ဍဳဂ္ပါင္လာ.ဆာ္ - (ေဒါင္ပိုင္လားဆိုင္ဒ္) - ျပည့္စံုပါေစ

Friday, February 3, 2012

“ကရင္” ေတြ “မျမင္” ရင္ “ခြင္” ေပ်ာက္လိမ့္မယ္


     မေန႔က ၾကံဳေတြ႕ခဲ့ရတာေလးေတြတစ္ခ်ိဳ႕ေၾကာင့္ ကိုယ့္ေပါင္ကိုယ္လွန္ေထာင္းစရာ ၾကံဳလာ
ျပန္ၿပီေပါ့ဗ်ာ ။

     ျဖစ္ခ်င္ေတာ့ မနက္ခပ္ေစာေစာ Centerlink လို႔ေခၚတဲ့ လူမႈေထာက္ပံ့မႈေတြ စီမံခန္႔ခြဲရာ ဖက္
ဒရယ္အစိုးရ႒ာနကို သြားဖို႔ရာ အေၾကာင္းတစ္ခု ေပၚလာပါတယ္ ။ ဆက္တိုက္ လုပ္စရာေတြမ်ား
တာရယ္ ၊ အကန္႔သတ္ရွိတဲ့ အေနအထားအခ်ိဳ႕ရယ္ေၾကာင့္ ၊ ရံုးကိုခပ္ေစာေစာ သြားခဲ့ပါတယ္ ။
၉:၀၀ မထိုးခင္ေလာက္ေရာက္သြားၿပီး ေကာင္တာမွာ လုပ္စရာေတြလုပ္ေတာ့ နားလည္ေပးမႈ
နည္းပါးတဲ့ဝန္ထမ္းေၾကာင့္ ကိစၥတစ္ဝက္ပဲၿပီးတယ္လို႔ ဆိုရမယ့္အေနထားျဖစ္လာခဲ့လို႔ မလွမ္း
မကမ္းမွာရွိတဲ့ ကရင္-ဗမာ စကားျပန္ေခၚထားေပးတဲ့ ေကာင္တာဖက္လွည့္သြားၿပီး ထိုင္ခံုမွာ ထိုင္
ေစာင့္ေနလိုက္ပါတယ္ ။

     အရာရွိေတာင္ ေရာက္မလာေသးပဲ ကိုယ္တစ္ေယာက္ထဲမို႔ ၊ ကိစၥျမန္ျမန္ျပတ္ၿပီး ေနာက္ထပ္
လုပ္စရာေတြအတြက္ အခ်ိန္ရၿပီဆိုၿပီး ဝမ္းသာသြားပါတယ္ ။ မၾကာခင္မွာေတာ့ ကရင္အမ်ိဳးသမီး
နဲ႔ အမ်ိဳးသားတစ္စံု ေရာက္လာခဲ့ပါတယ္ ။ သူတို႔လည္း သူ႔တို႔ကိစၥနဲ႔သူတို႔ စကားျပန္ရွိရာ ေကာင္
တာကို လာတာျဖစ္ပါတယ္ ။ ကိစၥမရွိပါ ၊ ႏႈတ္ေတြဘာေတြဆက္ၿပီး ဆက္ထိုင္ၾကတာေပါ့ ။

     ဒီလိုနဲ႔ ခဏၾကာေတာ့ ႒ာနဝန္ထမ္းအရာရွိ ေရာက္လာပံုရပါတယ္ ၊ စကားျပန္လုပ္သူက အ
ျပင္ထြက္လာ ၿပီး “ကဲ ဘယ္သူအရင္ေရာက္သလဲ” ဆိုၿပီး လူစလာေခၚပါတယ္ ။ က်ေနာ္လည္း
ထမယ္လို႔ ဟန္ျပင္တုန္းမွာပဲ ၊ ခုနဝင္လာတဲ့ ကရင္အမ်ိဳးသမီးက ေစြ႕ကနဲထၿပီး ဝင္သြားပါတယ္ ။
က်ေနာ္လည္း “ဟင္ . . ဘယ္လိုပါလိမ့္ ” လို႔ စိတ္ထဲကျဖစ္ၿပီးမွ ၊ “အင္းေလ ထားလိုက္ပါေတာ့”
ဆိုၿပီး ၊ ဆက္ထိုင္ေစာင့္ေနလိုက္ပါတယ္ ။ ၿပီးေတာ့ လြန္ခဲ့တဲ့ သံုးႏွစ္ေလာက္က ကရင္ႏွစ္သစ္
ကူးေန႔ အေတြ႕အၾကံဳကို သြားသတိရလိုက္မိပါေတာ့တယ္ ။

     ႏွစ္သစ္ကူးမွာ ပြဲစီစဥ္သူေတြက ကေလးေတြအတြက္ ေလမႈတ္သြင္းရတဲ့ ကစားကြင္းေသး
ေသးကေလးတစ္ခုပါ ဌားရမ္းထားတာေၾကာင့္ ၊ က်ေနာ့္ကေလးကိုလည္း ကစားႏိုင္ဖို႔ရာ တန္း
စီေနတဲ့ ကရင္ကေလးေတြေနာက္မွာ သြားတန္းစီခိုင္းလိုက္ပါတယ္ ။

     သို႔ေသာ္ေပါ့ဗ်ာ ၊ က်ေနာ့္ကေလးမွာ တန္းသာစီေနတယ္ ၊ အေရွ႕ကို မတိုးႏိုင္ျဖစ္ေနပါတယ္ ။
အေၾကာင္းကေတာ့ အျခားကေလးေတြက တစ္ခါကစားၿပီး အခ်ိန္ျပည့္တာနဲ႔ ခ်က္ခ်င္းျပန္ေျပး
ထြက္ ၊ တန္းစီေနတဲ့ က်ေနာ့္ကေလးကို အလုအယက္ ေက်ာ္တက္ဝင္ေနၾကလို႔ပါပဲ ။ သံုးေလးခါ
စာေလာက္ ျဖစ္ၿပီးတဲ့အခါမွာေတာ့ က်ေနာ္လည္း မေနသာေတာ့ပါဘူး ။ ဂိတ္ဝေစာင့္ေနတဲ့ ကု
လားကို သြားေျပာရပါေတာ့တယ္ ။ အဲဒီေတာ့မွပဲ ႏိုင္ငံႀကီးသားပီသမိတဲ့ က်ေနာ့္ကေလးမွာ ပထ
ဆံုးတစ္ႀကိမ္ ဝင္ကစားခြင့္ ရခဲ့ပါတယ္ ။

