန္နီးကပ္ေနၿပီး ေငြ၊ အာဏာ၊ လက္နက္ေတြနဲ႔ေထာင့္ေစ့ေအာင္ က်ိဳးစားကာကြယ္ထားတဲ့
ဒီေရြးေကာက္ပြဲကို ရလဒ္ေျပာင္းသြားေအာင္ ဘယ္လိုမွလုပ္လို႔မရႏိုင္ေတာ့ဖူးလို႔ ထင္သူေတြရွိႏိုင္ပါ
တယ္။ ေျပာင္းလဲလို႔႔ရႏိုင္ေကာင္းမွရႏိုင္မွာျဖစ္ေပမယ့္ က်ိဳးစားခ်င္ေသးသူေတြ၊ ေနာင္အတြက္ အသင့္
ျပင္လိုသူေတြအတြက္ေတာ့ လြယ္လြယ္ကူကူစုစည္းလို႔႔ရႏိုင္သမွ်အခ်ိဳ႕ကို တင္ျပလိုက္ပါတယ္။

ေရြးေကာက္ပြဲ

     ေရြးေကာက္ပြဲကိုၾကည့္ရင္ ဒါဟာျပည္သူ႔သေဘာထား ေကာက္ခံခ်က္တစ္ရပ္၊ တနည္းအားျဖင့္ျပည္
သူေတြကိုကိုယ္စားျပဳသူေတြေရြးခ်ယ္တဲ့ လုပ္ငန္းစဥ္တစ္ရပ္ဆိုတာ သတိျပဳမိၾကပါလိမ့္မယ္။ ပထမဆံုး
ဥပေဒျပဳျပည္သူ႔ကိုယ္စားလွယ္ေတြကိုေရြးေကာက္မယ္၊ အဲဒီအထဲကမွအစိုးရဖြဲ႕ၿပီး ႏိုင္ငံကိုအုပ္ခ်ဳပ္
တဲ့အာဏာပိုင္အဖြဲ႕ျဖစ္လာပါမယ္။ ဒီျဖစ္စဥ္ကိုၾကည့္ရင္ လက္ရွိအာဏာရွင္ေတြဟာျမန္မာျပည္ကို သူ
တို႔အုပ္ခ်ဳပ္ႏိုင္ဖို႔ ျပည္သူေတြရဲ့သေဘာတူခြင့္ျပဳခ်က္လိုတယ္ (သို႔႔မဟုတ္ ဟန္ေဆာင္ရယူဖို႔လိုတယ္)
ဆိုတာကိုလက္ခံတယ္လို႔ ရွင္းရွင္းႀကီးအေျဖထြက္ေနပါတယ္။ ဒီေတာ့ကာ ေရြးေကာက္ပြဲနဲ႔ပတ္သက္
လို႔ ဘယ္စံဘယ္ပံုထဲဝင္ေနတယ္၊ ဦးတည္ရာနဲ႔ လုပ္ကိုင္လို႔႔ရမွာေတြစသည္ျဖင့္ ခ်ိန္ထိုးေတြးၾကည့္ၾက
ရေအာင္။

