ဍဳဂ္ပါင္လာ.ဆာ္ - (ေဒါင္ပိုင္လားဆိုင္ဒ္) - ျပည့္စံုပါေစ

Sunday, September 18, 2011

က်ဳပ္လွန္ေရးသမား



     ေတာ္လွန္ေရးဆိုတဲ့စကားလံုးကို လက္ေရွာင္ေနခဲ့တာ အေတာ္ၾကာေနပါၿပီ ။
     ကိုယ္တိုင္ ေတာ္လွန္ေရးသမားတစ္ေယာက္မဟုတ္သလို ခံလည္းမခံယူထားေလေတာ့ ႏွစ္ ၂၀ ၊
၆၀ စသည္ျဖင့္ လုပ္လာခဲ့ၾကသူေတြကို ၿငိဳျငင္ေအာင္လုပ္မိသလို ျဖစ္မွာစိုးပါတယ္ ။ သာရာမွာေနၿပီး
ေဖာက္ျပန္ေရးစကားေတြ ေျပာေနတယ္တို႔ ၊ ဘက္လိုက္တယ္ဆိုၿပီး စြပ္စြဲဖို႔ အသင့္ျဖစ္ေနၾကသူေတြ
အတြက္ အေၾကာင္းျပခ်က္တစ္ခု ထပ္ေပးသလိုျဖစ္ေနမွာလည္း ထည့္တြက္ေနခဲ့ရပါတယ္ ။ ဒါေၾကာင့္
ရူးခ်င္ေယာင္ေဆာင္ၿပီး ဟိုဟိုသည္သည္လွည့္ေနခဲ့တာလို႔ ေျပာရင္လည္း ရမွာပါပဲ ။

   ဒါေပမယ့္ “မေျပာမၿပီး မထုမကြဲ” ဆိုတဲ့စကားလိုပဲ ၊ ေျပာတာက ပိုအက်ိဳးရွိမလားဆိုၿပီး ေျပာၾကည့္
ဖို႔ စိတ္ကူးမိတယ္ေလ ။

   တဖက္မွာလည္း သူမ်ားေတြကို ဟိုဟာဒီဟာကေလး လုပ္လိုက္ပါလားတို႔ ၊ ဒီလို ဟိုလိုလုပ္သင့္တယ္
ဆိုတာမ်ိဳးေတြကို ေလွ်ာ့ၿပီးေရးဖို႔ လိုမွာေတာ့ေသခ်ာတယ္ ။ ဒါမွ အားလံုးနီးပါး နားဝင္ခ်ိဳၾကမွာကိုး ။ ဒါ
ေပမယ့္ လိုရင္းေရာက္ဖို႔ ၊ အက်ိဳးျဖစ္ဖို႔ဆိုရင္ ဒါေတြက မျဖစ္ႏိုင္သေလာက္ အေနအထားမွာ ရွိေနျပန္
တယ္ ။

   ဒီေတာ့ကာ က်ေနာ္သာ ေတာ္လွန္ေရးအဖြဲ႕အစည္းတစ္ခုမွာ အေရးပါအရာေရာက္သူတစ္ေယာက္
ျဖစ္ေနမယ္ဆိုရင္ ၊ လုပ္ခ်င္တဲ့ လုပ္သင့္တယ္လို႔ထင္တဲ့ လုပ္ရမယ္လို႔ယူဆတဲ့ အရာေတြကို ရသ
ေလာက္ လက္တန္းခ်ေရးၾကည့္မယ္ဗ်ာ ။

*  ႏိုင္ငံေရး

   ျမန္မာျပည္အတိုင္းအတာနဲ႔ “ေတာ္လွန္ေရး”ေတြ “ေဆာ္ျပန္သေလး” လုပ္လာခဲ့ၾကတာလဲ ကမၻာ့
သက္တမ္းအရွည္ၾကာဆံုး စံခ်ိန္ေတြ တင္ႏိုင္ခဲ့ၾကတာကလြဲရင္ အက်ိဳးစီးပြားျဖစ္သူေတြဆိုလို႔ အင္မ
တန္နည္းတယ္လို႔ ျမင္မိတယ္ ။

   ေက်ာက္တံုးႀကီးနဲ႔ ေက်ာက္တံုးအေသးတို႔ သူမာတယ္ ငါမာတယ္နဲ႔ အၿပိဳင္ထုေနခဲ့လိုက္ၾကတာ
ႀကီးအက်ယ္ကြဲတဲ့ဖက္နဲ႔ လံုးပါးပါးတဲ့ဖက္ေလာက္ပဲကြာတယ္ ၊ အတူတူနဲ႔အႏူႏူ ကြဲေၾကေနၾကရ
တာေတာ့ ေသခ်ာတယ္ ။ သူကတမတ္ ငါကတမူးစာ ပိုရႉရတယ္ဆိုၿပီး ၿပိဳင္ဆိုင္ေနၾကရတာလဲ မရိုး
ႏိုင္ မၿငီးေငြ႕ႏိုင္ၾကေပမယ့္ ေဘးကၾကည့္တဲ့ကိုယ္ကေတာ့ စိတ္သိပ္မရွည္လွတာ အမွန္ ။

   စစ္ေရးဆိုတာဟာ အေရးအင္မတန္ပါတာကိုေတာ့ ျငင္းမေနခ်င္ဘူး ။ ဒါေပမယ့္ ႏိုင္ငံေရးဟာ ပဓါ
လို႔ ယံုၾကည္တယ္ ။ ဒီေခတ္ဒီအခါဟာ စစ္ဘုရင္ဆန္ဆန္ တစ္ေယာက္ေကာင္းနဲ႔ တစ္ေသာင္းဗိုလ္
ေခ်ကို ညက္ညက္ေၾကေအာင္ ႀကိဳးစားရမယ့္ေခတ္မဟုတ္ေတာ့ပါ ။ ႏိုင္ငံေရးက ဦးေဆာင္မႈေနရာမွာ
ရွိေနရေတာ့မယ္ ။

   ေျပာမယ့္သာေျပာရတယ္ ၊ နဂါးမ်က္ေစာင္းေတြကလည္း အမ်ားသား ။ ဒါေပမယ့္ အဲဒီမ်က္ေစာင္း
ေတြကို မ်က္ကြယ္မျပဳရင္ေတာ့ အာဏာရွင္ေတြက ရာစုႏွစ္နဲ႔ခ်ီၿပီး ႏိုင္ငံကို ေခတ္ေနာက္ျပန္ဆြဲေနခ်ိန္
မွာ ၊ ကိုယ္ေတြက သူတို႔အၿမီးေတာင္ လိုက္ဆြဲလို႔မမီပဲ က်န္ေနတဲ့အျဖစ္မ်ိဳးနဲ႔ ၾကံဳရမွာပဲ ။

* သတင္းက႑

     သတင္းက႑ဟာ ဒီမိုကေရစီစနစ္မွာ စတုတၳမ႑ိဳင္လို႔ဆိုတယ္ ။
     စာေတြထဲမွာလဲ သတင္းက႑ဟာ လူမႈအသိုင္းအဝိုင္းကို ရုပ္လံုးေဖၚေပးၿပီး လူမႈအသိုင္းဝိုင္းရဲ့
ျမင္ကိုလည္း တည္ေဆာက္လမ္းေၾကာင္းေပးတယ္လို႔ ဆိုျပန္တယ္ ။

