ရာဇဝင္ရိုင္းသြားတဲ့ ရင္ႏွစ္ပန္း

   ေရးသင့္ခ်င္မွ ေရးသင့္မွာမို႔ ခ်ီတံုခ်တံု ျဖစ္ေနခဲၿပီးမွ ေနာက္ဆံုးမွာ ခ်ေရးဦးမွပါပဲေလလို႔ ဆံုး

ျဖတ္လိုက္တယ္ ။ ဒီအေတြးဆီကို တြန္းပို႔ခဲ့တာကေတာ့ ကခ်င္ေဒသက သတင္းတစ္ခုေၾကာင့္

ပါ ။ ၈၈ ေက်ာင္းသားေခါင္းေဆာင္ ကိုျမေအးတို႔အဖြဲ႕ ကခ်င္ျပည္နယ္ကအျပန္ သံု႔ပန္းစစ္သား

အေယာက္ ၃၀ ကို ျပန္ေခၚလာဖို႔ ႀကိဳးစားခဲ့ရာမွာ အာဏာပိုင္ေတြက ရဲတပ္ဖြဲ႕ဝင္ ၃၀ ဆိုၿပီး

သံုးစြဲေျပာဆိုခဲ့တဲ့ ကိစၥပါပဲ ။

   သတင္း နားေထာင္သူေတြအတြက္ေတာ့ ထူးေပမယ့္ မဆန္းေတာ့တာ လက္ခံၾကမွာပါ ။ အာ

ဏာပိုင္ (သို႔) တာဝန္ရွိသူေတြအေနနဲ႔ လက္ေတြ႕ဘဝ အမွန္ကို လက္ခံႏိုင္ဖို႔ မဆင္သင့္ မျဖစ္

ေသးတာလား ၊ သို႔တည္းမဟုတ္ သိကၡာမက်ရေလေအာင္ ထမင္းရည္ပူ လွ်ာလႊဲေလသလား ။

သည္လူ အေယာက္ ၃၀ ကို ေကအိုင္ေအက လမ္းေဘးက ေပၚတာဆြဲလာခဲ့တာ မဟုတ္ပါ ။

အာဏာပိုင္မ်ားေျပာၾကတဲ့ ႏိုင္ငံေတာ္အတြက္ (မဟုတ္ရင္လည္း) အဖြဲ႕စည္းအတြက္ ၊ ဒါမွမ

ဟုတ္ရင္ေတာင္ ေပးတဲ့အမိန္႔ကို နာခံခဲ့ၾကရင္း အသက္အႏၱရယ္ နီးနီးကပ္ကပ္ ၾကံဳေတြ႕ခဲ့ရတဲ့

စစ္သည္ေတြ ျဖစ္ပါတယ္ ။

   ဆန္႔က်င္ဖက္အေနနဲ႔ - သူပုန္ေတြကို ဘယ္လို ဖမ္းဆီးရမိခဲ့ဖူးပါတယ္လို႔ တစ္ခါဘူးမွ ပြင့္လင္း

ျမင္သာ မေၾကျငာခဲ့တဲ့ ၊ အစိုးရနာမည္ခံထားတဲ့ ျပည္မအာဏာပိုင္ေတြနဲ႔စာရင္ ၊ ဖမ္းမိသူေတြ

ကို ျပန္လႊတ္ေပးဖို႔ လုပ္ခဲ့တဲ့ ေကအိုင္ေအကို ဘယ္လို ႏိႈင္းယွဥ္ေျပာရမွန္းေတာင္ ခပ္ခက္ခက္ ။

ဒီလို အစိုးရဖက္က ရိုးရိုးသားသား လက္ကမ္းႀကိဳဆိုမႈ မရွိတာကို ေတြ႕ရတဲ့အခါ ကိုယ့္အေတြ႕

