ျပည့္လည္ရြဲကို လႊဲမ်က္ႏွာ လွည့္မည္လား (ပ-လႊာ)

   ၾကာခဲ့ပါၿပီ ။
   ေစာေစာပိုင္း ညတစ္ည ။
   မဟာဗႏၵဳလ ပန္းျခံဝင္းထဲဖြင့္ထားတဲ့ Happy World ဂိမ္းရံုေလးရဲ့ ေရွ႕မွာ ။
   အပ်င္းေျပ တီဗြီဂိမ္းေလး ဝင္ကစားၿပီး အထြက္ ၊ ဂိမ္းရံုေရွ႕ေလးတင္ ေခြးေျခပုေလးေတြနဲ႔ခင္းထားတဲ့
လမ္းေဘးဆိုင္ေလးမွာ ဝင္ထိုင္လိုက္တယ္ ။
   အနီးနားမေတာ့ ေယာက္်ားသားအခ်ိဳ႕နဲ႔ အမ်ိဳးသမီးအခ်ိဳ႕ ရွိေနၾကတယ္ ။
   အခ်ိဳ႕လည္း ကိုယ့္နားတစ္ဝိုက္က ခံုပုေလးေတြမွာ ထိုင္ေနၾကတယ္ ။

   မၾကာခင္မွာပဲ လူအခ်ိဳ႕ေရာက္လာၿပီး ၊ သူတို႔ထဲကတစ္ေယာက္က -
“အဲဒီေကာင္မေတြအားလံုး စခန္းေခၚသြားလိုက္” ဆိုၿပီး အမိန္႔ေပးတဲ့ေလသံနဲ႔ ေျပာလိုက္တယ္ ။
အမ်ိဳးသမီးေတြမွာ မ်က္ႏွာေလးေတြညွိဳးၿပီး အသာတၾကည္ လိုက္သြားခဲ့ၾကေတာ့တယ္ ။

   စဝင္လာကတည္းက မ်က္ႏွာထားခပ္မာမာေတြမို႔ သတိထားလိုက္မိေပမယ့္ ၊ သူတို႔လုပ္ပံုကို အံ့အား
သင့္သြားမိတယ္ ။ ေခါင္းေဆာင္လုပ္သူကို စူးစမ္းတဲ့အၾကည့္နဲ႔ၾကည့္ေတာ့ ၊ ကိုယ့္နဲ႔ တမင္ မ်က္ႏွာခ်င္း
မဆိုင္မိေအာင္ လႊဲထားတယ္လို႔ ယံုၾကည္ရေလာက္တယ္ ။

   ပထမ ၊ စိတ္မေကာင္းျဖစ္သြားတယ္ ။
   အနည္းဆံုး ၊ အနီးကပ္ဆံုးက အမ်ိဳးသမီးတစ္ေယာက္ေလာက္ကို ၊ ဒါက်ေနာ့္နဲ႔လာတာပါဆိုၿပီး ကူ
ညီေပးမိလိုက္ရင္ အေကာင္းသားလို႔ စိတ္ကူးဝင္လာေသးေပမယ့္ ၊ ‘ေနာက္က်သြားခဲ့ၿပီလား’ ‘ျဖစ္ႏိုင္
ပါ့မလား’ ‘လုပ္သင့္ရဲ့လား’ဆိုတဲ့ ဒြိဟစိတ္ေတြနဲ႔အတူ ေက်ာ္လြန္သြားခဲ့ရတယ္ ။
   ေနာင္ႏွစ္ေပါင္း အေတာ္ၾကာၾကာအထိ ၊ ျပန္ေတြးမိတိုင္းလည္း စိတ္ထဲ တႏံု႔ႏံု႔ျဖစ္ေနဆဲ ။