အေနာက္ကိုေမွ်ာ္ၾကည့္ျပန္ေတာ့

     ေရြးေကာက္ပြဲလုပ္တယ္ဆိုတာ ဒီမိုကေရစီစနစ္ရဲ့ အစိတ္ပိုင္းတစ္ခုကို အေကာင္အထည္ေဖၚတာပါ။
ဒီမိုကေရစီစနစ္ဘယ္မွာစခဲ့သလဲ။ ေရာမကေနစခဲ့တယ္လို႔ အေလာသံုးဆယ္ေျဖသူေတြ ရွိႏိုင္ပါတယ္။
မွန္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဂ်ာမဏီကေနလွိမ့္ဝင္လာတဲ့ Goth အပါအဝင္ ဂ်ာမန္မ်ိဳးႏြယ္စုေတြေၾကာင့္ အ
ေမွာင္ေခတ္လို႔ေခၚတဲ့ကာလေရာက္ရွိခဲ့ရၿပီး ဒီစနစ္လည္းေပ်ာက္သြားခဲ့ရပါတယ္။ ဒီမိုကေရစီစနစ္ ဒုတိ
ယအႀကိမ္ျပန္လည္အသက္ဝင္လာဖို႔႔ရာမွာ ဥေရာပကေန အထူးသျဖင့္အဂၤလန္မွာ Magna Carta လို
ဒီမိုကေရစီဘိုးေအလို႔႔ေခၚႏိုင္မယ့္ စာတမ္းေပၚေပါက္လာခဲ့ၿပီး အစတည္ခဲ့တယ္ဆိုတာမ်ိဳးေတာ့ ကမၻာ့
သမိုင္းကို တစ္ဝက္တပ်က္ေလာက္ပဲသင္ၾကားတာခံခဲ့ၾကရတဲ့ ျမန္မာျပည္သားအခ်ိဳ႕အေနနဲ႔ သိႏိုင္ဖို႔
မဟုတ္ရင္လည္း သတိထားမိဖို႔ အခက္အခဲရွိႏိုင္ၾကပါတယ္။

     ဒီေနရာမွာ ေတြးစရာေပၚလာတာက ျမန္မာျပည္စစ္အာဏာရွင္အဆက္ဆက္ (မဆလ၊ နဝတ၊
နအဖ) တို႔႔ကေန အေနာက္ႏိုင္ငံမ်ားရဲ့တိုးတက္မႈကိုအားက်သူနဲ႔ ဆက္စပ္ပတ္သက္ေနသူမ်ားကို “နယ္
ခ်ဲ႕အားကိုး ပုဆိန္ရိုး” လို႔႔ဆိုထားတာလူတိုင္းအသိပါ။ ဒီေတာ့ အဲဒီႏိုင္ငံေတြကေနတဆင့္ အတုယူရ
တာျဖစ္တဲ့ ဒီမိုကေရစီစနစ္ကိုတည္ေထာင္မယ္ဆိုရင္ ဒီစစ္အာဏာရွင္ေတြဟာ သူတို႔ေျပာတဲ့ပုဆိန္ရိုး
ေတြမ်ား ကိုယ္တိုင္ျဖစ္မသြားဖူးလားလို႔ပါ။ လစ္ဘရယ္၊ ဆိုရွယ္လစ္၊ ေရွးရိုးစြဲစတဲ့ ၾကံ့ဖြံ႕အပါအဝင္
ႏိုင္ငံေရးပါတီေတြနဲ႔ကင္းလို႔မရတဲ့ အေနာက္ႏိုင္ငံေတြမွာသေႏၶတည္ခဲ့တဲ့ ဝါဒေတြအေၾကာင္းပါေျပာ
ရရင္ေတာ့ ဆိုဘြယ္ရာမရွိေတာ့ပါဘူး။

     ဒါတင္မကေသးပါဘူး။ အထက္တုန္းကေျပာခဲ့သလို ျပည္သူ႔ဆႏၵသေဘာထားေကာက္ယူတယ္ ဆို
တာလည္း “လူလူခ်င္းတန္းတူပဲ၊ အုပ္ခ်ဳပ္သူေတြဟာ ျပည္သူေတြရဲ့သေဘာတူညီခ်က္နဲ႔အုပ္ခ်ဳပ္ရမယ္၊
ျပည္သူအမ်ားစုလက္ခံမွသာ အုပ္ခ်ဳပ္မႈေတြဟာတရားဝင္တယ္၊ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးအာဏာမွာအကန္႔႔အသတ္
ရွိတယ္” စတဲ့ ေခတ္အဆက္ဆက္ေတြးေခၚတည္ေဆာက္လာခဲ့တဲ့ အေနာက္တိုင္းအေတြးအေခၚေတြ
ရဲ့အေပၚ အေျခခံထားတာပါ။ ဒါေတြဆက္ေျပာရင္ အာဏာရွင္ေတြရွက္ရမ္းရမ္းၿပီး ျမန္မာျပည္မွာရွိခဲ့
တဲ့အစဥ္အလာအတိုင္း ပေဒသရာဇ္စနစ္ကို ျပန္လွည့္သြားႏိုင္တယ္လို႔ေတာင္စိတ္ပူရမလိုျဖစ္ေနပါ
တယ္။ ဒါေပမယ့္ ဒီလူေတြဒီေလာက္နဲ႔႔ေတာ့ ရွက္မယ့္ပံုမေပၚပါဘူး။