     တစ္ပိုင္းတစ္စ အတိုခ်ဳပ္သံုးသပ္ျပရရင္ေတာ့ ၊ က်ေနာ္တို႔ ကရင္လူမႈအသိုင္းဝိုင္းထဲက အမ်ား
စုဟာ ခိုလံႈရာစခန္းမွာ သူမ်ားေတြ ေပး ေကြးတာေတြကုိ အရံသင့္ထိုင္စားေနခဲ့ရင္း ကေလးေတြ
ကိုလည္း မသြန္သင္ၾက (သြန္သင္ရမွန္းလည္း မသိၾက) တဲ့အတြက္ေၾကာင့္လို႔ ဆိုႏိုင္ပါတယ္ ။
ရာရာနီးပါး အလြယ္ရ အလြယ္သံုးရင္း ေတာ္ရံုအရာနဲ႔ အခြင့္အေရးေတြကို တန္ဖိုးထားရေကာင္း
မွန္း ၊ သူတစ္ပါးအတြက္ေကာ ဆိုတဲ့စိတ္မ်ိဳးေတြ ထားရေကာင္းမွန္း သိျမင္နားလည္မႈေတြ အေတာ္
အသင့္ နည္းလာေနခဲ့တယ္လို႔ ဆိုရပါမယ္ ။

     ထားပါေတာ့ ၊ လူတစ္ေယာက္ေၾကာင့္ ကိုယ့္တစ္မ်ိဳးလံုးကိုေျပာရတာ မေကာင္းပါဘူး ။ ရံုးကိစၥ
ကို ဆက္ရေအာင္ ။

     ဒါနဲ႔ပဲ ခုနကဝင္သြားတဲ့ အမ်ိဳးသမီးျပန္ထြက္အလာကိုသာ ဆက္ေစာင့္ေနလိုက္ပါတယ္ ။ စ
ကားျပန္နဲ႔ ေျပာဆိုေနတာေၾကာင့္ သာမန္ထက္လည္း နည္းနည္းပိုၾကာတာေတာ့ ထံုးစံပါပဲ ။ အ
ေတာ္ၾကာေတာ့ အမ်ိဳးသမီး ျပန္ထြက္လာပါတယ္ ။ က်ေနာ္လည္း ဒီတစ္ခါေတာ့ ငါ့အလွည့္ဆို
ပီး ထလိုက္ပါေတာ့တယ္ ။ ဒါေပမယ့္ ခုနအမ်ိဳးသမီးနဲ႔ပါလာတဲ့ အမ်ိဳးသားကလဲ “ထ”ၿပီး ဝင္မလို
လုပ္ပါေတာ့တယ္ ။ က်ေနာ့္စိတ္ထဲမွာ ဒီအမ်ိဳးသမီးနဲ႔ အမ်ိဳးသားဟာ လင္မယား သို႔မဟုတ္ အ
တူလာသူေတြလို႔ ယူဆလိုက္မိပါတယ္ ။ သူတို႔ အတူျပန္ႏိုင္ဖို႔အတြက္ က်ေနာ္ပဲ အနစ္နာခံလိုက္
ေတာ့မယ္ဆိုၿပီး အရင္ဝင္ခ်င္ရင္ဝင္ဖို႔ ခြင့္ျပဳလိုက္ပါတယ္ ။ ဆရာသမားလဲ စကားတစ္လံုးမွ ျပန္
မေျပာပဲ အထဲကို ေစြ႕ကနဲ ဝင္သြားျပန္ပါတယ္ ။

     သို႔ကလိုနဲ႔ တစ္မိနစ္ မၾကာခင္မွာပဲ ... ခုနထြက္လာတဲ့အမ်ိဳးသမီးဟာ ေနာက္ထပ္ေရာက္
လာတဲ့ အမ်ိဳးသမီးအေဖၚေယာက္နဲ႔ ျပန္ထြက္သြားပါေတာ့တယ္ ။ ဟုတ္ကဲ့ .. ေကာင္းၾကပါၿပီ
ဗ်ာ .. က်ေနာ္ည့ံတယ္ပဲ ထားလိုက္ၾကပါေတာ့ ၊ က်ေနာ့္မွာ ကိစၥေတြက သူတို႔နဲ႔စာရင္ ဘာမွ
အေရးမႀကီးပါဘူး ၊ ဘာမွလည္း ေလာစရာ မလိုပါဘူး ၊ ၿပီးရင္ ... ဘာမွလည္း မေျပာခ်င္ေတာ့
ပါ ခင္ဗ်ား ။ ဟုတ္တယ္ေလ .. ခုနက “မသိတတ္သူ” က တန္းမစီပဲ ဝင္သြားတာ ခံလိုက္ရၿပီးၿပီ ၊
ခုတစ္ခါလည္း “အားမနာတတ္သူ”ကို မသိတစ္ဝက္ သိတစ္ဝက္နဲ႔  ခံလိုက္ရျပန္ၿပီ ။ သူငယ္
ခ်င္းတစ္ေယာက္စကားကို ဌားေျပာရရင္ “မင္းေသသင့္တယ္” ဆိုပါေတာ့ ။