   ငယ္စဥ္ကတည္းက လိင္လုပ္သားေတြနဲ႔ နီးစပ္ေပါင္းေဖၚမႈေတြ မရွိခဲ့ေပမယ့္ ၊ သူတို႔တေတြ ဘာ
ေတြ ေတြ႕ၾကံဳခံစား ရင္ဆိုင္ၾကရသလဲ ဆိုတာေတြကိုေတာ့ ျမင္ေနၾကားေနခဲ့ရတယ္ ။ အၾကမ္းဖက္
မႈ ၊ အႏိုင္က်င့္မႈ ၊ ေခါင္းပံုျဖတ္မႈနဲ႔ ေရာဂါကူးစက္မႈ စသည္ျဖင့္ ၊ လူမႈေရးနဲ႔ ရုပ္ေဝဒနာ ခံစားေနၾက
ရတာေတြကို သိခဲ့ရတယ္ ။ လူမသိသူမသိ ကိစၥေတြထဲမွာ ေဆးဝါးႀကိတ္ကုေနရတာေတြကို မ်က္
ျမင္ျမင္ခဲ့ရသလို ၊ စာရင္းမရွိအင္းမရွိ ဆင့္ပြားကူးစက္ခံရၿပီး ဘဝမွာ အဖက္ဖက္ဆံုးရႉံးခဲ့ရသူေတြ
ဘယ္ေလာက္ရွိေနမလဲဆိုတာ ၊ မွန္းဆၾကည့္ရံုနဲ႔ သူတို႔အတြက္သာမက လူမႈအသိုင္းဝိုင္း တစ္ခု
လံုးအတြက္ပါ အင္မတန္ စိုးရိမ္စရာ ။

   လိင္ဝန္ေဆာင္မႈဟာ သမိုင္းတစ္ေလွ်ာက္ တည္ရွိလာခဲ့ၿပီး ၊ မနက္ျဖန္ သန္ဘက္ခါ ေပ်ာက္ကြယ္
သြားမွာ မဟုတ္သလို ၊ အေျခခံက်တဲ့ “ဝယ္လိုအား”လို႔ ေျပာရမယ့္ လူအခ်ိဳ႕ရဲ့ စိတ္ဆႏၵေတြကိုလည္း
‘အျမစ္ျပတ္ ေျခမႈန္းပစ္ရမယ္’ဆိုၿပီး လုပ္လို႔ မရစေကာင္းတာက လက္ေတြ႕ဘဝ အေျခေနပါ ။

   ျမန္မာျပည္မွာလည္း ၊ ျပည့္တန္ဆာေတြနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး ဥပေဒျပဌာန္းဖို႔ရာ ႀကိဳးပမ္းမႈနဲ႔ အေတြး
အျမင္ ပြတ္တိုက္မႈေတြ ရွိလာၿပီျဖစ္တာေၾကာင့္ ၊ ကိုယ္ေတြ႕ျမင္ခဲ့တာေတြနဲ႔ ဖတ္မွတ္မိတာေလး
အနည္းအက်ဥ္းကို အမွီျပဳၿပီး ၊ ယွဥ္ႏိႈင္းထိုးခ်ိန္ႏိုင္ေအာင္ ခ်ေရးထားလိုက္ပါတယ္ ။

   စကားတစ္ခု ခံထားခ်င္တာက ၊ ဒါေတြေျပာေနတာဟာ လိင္လုပ္သားနဲ႔ ဆက္စပ္ေနသူေတြအား
လံုးကို သူေတာ္စင္ေတြေနရာမွာ ထားဖို႔ႀကိဳးစားေနတာ မဟုတ္ပါ ။
   အရွက္အေၾကာက္ နည္းပါးသြားသူေတြရဲ့ ျပဳမူလုပ္ကိုင္ပံုနဲ႔ အျခားသူေတြအေပၚ သက္ေရာက္ထိ
ခိုက္တတ္မႈေတြကို အတိုင္းတာတစ္ခုအထိ သိၾကံဳသခၤန္းစာေတြ ယူခဲ့ဖူးပါတယ္ ။

   ဒါေပမယ့္ ၊ ေဖ်ာက္ပစ္ေမ့ေပ်ာက္လိုက္လို႔ မရႏိုင္မယ့္ လူ႕အဖြဲ႕စည္း အစိတ္အပိုင္းတစ္ခုအေနနဲ႔ ၊
က်န္ရွိတဲ့ လူမႈအသိုင္းဝိုင္းႀကီး တစ္ခုလံုးကိုလည္း ဘာမွ မနစ္နာမဆံုးရႉံးေစမယ့္ သဟဇာတျဖစ္တဲ့
အေနထားတစ္ခု ဖန္တီးႏိုင္ဖို႔ လမ္းစေပၚေစခ်င္တဲ့ စိတ္ေနတနာကိုသာ ေရွ႕တန္းတင္ထားတာပါ ။
   ဒီေတာ့ အနီးဆံုး ႏႈိင္းယွဥ္ၾကည့္ရႈစရာေလးအခ်ိဳ႕ကို တႏိုင္ လွန္ေလွာၾကရေအာင္ ။