     တဖက္မွာကလည္း အာဏာယူထားသူေတြက ကိုယ့္က်ိဳးစီးပြားနဲ႔ ကိုယ္ယံုၾကည္ခ်င္တာေတြကို
မီဒီယာသံုးၿပီး ကိုယ့္ကိုယ္ကို အိပ္ေမြ႕ခ်သလို ထပ္ကာထပ္ကာရိုက္သြင္းဖို႔ အသံုးခ်စရာက႑လည္း
ျဖစ္ေနျပန္တယ္ ။

     ေတာ္လွန္ေရးသမားေတြ အားနည္းေနတာေတြထဲမွာ သတင္းက႑ဟာ ထိပ္ဆံုးကပါေနတယ္
လို႔ျမင္တယ္ ။ “အခက္အခဲအတားအဆီးေတြ အမ်ားႀကီးရွိတယ္” ဆိုတဲ့ဆင္ေျခကို က်ေနာ္ကေတာ့
မသံုးဘူးလို႔ ခံယူထားတယ္ ။ လူေတြၾကားေရာက္သင့္တဲ့ သတင္းေတြကို မေရာက္ေရာက္ေအာင္
နည္းမ်ိဳးစံုနဲ႔ ပို႔ေပးမယ္ ။ ေရာက္ရံုမကဘူး ပလူပ်ံေနေအာင္ကိုလုပ္မယ္ ။ ဒါမွလည္း သတင္းမိႈင္းနဲ႔
အညွိဳ႕ခံထားရသူေတြ ညိွဳ႕ဓါတ္ေျပေေအာင္လုပ္ေပးႏိုင္မွာျဖစ္သလို အမ်ားျပည္သူက သိသင့္တာ
ေတြကို သိႏိုင္ၾကမယ္ ။ 

   အမွန္တရားဟာ စြမ္းအားပဲ ။ ဒီစြမ္းအားဟာ ေတာ္လွန္ေရးအတြက္ ႀကီးမားတဲ့အင္အားတစ္ရပ္
ျဖစ္ေစရမယ္ ။

     ဒီေခတ္မွာ သတင္းက႑ထဲ အကုန္က်နည္းနည္းနဲ႔ လုပ္လို႔ရတာေတြက အမ်ားႀကီး ။ ဘေလာ့ဆို
ရင္ အခမဲ့ ၊ ဝက္ဘ္ဆိုဒ္ဆိုလည္း ေစ်းကနည္းနည္းေလး ၊ လူတစ္ေယာက္ မိတၱဴ ၁၀ ေစာင္စီ ကူးေပး
ႏိုင္ေအာင္ စည္းရံုးႏိုင္ရင္လည္း ဘာမွမကုန္ဘူး ။

   ပါလက္စတိုင္းမွာ ၾကည့္အံုးမလား ။ NGO ေတြက ဗီဒီယိုကင္မရာ အလံုး ၅၀၀ ကို အခမဲ့ေဝပစ္လိုက္
တယ္ ။ အစၥေရးေတြ မဟုတ္တာလုပ္သမွ် မွတ္တမ္းတင္ႏိုင္ေအာင္လို႔ပါ ။

   က်ဳပ္တို႔ လုပ္ျဖစ္ဖို႔သာလိုတာ ၊ ရိုက္ၿပီးရင္ တည္းျဖတ္ဖို႔က program ေတြ ေပါေပါလြန္းလို႔မွ ပံုလို႔ ။
အဲဒါကိုမွ ေၾကာင္ေတာင္ေတာင္ လုပ္ေနေသးတဲ့ လူငယ္ေတြကို လမ္းနည္းနည္းေၾကာင္းေပးလိုက္
ရံုပဲ ။ ဥပမာ ေရွ႕တန္းမွာ တိုက္ပြဲေတြကို ဗီဒီယိုရိုက္ရင္ အနည္းဆံုးသတိထားစရာေလးေတြရွိတယ္ ။
ဘယ္သူမွ အခ်ိန္ကုန္ခံၿပီး ေတာ္လွန္ေရးသမားေတြ ဆဲေနၾကတာ နားမေထာင္ခ်င္ဘူး ၊ လမ္းခ်ည္း
ေလွ်ာက္ျပေနတာ မၾကည့္ခ်င္ဘူး ၊ ထမင္းစားျပေနတာ စိတ္မဝင္စားဘူး ။ အဲဒါမ်ိဳးေတြကို သင့္ေတာ္
သလို ျဖတ္ ကပ္ ညွပ္တတ္ရင္ လက္ဘႏြန္က သတင္းက႑ကို အပိုင္ကိုင္ႏိုင္တဲ့ ဟစ္ဇ္ဘိုလာေတြလို
လူလည္က်လိမ္ေနစရာ မလိုဘူး ။

* အုပ္ခ်ဳပ္ေရး

     က်ေနာ္တို႔ ေတာ္လွန္ေရးသမားေတြကို “သူပုန္” ေတြလို႔ပဲ အလြယ္ေခၚၾကည့္ရေအာင္ ။
     (သူပုန္ဆိုလို႔ ေသာင္းက်န္းသူနဲ႔ သူပုန္ဆိုတဲ့စကားလံုးကိုေတာင္ အဓိပၸါယ္မကြဲတဲ့ ဗမာစာ မကၽြမ္း
က်င္သူေတြကိုေတာ့ ေနာင္မွရွင္းပါမယ္) ။

     သူပုန္ဆိုတာဟာ အင္အားႀကီးရင္ ၊ စိုးမိုးတဲ့နယ္ေျမနဲ႔ ဝင္ေငြလမ္းေတြရွိရင္ အစိုးရျဖစ္တာပါပဲ ။
ဒါမွမျဖစ္ေသးဘူးဆိုရင္လည္း အခါအခြင့္သင့္တဲ့အခ်ိန္ေတြက် အစိုးရရဲ့ အစိတ္အပိုင္းတစ္ခု ျဖစ္လာ
တတ္တဲ့ သဘာဝလည္း ရွိတာမို႔ .... ဘာလုပ္ရရင္ ေကာင္းမလဲ ....