     ဆိုင္ဆိုင္မဆိုင္ဆိုင္ မယ္ေတာ္ (မဲေဆာက္) ကမ္းပါးမွာ ၾကံဳခဲ့တာတစ္ခုကို ျပန္ေျပးသတိရ
ျပန္တယ္ ။ “ေတာေမာ” လို႔ေခၚတဲ့ ထိုင္းလူဝင္မႈႀကီးၾကပ္ေရးရံုးမွာ နယ္စပ္ျဖတ္ခြင့္လက္မွတ္
လုပ္ဖို႔ေစာင့္ေနတုန္း ၊ ကိုယ္အပါအဝင္ လူ ၂-၃၀ ေလာက္ကိုေက်ာ္ၿပီး သူ႔လူတစ္စုအတြက္
လက္မွတ္လာလုပ္ေပးသြားတဲ့ လူကယ္ရီ (ပြဲစား) ကရင္မေလးတစ္ေယာက္ကို ေျပးၿပီး သတိ
ရမိတယ္ ။ ဧည့္သည္လည္းပါတာေၾကာင့္ က်ေနာ္စိတ္ဆိုးခဲ့ဖူးပါတယ္ ။ ခုလည္း ကရင္ပဒုမၼာ
ေတြနဲ႔ လာထပ္ေတြ႕ေနရျပန္ပါၿပီ ။ အင္းေလ ထားေတာ့ ထားေတာ့ ၊ ဒါက ေနာက္ထပ္ အေရ
ထူေအာင္ေပးလာတဲ့ သခၤန္းစာတစ္ရပ္ေပါ့ဗ်ာ ။

     ဒီလိုနဲ႔ ရံုးကေန အိမ္ျပန္ေရာက္ေတာ့ ေနာက္ထပ္ကိစၥတစ္ခုက ႀကိဳေနပါတယ္ ။
     အိမ္ေရွ႕အိမ္က ကရင္မိသားတစ္စုအတြက္ ကေလးေတြေက်ာင္းအပ္ဖို႔/ေက်ာင္းမွာ စာေရး
ကရိယာေတြ သြားထုတ္ဖို႔ ကိစၥပါ ။ မနက္ ၇:၀၀ လူသူ မႏိုးတႏိုးကတည္းက လာၿပီးအကူအညီ
ေတာင္းထားတာမို႔လို႔ ခရီးထပ္ ဆက္ရပါတယ္ ။ ကိုယ့္လူမႈအသိုင္းဝိုင္း ၊ ကိုယ္အိမ္နီးခ်င္းကို
ကူညီရတာ ကူညီႏိုင္ပါတယ္ ။ အရင္ကလည္း မည္သူကိုမဆို တတ္ႏိုင္ရင္ ကူညီေနက်ပါ ။

     တစ္ခုပဲ စိတ္ထဲကန္႔လန္႔လာျဖစ္ေနတာက ၊ မေန႔က ေက်ာင္းအပ္ရမယ့္ေန႔ စာအုပ္ေတြထုတ္
မယ့္ေန႔ကို မသိလိုက္ပဲနဲ႔ ေက်ာ္သြားတဲ့ကိစၥပါ ။ သတိနဲ႔ စူးစမ္းမႈမရွိတာ ၊ ႀကိဳတင္ျပင္ဆင္မႈမရွိ
တာရဲ့ ျပယုဂ္လို႔ ျမင္ပါတယ္ ။ ၿပီးေတာ့လည္း .. ဟုတ္ပါတယ္ .. ဒါလည္း က်ေနာ္တို႔ ကရင္ေတြ
ပါပဲ ။

     ဒီေလာက္ေျပာရင္ ကိုယ့္လူမႈအသိုင္းအဝိုင္းအေပၚ အားမလိုအားမရ ျဖစ္ေနတာေတြကို ေပၚ
လြင္ေအာင္ ေရးျပႏိုင္ေလာက္ၿပီလို႔ ထင္ပါတယ္ ။ ဆက္ၿပီး ဘာဦးတည္ေျပာခ်င္သလဲဆိုတာပဲ
လိုပါေတာ့တယ္ ။

     က်ေနာ္ျမင္တာကေတာ့ မသိတာ ၊ မရွိတာ ၊ ပညာမတတ္တာဟာ အျပစ္မဟုတ္ပါဘူး ။
     ဒါေပမယ့္ မသိတာကို ဂရုမထား ၊ သိေအာင္မႀကိဳးစားတာ ၊ ေပါ့ေပါေနေပါ့ေပါ့စား ပ်င္းရိၿပီး
ရာရာကို လ်စ္လ်ဴတာေတြက်ေတာ့ ျပႆနာရွိလာပါၿပီ ။ ဒါေတြကို လူမႈေရးလို႔ လံုးခ်လို႔ရႏိုင္
ေပမယ့္ ၊ ဒီအေလ့အက်င့္ေတြဟာ အျခားက႑ေတြကို ကူးစက္သက္ေရာက္မႈေတြ ၊ လူမႈအ
သိုင္းဝိုင္းကို ပံုေဖၚေနတာေတြ ရွိတယ္ဆိုတာကိုလည္း အမ်ားစုက လက္ခံႏိုင္မယ္လို႔ ယူဆပါ
တယ္ ။

     ဒါ့ျပင္ ကေန႔ ကရင္အသိုင္းအဝိုင္းေတြရဲ့ အေနထားကိုၾကည့္ရင္ ကိုယ္ဘာလုပ္ေနသလဲ ၊
ကိုယ္လုပ္ေနတာေတြရဲ့ အက်ိဳးနဲ႔ သက္ေရာက္မႈေတြက ဘာလဲ ၊ ကိုယ္ဘယ္ေနရာနဲ႔ ဘယ္လို
အေနအထားမွာ ေရာက္ေနသလဲ ၊ ဘာေတြကို ရင္ဆိုင္ေနရၾကရသလဲ ၊ ဘယ္လိုေက်ာ္လႊား
ၾကရမလဲ ၊ ဘာေတြဟာ ဘာေတြေၾကာင့္ ခက္ခဲ လုပ္လို႔မရႏိုင္ပဲ ရွိေနရသလဲ .. လဲ ... လဲ ..
လဲ ..  ဆိုတာဟာ စီတန္းျပလို႔ မကုန္ႏိုင္စရာေတြပါပဲ ။ ကိုယ္ေတြရဲ့ အားသာခ်က္ကိုဆင္ယင္ ၊
အားနည္းခ်က္ကို ျပင္ ၊ ပညာရွိ သိနားလည္သူေတြကို ဗဟိုျပဳဆည္းကပ္ၿပီး အရာရာကို ျမွင့္
တင္ၾကတာမ်ိဳးေတြလည္း အင္မတန္နည္းေနတာကို ျငင္းလို႔ရႏိုင္မယ္ မထင္ပါ ။

