အက်ိဳးစီးပြား စကားစျမည္ (၃) - ပံုျပင္ ၊ ဒ႑ာရီ ၊ ယံုတမ္းစ ....

 

     လူတိုင္းရဲ့ဘဝမွာ မတူညီတဲ့ အေတြ႕အၾကံဳကေလးေတြ ရွိစျမဲျဖစ္သလို ၊ အခ်ိဳ႕အျဖစ္ေတြဟာ
လည္း စိတ္ဝင္စားစရာေကာင္းေနတတ္ပါတယ္ ။ စိတ္ဝင္စားစရာ ေကာင္းခ်င္မွေကာင္းမယ့္ အျဖစ္
အခ်ိဳ႕ဟာလည္း ၾကံဳေတြ႕ရသူအတြက္ကေတာ့ တစ္သက္တာမွာ အမွတ္ရစရာေတြအျဖစ္ က်န္
ရစ္ေနတတ္ျပန္ပါတယ္ ။ တခါတရံက်ေတာ့လည္း စိတ္ကူးယဥ္အိပ္မက္လား ၊ အျပင္မွာ တကယ္
ျဖစ္ခဲ့တာလားဆိုတာ မသဲကြဲတဲ့ ျဖစ္ရပ္ေတြဟာလည္း အေတြးႂကြယ္သူေတြဆီမွာ ကပ္ညိၿပီး က်န္
ရစ္ေနတတ္ျပန္ပါတယ္ ။ အဲဒါေတြအထဲက လက္ေရြးစင္တစ္ခ်ိဳ႕ကို သင့္ေတာ္ေအာင္ စာအျဖစ္နဲ႔
မွတ္တမ္းတင္လိုက္ပါတယ္ ။

-----------------------------------------------

(၁)   ၿမိဳ႕ကေလးတစ္ၿမိဳ႕ရဲ့ စားေသာက္ဆိုင္တစ္ဆိုင္မွာ မိတ္ေဆြႏွစ္ဦးစားေသာက္ရင္း စကားေျပာ
       ေနၾက ပါတယ္ ။ တစ္ေယာက္က စီးပြားေရးသမား ၊ ေနာက္တစ္ေယာက္က ႏိုင္ငံရပ္ျခားထြက္
       ၿပီး အလုပ္လုပ္သူ ။

ကိုျမင့္ ။   ။  ဟဲ ဟဲ ၊ စိတ္ေတာင္မေကာင္းဘူးဗ်ာ ။ ေရွ႕ႏွစ္ဆိုရင္ ေဟာ ဟိုေနရာမွာ ေဆာက္လုပ္ေရး
                 စီမံကိန္းတစ္ခု ရွိလိမ့္မယ္ဗ် ။ တြက္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ အဲဒါၿပီးသြားရင္ သိန္းတစ္ေသာင္း
                 ေလာက္ လက္ထဲအသားတင္က်န္လိမ့္မယ္ ။ ၿပီးေတာ့ ဒီကန္ထရိုက္ကို က်ေနာ္ပဲ ရမွာဗ် ။
ကိုဝ    ။   ။  ဟင္ .. ၊ ေအးဗ်ာ ဝမ္းသာပါတယ္ ။ ခင္ဗ်ား ပိုက္ဆံထားဖို႔ ေနရာရွိပါ့ေတာ့မလားဗ် ။
ကိုျမင့္ ။   ။  ဒီလိုပါပဲဗ်ာ ၊ လည္ပတ္ေနရတာပါပဲ ။ လက္ထဲမွာကို ဘယ္တုန္းကမွ ေငြေတြတစ္လံုးတစ္
                ခဲထဲ မရွိပါဘူးဗ်ာ ။ ဒါနဲ႔ က်ေနာ့္သားေက်ာင္းတက္ဖို႔ အၾကံဥာဏ္ေလးလုပ္စမ္းပါဦး ၊ ခင္
                ဗ်ားက ႏိုင္ငံစံုတဲ့သူဆိုေတာ့ အဲဒီဘက္မွာ ပိုသိမွာေပါ့ ။

     ဒီလိုနဲ႔ပဲ စီးပြားေရးကိစၥအရိပ္အမြက္ ၊ စစ္တပ္နဲ႔ ဆက္ႏြယ္ေနတာေတြရဲ့ အရိပ္အမြက္ ၊ သားေရး
သမီးေရး ပညာေရးေတြကို တစ္ေန႔တာေျပာဆိုၾကရင္း ကိုယ့္ေနရာကို ကိုယ္စီျပန္ခဲ့ၾကပါေတာ့တယ္ ။