     က်ဳပ္ကေတာ့ က်ဳပ္အဖြဲ႕စည္းကို စနစ္တက်ဖြဲ႕မယ္ ။ အစိုးရျဖစ္လာဖို႔ရွိမွေတာ့ အစိုးရတစ္ရပ္ရဲ့
လိုအပ္တဲ့ အဂၤ ါေတြျပည့္စံုေအာင္ ျဖည့္ဆည္း ဖြဲ႕စည္းသြားမယ္ ။ စနစ္တက် အုပ္ခ်ဳပ္မယ္ ။ ေဒသ
တိုးတက္ေရးနဲ႔ လူတိုင္းလာၿပီးအေျခခ်ေနထိုင္ခ်င္လာေအာင္ ေျပာင္းလဲပစ္မယ္ ။ ဒီလိုလုပ္ႏိုင္ဖို႔ နည္း
ဥပေဒမ်ိဳးစံုကို ျပင္ဆင္ေလ့လာေရးဆြဲဖို႔ လုပ္ရမွာျဖစ္သလို ၊ ဝန္ထမ္းေတြအတြက္ လံုေလာက္တဲ့
လစာရိကၡာနဲ႔ အေထာက္အပံ့ေတြ ေပးႏိုင္ဖို႔ဟာလည္း အဓိကက်တဲ့ လုပ္စရာတစ္ခ်က္ပဲ ။

     ဆက္ေၾကးပဲေခၚေခၚ ဘာပဲေခၚေခၚ အခြန္အေကာက္ေတြ ေကာက္တယ္ဆိုရင္လည္း အစိုးရတစ္
ရပ္ရဲ့ ဝန္ေဆာင္မႈက႑ကို ျပန္ထည့္တြက္ရမယ္ ။ အခြန္ေဆာင္ျပည္သူေတြအတြက္ ဘာလုပ္ေပးႏိုင္
သလဲဆိုတာဟာ အစိုးရတစ္ရပ္အတြက္ အေရးႀကီးတဲ့ မွတ္ေက်ာက္တစ္ခုပဲ ။

* အရည္အေသြး

     က်ဳပ္တို႔ရဲ့ ေတာ္လွန္ေရးအဖြဲ႕အစည္းထဲမွာ လက္နက္ကိုင္သူပဲျဖစ္ျဖစ္ ၊ ကေလာင္ကိုင္သူပဲျဖစ္ျဖစ္
ရွိသင့္တဲ့ အရည္အခ်င္း အရည္အေသြးေတြရွိလာေအာင္ ေလ့က်င့္ျဖည့္ဆည္းေပးမယ္ ။ လူတိုင္းလို
လိုဟာ ေဒါင္ေဒါင္ျမည္တဲ့ ေကဒါေတြအျဖစ္နဲ႔ က်စ္လ်စ္တဲ့အဖြဲ႕အစည္းတစ္ရပ္အေနနဲ႔ သိကၡာရွိရွိရပ္
တည္သြားႏိုင္ေအာင္ နည္းလမ္းရွာႀကံသြားမယ္ ။ ဒီလိုရွာၾကံရာမွာလည္း အလႊာေပါင္းစံုလူေတြဆီက
ထြက္လာမယ့္စကားေတြကိုလည္း နားေထာင္မယ္ ။ ေျပာဆိုအၾကံေပးၾကဖို႔လဲ ေမတၱာရပ္ခံၿပီး ဒီလို
လုပ္မွ အမ်ားအတြက္ ေကာင္းႏိုင္မယ္ဆိုတာကို (က်ေနာ့္အိမ္မွာ ဘီယာထိုင္ေသာက္ေနမယ့္ အခ်ိန္
ေတြကိုေလွ်ာ့ၿပီး) လိုရင္လိုသလို အိမ္ေပါက္ေစ့လိုက္ေျပာသင့္ရင္လဲ ေျပာမယ္ ။

     လက္ရွိအေနထားမွာ ကရင္ျပည္နယ္စစ္ဆင္ေရးထဲ ပါမသြားရေလေအာင္ ေငြငါးေသာင္း တစ္
သိန္းေလာက္ လာဟ္ထိုးေရွာင္ရွားေနၾကရတာေတြ ျပည္မစစ္တပ္ထဲမွာ ျဖစ္ပ်က္ေနၾကပါတယ္ ။
က်ဳပ္ကေတာ့ ဒီေလာက္နဲ႔မတင္းတိမ္ႏိုင္ပါဘူး ။ အရည္အခ်င္းျပည့္ဝတဲ့ ေတာ္လွန္ေရးသမားေတြနဲ႔
ဖြဲ႕စည္းထားတဲ့ က်ဳပ္တို႔အဖြဲ႕စည္း ထိန္းခ်ဳပ္ထားရာကို သန္းနဲ႔ကုေဋနဲ႔ခ်ီၿပီး လာဟ္ထိုးေရွာင္ရွား ၾကရ
ေလာက္ေအာင္ ျဖစ္ေစခ်င္ပါတယ္ ။ လုပ္လို႔ရတယ္လို႔လည္း ယံုၾကည္တယ္ ။

     တဖက္မွာလည္း သာမန္လူေတြအတြက္ အခြင့္အလမ္းေတြနဲ႔ မက္ေလာက္စရာ ေဒသတစ္ခုအျဖစ္
ေျပာင္းလဲပစ္ဖို႔ လုပ္သြားပါမယ္ ။

* စာေပနဲ႔ ယဥ္ေက်းမႈ

     က်ေနာ့္အဖြဲ႕စည္း စိုးမိုးထားတဲ့ နယ္ေျမတဝွမ္းမွာ ၊ ျပည္မအာဏာပိုင္ေတြက ေက်ာင္းေတြလာ
တည္မယ္ဆိုရင္ အေႏွာင့္အယွက္မေပးတဲ့အျပင္ အကူအညီေတြပါ ေပးမယ္လို႔ဆံုးျဖတ္ထားတယ္ ။
လူမ်ိဳးစုငယ္ေတြကို ဝါးမ်ိဳခ်င္တာေၾကာင့္လို႔ေျပာေျပာ ၊ Burmese-nization လို႔ပဲ ေခၚေခၚ ၊ ႏိုင္ငံသူ
ႏိုင္ငံသားေတြ တေျပးညီအခြင့္အေရးရႏိုင္ဘို႔ ေစတနာနဲ႔ လာဖြင့္တာပါလို႔ ေရႊေရႊ (ရႊီးရႊီး) ၊ ဒါေတြက
လက္ေတြ႕အလုပ္ျဖစ္ေအာင္လုပ္ခ်င္တဲ့ က်ဳပ္အတြက္ အေရးမႀကီးလွဘူး ။

   က်ဳပ္ကူညီမယ့္ အစီအစဥ္ကေတာ့ - ေက်ာင္းျဖစ္ေျမာက္ေရး ၊ ဆရာဆရာမေတြ လံုျခံဳေရးအပါ
အဝင္ အဆင္ေျပေခ်ာေမြ႕ၾကေစေရးေတြ အားလံုးပါတာေပါ့ဗ်ာ ။ တဆက္ထဲမွာပဲ က်ဳပ္တို႔ေဒသခံ
ေတြအတြက္ အက်ိဳးရွိေစမယ့္ ေဒသခံတိုင္းရင္းသားေတြရဲ့ စာေပတစ္ဘာသာနဲ႔ လက္ေတြ႕က်တဲ့
အသက္ေမြးဝမ္းေက်ာင္း ဘာသာတစ္ရပ္ပါ သင္ရုိးညႊန္းတမ္းမွာ ထည့္သင္ေပးဖို႔ ေမတၱာရပ္ခံမယ္
ဗ်ာ ။ ဒါေတြထည့္သြင္းေပးဖို႔ ေက်ာင္းအတြက္ အခက္အခဲရွိတယ္ဆိုရင္လည္း ေငြအား ၊ လူအား ၊
အၾကံဥာဏ္အားေတြပါ ဝိုင္းၿပီးပံ့ပိုးမယ္ဗ်ာ ။ ဒီကိစၥဟာ ျဖစ္သင့္တဲ့ လုပ္သင့္တဲ့ကိစၥ ၊ ေဒသခံေတြ
သာမက ႏိုင္ငံတစ္ခုလံုးကိုပါ ဆပြားအက်ိဳးရွိမယ့္ အစီအစဥ္မို႔လို႔ ၊ ေစတနာမွန္တယ္လို႔ ကိုယ့္ကုိယ္
ကိုယံုၾကည္ၾကတဲ့ ျပည္မအာဏာပိုင္ေတြနဲ႔ ဗမာလူမ်ိဳးေတြလည္း ႏွစ္သက္ေထာက္ခံ သာဓုေခၚၾကမွာ
အမွန္ပဲ ။ လုပ္ဖို႔သာ အေရးႀကီးတာပါ ။