   ဘယ္လိုျဖစ္ျဖစ္ ၊ တစ္ခါခါက် ေျပာခ်င္တာေတြရွိေပမယ့္ တကယ္တန္းေျပာမယ္ဆိုျပန္ေတာ့
ေျပာသင့္ မေျပာသင့္ ဒိြဟျဖစ္ရျမဲပါ ။ စကားျပင္းလြန္းရင္ မခံမရပ္ႏိုင္ေအာင္ နာၾကမယ္ ၊ ေပ်ာ့
ျပန္ရင္လည္း နားထဲမဝင္ ၊ ေနာက္ၿပီး အရင္ပို႔စ္မွာေျပာခဲ့သလို အခ်ိဳ႕ေသာ အားနည္းခ်က္ကို ဖ
နင္းခ်င္သူေတြအတြက္ သူခိုးလမ္းျပျဖစ္မွာက စိုးရေသးတယ္ေလ ။

     မေျပာမၿပီး မတီးမကြဲဆိုသလိုပဲ ေသးေသးေလးေတာ့ ေျပာျဖစ္ေအာင္ ေျပာလိုက္ပါဦးမယ္ ။
ဥပမာအေနနဲ႔ အခ်ိဳ႕အရမ္းတက္ကြသူအခ်ိဳ႕ရဲ့ ႏိုင္တာ မႏိုင္တာအပထား ၊ ကိုယ့္အာသာေျပ
ေအာင္ ဘက္မတူသူေတြကို စကားနဲ႔ စာနဲ႔ ခ်ိဳးႏွိမ္တိုက္ခိုက္ ေျပာဆိုေနတာေတြပါ ။ ဒီလိုလုပ္
ရင္ ကိုယ္ႏိုင္လာမလား ၊ ဒါမွမဟုတ္  အျမင္ကပ္လို႔ ပိုၿပီး ဖိေထာင္းတာတို႔ ဒုကၡေပးတာတို႔ ျဖစ္
လာႏိုင္မလား ဆိုတာမ်ိဳးကို ကိုယ့္ဘာသာ ေဝဖန္ ပိုင္းျခားခ်င့္ခ်ိန္ၾကဖို႔ လိုေကာင္းလိုမယ္ဆိုတာ
ထံုးေလးနည္းနည္းေလာက္ တို႔ျပထားခ်င္တယ္  ။ (အရင္ကလည္း ေျပာခဲ့ၿပီးပါၿပီ ၊ နားမလည္
ရင္လည္း မတတ္ႏိုင္ပါ ၊ ဝတၱရားရွိတယ္ ယူဆလို႔ပါ) ။

     ေနာက္တစ္ခု နမူနာေပးရရင္ေတာ့ ၊ ဥပမာ က်ေနာ္က လူတစ္ေယာက္ကို အသံဝဲတာနဲ႔ပတ္
သက္လို႔ အၾကံေပးတယ္ ဆိုပါစို႔ ။ ပံုမွန္တံု႔ျပန္ခ်က္ကေတာ့ ၊ က်ဳပ္တို႔က ဒီလူမ်ိဳးမို႔ အျခားလူမ်ိဳးရဲ့
ဘာသာစကား ေျပာတဲ့အခါ အသံဝဲမွာေပါ့လို႔ မေၾကမခ်မ္း ျပန္ေျပာတတ္ၾကပါတယ္ ။ ဒါေပမယ့္
က်ေနာ္က အားနာလို႔ ၾကားေကာင္းေအာင္ေျပာတာပါ ။ အားမနာပါးမနာ ေျပာရရင္ေတာ့ - “ကိုယ္
မကၽြမ္းက်င္တဲ့အလုပ္ကို ကိုယ္မလုပ္ပါနဲ႔” - လို႔ အဓိပၸါယ္ထြက္ပါတယ္ ။ ထပ္ဆင့္ၿပီးေတာ့လည္း
ကိုယ္ပိုင္တဲ့ဘာသာစကား ကိုယ္ေျပာ ၊ မကၽြမ္းက်င္ရင္ စကားျပန္ သံုးသင့္သံုး - စသည္ျဖင့္ ထပ္
ကြန္႔လို႔ ရပါတယ္ ။ လူရယ္စရာျဖစ္တာထက္ မဆံုးရႉံးသင့္တာေတြ မလြဲမွား မဆံုးရႉံးဖို႔ အေရးႀကီး
ပါတယ္ ။ ဘာသာစကားသာမကပဲ အျခားနမူနာေတြလည္း အမ်ားႀကီး ထပ္ဆင့္ထုတ္လို႔ရေပ
မယ့္ ဒီေလာက္နဲ႔ နားထားပါမယ္ ။