ၾကံဳတစ္ခုနဲ႔ ႏိႈင္းယွဥ္ တင္ျပခ်င္စိတ္ ႏိုးႂကြလာတယ္ ။

   သကၠရာဇ္ ၂၀၀၀ ခုႏွစ္ အေက်ာ္ကာလေတြတုန္းကပါ ။

   ျပည္မစစ္တပ္ထဲ ဗိုလ္အဆင့္ရွိတဲ့ က်ေနာ့္အမ်ိဳးသမီးရဲ့ တူကေလးဟာ တာဝန္ထမ္းေဆာင္

ခ်ိန္မွာပဲ KNU ေတြရဲ့ ဖမ္းဆီးသြားတာ ခံခဲ့ရပါတယ္ ။ ရက္ကေန လ ၊ လကေန ႏွစ္ေတြ ၾကာခဲ့

ေပမယ့္ ၊ ဇာတ္လမ္းမ်ိဳးစံု တစ္ခုၿပီးတစ္ခု ၾကားခဲ့ရၿပီး သက္ရွိထင္ရွား ရွိေနတုန္းလို႔ ေမွ်ာ္လင့္

ခ်က္ေတြနဲ႔ သူ႕မိဘဖက္ကေရာ က်ေနာ့္ဖက္ကပါ စံုစမ္းေနခဲ့ ၾကပါတယ္ ။ ခုေတာ့ ၿငိမ္းခ်မ္း

ေရး လက္မွတ္လည္း ထိုးၿပီးခဲ့လို႔လားေတာ့ မေျပာတတ္ပါ ၊ ယံုၾကည္ရေလာက္တဲ့ ဇာတ္လမ္း

တစ္ခုအရ ၊ သူမရွိေတာ့ၿပီဆိုၿပီး နိတံခဲ့ရပါၿပီ ။

   စစ္ထဲဝင္ရင္ အသက္ဆံုးႏိုင္တာ သဘာဝပါ ။ ၿပီးရင္ ျပည္တြင္းမွာ တိုက္သင့္တဲ့စစ္ေတြ တိုက္

ေနတယ္လို႔လည္း မယံုၾကည္ မယူဆပါ ။ ဒါကို ကိုယ့္အလွည့္က်မွ တူအတြက္ ကဲကဲပိုၿပီး လာ

နာျပေနတယ္လို႔ ထင္စရာ ရွိႏိုင္ပါတယ္ ။ မဟုတ္ပါ ၊ စိတ္ထဲ မေကာင္းျဖစ္မိတာ မွန္ေပမယ့္ ၊

က်ေနာ္သိထားတဲ့ မျဖစ္သင့္ မနစ္နာ သင့္တာေတြ တိတိပပ ရွိေနတယ္ဆိုတာကို သက္ေသ

ျပခ်င္တာပါ ။ ရပ္တန္းက ရပ္သင့္တဲ့ ငရဲစက္ဝန္းေတြကို ျမင္လာသူ မ်ားလာပါမွ ၊ ရပ္ေစခ်င္သူ

မ်ားလာပါမွ ရပ္ေကာင္း ရပ္ႏိုင္မွာမို႔ပါ ။

   က်ေနာ့္တူဟာ ပညာေရးအားနည္းၿပီး စည္းကမ္းေသဝပ္မႈ နည္းပါးတဲ့ သူတို႔ရဲ့ ပတ္ဝန္းက်င္

အသိုင္းဝိုင္းကေန ကင္းေဝးပါေစေတာ့ဆိုၿပီး ၊ သူ႕မိဘေတြက သူတို႔ ဥာဏ္မီသမွ်ထဲ အေကာင္း

ဆံုးျဖစ္မယ္လို႔ ယူဆတဲ့ ဗိုလ္သင္တန္း တက္ေစဖို႔ကို ေရြးခ်ယ္ေပးခဲ့ၾကပါတယ္ ။ သင္တန္းကာ