* ဇာတိျပန္ လုပ္အားေပးအစီအစဥ္ (Going Home Program)

     ခုဆိုရင္ ေတာ္လွန္ေရးအဖြဲ႕အစည္းေတြနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး တတိယႏိုင္ငံကို အေျခသြားခ်ခဲ့ၾကသူ
ေတြလည္း မနည္းေတာ့ဘူး ။ ပညာ ၊ ဥစၥာ စသည္ျဖင့္ အနည္းနဲ႔အမ်ား စုေဆာင္းမိၾကသူေတြရွိသလို
ယဥ္ေက်းမႈနဲ႔ ဘာသာစကားဖက္အပိုင္းမွာလဲ ေလ်ာ့နည္းဆံုးရံႉးမႈေတြက တန္ဖိုးမျဖတ္ေကာင္းေလာက္
ေအာင္ပဲ ။

   တစ္ခ်ိန္က လယ္ယာကိုင္းကၽြန္း လုပ္ကိုင္ခဲ့ၾကတဲ့ တိုင္းရင္းသားေတြရဲ့ အႏြယ္ဝင္လူငယ္ကေလး
ေတြ စပါးပင္ကိုေတာင္ ဘာပင္လဲလို႔ ေမးလာတာမ်ိဳး ၊ ဘာသာစကား ဓေလ့ထံုးတမ္းေတြ မသိႏိုင္
ၾကေတာ့လို႔ မိဘေဆြမ်ိဳးအသိုင္းဝိုင္းေတြက ရင္နာေနရတာေတြမ်ိဳး ၊ ဒုကၡေရာက္ က်န္ရစ္ခဲ့ၾကတဲ့
ေသြးခ်င္းေတြ ရွိေနၾကေသးတယ္ဆိုတာ ေမ့သြားၾကတာမ်ိဳးေတြကို မၾကံဳရေလေအာင္ ကိုယ္ထူကိုယ္
ထ အစီအစဥ္ေလးေတြကို လုပ္ကိုင္ၾကဖို႔ က်ဳပ္ေဆာ္ၾသမိမွာေတာ့ ေသခ်ာတယ္ ။

   ကိုယ့္လူေတြ ဒုကၡေရာက္ေနခဲ့ၾကတာကို ကိုယ္ထူကိုယ္ထ မကယ္ႏိုင္ၾကပဲ ၊ အျမင္မေတာ္သူေတြ
က လာကူ လာကယ္ခဲ့ၾကၿပီးပါၿပီ ။  ကိုယ့္ယဥ္ေက်းမႈ ၊ ဓေလ့ထံုးစံနဲ႔ ဘာသာစာေပေတြ မတိမ္ေကာ
ေအာင္ သူတပါးေတြ လာကူညီတာကို ထပ္ေစာင့္ေနၾကအံုးရင္ေတာ့ ကိုယ့္ၾကမၼာကိုယ္ဖန္တီးခ်င္ၾက
သူ တိုင္းရင္းသားအခ်ိဳ႕အတြက္ ကိုယ္ေရြးတဲ့လမ္းနဲ႔ ကိုယ္စိုက္တဲ့အပင္ရဲ့ အက်ိဳးအျမတ္အသီးအပြင့္
တြကို မ်က္ရည္လည္ရႊဲနဲ႔ ၿမိန္ၿမိန္ႀကီးစားၾကရမွာကို ျမင္ေယာင္တယ္ ။

(အခ်ိဳ႕ လုပ္ေနၾကတာေတာ့ ေတြ႕မိပါတယ္ ၊ ဒါေပမယ့္ အင္မတန္ နည္းပါးေသးတယ္လို႔ ျမင္ပါတယ္) ။

* ကြန္ယက္ ၊ ရံပံုေငြ ၊ အသိပညာ ေဝဌဖလွယ္မႈနဲ႔ စြန္႔ဦးတီထြင္ စီးပြားရွင္ေတြ

     နီးစပ္ရာ ၊ စိတ္တူရာ ၊ အဆင္သင့္ရာလူေတြ အစုဖြဲ႔ ကြန္ယက္ဖြဲ႔ၿပီး မၾကာမၾကာ ရင္းႏွီးေအာင္
ေတြ႕ဆံုရင္း ၊ ရံပံုေငြေတြစုေကာက္ ၊ ေဆြးေႏြးဖလွယ္ ေလ့လာသင္ယူၾကဖို႔ သိပ္မခက္လွတာမို႔ ၊ ဒါ
ေတြကို လည္း ပါးစပ္အျမွဳပ္ထြက္ခ်င္ထြက္ ေျပာရတိုက္တြန္းရမွာကေတာ့ က်ေနာ့္အလုပ္လို႔ ခံယူ
လုပ္ကိုင္မိမွာပဲ ။ ဒါ့ျပင္ က်ေနာ္တို႔တေတြ အားနည္းတဲ့ စီးပြားေရးလုပ္ငန္းေတြကို အားေပးႏိုင္ဖို႔
စီးပြားေရး တကယ္လုပ္ေနသူေတြ ၊ စီးပြားပညာေနာက္ခံရွိသူေတြနဲ႔ စိတ္ပါဝင္စားသူေတြကို စုစည္း
ေတြ႕ဆံု လုပ္ကိုင္ႏိုင္ၾကေအာင္ မစီစဥ္ေပးႏိုင္ရင္ေတာင္ ထံုးစံအတိုင္း ေဆာ္ၾသဖို႔ကေတာ့ လုပ္ရမွာ
ပဲ ။ ဒါဟာ သက္ဆိုင္ရာလူေတြအေပၚ မူတည္သလို ၊ ေခါင္းေဆာင္တစ္ေယာက္ရဲ့ လမ္းေၾကာင္းေပး
တဲ့အေပၚမွာလည္း သက္ေရာက္မႈေတြ အနည္းနဲ႔အမ်ား ရွိလာမယ္လို႔ ယံုၾကည္တယ္ ။

* လူထုစည္းရံုးေရးနဲ႔ ၿမိဳ႕ျပတိုက္ပြဲ

     စည္းရံုးေရးဆိုေတာ့ ဒါဟာ စိတ္ပိုင္းဆိုင္ရာ သိမ္းသြင္းမႈျဖစ္တာကို သိၾကမွာပါ ။ ဒါေၾကာင့္ ေသ
နတ္ျပၿပီး လုပ္လို႔မရသလို ၊ ၿမိဳ႕ျပတိုက္ပြဲဆိုလို႔လည္း လက္နက္ပါမွျဖစ္တဲ့ကိစၥ မဟုတ္ျပန္ပါဘူး ။