   ဂိတ္ကုန္ေျပာရရင္ က်ေနာ္တို႔လို ၾသစေၾတးလ်ကို ေရာက္ရွိေနထိုင္ခြင့္ရသူေတြဟာ ၊ မူရင္း
ေဒသမွာ အေျခအေနမေကာင္းလို႔ ေရွာင္ေျပးၾကရသူေတြပါ ။ အကယ္၍မ်ားသာ ၊ ေပါ့ေပါ့ေန
ေပါ့ေပါ့စားရင္း ၊လုပ္ပံုကိုင္ပံု ေနထိုင္ပံုေတြေၾကာင့္ သို႔မဟုတ္ ကံအက်ိဳးတစ္ခုခုေၾကာင့္ ဒီေဒသ
မွာပါ ေနလို႔မရေလာက္ေအာင္ ျဖစ္လာခဲ့ရင္ေတာ့ ထပ္ၿပီးေရွာင္ေျပးစရာဆိုလို႔ အႏၱာတိကတိုက္
(Antarctica) ေရခဲျပင္ပဲ က်န္ပါေတာ့တယ္ ။ ဒိထက္လည္း နမူနာ မေပးခ်င္ေတာ့ပါဘူး ။ [အ
ေနာက္ေဒသ ေရာက္ေနသူေတြမွာ အာတိတ္ (Arctic) နဲ႔ အေရွ႕ေတာင္အာရွ ေရာက္ေနသူေတြ
လည္း အလားတူ ေရထဲဆင္းစရာသာ ရွိပါေတာ့မယ္ ။ ]

   အဆံုးသတ္ အေနနဲ႔ကေတာ့ - မဆီမဆိုင္ မတန္မရာမို႔ ၊ သခင္ကိုယ္ေတာ္မိႈင္းေျပာခဲ့သလို
"လိမၼာရစ္ၾကပါ" လို႔ မေျပာခ်င္ေပမယ့္ ၊ “ကရင္” ေတြ “မသိ ၊ မျမင္ ၊ သတိမထား ၊ မႀကိဳးစား
ရင္ ၊ မၾကာမတင္ေသာ္လည္းေကာင္း ၊ ေရရွည္မွာေသာ္လည္းေကာင္း ၊ လက္ရွိအေနအထားမွာ
ရရွိထားၾကတဲ့ “ခြင္/အခြင့္အေရး ၊ ေနရာ” ေတြကိုေတာင္ လက္လြတ္ဆံုးရံႉးသြားၾကရႏိုင္တယ္
လို႔ ဆိုခ်င္တာပါ ။

     လတ္တေလာ က်ေနာ္လုပ္ႏိုင္တာက အေကာင္းဖက္ယိမ္းယိုင္ဖို႔ ၊ ဆႏၵျပဳ ဆုေတာင္းတာ
ေလာက္ပါပဲ ။ ေနာက္တစ္ဆင့္ တစ္ႏိုင္တစ္ပိုင္ ေထာက္ကူလမ္းေၾကာင္းေပးႏိုင္ဖို႔ကေတာ့ ေမွ်ာ္
မွန္းခ်က္သာသာ ရွိပါေသးတယ္ ။ အသိရွိသူေတြနဲ႔ ႏိုးထလာသူေတြရဲ့ တစ္ေယာက္တစ္လက္
ဝိုင္းဝန္း ဝန္းရံၾကဖို႔ရာလည္း အိပ္မက္အဆင့္မွာပဲ ရွိေသးတာမို႔ ... ဆက္ၿပီးေတာ့သာ ဆႏၵျပဳ
ဆုတာင္းေနရဦးမယ္လို႔ ယူဆရပါတယ္ဗ်ာ ။


မန္းကိုကို
၀၃ ၊ ၀၂ ၊ ၂၀၁၂

9 comments:

  1. Yes, I totally agree with you. The same situations are happening in
    our Karens in the US.

    ReplyDelete
  2. ကုိမန္းကုိကုိ-

    ဒီကိစၥဟာ ကရင္ေတြ မျမင္ရင္ ခြင္ေျပာက္လိမ့္မယ္လုိ႔ က်ေနာ္ေတာ့ မျမင္ပါ။ က်ေနာ္ ကရင္လူမ်ဳိး အေတာ္မ်ားမ်ားနဲ႔ သိကြ်မ္း ခင္မင္ဖူးပါတယ္။ ယုတ္စြဆုံး ကရင္မေလး ၂ ေယာက္ ၃ ေယာက္ေလာက္နဲ႔ေတာင္ ခ်စ္သူေတြ ျဖစ္ဖူးပါေသးတယ္။ အဲဒီလုိ က်ေနာ္သိေတြ႕ ခဲ႔ဖူးတဲ႔ ကရင္လူမ်ဳိးမ်ားမွာ ထူးျခားခ်က္က အလြန္ရုိးသားၾကတာပါဘဲ။ ဘယ္ေလာက္ဘဲ ေခတ္ဆန္ ပညာတတ္ သူျဖစ္ေစ၊ ဘယ္လုိ ေနရာမ်ဳိးမွာဘဲ အေျခခ်ေနသူေတြ ျဖစ္ေစ၊ ကရင္လူမ်ဳိးမ်ားမွာ ေတြ႕ရတဲ႔ အဲဒီ ရုိးသား ပြင့္လင္းတဲ႔ စိတ္ေနသေဘာထား ကုိေတာ့ အတူတူ ေတြ႕ရပါတယ္။ ကရင္လူမ်ဳိး တစ္ေယာက္ဟာ ခြင္ကုိ ယူစားတတ္တဲ႔ လူမ်ဳိး မဟုတ္ဖူး ထင္ပါတယ္။ ခြင္ ဆုိတာ လူလည္ေတြ အတြက္ ျဖစ္လာတာပါ။ ကရင္လူမ်ဳိး ေတြ အေနနဲ႔ကေတာ့ ရုိးရုိးသားသား နဲ႔ ပြင့္ပြင့္လင္းလင္း ႀကိဳးစားရတာကုိဘဲ ရသလုိ ေနရတာ ႏွစ္သက္တတ္ၾကတယ္ ထင္ပါတယ္။ က်ေနာ္ဟာ ကရင္လူမ်ဳိး မဟုတ္ေတာ့ က်ေနာ္ ျမင္တာကုိ ေျပာတာေပါ့ေလ။ အခု အေပၚမွာ ေရးျပတဲ႔ အားမနာတတ္၊ မသိတတ္တဲ႔ သူမ်ဳိးဆုိတာကေတာ့ ထူးဆန္းတယ္၊ ဒီလုိ လူမ်ဳိး ကရင္လူမ်ဳိးေတြမွာ က်ေနာ္ တစ္ခါမွ မေတြ႕ဖူးပါဖူး၊ ဒါဟာ သူတုိ႔ မသိနားမလည္လုိ႔ ျဖစ္လိမ့္မယ္ ထင္ပါတယ္။ ကုိမန္းကုိကုိ ကုိ တန္းစီေနတဲ႔ လူလုိ႔ မသိလုိ႔လဲ ျဖစ္ခ်င္ျဖစ္မွာေပါ့။ ဘာဘဲ ျဖစ္ျဖစ္ပါ၊ က်ေနာ့္အေနနဲ႔ကေတာ့ ရုိးသားတဲ႔ ပြင့္လင္းတဲ႔ ပုံစံနဲ႔ ခ်စ္စရာေကာင္းတဲ႔ ကရင္လူမ်ဳိးေတြဟာ ခြင္ျမင္ၿပီး ခြင္စားတတ္တဲ႔ ပုံစံ ျဖစ္လာမယ္ဆုိရင္ေတာ့ အယုတ္ဆုိး အက်ဥ္းတန္လာလိမ့္မယ္လုိ႔သာ ျမင္မိပါတယ္။