ကြင္းဆက္ -၁-

   လိင္ဝန္ေဆာင္မႈအေၾကာင္းေျပာရင္ လူသိမ်ားတာကေတာ့ “ထိုင္း”ႏိုင္ငံပါ ။
   ဘန္ေကာက္ေရာက္ဖူးသူ အေတာ္မ်ားမ်ားကေတာ့ ပက္ပုန္း (Pat Pong) ကို သိတတ္ၾကပါတယ္ ။
   ၁၉၇၀ ဝန္းက်င္ေလာက္ကစၿပီး ရွင္သန္လာခဲ့တဲ့ လိင္မႈကိစၥအပါဝင္ အပန္းေျဖဝန္ေဆာင္မႈေတြဟာ
အင္မတန္ႀကီးမားတဲ့ စီးပြားေရးလုပ္ငန္းစုႀကီး ျဖစ္ေနပါၿပီ ။
(အခ်ိဳ႕လည္း Soi Nana, Soi Cowboy တို႔လို ခ်ဲ႕ထြင္လာတဲ့ ေနရာသစ္ေတြသာမက ၊ ပတၱရာ
(Pattaya) ပင္လယ္ကမ္းေျခ ၿမိဳ႕မ်ိဳးေတြကိုပါ ေထာက္ျပခ်င္ႏိုင္ၾကပါတယ္ ။ ဒီစာစုမွာေတာ့ သက္တမ္း
အရွည္ၾကာဆံုး ၊ လူသိအမ်ားဆံုး ၊ လုပ္ငန္းအက်ယ္ျပန္႔ဆံုးလို႔ ေျပာႏိုင္တဲ့ေနရာကို ေရြးႏႈတ္ျပတာ
သာ ျဖစ္ပါတယ္) ။

   ထိုင္းႏိုင္ငံ ဘန္ေကာက္ၿမိဳ႕မွာ “ပက္ပုန္း” (Pat Pong) လို႔ဆိုရင္ မသိသူ မရွိသေလာက္ပါပဲ ။
ထိုင္းႏိုင္ငံသားမွ မဟုတ္ပါဘူး ၊ အျခားႏိုင္ငံေတြမွာပါ နာမည္ေက်ာ္တာပါ ။ တစ္ႏွစ္ကို သန္းနဲ႔ခ်ီတဲ့
ကမာၻလွည့္ခရီးသည္ေတြရဲ့ ရာခိုင္ႏႈန္း အေတာ္မ်ားမ်ားဟာ ၊ လိင္ေဖ်ာ္ေျဖမႈအပါဝင္ ေပ်ာ္ပါးဖို႔ရည္
ရြယ္ခ်က္နဲ႔ ေရာက္လာၾကတာျဖစ္ၿပီး ၊ Pat Pong လို ေနရာမ်ိဳးေတြကို  ျဖတ္သန္းသြားၾကေလ့ ရွိ
ပါတယ္ ။

   သို႔ေသာ္ လိင္ဝန္ေဆာင္မႈလုပ္ငန္းဟာ ထိုင္းႏိုင္ငံမွာ တရားမဝင္ပါဘူး ။ ဒါေပမယ့္ ဘန္ေကာက္
တစ္ၿမိဳ႕ထဲတင္ အႏွိပ္ခန္း ၂၀၀၀ ဝန္းက်င္ရွိၿပီး ၊ စာရင္းအတိက် မရွိေပမယ့္ အမ်ားစုကေတာ့ စီးပြား
ျဖစ္ လိင္ဝန္ေဆာင္မႈေတြ ေပးေနတယ္လို႔ ယူဆႏိုင္ပါတယ္ ။ ဒီလုပ္ငန္းက႑ဟာ ကမာၻလွည့္ ခရီး
သြားလုပ္ငန္း ၊ မူးယစ္ေဆးဝါး ၊ လက္နက္အေရာင္းဝယ္ ၊ အတုအပထုတ္လုပ္တဲ့ ပစၥည္းေတြနဲ႔
ေလာင္းကစား လုပ္ငန္းေတြထက္ေတာင္ စုစုေပါင္းဝင္ေငြ ပိုရၿပီး ၊ ေဒၚလာသန္း ေထာင္နဲ႔ခ်ီ တန္
တယ္လို႔ ခန္႔မွန္းရပါတယ္ ။