     သူပုန္သူကန္ဆိုတာ ေၾကာက္စရာမဟုတ္ဖူးဆိုတာ လူမ်ားစုက လက္ခံလာရင္ ပထမအဆင့္
ေအာင္ျမင္တာလို႔ ေျပာႏိုင္သလို ၊ ဘာေၾကာင့္ ပုန္ကန္ေနတယ္ဆိုတာကို ကြက္ကြက္ကြင္းကြင္း
သိၾကေအာင္လုပ္ႏိုင္ရင္ ေနာက္တစ္ဆင့္ ေအာင္ျမင္တယ္လို႔ ယူဆႏိုင္ပါတယ္ ။ ဒီကေနမွ သူပုန္
ေတြဟာ လက္ရွိအုပ္စိုးေနတဲ့ အာဏာပိုင္အစိုးရထက္ ေကာင္းေအာင္လုပ္ႏိုင္ပါတယ္ဆိုတာကို ယံု
ၾကည္ေလာက္ေအာင္ သက္ေသသာဓကေတြနဲ႔ ျပႏိုင္ၿပီဆိုရင္ေတာ့ ေယဘုယ်အားျဖင့္ ပြဲသိမ္းၿပီလို႔
ဆိုႏိုင္ပါတယ္ ။

     ဒါေတြနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး လုပ္သင့္တာတစ္ခု ေတြးမိပါတယ္ ။
     ႏိုင္ငံေရး ၊ စစ္ေရး ၊ စီးပြားေရးေတြနဲ႔ပတ္သက္လို႔ ၊ ေရတို ေရရွည္စီမံကိန္းနဲ႔ ပန္းတိုင္ေတြကို
ခ်မွတ္ၿပီး အျမန္ဆံုး စနစ္တက် အေကာင္အထည္ေဖၚဖို႔ပါပဲ ။ စီမံကိန္းဆိုလို႔ မ.ဆ.လေခတ္ကို အ
တုခိုးခိုင္းတာ မဟုတ္ပါ ။ ဒါေတြက ဘယ္ေခတ္ ဘယ္ေနရာ ဘယ္အဖြဲ႕အစည္းမွာမဆို လုပ္သင့္တဲ့
ကိစၥေတြပါ ။

* အေထြေထြ

     သိထားတာေတြအေပၚမူတည္ၿပီး ေရးခ်င္ေျပာခ်င္တာေတြလည္း ရွိပါေသးတယ္ ။ ဒါေပမယ့္
အခ်ိဳ႕ကိစၥေတြက်ျပန္ေတာ့ ပုဂိၢဳလ္ေရးတိုက္ခိုက္သလို ျဖစ္မွာစိုးတာေၾကာင့္ အေသးစိတ္မေျပာခ်င္
ပါဘူး ။ တခါ ေတာ္လွန္ေရးလို႔ဆိုရင္ က်ဳပ္တစ္ေယာက္ထဲမွ ေထာက္ျပတတ္တာ မဟုတ္ပါဘူး ။
လူေဟာင္းလူသစ္ လူႀကီးလူငယ္အေတာ္မ်ားမ်ားမွာ သိထားတာ ျမင္ထားတာေတြ အမ်ားႀကီးရွိေန
ၾကပါတယ္ ။ ေျပာၾက ေဆြးေႏြးဖလွယ္ၾကဖို႔လည္း အားေပးခ်င္တယ္ ။

     က်ေနာ့္အေနနဲ႔ ယံုၾကည္တာတစ္ခုရွိပါတယ္ ။
     အဲဒါကေတာ့ ဘယ္သူမွ မျပည့္စံုဘူး ဆိုတာပါပဲ ။

     ကုန္ကုန္ေျပာရင္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကစၿပီး တိုင္းရင္းသားေတြ အထြဋ္အျမတ္ထားတဲ့
ေခါင္းေဆာင္ႀကီးေတြကိုယ္တိုင္ အျပစ္အနာအဆာေတာ့ ကိုယ္စီရွိၾကတာပါပဲ ။ ဒီေတာ့ အေသး
အမႊားေတြကို လ်စ္လ်ဴရႈသင့္ရင္ ရႈရသလို အမ်ားနဲ႔သက္ဆိုင္လာလို႔ အက်ိဳးယုတ္ႏိုင္တာေတြကို
လည္း အျပဳသေဘာနဲ႔ ေထာက္ျပေဆြးေႏြး တင္ျပသြားသင့္ၾကပါတယ္ ။

   ဒီလိုလုပ္တာဟာ မတရားလုပ္ေနသူ အာဏာရွင္ေတြကို ကိုယ္ရွိန္သတ္ေအာင္ အဟန္႔အတား
အျဖစ္ သံုးႏိုင္သလို ၊ အမ်ားသေဘာနဲ႔ညီမွ်တဲ့ ေခါင္းေဆာင္ေကာင္းေတြအတြက္လည္း ေကာင္း
သထက္ေကာင္းေအာင္ လုပ္ကိုင္ေလွ်ာက္လွမ္းႏိုင္ေစဖို႔ အကူညီေတြပါပဲ ။

* နိဂံုး

     အေပၚက ေရးသြားတာေတြထဲမွာ က်ေနာ္တို႔ တိုင္းရင္းသား ညီအစ္ကိုေမာင္ႏွမအခ်ိဳ႕ကို စိတ္ထိ
ခိုက္ေစေအာင္ ၊ ေဒါသထြက္ေစေအာင္ လုပ္မိသလို ရွိႏိုင္ပါတယ္ ။

     ဒီေတာ့ ..... ဒီလိုျမင္ၾကည့္ရေအာင္ ။
     အကယ္၍မ်ား လာမယ့္မနီးမေဝး အနာဂါတ္ကာလမွာ ေတာ္လွန္ေရးအဖြဲ႕အစည္းေတြရဲ့ အခန္း
က႑ ေမွးမိွန္လာခဲ့မယ္ဆိုရင္ေကာ ..... ဘယ္လိုျဖစ္လာႏိုင္မလဲ ။

     အရွိန္အဝါ မရွိေတာ့တဲ့ အဖြဲ႕အစည္းနဲ႔လူေတြကို ေလးစားမႈေတြ နည္းပါးလာၾကၿပီး ၊ “အလကား
လူေတြပါ” လို႔ “အားမနာပ” ေျပာၾကမယ့္သူေတြက အမ်ားစုျဖစ္လာၾကပါလိမ့္မယ္ ။

     က်ေနာ္ကေတာ့ အဲဒီအခ်ိန္အထိေစာင့္ၿပီး စိတ္မေကာင္းမျဖစ္ခ်င္ပါဘူး ။
     ခုကတည္းက သာသာနဲ႔နာနာႏွက္ၿပီး အိပ္ငိုက္ေကာင္း ငိုက္ေနၾကမယ့္သူေတြကို စူးကေလးနဲ႔
တို႔လိုက္တာက ပိုအက်ိဳးမ်ားမယ္လို႔ ယံုၾကည္တြန္းတိုက္လိုက္ပါတယ္ ။