------------------------------------------------

(၂)   ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ ၊ လမ္း ၃၀ ဝန္းက်င္ ၊ ရံုးခန္းတစ္ခန္းထဲမွာ ။

       “ေမာင္ေတာ”တစ္ေယာက္ ရန္ကုန္ေရာက္ေတာ့ သူ႕ရဲ့ သင္ဆရာတစ္ေယာက္ရွိရာ ရံုးခန္းကို
သြားၿပီး ေတြ႕ပါတယ္ ။ ရံုးခန္းအျပင္က ရိုးရိုးေလးျဖစ္ေပမယ့္ တံခါးဖြင့္ဝင္လိုက္တာနဲ႔ ေျပာင္လက္
ေနတဲ့ ကၽြန္းစားပြဲ ၊ ကုလားထိုင္နဲ႔ အျခားေစ်းႀကီးတဲံ အျပင္အဆင္ေတြေၾကာင့္ ေတာ္ရံုမသိသူက
ေတာ့ အေပါက္ဝမွာဖိနပ္ခၽြတ္ၿပီး ဝင္မိၾကတာပါပဲ ။ ခရီးေရာက္မဆိုက္ ေမာင္ေတာရဲ့ဆရာ “ကိုမဲ”
ေခၚတာေၾကာင့္ ရံုးခန္းေအာက္က ဘီယာဆိုင္ကို ဆင္းလာၾကပါတယ္ ။

ကိုမဲ           ။   ။  ေအးကြာ အခုပဲ အလုပ္တစ္ခုၿပီးသြားတာ ၊ ေနာက္တစ္ဆင့္မလုပ္ခင္ နည္းနည္း
                      လုပ္ (ေသာက္) လိုက္ဦးမယ္ ။
ေမာင္ေတာ ။   ။  ဘာေတြမ်ားလဲ ဆရာရဲ့ ။
ကိုမဲ          ။   ။  ခုနပဲ အသိတစ္ေယာက္ အကူအညီလာေတာင္းလို႔ လိုက္လုပ္ေပးလိုက္တာ ခုပဲ
                      အလုပ္ျဖစ္သြားတာကြ ၊ အျခားေတာ့ မဟုတ္ပါဘူးကြာ ၊ တူးေျမာင္းတူးဖို႔ ကန္ထ
                      ရိုက္ရတာကို ဝန္ႀကီးအတြက္ ၁၀ ရာခိုင္ႏႈန္း သိန္း ၅၀၀ လက္ထဲမရွိလို႔ ေငြလိုက္
                      ေဖၚေနတာေလ ။ အဲဒါကို သူ႕ပစၥည္း (...) ကို သြားေပါင္လိုက္လို႔ ၄၅၀ ဘိုး အဆင္
                      ေျပသြားတယ္ေလ ။ အဲဒီသူ႔ ပစၥည္းက ျမန္မာျပည္မွာ ဆယ္ခုေတာင္ မျပည့္ဘူးကြ ။
ေမာင္ေတာ ။   ။  ဟုတ္လား ၊ ဆရာလည္း ပြဲစားျဖစ္ေနေတာ့တာပါပဲလား ခင္ဗ် ။

     ဒီအခ်ိန္မွာပဲ လူရြယ္တစ္ေယာက္ျဖတ္လာလို႔ ကိုမဲက လွမ္းဖိတ္လိုက္ပါေသးတယ္ ။ အဲဒီလူရြယ္နဲ႔
ေသာင္တူးစက္ဌားဖို႔ ကိစၥေတြေျပာရင္း ဦးေနဝင္းေျမးအႀကီးကေန ဘယ္ဗိုလ္မႉးရဲ့သားကို ဘယ္လို
သတ္လိုက္တာေတြကေနစၿပီး စကားေကာင္းေနၾကပါတယ္ ။ အေတာ္ၾကာလို႔ လူရြယ္ထြက္သြား
ေတာ့မွ သူဘယ္သူလဲ မင္းသိလား ၊ ဗိုလ္မႉး ႀကီး (...) ရဲ့သားေလ ၊ ဦးေနဝင္းေျမးေတြနဲ႔တြဲဘက္ေပါ့
လို႔ေျပာတဲ့စကားေတြကို ေမာင္ေတာတစ္ေယာက္ အင္း .. လိုက္ရင္းနဲ႔သာ သက္ျပင္းခ် ျပန္ခဲ့ပါေတာ့
တယ္ ။