   ျပည့္တန္ဆာရံုေတြဟာ ထိုင္းႏိုင္ငံအႏွံ႔မွာ ရွိပါတယ္ ။ အခ်ိဳ႕ေနရာေတြဆိုရင္ ႏိုင္ငံျခားသားေတြ

ေတာ္ရံုမသြားမေရာက္တဲ့ ေနရာမ်ိဳးေတြပါ ။ အဓိပၸါယ္ကေတာ့ ၊ ျပည့္တန္ဆာလုပ္ငန္းဟာ လူအ

ေတာ္မ်ားမ်ား ယံုၾကည္ထားၾကသလို ကမာၻလွည့္ခရီးသည္ေတြကို ဝန္ေဆာင္မႈေပးဖို႔ တစ္ခုထဲအ

တြက္ ဖန္တီးထားတာမဟုတ္ပဲ ၊ ထိုင္းႏိုင္ငံသားေတြ ကိုယ္၌အတြက္လည္း ပါဝင္တယ္ဆိုတာ

ထင္ရွားပါတယ္ ။

   ၂၀၀၃ ခုႏွစ္မွာ ထိုင္းအစိုးရက အႏွိပ္ခန္းေတြနဲ႔ ေရေႏြးနဲ႔အပန္းေျဖတဲ့ လုပ္ငန္းေတြကို ၊ ၁၀%
အျမတ္ခြန္ေကာက္ဖို႔ စတင္မိတ္ဆက္က်င့္သံုးခဲ့ပါတယ္ ။ တရားမဝင္ဘူးလို႔ သတ္မွတ္ထားတဲ့ ဝန္
ေဆာင္မႈေတြကေန ၊ နာမည္အတိက်မတပ္ပဲ အခြန္ေကာက္ခံရရွိဖို႔ ႀကိဳးပမ္းခ်က္ျဖစ္တာေၾကာင့္ ၊
မကြဲျပားတဲ့ ဥပေဒၾကားမွာညွပ္ေနတဲ့ ပိုင္ရွင္ေတြကေန အျပစ္တင္ေဝဖန္တာေတြ ညံခဲ့ရပါတယ္ ။

   ပက္ပုန္းလမ္းအေၾကာင္း ျပန္ေကာက္ရေအာင္ ။
   နကိုက အဲသည္ေနရာဟာ ဌက္ေပ်ာျခံတစ္ျခံပါ ။
   ဂ်ပန္ေတြ ဒုတိယကမာၻစစ္မွာ စစ္ဌာနခ်ဳပ္လုပ္ခဲ့ၿပီး ၊ ၁၉၄၆ မွာ ဟိုင္နန္ကၽြန္းကေျပာင္းလာတဲ့ တရုတ္
လူမ်ိဳးတစ္ဦးကို ေရာင္းလိုက္ပါတယ္ ။
   ဘုရင္ကေန သူ႕ကို ထိုင္းနာမည္ Patpongpanit အျဖစ္ အပ္ႏွင္းေပးခဲ့ပါတယ္ ။
   သို႔ေသာ္ အဲဒီေျမမွာ ဆိုင္တန္းေတြ စေဆာက္ခဲ့တာကေတာ့ ၊ အေမရိကန္နဲ႔ အဂၤလန္ေတြမွာ စီးပြား
ေရးပညာသင္ခဲ့တဲ့ သူ႕သားအႀကီးဆံုး Udom Patponsiri လက္ထက္မွာပါ ။