လိုရင္းရည္ရြယ္ခ်က္

     ဒီမိုကေရစီႏိုင္ငံေတြအားလံုးလိုလိုမွာ အဂၤ ါရပ္တစ္ခုအေနနဲ႔ေတြ႕ႏိုင္တာကေတာ့ တစ္က႑နဲ႔တစ္
က႑ ခ်ိန္ခြင္လွ်ာေတြအေနနဲ႔႔ထိန္းညိွေပးထားတဲ့ အာဏာပိုင္ ၃ ရပ္ျဖစ္ၾကတဲ့ -

(၁) အုပ္ခ်ဳပ္ေရးနဲ႔႔စီမံခန္႔႔ခြဲေရးကိုကိုင္တြယ္တဲ့ အစိုးရအဖြဲ႕၊
(၂) ေဆြးေႏြးအဆိုျပဳဥပေဒျပ႒ာန္းမဲ့ လႊတ္ေတာ္ေတြ၊
(၃) ဥပေဒစိုးမိုးေရးကိုအာမခံမယ့္ တရားေရးက႑တို႔႔ပဲ ျဖစ္ၾကပါတယ္။

     ဒါ့အျပင္ ျပည္သူလူထုရဲ့သေဘာထားအေပၚ ၾသဇာေညာင္းႏိုင္မယ့္ သတင္းနဲ႔စာနယ္ဇင္းက႑ကို
ေတာ့ ဒီမိုကေရစီစနစ္ရဲ့ စတုတၳအုတ္ျမစ္ရယ္လို႔ ဒီဘက္ေခတ္မွာအဆိုျပဳလႈပ္ရွားေနေစၾကပါၿပီ။ ဒါ့ျပင္
ဒီကေန႔အိႏိၵယလိုႏိုင္ငံမွာဆိုရင္ လာဟ္စားမႈကင္းေဝးေရးကို ဒီမိုကေရစီစနစ္ရဲ့ပဥၥမအုတ္ျမစ္ဆိုၿပီး
ေဆာ္ၾသလာၾကတဲ့အေနအထားအထိ ေရာက္ေနတာကိုေတြ႕ရပါတယ္။ စနစ္တိုင္း၊ ဝါဒတိုင္းဟာ ေခတ္
နဲ႔အညီတိုးတက္ျဖစ္ထြန္းေနၾကတဲ့ ျပယုဂ္ေတြျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ႏိုင္ငံေရးအေတြးအေခၚနဲ႔ ေျပာင္း
လဲတိုးတက္မႈျဖစ္စဥ္သမိုင္း မရွိသေလာက္ျဖစ္တဲ့ျမန္မာျပည္မွာ စည္းကမ္းျပည့္ဝေသာဒီမိုကေရစီရယ္
လို႔ တီထြင္သြတ္သြင္းဖို႔က်ိဳးစားတာကေတာ့ အရင္ “ျမန္မာ့နည္းျမန္မာ့ဟန္ ဆိုရွယ္လစ္စနစ္” လိုပဲ
လိုရာဆြဲလုပ္ရပ္တစ္ခုပါ။ (ေနာင္မွပဲ အာဏာရွင္ေတြတီထြင္ခဲ့တဲ့ ဟန္ျပဒီမိုကေရစီစနစ္အခ်ိဳ႕ကို တင္
ျပပါအံုးမယ္။)