လ ၄ ႏွစ္အတြင္း အသံုးစားရိတ္အတြက္ သိန္း ၂၀ ေလာက္ အိတ္စိုက္ခဲ့ရၿပီး တာဝန္ ထမ္း

ေဆာင္ျပန္ေတာ့လည္း တစ္လကို က်ပ္ေငြ ၆ ေသာင္းေလာက္ ပံုမွန္ ပို႔ေပးေနခဲ့ရတာဟာ သူ႕ရဲ့

ေနာက္ဆံုး အခ်ိန္အထိပါပဲ ။

   သူတာဝန္ထမ္းဆဲ ကာလမွာေတာ့ သူ႕ဆီ ေရာက္မေရာက္ မေသခ်ာေပမယ့္ ၊ က်ေနာ္က “လူ

ကို လူလို႔ေတာ့ ျမင္ပါကြာ” ဆိုတဲ့ စကားတစ္ခြန္းေတာ့ ပါးျဖစ္ခဲ့ပါတယ္ ။ သူ႕ဖက္ကေတာ့ စစ္

ဗိုလ္လုပ္ရတာ မေပ်ာ္ပဲ “ဦးေက်ာ္ေနာက္ လိုက္ခ်င္တယ္” (က်ေနာ့္ဆီ လာခ်င္တယ္လို႔) လို႔သာ

တဆင့္စကား ျပန္ၾကားခဲ့ရပါတယ္ ။ က်ေနာ့္အေနနဲ႔ သူ႕ကို ေအာင္ျမင္ေအာင္ ကူညီဖို႔ မတတ္

ႏိုင္ဘူးလို႔ ယူဆမိတာရယ္ ၊ အရင္ကလည္း က်ေနာ့္ေၾကာင့္ တပ္ေျပးျဖစ္ခဲ့ရသူကို ကူညီဖို႔ရာ အ

ျပည့္ဝ တာဝန္မေၾက ေပးႏိုင္ခဲ့တာေၾကာင့္ သူ႕စကားကို အေလးနက္ သိပ္မထားမိခဲ့ပါဘူး ။ ခုေန

မွသာ “ေၾသာ္ … သူ တပ္ေျပးျဖစ္ရင္ေတာင္ အနည္းဆံုးေတာ့ အသက္ရွင္ေနရဦးမယ္” လို႔ စိတ္

ထဲ မေကာင္းျဖစ္မိပါတယ္ ။ ဒါေပမယ့္ လြန္ခဲ့ၿပီဆိုေတာ့လည္း ခုလို စာနဲ႔ပဲ မွတ္တမ္းတင္ႏိုင္ပါ

ေတာ့တယ္ ။

   လိုရင္းကို ဆက္ေျပာရရင္ ေနာက္ဆံုး ၾကားသိရသမွ်ကေတာ့ - က်ေနာ့္တူေလးဟာ အဖမ္း

ခံရၿပီး ေရွ႕တန္း KNU ကင္းစခန္း တစ္ခုမွာ ရွိေနခဲ့တယ္လို႔ ဆိုပါတယ္ ။ သူေပ်ာက္လို႔ ေတာ

နင္းရွာတဲ့ စစ္တပ္ကေန အဲသည္စခန္းကို ေတြ႕သြားၿပီး တိုက္ပြဲျဖစ္ခဲ့ရာမွာ ရႈပ္ေထြးေနတဲ့ အ

ေျခေနေတြထဲ စခန္းကေန ေျပးအထြက္မွာ မိုင္းနင္းမိၿပီးေတာ့ ဆံုးပါးခဲ့ရတယ္ ။ သူ႕ရုပ္အ

ေလာင္းကို စစ္တပ္က ရခဲ့ေပမယ့္ မိသားစုကို အေၾကာင္းမၾကားပဲ ၊ သူ႕ကို နာမည္တပ္ထား

ၿပီးသား ဂုဏ္ပုဒ္အတိုင္း ျပင္မေပးပဲ ထားခဲ့တာကို ခံရပါေတာ့တယ္ ။ အျခားေတာ့ မဟုတ္ပါ ။