    ReplyDelete
    Replies
    1. ဒီလိုပါ ကိုေအာင္ေရ ၊

      * ပထမတစ္ခ်က္ က်ေနာ္က "ကရင္-မျမင္-ခြင္" ဆိုၿပီး ကာရန္ညီေအာင္ ယူထားတဲ့အတြက္ "ခြင္"ဆိုတဲ့ စကားလံုးရဲ့ အဓိပၸါယ္ဟာ ကိုေအာင္ယူဆတာနဲ႔ က်ေနာ္ရည္ရြယ္တာ နည္းနည္းကြဲသြားတာ ျဖစ္ႏိုင္ပါတယ္ ။

      * က်ေနာ္က ဘန္းစကား "ခြင္/ဂြင္" ကိုမဟုတ္ပဲ ၊ အလုပ္ခြင္တို႔ က႑(ခြင္)တို႔လိုေတြကို ျခံဳငံုၿပီး က်ယ္က်ယ္ျပန္႔ျပန္႔ ရည္စူးထားတာ ျဖစ္ပါတယ္ ။ ဒါ့ျပင္ လူမႈေရးကို အေျချပဳ ေျပာျပတင္ျပထားေပမယ့္ ၊ ေနာက္ဆက္တြဲ ႏိုင္ငံေရး ၊ စီးပြားေရး ၊ အသိအျမင္ အေတြးအေခၚ စသည္ျဖင့္လည္းပဲ သြယ္ဝိုက္ေျပာျပခ်င္တဲ့ သေဘာလည္း ပါပါတယ္ ။

      * ကိုေအာင္ေျပာတဲ့ ကရင္ေတြဟာ "ရုိးသား ပြင့္လင္းတဲ႔ စိတ္ေနသေဘာထား" ေတြရွိၾကတာ မွန္ပါတယ္ ၊ က်ေနာ္လည္း လက္ခံပါတယ္ ၊ ဒီအခ်က္ဟာ ကရင္ေတြကိုယ္တိုင္ ဂုဏ္ယူေလ့ရွိတဲ့ ဂုဏ္ပုဒ္တစ္ခုလည္း ျဖစ္ပါတယ္ ။ အဆိုးဖက္ကို ျမင္ၾကည့္ရင္ "ရိုး" ေတာ့ "အ" ၊ "အ" ေတာ့ "တံုး" ၊ "တံုး" ၿပီးရင္ "န" တာေတြက အပိုဆု(bonus)ေတြ အျဖစ္ ရလာပါတယ္ ။ ဒါေတြကို သတိမေပး မေထာက္ျပရင္ ဝတၱရားမေၾကဖူးလို႔ ခံယူတာေၾကာင့္ စံနမူနာ တစ္ခ်ိဳ႕သံုးၿပီး တင္ျပလိုက္ရတာပါဗ်ာ ။

      * ေနာက္ဆံုး ကိုေအာင္ ျမင္ျပတဲ့ "မသိ နားမလည္လို႔" ဆိုတာလည္း တစ္စိတ္တစ္ပိုင္း ပါႏိုင္ပါတယ္ ။ ဒါေပမယ့္ ပါမယ္ဆိုရင္လည္း တစ္စိတ္တစ္ပိုင္းပဲ ျဖစ္ပါတယ္ ။ "ကရင္ပဒုမၼာ" ဆိုတဲ့စကားဟာ ကရင္ေတြထဲက လူခၽြန္ လူလည္ေတြအတြက္ အရံသင့္ရွိသလို ၊ cultural shock, အေတြ႕အၾကံဳနည္းမႈ ေတြကစလို႔ ၊ ထည့္တြက္စရာေတြ အမ်ားႀကီးရွိတာကို က်ေနာ္လည္း မ်ားစြာေသာအခ်ိန္ေတြမွာ နားလည္ေပးပါတယ္ ။ ဒါေပမယ့္ လက္လြတ္စပယ္ လြတ္ထားရင္ အက်ိဳးထက္ အဆိုးက မ်ားမယ္ယူဆတာေၾကာင့္ ၊ ငါးခံုးမ တစ္ဒါဇင္ေၾကာင့္ တစ္ေလွလံုး ငါးပိမျဖစ္ေအာင္ စာေတြနဲ႔ တန္သင့္သေလာက္ ထိန္းထိန္းသိမ္းသိမ္းေလး ေျပာသြားရံုေလးပါ ။