     ေနာက္ဆံုးအေရးႀကီးတဲ့ ႏိုင္ငံရဲ့အစိတ္အပိုင္းတစ္ခုရွိပါေသးတယ္။ အဲဒါကေတာ့ ႒ာနအဖံုဖံုပါဝင္တဲ့
အုပ္ခ်ဳပ္ေရးယႏၱယားပဲျဖစ္ပါတယ္။ ႏိုင္ငံေရးနဲ႔႔မဆိုင္သလိုျဖစ္တည္ရွိေနေပမယ့္ ဒီယႏၱယားႀကီးကေန
ႏိုင္ငံတစ္ႏိုင္ငံရဲ့ကံၾကမၼာကို အမ်ားႀကီးလမ္းေၾကာင္းေပးႏိုင္တဲ့ စြမ္းအားေတြရွိေနပါတယ္။ (ဒီမိုကေရစီ
ထြန္းကားတဲ့ႏိုင္ငံမ်ားမွာေတာ့ ဝန္ထမ္းေတြဟာ အစိုးရအုပ္ခ်ဳပ္မႈေအာက္မွာ လုပ္ကိုင္ေနၾကရေပမယ့္
သူတို႔႔ကိုယ္ကိုျပည္သူၾကားက ျပည္သူ႔႔ဝန္ထမ္းေတြဆိုတာ နားလည္ၾကပါတယ္။ ျပည္သူလူထုအက်ိဳးကို
ေရွ႕ရႈလုပ္ကိုင္ၾကရပါတယ္။)

     အထက္က က႑ေတြကိုၾကည့္လိုက္မယ္ဆိုရင္ လက္ရွိစစ္အာဏာရွင္မ်ားကေန အစိုးရအဖြဲ႕၊ တရား
ေရး၊ သတင္းစာနယ္ဇင္းက႑နဲ႔ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးယႏၱယားေတြကို ခ်ဳပ္ကိုင္လႊမ္းမိုးထားတာေတြ႕ၾကရပါ
မယ္။ ဒီေတာ့ ေနာက္ဆံုးလက္က်န္ျဖစ္တဲ့ ဥပေဒျပဳက႑ (လြတ္ေတာ္ေတြ) ကို လက္ဝါးႀကီးအုပ္ၿပီး
လက္ရွိရထားတဲ့အုပ္ခ်ဳပ္ေရးအာဏာကို တရားဝင္ျဖစ္ေအာင္၊ ကမၻာကလည္းလက္ခံလာေအာင္ တည္
ေဆာက္ဖို႔႔က်ိဳးစားေနတာ အထင္အရွားပါပဲ။ ျပည္သူေတြအတြက္ေတာ့ တစ္ခုတည္းက်န္တဲ့ခံတပ္ကို
အသိမ္းခံရမယ့္အေရးပါ။ ႏိုင္ငံအဝွမ္းနဲ႔ဆိုင္တဲ့အေရးကိစၥ၊ ျပည္သူတစ္ရပ္လံုးရဲ့ဘဝေတြနဲ႔ သမိုင္းလမ္း
ေၾကာင္းႀကီးတစ္ခုလံုးေျပာင္းလဲသြားေစႏိုင္တဲ့ ဒီလုပ္ရပ္ကို အလြယ္တကူအေလွ်ာ့ေပးလိုက္မလားဆိုတာ
ေလးေလးနက္နက္ေတြးေတာဆံုးျဖတ္သင့္တဲ့ အေနအထားမွာေရာက္ေနပါတယ္။