“တပ္ေျပး” ပါတဲ့ ။

   အထက္အမိန္႔ကို နာခံၿပီး တာဝန္ထမ္းေဆာင္ရင္း အသက္ေပးသြားရသူ တစ္ေယာက္အတြက္

က်န္ရစ္သူ မိသားစုကို ေထာက္ပံ့ေၾကးနဲ႔ ပံ့ပိုးမႈေတြ လုပ္ေပးရမယ့္အစား ၊ ‘တပ္ေျပး’ဆိုတဲ့ နာမ

နဲ႔ ေသၿပီးသူရဲ့ ရင္ဝကို ေဆာင့္ကန္တာမ်ိဳးကေတာ့ အေတာ္ခံရ ခက္ပါတယ္ ။ အေစာ္ကား ခံရ

တာပါပဲ ။ လူ အေသခံရတဲ့အျပင္ နာမည္ပါေသေအာင္ အလုပ္ခံရတယ္လို႔ ခံယူပါတယ္ ။ မိသား

တစ္စုရဲ့ “ရင္ႏွစ္ပန္း”လို႔ ခိုင္းႏိႈင္းလို႔ ရႏိုင္မယ့္ သူတစ္ေယာက္ ရာဇဝင္ရိုင္းေအာင္ အလုပ္ခံခဲ့ရ

တဲ့ အညၾတ ျဖစ္ရပ္မွန္ေလးတစ္ခုသာေပါ့ဗ်ာ ။

   ဒါတင္မကပါ ။ ျမန္မာျပည္စစ္တပ္ကို ၾကည့္မယ္ဆိုရင္ - ေအာက္ေျခမွာလည္း ဝင္စမွာေတာ့

၅ ႏွစ္ျပည့္ရင္ပဲ ထြက္လို႔ရသလိုလို ၊ ေနာက္ေတာ့ ၁၀ ႏွစ္ ၊ အဲသည္ကမွ ႏွစ္ ၂၀ ၊ ဒါတင္မက

ထြက္ခြင့္မရွိဘူး ဆိုတာေတြက တပ္မႉးေတြရဲ့ ႏႈတ္ဖ်ားမွာ ရွိခ်င္သလို ရွိေနၾကတာပါ ။ အေၾကာင္း

အမ်ိဳးမ်ိဳးနဲ႔ အနာဂါတ္ကမ္း မျမင္ႏိုင္သူေတြ အတြက္ေတာ့ အေသထြက္ရင္ထြက္ ၊ မဟုတ္ရင္

အရူးလက္မွတ္ ေဆးလက္မွတ္ေတြကို သိန္းေပါင္းေျမာက္မ်ားစြာ အကုန္ခံၿပီး လိမ္ညာဂြင္ဖန္ပါ

မွ ထြက္လို႔ရႏိုင္မွာမို႔ အလြယ္ဆံုး ထြက္လမ္းကေတာ့ တစ္ေနရာကို ထြက္သြားၿပီး ဇာတ္ျမွဳပ္ေန

လိုက္တာပါပဲ ။

   ဒီေတာ့ ရပ္ကြက္ထဲၾကည့္မလား ၊ ေစ်းထဲသြားၾကည့္မလား ၊ ရြာေတြမွာ လိုက္စံုစမ္းမလား ၊

ထိုင္းႏိုင္ငံထဲ ေလ့လာမလား ေရတြက္လို႔မကုန္တဲ့ အေျခေနအရ စစ္ေျပး ‘တပ္ေျပး’ဆိုသူေတြ

က အေရာင္အေသြးမ်ားသာရွိရင္ ေနရာတိုင္းမွာ ေဖြးေဖြးလႈပ္ေလာက္တယ္ ။ အဲသည္ထဲမယ္

တိုက္ပြဲမွာ အဖမ္းခံရလို႔ သူတို႔ရဲ့ရန္သူက ေလွ်ာေလွ်ာရႉရႉ ျပန္လႊတ္ေပးတဲ့အခါ ၊ အသက္ေပး