      ဘယ္လိုပဲျဖစ္ျဖစ္ ေျပာျပခ်င္စရာေတြ ရွိလာေတာ့လည္း နားထဲသံရည္ပူ ေလာင္းမိသလိုမ်ိဳး မျဖစ္ေအာင္ ၊ "ကိုယ့္ငါးပိ ေလာက္တက္တာ" ကိုေတာင္ "ကုသိုလ္ထူးလို႔ ယင္ေကာင္ေတြကို အလႉေပးရကိန္းၾကံဳတယ္" ဆိုၿပီး ၾကားေကာင္းေအာင္ အမ်ိဳးမ်ိဳး ေဝ့လည္ေျပာျပရတာမို႔ ၊ က်ေနာ့္ စာအသြားအလာကို "ကေလး ထမင္းခြံ႕" သလို ၾကံဖန္နားလည္ေပးပါလို႔သာ ေတာင္းပန္ခ်င္ပါတယ္ဗ်ာ ။

      (ဒီျပန္စာဟာ အေပၚက "AnonymousFeb 3, 2012 03:29 AM" အတြက္ပါ အတန္သင့္ အက်ံဳးဝင္သြားေလာက္မယ္လို႔ ယူဆပါတယ္) ။

      Delete
  3. ၾကားဘူးတာေလးတခုကေတာ့ "ရိုးလြန္းေတာ့ရိုင္း" တဲ့
    ရိုးသားတာက ခ်စ္စရာေကာင္းပါတယ္
    ဒါေပမယ့္ အမ်ားနဲ႕ဆက္ဆံတဲ့ေနရာမွာ သူတပါးကို ရည္ရြယ္ခ်က္နဲ႕ျဖစ္ျဖစ္ မရည္ရြယ္ဘဲျဖစ္ျဖစ္
    မထိခိုက္ေစတာအေကာင္းဆံုးပါ

    သူတပါးအတြက္မစဥ္းစားဘဲ
    မိမိကိုယ္ကိုသာ ဗဟိုျပဳတတ္တဲ့ အျပဳအမူမ်ိဳးရွိၾကတာ လူမ်ိဳးမေရြးပါဘဲေလ
    ကိုယ့္ကိုယ္ကို သိဘို႕ကအေရးၾကီးဆံုးပါဘဲလို႕ က်ေနာ္ကေတာ့ခံယူပါတယ္

    ReplyDelete
    Replies
    1. အေပၚက အျဖစ္အပ်က္ အခ်ိဳ႕မွာ Anonymous ေျပာတဲ့ "ရိုးလြန္းေတာ့ရိုင္း" ဆိုတာမ်ိဳး တစ္စိတ္တစ္ပိုင္း ပါႏိုင္သလို ၊ "ကိုယ့္ကိုယ္ကို သိဘို႕က အေရးၾကီးဆံုးပါဘဲ" ဆိုတာကိုလည္း လက္ခံပါတယ္ ။

      ဒီေနရာမွာ macro အဆင့္ ၊ micro အဆင့္နဲ႔ အလႊာလိုက္ေတြ အေသးစိတ္ ေျပာဆိုေဆြးေႏြး ၾကရင္ေတာ့ အေတာ္ရွည္မယ္ ထင္ပါတယ္ ။ တစ္ဖက္မွာလည္း ေခါင္းေဆာင္ ၊ လူႀကီးပိုင္း .. ဘယ္လိုေခၚေခၚ သူတို႔မွာလည္း တာဝန္ေတြ ရွိသင့္သေလာက္ ရွိၾကပါတယ္ ။ ၿပီးေတာ့ စာနာစိတ္နဲ႔ ကူညီ ေထာက္ပံ့ ေကၽြးေမြးခဲ့ၾကတဲ့ အလႉရွင္ေတြေၾကာင့္ ယိုယြင္းသြားခဲ့တဲ့ လူမ်ိဳးတစ္မ်ိဳးရဲ့ 'စိတ္'တစ္ေဒသနဲ႔လည္း ဆိုင္မွာပါ ။

      ဒီေနရာမွာ အခ်ိဳ႕လည္း သိၿပီးျဖစ္မယ့္ ပံုတစ္ပုဒ္နဲ႔ ဆရာႀကီးေမာင္စင္ၾကယ္ရဲ့ ဝတၱဳတို တစ္ပုဒ္တို႔ကို ေျပးသတိရမိတယ္ ။

      * လူတစ္ေယာက္ဟာ ပိုးအိမ္ထဲက ရုန္းကန္ထြက္ဖို႔ ၾကိဳးစားေနတဲ့ လိပ္ျပာေလာင္းေလး တစ္ေကာင္ကို စာနာၿပီး ပိုးအိမ္ကို ကူညီခြဲျခမ္း ေပးလိုက္ပါသတဲ့ ။ သူ႔ေစတနာ ေကာင္းေပမယ့္ အလြယ္တကူ ထြက္လာလို႔ရတဲ့ လိပ္ျပာေလးခမ်ာ ဘယ္ေတာ့မွ မပ်ံသန္းႏိုင္ေတာ့ပဲ ၊ ခ်ိနဲ႔စြာနဲ႔ တြားသြားေနရတဲ့ ဘဝမ်ိဳးကို ေရာက္သြားပါေတာ့တယ္တဲ့ ။

      * ေမာင္စင္ၾကယ္ရဲ့ ဇာတ္လမ္းေလးကေတာ့ - ခိုကိုးရာမဲ့သြားတဲ့ ေခြးမႀကီးတစ္ေကာင္ ၊ သားငယ္ေလးႏွစ္ေကာင္နဲ႔ ေနရာသစ္ကိုရွာ ၊ သားငါးေစ်းကိုေရာက္ ၊ အရင္လို လုယက္စားေသာက္စရာ မလိုပဲ ဝဝလင္လင္ စားေသာက္ရ ၊ ေခြးကေလးႏွစ္ေကာင္ အရုိးအေရေတြ စားေနရရာက တစ္ေန႔ေတာ့ အသားတံုးႀကီးတစ္တံုး စားခြင့္ၾကံဳသြား ၊ အသားအရသာ သိၿပီးတဲ့ေနာက္ အသားစားရဖို႔ပဲ ေခ်ာင္းေျမာင္းေန ၊ တစ္ေန႔ေတာ့ အသားတံုးခိုးလာၾကလို႔ သားသတ္သမားက ဒါးထက္ထက္နဲ႔လိုက္ ၊ အေမျဖစ္သူက စိုးရိမ္လို႔ သားေတြပါးစပ္က အသားတံုးကို ဆြဲယူၿပီးေျပး .. ၊ ေခြးမႀကီးရဲ့ ကံၾကမၼာ ၊ ေခြးကေလး ႏွစ္ေကာင္ရဲ့ ကံၾကမၼာ ဘယ္လိုရွိမလဲ ..