ဘယ္သူေတြ ဘာလုပ္ၾကမလဲ

     ေရြးေကာက္ပြဲလုပ္မယ္ဆိုျပန္ေတာ့ တရားတယ္ဆိုၿပီးေျပာႏိုင္ေအာင္ အေျခခံဥပေဒေကာက္ေရး၊
စိတ္ႀကိဳက္ဥပေဒေတြထုတ္၊ ေနာက္ဆံုးေတာ့ ေရြးေကာက္ပြဲေကာ္မရွင္ပါဖြဲ႕ၿပီး လုပ္ေနၾကျပန္ပါတယ္။
အနီးဆံုး ကရင္ျပည္နယ္ကိုၾကည့္လိုက္ပါ။ အထင္ရွားဆံုးနမူနာတစ္ခုကိုၾကည့္ရင္ ေရြးေကာက္ပြဲေကာ္
မရွင္ဥကၠ႒ဟာ အရင္္ကရင္ျပည္နယ္ေကာင္စီဥကၠ႒ ဦးေစာေအာင္ပြင့္ပါ။ ပုဂၢိဳလ္ေရးအရေျပာစရာမရွိ
ေပမယ့္ တခ်ိန္ကစစ္အာဏာရွင္စနစ္တျဖစ္လဲ မဆလလက္ထက္မွာ က်ိဳးက်ိဳးႏြံႏြံနဲ႔႔က်ရာတာဝန္ ထမ္း
ေဆာင္ခဲ့တဲ့ သူ႔လိုလူေတြကိုစင္ျပန္တင္ထားတာေထာက္ရင္ အာဏာရွင္ေတြဟာ လက္ညိွဳးေထာင္
ေခါင္းညိမ့္မယ့္သူမ်ိဳးေတြကိုျပန္လွည့္သံုး၊ ဒီမိုကေရစီရယ္လို႔႔ေႂကြးေၾကာ္ၿပီး ဒီမိုကေရစီကို ကိုယ္ေတြ႕
မၾကံဳဖူး၊ မခံစားဖူးတဲ့ သူလိုကိုယ္လိုလူမ်ားကို ဒိုင္လူႀကီးလုပ္ခိုင္း၊ စစ္ဗိုလ္ေတြခ်ည္းလိုလိုေခါင္းေဆာင္
တဲ့ ႀကံ့ဖြံ႕လိုအဖြဲ႕ကိုပါတီေထာင္ ဝင္ၿပိဳင္ခိုင္း၊ အတိုက္အခံယွဥ္ၿပိဳင္ဖို႔ဆိုၿပီး သစၥာခံတိုင္းရင္းသား စစ္
ထြက္ေတြကိုတြန္းထည့္နဲ႔ စိတ္ႀကိဳက္လုပ္ေနတာလည္း ထင္ရွားပါတယ္။ ဒါ့ျပင္ ဒီမိုကေရစီစနစ္ခိုင္ျမဲ
ၿပီးျဖစ္တဲ့ႏိုင္ငံေတြကေန အကူအညီအၾကံဥာဏ္မေျပာနဲ႔ ေလ့လာသူေတြေတာင္မပါတဲ့ ဒီေရြးေကာက္
ပြဲႀကီးကို ဘယ္လိုမ်ားေဝဖန္ရမလဲဆိုတာ စကားလံုးမ်ားလည္းမရွိေတာ့ေလာက္ေအာင္ပါပဲ။ အနီးစပ္ဆံုး
အေနနဲ႔ကေတာ့ ယံုၾကည္ႏိုင္ေလာက္စရာမရွိတဲ့ (ဆင္လံုး) မတရားေရြးေကာက္ပြဲလို႔သာ ေခၚဆိုလို႔႔ရႏိုင္
ပါမယ္။