   ၁၉၆၀ ေက်ာ္ ဗီယက္နမ္စစ္ပြဲကာလအတြင္း အေမရိကန္တပ္ေတြေၾကာင့္ ၊ ညေနပိုင္း အပန္းေျဖ
ဝန္ေဆာင္မႈအတြက္ ဝယ္လိုအားေတြ ထိုးတက္လာခဲ့ပါတယ္ ။ ၁၉၆၈ မွာ ႏိုက္ကလပ္အစံု ေပၚေန
ခဲ့ၿပီျဖစ္ၿပီး ၊ ပက္ပုန္း-၁ လမ္းကို လွ်ံထြက္ၿပီး ပက္ပုန္း-၂ လမ္းကိုပါ တိုးခ်ဲ႕လာခဲ့ပါတယ္ ။

   ကေန႔အခ်ိန္မွာ Udom မိသားစုဟာ ဆိုင္ခန္းနဲ႔ ေျမအဌားကိုသာ လုပ္ကိုင္ၿပီး ၊ တစ္ႏွစ္ကို ေဒၚ
လာသန္း ၁၂၀ ေလာက္ ဌားရမ္းခအေနနဲ႔ ရေနတယ္လို႔ ယံုၾကည္ရပါတယ္ ။ ညေနခင္းတိုင္းမွာ အ
ဝတ္စား ၊ အမွတ္တရပစၥည္း ၊ ခိုးကူး ဗီဒီယိုေခြ ဆိုင္ေလးေတြနဲ႔ ျပည့္ေနတဲ့ ဒီေနရာဟာ ၊ ေဘးပတ္
လည္က အထပ္ျမင့္တိုက္ႀကီးေတြၾကားထဲမွာ ၊ ၁၉၅၀ ေက်ာ္ခုႏွစ္ဝန္းက်င္ စေဆာက္ကတည္းက အ
ေနထားကေန ၊ ေျပာင္းလဲမႈ သိပ္မရွိလွေသးပါဘူး ။

   ၂၀၀၃ အတြင္း ၊ လိင္ဝန္ေဆာင္မႈလုပ္ငန္းနဲ႔ ယွက္ႏြယ္ၿပီးျဖစ္လာတဲ့ ကိစၥရပ္တစ္ခု ေပၚေပါက္
ခဲ့ပါတယ္ ။
   ဘန္ေကာက္ၿမိဳ႕လယ္မွာရွိတဲ့ ပစၥည္းစံုေရာင္းတဲ့ ေစ်းရံုႀကီးတစ္ရံု ၊ လူစုလူေဝးနဲ႔ အဖ်က္ခံရတာ
နဲ႔ပတ္သက္ၿပီး ၊ အႏွိပ္ခန္းႀကီးေတြပိုင္တဲ့ ခ်ဴဝစ္ဆိုသူ ပိုင္ရွင္ရဲေခါင္းေပၚ ၊ အရႈပ္ထုပ္ႀကီး ပံုက်သြား
ခဲ့ပါတယ္ ။

   ေနာက္ဆက္တြဲအေနနဲ႔ သူရဲ့ ေပးကမ္းမႈ ဝန္ေဆာင္မႈေတြ ရယူခဲ့တဲ့ ၊ အဆင့္ဆင့္ေသာ ရဲမ်ား
သာမက ၊ ဝန္ႀကီးအဖြဲ႕ဝင္မ်ားအထိ ပတ္သက္မႈေတြရွိေၾကာင္း ေဖၚထုတ္ခံခဲ့ရရာက ၊ ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္
တပ္ခ္ဆင္ (Taksin) ကိုယ္တိုင္ ဝင္ရွင္းဖို႔ ႀကိဳးစားခဲ့ရတဲ့အထိ ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္ ။

   ဘယ္လိုပဲျဖစ္ျဖစ္ ထိုင္းႏိုင္ငံရဲ့ သခၤန္းစာကေတာ့ - ဒီလုပ္ငန္းကို တားဆီးျခင္းအားျဖင့္ တရား
မဝင္ ျဖစ္သြားဖို႔သာ တြန္းပို႔ရာေရာက္ၿပီး ၊ ေပ်ာက္ကြယ္သြားေအာင္ေတာ့ လုပ္လို႔မရဘူး ဆိုတာ
ပါပဲ ။


Bibliography
Backman, A 2005, Inside Knowledge: Streetwise in Asia, Palgrave MacMillan ltd., Basingstoke.

ျပည့္လည္ရြဲကိုလႊဲမ်က္ႏွာ လွည့္မည္လား (ဒု-လႊာ)