မန္းကိုကို
၁၈ ၊ ၀၉ ၊ ၂၀၁၁

(မွတ္ခ်က္ - အခ်ိဳ႕ေနရာမွာ လုပ္သင့္တယ္လို႔ ျမင္သမွ်ကို အေတြးတိမ္တိမ္ေလးေလာက္နဲ႔ လက္တန္း
ခ်ေရးသြားတာပါ ။ လက္ရွိ ဘယ္သူမွမလုပ္ၾကဘူးလို႔ မဆိုလိုပါ) ။

4 comments:

  1. တစ္မ်ိဳးၾကီးပဲဗ်ာ။ ကြ်န္ေတာ္ေတာ့ဘာမွေကာင္းေကာင္းနားမလည္ပါဘူး။ သို႕ေသာ္လည္းျပည္တြင္းစစ္ဆိုတာ ဘယ္ေလာက္ထိဆိုးရြားတယ္ဆိုတာကိုေတာ့ နားလည္ပါတယ္။ ကြ်န္ေတာ့္အေနနဲ႕ကေတာ့ စစ္ဆိုတာကို အသံေတာင္မၾကားခ်င္ပါ။ ကိုမန္းကိုကိုတို႕အေနနဲ႕ ရခ်င္တာကို ႏိုင္ငံေရးနည္းသက္သက္နဲ႕ ၾကိဳးစားလို႕မျဖစ္ႏိုင္ဘူးလား။ ဘာေၾကာင့္လည္းဆိုေတာ့ ကြ်န္ေတာ့မိဘမ်ားဟာ ကရင္ျပည္နယ္က ဗမာရြာေလးတစ္ရြာကေနေပါက္ဖြားလာၾကသူေတြမို႕ စစ္ပြဲေတြရဲ႕ ဆိုးရြားတဲ့ သူတို႕ရဲ႕ အေတြ႕အၾကံဳေတြကို အျမဲၾကားဖူးေနခဲ့ရလို႕ပါ။ စစ္ရယ္လို႕ျဖစ္လာရင္ ၾကားထဲကေျမဇာပင္ျဖစ္ၾကရတာ သာမာန္ျပည္သူေတြပါ။ အဘိုးအဘြားေတြကိုေတြ႕ဖို႕ မိဘေတြရဲ႕ဇာတိေျမကို အလည္အပတ္မၾကာခဏ သြားေရာက္ျဖစ္ပါတယ္။ အခုခ်ိန္ထိ သူတို႕မွာအမဲ၊ အဝါ၊ အစိမ္းေတြကို ေၾကာက္ေနရတုန္း။ ဆက္ေၾကးဆိုတာကလည္း ခုထိရွိေနေသးတယ္ေနာ္။ ဘာရည္ရြယ္ခ်က္ေတြနဲ႕ပဲတိုက္ၾကတိုက္ၾက ခံၾကရတာအျပစ္မဲ့ျပည္သူေတြပါ။ ဆရာမန္းရယ္ နည္းနည္းေလွ်ာ့ပါ။ တိုက္ဖို႕ခိုက္ဖို႕အစား သံတမန္နည္းကိုသာ အထူးျပဳျပီးလိုခ်င္တာကို ရေအာင္ယူၾကပါဗ်ာ။ ဆရာမန္းေျပာခဲ့သလိုပဲေက်ာက္တံုးႀကီးနဲ႔ ေက်ာက္တံုးအေသးတို႔ သူမာတယ္ ငါမာတယ္နဲ႔ အၿပိဳင္ထုေနခဲ့လိုက္ၾကတာ
    အႀကီးအက်ယ္ကြဲတဲ့ဖက္နဲ႔ လံုးပါးပါးတဲ့ဖက္ေလာက္ပဲကြာတယ္ ၊ အတူတူနဲ႔အႏူႏူ ကြဲေၾကေနၾကရ
    တာေတာ့ ေသခ်ာတယ္ ။ သူကတမတ္ ငါကတမူးစာ ပိုရႉရတယ္ဆိုၿပီး ၿပိဳင္ဆိုင္ေနၾကရတာလဲ မရိုး
    ႏိုင္ မၿငီးေငြ႕ႏိုင္ၾကေပမယ့္ ေဘးကၾကည့္တဲ့ကိုယ္ကေတာ့ စိတ္သိပ္မရွည္လွတာ အမွန္ ။

    စစ္ေရးဆိုတာဟာ အေရးအင္မတန္ပါတာကိုေတာ့ ျငင္းမေနခ်င္ဘူး ။ ဒါေပမယ့္ ႏိုင္ငံေရးဟာ ပဓါ
    နလို႔ ယံုၾကည္တယ္ ။ ဒီေခတ္ဒီအခါဟာ စစ္ဘုရင္ဆန္ဆန္ တစ္ေယာက္ေကာင္းနဲ႔ တစ္ေသာင္းဗိုလ္
    ေခ်ကို ညက္ညက္ေၾကေအာင္ ႀကိဳးစားရမယ့္ေခတ္မဟုတ္ေတာ့ပါ ။ ႏိုင္ငံေရးက ဦးေဆာင္မႈေနရာမွာ
    ရွိေနရေတာ့မယ္ ။ ႏိုင္ငံေရး အရသာအဓိကျဖစ္ေစခ်င္ပါတယ္။ တိုက္ၾကခိုက္ၾကမယ္ဆိုလွ်င္ အခ်ိန္ေတြလည္းၾကာလွျပီ ေက်ာက္တုန္းေတြလည္း ကြဲတာကြဲ လံုးပါးပါးတာကလည္းပါးနဲ႕ဘာမွမထူးလာဘူး။ ထူးလာတာက ကြ်န္ေတာ္တို႕ႏိုင္ငံသာ ကမၻာမွာေခတ္ေနာက္က်က်န္ေနရစ္တာတစ္ခုပဲ။ စစ္ပြဲဆိုလွ်င္ေတာ့ မည္သည့္အေၾကာင္းေၾကာင့္ျဖစ္ေပၚလာေသာ မည္သည့္စစ္ပြဲကိုမွ လက္မခံႏိုင္ သေဘာမတူႏိုင္ပါေၾကာင္း....

    ReplyDelete
  2. ဒီလုိလုပ္ငန္စဥ္းအတြက္ ေငြေရးေျကးေရးကုိဘယ္သူေထာက္ပံမွာလည္ လုပ္ငန္စဥ္းအတြက္ဘယ္သူေတြ ကလုပ္မွာ လည္ လူျကီးေတြ ကုိဘဲဆက္ခုိင္ဖုိအစီးအစဥ္းနဲ့ေရးတာလာ လူျကီးေနရာကုိအစ ားထုိးတာ၀န္ယူဖုိမစဥ္းစားျကေတာဘူးလာ ဆက္ခုိင္ဖုိဘဲစဥ္းစားျပီးခုိင္လုိအစဥ္မေျပရင္ေ၀ဖန္ ေတြနဲ့ခရီးသြာေတာမွာလာ ေတာ္လွန္ေရးလမ္းစဥ္းေတြ ကုိျပန္ျကည့္ပါ ဘာေတြပါသလဲလုိ ေတာ္လွန္ေရးကုိျပန္ျကည္ပါဘယ္သူေတြလုပ္ေနသလဲလုိ လူျကီးေတြ ကလမ္းစဥ္းေတြခ်ေပးထာျပီးဒါေပမဲ့လုိက္လုပ္မယ္လူငယ္ေတြ ကဘယ္ေရာက္ေနသလဲ စာေရးသူပုိသိမယ္လုိက်ေနာ္ထင္တယ္