ေၾကာက္ရင္ မဲမေပးပါနဲ႔

     အခ်ိဳ႕သူေတြကေျပာလာပါမယ္၊ ေၾကာက္လို႔႔မဲေပးရတယ္တဲ့။ ဒါကိုေတြးၾကည့္ရေအာင္။ မဲထည့္ထည့္
မထည့္ထည့္ ရွိခဲ့ဖူးတဲ့သခၤန္းစာေတြအရ ကိုယ္ရည္ရြယ္တဲ့အတိုင္း၊ မဲထည့္တဲ့အတိုင္းျဖစ္လာဖို႔ အာမခံ
ခ်က္မရွိတာ (တနည္းအားျဖင့္ မဲလိမ္ႏိုင္တာ) က ပထမတစ္ခ်က္။ ေနာက္တစ္ခ်က္က မဲထည့္တာရဲ့
ေနာက္ဆံုးပန္းတိုင္ဟာ ကိုယ့္ကိုအုပ္ခ်ဳပ္မယ့္အစိုးရကိုေရြးတာပါ။ ကိုယ္ေရြးရမယ့္သူေတြထဲမွာ ၾကံ့ဖြံ႕နဲ႔
စစ္တပ္လူထြက္ႏိုင္ငံေရးသမားဆိုသူေတြအျပင္ စစ္တပ္လုပ္သမွ်ကိုေခါင္းငံု႔ခံမယ့္ (ခံရမယ့္) သူေတြကပဲ
တမိုးလံုးေဖ်ာက္ဆိတ္ဆိုသလို ေနရာတိုင္းမွာအမ်ားစုျဖစ္ေနတာမို႔ ဘယ္သူ႔ကိုမဲသြားေပးမွာလဲ။ ေရွ႕က
ေျပာတဲ့သူေတြကို ေရြးမိတာဆိုရင္ေတာ့ ကိုယ့္ကိုဒုကၡေပးမယ့္သူေတြကို ေနာက္နာမည္တစ္မ်ိဳးနဲ႔အုပ္ခ်ဳပ္
ဖို႔ ကိုယ့္ရဲ့သေဘာတူညီခ်က္ေပးလိုက္သလိုသာ ျဖစ္သြားပါမယ္။ ဒီေတာ့ ေၾကာက္ရင္လည္းအရမ္းသာ
ေၾကာက္လိုက္ၾကပါ၊ မဲသြားမထည့္ျဖစ္ေအာင္ေၾကာက္လိုက္ၾကပါလို႔ အၾကံေပးလိုပါတယ္။

ဒါဆိုရင္

     လူထုထဲမွာ အထူးသျဖင့္တိုင္းရင္းသားေတြဟာ ႏိုင္ငံေရးမွာမလည္ပတ္ဖူး၊ နားမလည္ဖူးလို႔ အေျပာ
မ်ားၾကပါတယ္။ ဟုတ္ေကာင္းဟုတ္ပါလိမ့္မယ္။ ဒါေပမယ့္ ဒီလူေတြအားလံုးကို ႏိုင္ငံေရးအသိေတြလက္
ဆင့္ကမ္းၿပီး ကို္ယ္ပိုင္အေတြးအေခၚေတြကိုထုတ္ႏႈတ္အသံုးခ်ႏိုင္ဖို႔ အခြင့္အေရးေတြရေအာင္လုပ္ေပး၊
က်ိဳးစားေပးခဲ့ၾကည့္ၾကၿပီးၿပီလားလို႔ ေမးလိုပါတယ္။ လက္ရွိအာဏာရွင္ေတြမလုပ္ခ်င္တဲ့ ဒီတာဝန္ဝတၱရား
ဟာ အဖြဲ႕အစည္းအားလံုးနဲ႔ ေရြးေကာက္ပြဲမွာဝင္ႏႊဲလိုတယ္ဆိုတဲ့ပါတီေတြအေပၚမွာ က်ေရာက္တင္ရွိေန
တယ္ဆိုတာကိုေတာ့ ေျပာစရာေတာင္လိုလိမ့္မယ္မထင္ပါဘူး။ အဆိုးအေကာင္းနဲ႔ ေသြးခ်င္းသားရင္း
ျပည္သူေတြအေပၚ စိတ္ေစတနာဘယ္သူကဘယ္ေလာက္ရွိခဲ့ၾကတယ္ဆိုတာေတြကို သမိုင္းကသက္ေသ
ထူပါလိမ့္မယ္။ က်ေနာ္တို႔႔အားလံုး လူရယ္လို႔႔ျဖစ္လာၾကရာမွာ အဟိတ္တိရိစာၦန္ေတြထက္သာလြန္ဖို႔႔ရာ
အတၱေကာ ပရအတြက္ပါ က်ရာတာဝန္ဝတၱရားကိုယ္စီကို ေက်ပြန္စရာေတာ့ လိုၾကပါလိမ့္မယ္။