      တိရိစာၦန္ေတြနဲ႔ ႏိႈင္းခ်င္တာေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး ။ ဒါေပမယ့္ သခၤန္းစာေတြလို႔ေတာ့ ထင္မိပါတယ္ ။ မွတ္ခ်က္ေတြအတြက္ေတာ့ ေက်းဇူးပါ ။

      Delete
  4. အစ္ကို မွာေရးလို႕ မရတာနဲ႕ စာခ်န္သြားတယ္။ သစ္ထူးလြင္မွာ ညီမဘေလာ့ကို ညႊန္းထားတဲ့ ပို႕စ္လင့္ခ္ ေလးရွိရင္ ေပးပါလားဟင္? ညီမရွာၾကည့္တာ မေတြ႕လို႕။

    ReplyDelete
  5. အေပၚက "ျမတ္ၾကည္ (သနပ္ခါးေမ)" ရဲ့ မွတ္ခ်က္ကို မ်က္စိမလည္ေအာင္ လင့္ေလးႏွစ္ခု ထည့္ေပးလိုက္ပါတယ္ ။ က်ေနာ္ သစ္ထူးလြင္နဲ႔ သူ႔ဆီမွာေပးခဲ့တဲ့ မွတ္ခ်က္ေတြေၾကာင့္ပါ ။

    http://www.thithtoolwin.com/2012/02/blog-post_8712.html
    http://www.thanakharmay.com/2012/01/blog-post_28.html

    ျမန္မာျပည္မွာ လူမ်ိဳး ၊ ဘာသာ ၊ ေဒသ ၊ အဖြဲ႕အစည္း အေပၚအေျခခံၿပီး ခြဲျခားဆက္ဆံတာေတြ နက္နက္ရိႈင္းရိႈင္း ရွိေနပါတယ္ ။ ဒါကို ဝါဒျဖန္႔တာေတြေလာက္ဖတ္ၿပီး ျငင္းခ်င္တဲ့လူငယ္ေတြ ၊ ျပႆနာ အစြန္းအစတစ္ခု ျဖစ္မလာေစခ်င္လို႔ ဟန္႔တားခ်င္သူေတြ ၊ သိသိႀကီးနဲ႔ မ်က္ႏွာလြဲခဲပစ္ လုပ္သူေတြ ၊ သိေပမယ့္ အေၾကာင္းအမ်ိဳးမ်ိဳးေၾကာင့္ ရူးခ်င္ေယာင္ေဆာင္ေနသူေတြ ဆိုၿပီး ခြဲလို႔ရပါလိမ့္မယ္ ။ ပိုရင္သာ ပိုပါမယ္ ၊ မေလ်ာ့ပါ ။

    အက္ေၾကာင္းထဲကို သပ္ရိုက္ထည့္ဖို႔ က်ေနာ္ မရည္ရြယ္ပါဘူး ။
    ဒါေပမယ့္ အနာသိမွ ေဆးရွိပါမယ္ ၊ ခ်ျပသင့္တာကို ခ်ျပၾကမွ ဝိုင္းဝန္းအေျဖရွာလို႔ ရေကာင္းရပါမယ္ ။ ေသခ်ာတာကေတာ့ ျမန္မာ့လူမႈအသိုင္းအဝိုင္း တစ္ခုလံုးမဟုတ္ရင္ေတာင္ ၊ အေတာ္ က်ယ္က်ယ္ျပန္႔ျပန္႔ စြဲဝင္ေနတဲ့ ကိစၥမို႔ ၊ အေျခခံအက်ဆံုး ေအာက္ေျခကေန အေျဖရွာရမွာ ျဖစ္ပါတယ္ ။

    ReplyDelete
  6. ကရင္လူမ်ိဳးမွမဟူတ္ပါဘူး လူတိုင္းတခါတေလျဖစ္္တတ္ပါတ္ယ္အစ္ကို နားလည္ေပးပါ

    ReplyDelete
    Replies
    1. ေနရာအမ်ားႀကီးမွာ နားလည္ေပးၿပီးသားပါ ။

      တစ္ေယာက္လြဲတာ ကိစၥမရွိပါ ၊
      ႏွစ္ေယာက္လြဲလဲ သိပ္ျပႆနာ မရွိေသးပါဘူး ၊
      ၄-၅-၁၀ ေယာက္ကေန ပ်ားအံုလို လက္ညွိဳးထိုးျပစရာ အံုလိုက္က်င္းလိုက္ ရွိလာရင္ေတာ့ ေျပာသင့္ေျပာထိုက္တာ ဝတၱရားရွိသူ တစ္ေယာက္အေနနဲ႔ ႏႈတ္ပိတ္ၿပီး မေနသင့္ဘူးလို႔ ယူဆမိလို႔ပါ ။

      ဒီမွာ သိသာတာက ကရင္ေတြလုပ္တဲ့ ပြဲတစ္ခုကို သြားၿပီး အျခားလူေတြရဲ့ ပြဲတစ္ပြဲကို သြားလိုက္ရင္ မတူတာေတြ ရွိေနပါတယ္ ။ ေနရာတိုင္း လိုက္ေျပာေနရင္ ပစိပစပ္ အရမ္းမ်ားသူသာ ျဖစ္သြားႏိုင္တာမို႔ တစ္ခါတစ္ရံမွသာ အနည္းက်ဥ္းေလာက္ ေရးျပတာပါ ။

      Delete