    ReplyDelete
  3. @ soemoe
    ကိုစိုးမိုးအေနနဲ႔ စိတ္ထဲမွာ ဇေဝဇဝါ ျဖစ္ေနႏိုင္တာ နားလည္ေပးလို႔ ရပါတယ္ ။ စစ္ရဲ့ အနိဌာရံုေတြကို မျမင္ခ်င္ မေတြ႕မသိခ်င္တာဟာလည္း သဘာဝက်ပါတယ္ ။ တဆက္ထဲမွာပဲ ဒါေတြကို ရပ္ဖို႔မလြယ္ဖူးလားဆိုရင္ သိပ္လြယ္ပါတယ္လို႔ ေျပာလို႔ရသလို ၊ အေတာ္ခက္တယ္လို႔လည္း ေျပာလို႔ရႏိုင္ျပန္ပါတယ္ ။

    ပထမတစ္ခ်က္ ေျပာရမွာက ကိုစိုးမိုးက နည္းနည္းေလွ်ာ့ပါ ဆိုလို႔ပါ :-)
    က်ေနာ့္မွာ ေလွ်ာ့စရာ မရွိေတာ့ပါဘူးဗ်ာ ၊ အႂကြားသန္တဲ့ ခေလာက္ႏို႔သား သူ႔ဒူးရင္းသီး အရြယ္အစားျပသလို ေျပာရရင္ “ေလွ်ာ့လို႔မရေတာ့ဘူးကြ ဆူးခံေနၿပီ” ဆိုၿပီး ေျပာရေတာ့မယ္ထင္တယ္ :-)

    ဘာလို႔လည္းဆိုေတာ့ က်ေနာ္ဟာ ေတာ္လွန္ေရးသမားတစ္ေယာက္ မဟုတ္သလို ၊ ခံလည္းမခံယူထားဘူးလို႔ ေျပာထားခဲ့သလိုပါပဲ ၊ က်ေနာ္ဟာ သာမန္ျပည္သူ တစ္ေယာက္သာျဖစ္ၿပီး ျမင္တာေတြကို ထုတ္ေဖၚေျပာရံု ေျပာေနတဲ့ လူတစ္ေယာက္မို႔ပါ ။

    အခ်ိဳ႕စာေတြမွာ ကိုစိုးမိုး ဖတ္ဖူးမွာပါ ။ “ၿငိမ္းခ်မ္းေရးကို လိုခ်င္လို႔ စစ္ကိုတိုက္ရတာပါ” ဆိုတာကိုပါ ။ အဲဒီစကားဟာလည္း တစ္ဝက္ပဲမွန္တယ္လို႔ ျမင္မိတယ္ ။

    ဆိုၾကပါစို႔ ၊ အခုျပည္တြင္းစစ္ကို ရပ္ခ်င္တယ္ ၊ ဘယ္လိုလုပ္ရမလဲလို႔ ေမးလာရင္ အလြယ္ဆံုးအေျဖကေတာ့ “စစ္ဆင္ေရးေတြ ရပ္လိုက္ပါ” ပါပဲ ။ ဟုတ္တယ္ေလ ၊ တိုင္းရင္းသားတပ္ေတြ ျပည္မတပ္ကို သြားသြားတိုက္တယ္လို႔ မၾကားမိပါဘူး ။ အနည္းဆံုးေတာ့ ျပည္မတပ္ေတြ ေရွ႕တိုးတိုးၿပီး စခန္းေတြေဆာက္လို႔ နယ္ေျမတိုးခ်ဲ႕လို႔ ျဖစ္ၾကရတာပါ ။

    တဖက္ကၾကည့္ျပန္ရင္ လက္ခုပ္ႏွစ္ဖက္တီးမွ အသံျမည္တယ္လို႔ ဆိုၾကျပန္တယ္ ။ ဒါေပမယ့္ ျမင္ေနရတာကေတာ့ “တူနဲ႔ ေပ” လို သြားဆင္ေနပါတယ္ ။ “တူ”ကေန သြားသြားထုေနတာပါ ။ “ေပ”ကခံေနလို႔ သြားထုရတာပါ ဆိုရင္ေတာ့ မေျပာတတ္ေတာ့ပါဘူး :-)

    ၿပီးရင္ ကိုစိုးမိုးေျပာတဲ့ “သံတမန္နည္း”ကေတာ့ က်ေနာ္လည္း ႀကိဳက္ပါတယ္ ။ ျပႆနာက ျပည္မဖက္က “ေဆြးေႏြးညွိႏိႈင္း” ဆိုတဲ့ စကားလံုးအစား “အျမစ္ျပတ္ေခ်မႈန္း” ဆိုတာတစ္ခုထဲ နားလည္ေနတာေၾကာင့္ပါပဲ ။

    က်ေနာ္သိသမွ် ေဆြးေႏြးမႈေတြျဖစ္ခဲ့တာ အႀကိမ္ႀကိမ္ပါပဲ ။
    ပထမဆံုး အခက္အခဲကေတာ့ ျပည္မအာဏာပိုင္ေတြက တတိယႏိုင္ငံမွာ ေဆြးေႏြးမယ္ဆိုတာမ်ိဳးကို ဘယ္တံုးကမွ လက္မခံတာပါ ။ ဒုတိယအခ်က္ကေတာ့ “ေဆြးေႏြးခ်င္ရင္ လာခဲ့ ၊ ငါတို႔ မင္းတို႔ဆီေတာ့ မသြားႏိုင္ဘူး” ဆိုတဲ အထာပါ ။ တတိယတစ္ခုကေတာ့ ေဆြးေႏြးပြဲတစ္ခု စလိုက္ၿပီဆိုရင္ အပစ္ခဏရပ္ထားဖို႔နဲ႔ ကိုယ္စားလွယ္ေတြကို အႏၱရယ္မျပဳပါဘူး ဆိုတဲ့ႏွစ္ခ်က္ကလြဲရင္ ဘာမွဆက္မေလွ်ာ့တတ္တာပါပဲ ။ ေနာက္ဆံုးတစ္ခ်က္ကေတာ့ ဟိုး ၁၉၄၉ ေလာက္ကတည္းက တစ္စိုက္မတ္မတ္ ေျပာလာခဲ့တဲ့ “မင္းတို႔အားလံုး အႂကြင္းမဲ့လက္နက္ခ်ၾက” လို႔အဓိပၸါယ္ရတဲ့ စကားမ်ိဳးကို လက္ကိုင္ထားၿပီး အသံုးႏႈန္းအမ်ိဳးမ်ိဳးနဲ႔ လွည့္ပတ္ေျပာေန သံုးေနတဲ့အခ်က္ပါပဲ ။ အေသးစိတ္ေတြကလည္း အမ်ားႀကီးပါ ။