     ေနာက္ဆံုးအေနနဲ႔ အႏွစ္ခ်ဳပ္စရာအေျဖတစ္ခုပဲရွိပါတယ္။ လာမယ့္ေရြးေကာက္ပြဲဟာ ျမန္မာျပည္ႏိုင္ငံ
ေရးနဲ႔ပတ္သက္လို႔ အရာရာကိုအၿပီးအျပတ္အဆံုးအျဖတ္ေပးမယ့္ ေနာက္ဆံုးပြဲမဟုတ္ပါဘူး။ ကိုယ္လုပ္
စရာရွိတာလုပ္ၾကပါ။ ေဆြးေႏြးဖလွယ္ ျပင္ဆင္ၾကပါ။ ေရြးေကာက္ပြဲကို သပိတ္ေမွာက္တာေအာင္ျမင္
လို႔႔ျဖစ္ေစ၊ ႏိုင္ငံတကာကအသိအမွတ္မျပဳလို႔႔ျဖစ္ေစ၊ နအဖအလိုက်အေျဖထြက္မလာလို႔႔ျဖစ္ေစ၊ အပစ္
ရပ္ထားတဲ့အဖြဲ႕ေတြနဲ႔ တိုက္ခိုက္ၾကလို႔႔ျဖစ္ေစ၊ ဒီတစ္ႀကိမ္အေရြးခံရတယ္လို႔ အသိအမွတ္ျပဳေပးလိုက္
သူေတြရဲ့ သက္တမ္းျပည့္သြားလို႔႔ျဖစ္ေစ ေနာက္ထပ္ေရြးေကာက္ပြဲနဲ႔ ႏိုင္ငံေရးလႈပ္ရွားမႈေတြကို မလြဲမေသြ
ၾကံဳေတြ႕ေနၾကရအံုးမွာပါ။ အဲဒီအခ်ိန္အတြက္ အဆင္သင့္ျဖစ္ေနေအာင္ ျပင္ဆင္ထားသင့္ၾကပါတယ္။
ဒါေပမယ့္ အေျခအေနထပ္ေပးလာလို႔႔မွ ထပ္ၿပီးအဆင္သင့္မျဖစ္ေသးျပန္ပါဘူးဆိုရင္ေတာ့ ေျပာစရာစကား
မ်ားမ်ားမရွိေတာ့ပါဘူး။ အားလံုးၾကားဖူးထားတဲ့စကားေလးတစ္စုကိုပဲ အသံုးျပဳလိုက္ပါရေစ။
“ေသေသာ္မွတည့္ ေအာ္ေကာင္း၏”။


မန္းကိုကို
၂၀၊ ၀၉၊ ၂၀၁၀

 -  ဒီစာစုဟာ စာဖတ္သူမ်ားအတြက္ ေတြးစရာတစြန္းတစအျဖစ္ မတည္ေဆြးေႏြးေပးတယ္လို႔သာ
    သေဘာထားေစလိုပါတယ္။ ကိုယ္တိုင္ေတြ႕ၾကံဳေနရတဲ့ဘဝမွာ ဥာဏ္နဲ႔ယွဥ္ၿပီးဆံုးျဖတ္ခ်က္ခ်
    လုပ္ကိုင္ဖို႔ရာကေတာ့ စာဖတ္သူမ်ားရဲ့အပိုင္းျဖစ္တာမို႔ ျပည့္စံုေအာင္ျမင္ပါေစလို႔႔သာ ဆႏၵျပဳ
    လိုက္ပါတယ္။
 -  တနည္းအားျဖင့္ဆိုရရင္ ဒီစာစုဟာ ပို႔ခ်ခ်က္မဟုတ္ပါဘူး၊ ေဆြးေႏြးခ်က္ေတြပါ။ ဒါေၾကာင့္လည္း
    စိတ္ဆႏၵရွိသူမ်ားကိုလည္း ျပန္လည္ေဆြးေႏြးၾကဖို႔ ဖိတ္ေခၚပါတယ္။