တိုက္ခဲ့ရတာနဲ႔ မတန္ေအာင္ အျပစ္ေပး အေရးယူ ခံရအံုးမွာမို႔ အဆင္သင့္ရာရြာေတြနဲ႔ ထိုင္းႏိုင္

ငံထဲ စိမ့္ဝင္သြားသူေတြလည္း အမ်ားႀကီးပါ ။

   ဒါေတြနဲ႔ ပတ္သက္လို႔ စကားထပ္ရွည္လို႔လည္း တဝဲလည္လည္ ျဖစ္ေနရံုပါ ။ ခ်ဳပ္ရရင္ေတာ့

“ႏိုင္ငံေတာ္ အစိုးရကေနၿပီး တိုင္းျပည္ မၿပိဳကြဲေအာင္ တရားေသာစစ္ကို ဆင္ႏႊဲေနပါတယ္” လို႔

ေျပာခ်င္ရင္ အနည္းဆံုးေတာ့ အဲသည္ ကိုယ္အသံုးခ်ခဲ့သူ ၊ အသံုးခ် ခံရသူေတြကို ဂုဏ္သိကၡာ

ရွိတဲ့ လူသားတစ္ေယာက္လို အေလးထားသင့္ပါတယ္လို႔ လိုရင္းတိုရွင္း ေျပာရင္း ………… ။

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

နကန္း သူပုန္

   ခု စာဖတ္သူေတြထဲမွာ - “သူပုန္”ဆိုရင္ ပညာမဲ့သူ ၊ ဆင္ျခင္ဥာဏ္ နည္းသူ ၊ လက္နက္တစ္

မ်ိဳးတည္း အားကိုးသူ ၊ အေျမာ္ျမင္ မရွိသူ စသည္ျဖင့္ အတိုင္းတာတစ္ခုအထိ ယူဆသူေတြ ပါပါ

သလား ။

   ေမးၾကည့္တာပါ ၊ အျပစ္ေျပာဖို႔ မဟုတ္ပါဘူး ။ ဒီ ဒုတိယစာပုဒ္ကို ေရးျဖစ္ရတာဟာလည္း အဲ

သည္လို အျမင္မ်ိဳးနဲ႔ ကခ်င္ KIA ေတြကို ျမင္ပံုရတဲ့ မွတ္ခ်က္တစ္ခုေၾကာင့္ ဆိုတာကိုလည္း အ

ရင္ဆံုး ဝန္ခံခ်င္ပါတယ္ ။ ဆက္ေျပာသြားမွာေတြနဲ႔ ယွဥ္ထိုးၿပီး က်ေနာ့္ရဲ့ တင္ျပခ်က္ေတြ ဘယ္

အတိုင္းတာအထိ လက္ခံႏိုင္မလဲဆိုတာ ဆက္ဆံုးျဖတ္ၾကပါ ။

   အရင္ကလည္း KNU လို အဖြဲ႕စည္းမ်ိဳးေတြဟာ ၊ သူတို႔ရဲ့ မူဝါဒ စည္းမ်ဥ္းစည္းကမ္း စီမံခန္႔ခြဲမႈ

စသည္ျဖင့္ ထင္သာျမင္သာရွိေအာင္ လုပ္သင့္တယ္လို႔ ၾကံဳဆံုသူေတြကို က်ေနာ္ ေျပာျဖစ္ခဲ့ပါ

တယ္ ။ ခုေတာ့ က်ေနာ္ေျပာခဲ့တာနဲ႔ တိုက္ရိုက္သက္ဆိုင္ေနပါၿပီ ။ မီဒီယာ အားနည္းလို႔ေသာ္