----------------------------------------------------

(၃)   ဘန္ေကာက္ၿမိဳ႕ရဲ့ စားေသာက္ဆိုင္တစ္ဆိုင္ ၊ လူလတ္ပိုင္းတစ္စု ဆူဆူညံညံဝိုင္းထိုင္ေနၾက
       တယ္ ။ စီးပြား ေရးသမားႀကီး “ကိုေထာ” က ဒိုင္ခံတဲ့ပြဲ ။ ၿမိဳ႕ခံ “ကိုလည္” ရယ္ ႏွစ္ဖက္လံုးက
       အေပါင္းအပါ နည္းနည္းနဲ႔ စားေန ေသာက္ေနၾကတာပါ ။

ကိုလည္ ။   ။  စားဗ် ၊ ဒီဆိုင္က အေကာင္းဆံုးဆိုင္မဟုတ္ေပမယ့္ ကဏန္းခ်က္တာေကာင္းလို႔ ေရြး
                   ၿပီးေခၚလာတာဗ် ၊ ဘယ္လိုလဲ အဆင္ေျပရဲ့လား ကိုေထာ ။
ကိုေထာ ။   ။  ကိုလည္ကေတာ့ဗ်ာ ၊ လာတိုင္းလာတိုင္း မညီးရေအာင္ ပို႔လည္းပို႔တတ္ပါေပတယ္ ။
                   စားၾကဗ်ာ ၊ ၿပီးရင္ အခ်စ္ကေလးကိုပါ သြားေခၚၿပီး ေနာက္တစ္ဆိုင္သြားၾကမယ္ ၊ ၿပီးမွ
                   RCA (ႏိုက္ကလပ္) ကို သြားၾကတာေပါ့ ။
ကိုလည္ ။   ။  ဟဲ ဟဲ ၊ ေနာက္ေန႔က်ရင္ အမဲသားသုတ္ဆိုင္ကို ေခၚသြားဦးမယ္ဗ် ၊ လမ္းၾကားထဲဖြင့္
                   ထားေပမယ့္ နာမည္ေတာ့ ႀကီးတယ္ ။ ဒါနဲ႔ အလုပ္အကိုင္ အဆင္ေျပတယ္မဟုတ္
                   လား ဆရာ ။
ကိုေထာ ။   ။  ေျပရမွာေပါ့ဗ်ာ ၊ ကိုယ္က ပိုက္ဆံယူလာတဲ့သူပဲ ။ ေျပာရင္လည္း ႂကြားရာက်မယ္ဗ် ၊
                   အဲဒီ က်ေနာ္တို႔ စီးပြားေရးသြားလုပ္တဲ့ႏိုင္ငံမွာ ေလယာဥ္ေပၚတက္တာေတာင္ က်ဳပ္
                   တို႔ကအရင္တက္ၿပီး သူတို႔ဝန္ႀကီးေတြက ေနာက္မွလိုက္တက္ရတာ ။
ကိုလည္ ။   ။  ဆရာတို႔ကေတာ့ လုပ္ၿပီ ၊ ကဲ ကဲ ကဏန္းေတြစားဗ်ာ ၊ ပူေနတုန္း ။

     အမ်ားနဲ႔မတူ အကၤ် ီအနက္ေရာင္ လက္ရွည္ဝတ္ထားၿပီး လည္ပင္းမွာလက္သန္းလံုးေလာက္ ေရႊ
ႀကိဳးပတ္ထားတဲ့ ကိုေထာ တို႔အဖြဲ႕ကို လိုက္ပို႔ရင္း ကိုလည္နဲ႔အေပါင္းအပါအခ်ိဳ႕ဟာ သူတို႔စတည္းခ်
ရာကို မနက္ ၃ နာရီေလာက္မွ ျပန္ေရာက္ၾကပါေတာ့တယ္ ။

-----------------------------------------------

(၄)   ဘန္ေကာက္ၿမိဳ႕လယ္က ရံုးခန္းတစ္ခု ။
       စီးပြားေရးသမားတစ္ေယာက္နဲ႔ ကိုပန္ကာတို႔ စကားေျပာေနၾကပါတယ္ ။