    ဒါေတြကိုၾကည့္ရင္ အင္အားႀကီးသူ ၊ အသာစီးရေနသူေတြ ဘယ္လိုဆက္ဆံတတ္သလဲဆိုတာ နားလည္လို႔ရသလို အခ်ိဳ႕လူေတြ အဖို႔မွာလည္း ေရြးစရာလမ္းမရွိဘူးဆိုတာ ကိုစိုးမိုး နည္းနည္းပိုျမင္လာေကာင္း ျမင္လာမယ္လို႔ ထင္မိပါတယ္ ။

    ဒါေတြေျပာလို႔ က်ေနာ္နဲ႔ ကိုစိုးမိုးတို႔ အျမင္ကြဲတယ္လို႔ေတာ့ အဓိပၸါယ္ မထြက္ပါဘူး ။ အားလံုးကို အေကာင္းဆံုး ျဖစ္ေစခ်င္ၾကတဲ့ေနရာမွာ ပန္းတိုင္က တစ္ခုထဲပါ ၊ ကိုယ္ပိုင္အေျခအေနေတြအရ သိတာ နားလည္တာ လုပ္ပံုလုပ္နည္းေတြ ကြာျခားေနရံုေလးပါ ။ ခုေနေတာ့ အားလံုး အဆင္ေျပမယ့္ အေနအထားတစ္ခုကို အျမန္ေရာက္ဖို႔ ဆုေတာင္းရံုသာ တတ္ႏိုင္ဦးမွာပါ ။

    ReplyDelete
  4. @ phamawklo
    ေမးခြန္းအမ်ားစုကေတာ့ ေမးသင့္တဲ့ ေမးခြန္းေတြပဲလို႔ စာေရးသူအေနနဲ႔ ယူဆပါတယ္ ။ တစ္ခုရွိတာကေတာ့ မွတ္ခ်က္ထဲမွာ လူငယ္ေတြ တာဝန္မေၾကၾကဖူးလို႔ ေျပာခ်င္တယ္လို႔လဲ နားလည္မိတယ္ ။

    ေမးခြန္းအခ်ိဳ႕ကိုၾကည့္ရင္ - ပထမအေနနဲ႔ ေငြေရးေၾကးေရးနဲ႔ ပတ္သက္လို႔ ေတာ္လွန္ေရး အဖြဲ႕အစည္း အေတာ္မ်ားမ်ားမွာ နကိုကတည္းက ဝင္ေငြလမ္းေတြ ရွိထားၿပီးသားပါ ။ ဒါေပမယ့္ အထူးသျဖင့္ လူ႕အရင္းအျမစ္ကို အေျခခံတဲ့ ဝင္ေငြလမ္းေတြကို ထိထိေရာက္ေရာက္ အသံုးမခ်ႏိုင္ေသးဘူးလို႔ ျမင္မိတယ္ ။

    ဒုတိယအေနနဲ႔ ဘယ္လူမႈအသိုင္းအဝိုင္းမွာမဆို လူႀကီးနဲ႔ လူငယ္ေတြအၾကား ကြဲလြဲတတ္တာေတြ ရွိတတ္ပါတယ္ ။ လူႀကီးေတြမွာ အေတြ႕အၾကံဳနဲ႔ ဆင္ျခင္ေတြးေတာႏိုင္စြမ္းေတြ ရွိၾကသလို ၊ လူငယ္ေတြမွာလည္း ျဖတ္လတ္တက္ႂကြတဲ့ လုပ္ရည္ကိုင္ရည္နဲ႔ လုပ္ကိုင္သမွ် ေအာင္ျမင္ခ်င္ၾကတဲ့ ဆႏၵေတြ ကိုယ္စီနဲ႔ပါ ။ သူတို႔ၾကားမွာ လြဲေခ်ာ္ လိုအပ္ေနတတ္တာက “ဆက္သြယ္ေရး တနည္းအားျဖင့္ ကူးလူး လက္ဆင့္ကမ္းေရး” အပိုင္း ျဖစ္ေနတတ္ပါတယ္ ။

    ဆက္သြယ္ေရးမွာ ခၽြတ္ေခ်ာ္မႈေတြရွိေနရင္ - လူႀကီးေတြက “ငါတို႔ကို ေသတဲ့အထိ ခိုင္းေနၾကေတာ့မွာလား” လို႔ ျမင္ေကာင္း ျမင္တတ္သလို ၊ လူငယ္ေတြမွာလည္း “ဒီလူႀကီးေတြ ထိုင္ခံုကေန ဖယ္မေပးခ်င္ဘူး” လို႔ ထင္တတ္ၾကျပန္ပါတယ္ ။ ဒီေတာ့ ထိေတြ႕ဆက္ဆံ ၊ ဖလွယ္လက္ဆင့္ကမ္း ၊ ခ်ိန္ညွိတိုင္ပင္ႏိုင္ၾကပါမွ ကြာဟတာေတြကို ေစ့စပ္ႏိုင္ၾကမွာပါ ။

    ေနာက္ဆံုး တစ္ခ်က္ကေတာ့ - ေတာ္လွန္ေရး အေတာ္မ်ားမ်ားမွာ မူလလမ္းစဥ္ေတြကေန လိုအပ္ရင္လိုအပ္သလို ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲ လာခဲ့ၾကတယ္လို႔ နားလည္ရပါတယ္ ။ အားႀကိဳးမာန္တက္ အစဥ္အဆက္ လုပ္လာခဲ့ၾကသူေတြ ရွိသလို ၊ အားေလ်ာ့ အေလွ်ာ့ေပး ေက်ာခိုင္းသြားသူေတြလည္း မရွားပါ ။ ဘယ္လိုေတြပဲျဖစ္ျဖစ္ ေဝဖန္ေထာက္ျပ အၾကံေပးေဆြးေႏြးတာေတြဟာ မရွိမျဖစ္ လိုတယ္လို႔ေတာ့ ျမင္ပါတယ္ ။ အျပစ္တင္ ရႈတ္ခ် ေခ်ာက္တြန္း ကဖ်က္ကယက္ လုပ္တဲ့အဆင့္မ်ိဳး မေရာက္မခ်င္း လက္ခံႀကိဳဆိုႏိုင္ပါမွ ဘယ္လိုအဖြဲ႕အစည္းမဆို အေကာင္းဖက္ ဦးတည္မွာပါ ။

    လိုရင္းခ်ဳပ္ရရင္ေတာ့ သေဘာထားႀကီးၿပီး “ေလ”ေကာ “လက္ေတြ႕”ပါ ပါႏိုင္ၾကဖို႔ပါပဲလို႔ ေျပာခ်င္ပါတယ္ ။
    ----------------------------------

    စကားမစပ္ phamawklo ဘေလာ့မွာၾကည့္ေတာ့ ၊ စုတင္ထားတာေတြဟာ တန္ဖိုးရွိတာ မ်ားတယ္လို႔ ျမင္ပါတယ္ ။ လင့္လဲ ခ်ိတ္ထားပါဦးမယ္ ။ စာေရးသူအေနနဲ႔လဲ တိုင္းရင္းသားေတြထဲမွာ အဲဒီလိုလုပ္သူ မ်ားမ်ားေပၚလာေစဖို႔ စိတ္ဆႏၵ ရွိပါတယ္ ။ ေအာင္ျမင္ပါေစ ။

    ReplyDelete