၄င္း ၊ အဖြဲ႕စည္းေတြရဲ့ တြန္႔ဆုတ္မႈေၾကာင့္ေသာ္၄င္း ၊ လူထုအမ်ားက သူတို႔သိဖို႔ အခြင့္မသာတဲ့

လက္နက္ကိုင္ အဖြဲ႕စည္းေတြရဲ့ အေနထားကို ေမးခြန္းထုတ္သူေတြ ရွိလာပါၿပီ ။ အခြင့္အလမ္း

ေခၚေခၚ ၊ စိန္ေခၚမႈလို႔ေျပာေျပာ တစ္ခုခုလုပ္ၾကမွ အဲသည္အဖြဲ႕စည္းေတြအတြက္ အနာဂါတ္

ေကာင္းပါလိမ့္မယ္ ။

   ကရင္လူမ်ိဳးေတြအေနနဲ႔ ဥာဏ္မ်က္လံုးေတြ စပြင့္ခဲ့ခ်ိန္ကစၿပီး ၁၈၈၄ ခုႏွစ္မွာ ေဒါကလူ အသင္း

ႀကီးကို စတည္ေထာင္ရာကေန အမ်ိဳးသားေက်ာင္းေတြ ၊ စာအုပ္စာေပေတြ ၊ သတင္းစာ မဂၢဇင္း

ေတြ ထုတ္ေဝႏိုင္တဲ့ အဆင့္မ်ိဳးေရာက္ခဲ့ၿပီး ၊ အင္းစိန္မွာ စစ္ရႉံးလို႔ ေတာင္ငူဆုတ္ရာက ေတာင္ငူ

မွာတစ္ခါ ၊ ေနာက္ပိုင္း ကရင္ျပည္နယ္မွာတစ္ခါ အသံလႊင့္ရံုေတြ ေထာင္ထားႏိုင္ခဲ့တာ လူတိုင္း

ေတာ့ သိခ်င္မွ သိပါလိမ့္မယ္ ။

   ေအာက္မွာေတာ့ မဲလခိုလႈံရာစခန္းမွာ KNU ဗဟိုေကာ္မတီ အဖြဲ႕ဝင္ျဖစ္ခဲ့တဲ့ အဖိုးမန္းစတီးလာ
ဆီက မိတၱဴကူးခဲ့တဲ့ ဥပေဒၾကမ္းအဆိုတစ္ခုရဲ့ မ်က္ႏွာဖံုးစာမ်က္ႏွာ တစ္ဝက္ကို ေဖၚျပေပးလိုက္
ပါတယ္ ။ ခုႏွစ္ကိုၾကည့္ရင္ ၁၉၇၀ကတည္းကျဖစ္ၿပီး ကေန႔အခ်ိန္မွာ အသစ္ျပင္ဆင္ ေရးဆြဲၿပီး
ျဖစ္မျဖစ္ မသိရေပမယ့္ ၊ KNU အဖြဲ႕စည္းအေနနဲ႔ ခိုင္မာတဲ့ အေျခခံေတြ ရွိေနခဲ့တယ္ဆိုတာ အ
ျမည္းသေဘာ မိတ္ဆက္ေပးလိုက္ပါတယ္ ။ (ဒီလို ခိုင္မာတဲ့ ေနာက္ခံေတြေၾကာင့္လည္း DKBA
ခြဲထြက္တဲ့အခါ ၊ အျမင္ရွိတဲ့ အဖိုး မန္းစတီးလာတို႔လို အပါအဝင္ အဆင့္အမ်ိဳးမ်ိဳးက ဗုဒၶဘာသာ
ဝင္ အေတာ္မ်ားမ်ားကေန KNU ကိုစြန္႔ခြာဖို႔ မစဥ္းစားခဲ့ၾကတာ ျဖစ္ပါတယ္ ။ အက်ိဳးဆက္အေနနဲ႔
KNU ဟာ ခရစ္ယာန္ေတြခ်ည္း ဖြဲ႕ထားတဲ့ အဖြဲ႕စည္းရယ္လို႔ သညာမတြင္ရေလေအာင္  ေတာင့္
ခံထားႏိုင္ခဲ့ပါတယ္) ။