ကိုပန္ကာ ။   ။  ပစၥည္းေတြစံုၿပီလား ဦးဂ်င္ ၊ ဘာေတြလိုေသးလဲ ။
ဦးဂ်င္      ။   ။  မစံုေသးဘူးဗ် ၊ တစ္ရက္ေလာက္ေတာ့ ေစာင့္ေနရဦးမယ္ ။
ကိုပန္ကာ ။   ။  ဦးဂ်င္ ၊ က်ေနာ့္လိုင္းနဲ႔မတူလို႔ နည္းနည္းေမးခ်င္တယ္ ၊ အခု ျမန္မာျပည္ကို US
                     ကပိတ္ထားတာ ဦးဂ်င္တို႔ဘယ္လိုလဲ ၊ မထိဘူးလားဗ် ။
ဦးဂ်င္      ။   ။  ထိတဲ့သူလည္း ထိတာေပါ့ဗ်ာ ၊ မႏူးမနပ္ ကြန္တိန္နာတစ္လံုးစ ႏွစ္လံုးစေလာက္
                     လုပ္ၿပီး အေမရိကန္ city bank နဲ႔ခ်ိတ္ထားတဲ့ဘဏ္ေတြနဲ႔ L.C ေတြသြားကိုင္မိလို႔
                     ထိၾကတာပါ ။ ခပ္ႀကီးႀကီးသမားေတြကေတာ့ မထိတာမ်ားပါတယ္ ။
ကိုပန္ကာ ။   ။  အင္း .. ထိုင္းမွာ ေငြကိစၥ လုပ္လို႔ရတာေတာ့သိပါတယ္ ။ ေနာက္တစ္ခုက စကၤာပူ
                     လား ။
ဦးဂ်င္      ။   ။  ဟုတ္တယ္ ၊ အေမရိကန္က city bank အပါအဝင္ အျခားခ်ိတ္ထားတဲ့ ၊ လက္လွမ္း
                     မွီတဲ့ဟာေတြေလာက္ပဲ လုပ္လို႔ရတာပါ ။ ေငြကိစၥက ထိုင္းမွာလုပ္လို႔ရသလို စကၤာပူ
                     မွာလည္း နည္းလမ္းေတြရွိၿပီးသားပါ ၊ ကိုပန္ကာလည္း ေနာက္ဆိုစကၤာပူကိုပါ ခ်ဲ႕မွာ
                     မဟုတ္လား သိလာမွာပါ ။
ကိုပန္ကာ ။   ။  ဒါနဲ႔ တရုတ္နဲ႔ကအဆင္ေျပေနတာပဲ ေငြေတြကို အဲဒီကလွည့္မထုတ္ၾကဘူးလား ။
ဦးဂ်င္      ။   ။  အင္း ၊ ထုတ္ၾကတာပါပဲ ။ ဒါေပမယ့္ နည္းတယ္ဗ် ၊ ထိုင္းကပိုအဆင္ေျပတယ္ ။

     ဒီလိုနဲ႔ပဲ ေျပာရင္း ဆိုရင္း ရံုးခန္းထဲကို ဦးဂ်င္တစ္ေယာက္ လွည့္ပတ္ၾကည့္လိုက္ပါတယ္ ။ သူ႕
လက္စြဲ ရံုးမွာ လုပ္ေနတဲ့ “ေမာင္ထက္” ကိုရွာေနဟန္တူပါတယ္ ။ ဟိုဟာဒီဟာကိစၥေတြအတြက္
ဒီေကာင္က အားကိုးရတယ္ေလ ။ ေဘးမွာ မ်က္လံုးကေလးဝိုင္းၿပီး နားေထာင္ေနတဲ့ “ေမာင္ျပဴး” နဲ႔
“မေတာ္” တို႔နဲ႔က မျဖစ္ဘူးေလ ။

------------------------------------------------------

(၅)   ကားႀကီးနားကို ကားကေလးတစ္စင္း လာရပ္တယ္ ။
        စကၠဴပံုးႀကီး ၃-၄ ပံုးကိုခ်ၿပီး ကားႀကီးဝမ္းထဲထည့္လိုက္တယ္ ။