   တစ္လက္စထဲ စာဖတ္သူအေနနဲ႔ ျမန္မာျပည္ သစ္ေတာဌာနကသံုးတဲ့ သစ္ပါမစ္ (သစ္ထုတ္ဖို႔

သေဘာတူညီခ်က္ စာခ်ဳပ္) ကို ေတြ႕ဖူးပါသလား ။ က်ေနာ္ေတြ႕ဖူးခဲ့တာကေတာ့ အဂၤလိပ္ဘာ

သာနဲ႔ ရိုက္ႏွိပ္ထားတဲ့ စာခ်ဳပ္ပါ ။ အဂၤလိပ္စာ မကၽြမ္းက်င္တဲ့ လက္ႏွိပ္စက္စာေရးရဲ့ အမွားေတြ

ကေတာ့ ေျပာစရာေတာင္ လိုမယ္မထင္ပါ ။ ဒါနဲ႔ ဗမာလို မရွိဘူးလားလို႔ စူးစမ္းၾကည့္ေတာ့ ၊ "မရွိ

ပါဘူး ၊ အဂၤလိပ္ေတြ ေရးခဲ့တဲ့ ဥပေဒကိုပဲ ထပ္တူကူးခ်ၿပီး လြန္ခဲ့တဲ့ အႏွစ္ ၅-၆၀ တစ္ေလွ်ာက္

လံုး သံုးေနခဲ့တာပါ" တဲ့ ။

   ဒီေတာ့ ျခံဳငံုေျပာခ်င္တာက ျပည္မအစိုးရမွ သူပုန္မွရယ္ မဟုတ္ပါဘူး ၊ မူဝါဒျဖစ္ေစ အုပ္ခ်ဳပ္

ေရးပိုင္းမွာ ျဖစ္ေစ ၊ အခ်ိဳ႕ေနရာေတြမွာ ‘ကႀကီး’ ေရး ‘က’ ကေန စလာၾကရတဲ့ အခ်ိန္ကာလ

ေတြ ရွိခဲ့ၾကသလို ၊ တစ္ေနရာမွာ တန္႔ေနတာမ်ိဳး ၊ တိုးတက္ေျပာင္းလဲ ျဖစ္တည္လာတတ္တဲ့

သေဘာသဘာဝေတြ ရွိတာေၾကာင္မို႔ မသိရံု မၾကားဖူးရံုနဲ႔ ေလွ်ာ့မတြက္ၾကဖို႔ လိုတယ္ဆိုတာပါ ။

   အဆံုးသတ္အေနနဲ႔ ေျပာခ်င္တာကေတာ့ - ဘယ္ႏိုင္ငံ ေဒသမွာမဆို တစ္ခ်ိန္မွာ အုပ္ခ်ဳပ္ခံ

ေတြကေန အုပ္ခ်ဳပ္သူေတြကို ေမးခြန္းထုတ္လာတာေတြ မလြဲမေသြ ေပၚလာမွာျဖစ္တာေၾကာင့္ ၊

ကိုယ့္ရဲ့ မူဝါဒ ေရွ႕လုပ္ငန္းစဥ္နဲ႔ အုပ္ခ်ဳပ္ေရး လုပ္ငန္းေတြမွာ လူထုကေန လက္ခံႏိုင္ေလာက္တဲ့

ပြင့္လင္းျမင္သာမႈေတြ ရွိဖို႔ကေတာ့ သက္ဆိုင္ရာ အဖြဲ႕စည္းေတြရဲ့ တာဝန္သာ ျဖစ္ေၾကာင္းပါ ။

မန္းကိုကို

၁၁ ၊ ၀၁ ၊ ၂၀၁၃