ကိုလူခံ ။   ။  အဲဒါဘာေတြလဲ မင္းသိလား ။
ကိုထံု   ။   ။  ဟင့္အင္း ဘာေတြမို႔လို႔လဲ အကို ။
ကိုလူခံ ။   ။  ဗမာေငြေတြေလ ၊ ေငြလဲဖို႔အတြက္ အျမတ္မ်ားတဲ့ဆီကို ပို႔တာ ။
ကိုထံု   ။   ။  အေတာ္မ်ားတာပဲ ။ ဒီလိုပဲ အေဝးကို အလြယ္ပို႔တာပဲလား ။ အျမတ္က နည္းနည္း
                 ေလးမဟုတ္လား ။
ကိုလူခံ ။   ။  ဒီလိုပဲ ဆယ္စုႏွစ္နဲ႔ခ်ီၿပီး လုပ္လာၾကတာပဲေလ ။ ဒါေတာင္ ကုန္သယ္တစ္ဦးစာပဲ ရွိ
                 ေသးတယ္ ။

     ဒီလိုနဲ႔ ကိုထံုတစ္ေယာက္ ကိုလူခံဆီမွာ ႏွစ္နဲ႔ခ်ီၿပီး သြားသြားလာလာလုပ္ေနရင္း ထူးဆန္းတာေတြ
တစ္ခုၿပီး တစ္ခု ေတြ႕ေနရပါေတာ့တယ္ ။ ကုန္ႏိုင္ဖို႔ရွိမယ္ကို မထင္ရေတာ့ပါဘူး ။ ဘယ္လိုပဲျဖစ္ျဖစ္
အခ်ိန္ကာလေတြ  လြန္လာခဲ့တယ္ ။ လည္ပတ္လႈပ္ရွား လုပ္ကိုင္မႈေတြကေတာ့ ပိုေနျမဲ က်ားေနျမဲ ။
ေျပာင္းသြားတာကေတာ့ လူတစ္ခ်ိဳ႕ေတြသာ ။

------------------------------------------------------

(၆)   လူႏွစ္ေယာက္ ၾကံဳဆံုသိကၽြမ္းလာၾကတာ မၾကာေသးေပမယ့္ ငယ္ေပါင္းႀကီးေဖၚေတြလိုပါပဲ ။
        တစ္ေယာက္က လုပ္ရဲကိုင္ရဲၿပီး တစ္ေယာက္က နယ္ေျမကၽြမ္းသူတစ္ေယာက္ ။

ကိုေရွ႕ ။   ။  ကိုမွီ ၊ ေငြလိုရင္ေျပာဗ် ၊ ခင္ဗ်ားအလုပ္မ်ိဳး က်ေနာ္က နားလည္းမလည္ လုပ္လည္း
                 မလုပ္တတ္ဘူးဗ် ။
ကိုမွီ    ။   ။  မလိုေသးပါဘူးဗ်ာ ၊ လိုရင္ေျပာပါ့မယ္ ။
ကိုေရွ႕ ။   ။  လိုရင္ ႀကိဳက္သေလာက္သာေျပာ ၊ ခင္ဗ်ားကတိတည္ရင္ၿပီးတာပဲ ၊ ဒါေပမယ့္ ကတိ
                 ေတာ့တည္ဖို႔ လိုတယ္ေနာ္ ၊ က်ေနာ္ကကိစၥမရွိေပမယ့္ က်ေနာ့္အဖြဲ႕က နည္းနည္းၾကမ္း
                 တတ္တယ္ ။
ကိုမွီ    ။   ။  ဟုတ္ပါၿပီဗ်ာ ၊ ဒါနဲ႔ ကိုေရွ႕တို႔က တယ္လည္းရဲတာပဲဗ် ၊ ဟိုပစၥည္းေတြကို ဘယ္လိုသယ္
                 ၾကတာတုန္း ။
ကိုေရွ႕ ။   ။  ဟဲ ဟဲ ၊ ခက္တာလိုက္လို႔ဗ်ာ ၊ အဲဒီလမ္းကတက္လာတဲ့ အႀကီးဆံုးအရာရွိကားနဲ႔ကို တင္
                 လာခဲ့တာပဲ ။ အျပည့္ကို သယ္လာခဲ့တာဗ် ။
ကိုမွီ    ။   ။  ဗ်ာ .. အဲဒီပစၥည္းမ်ိဳးကို ကားအျပည့္ ... ဟုတ္လား ။
ကိုေရွ႕ ။   ။  ဟုတ္တယ္ေလ ၊ အရာရွိႀကီးကို အိတ္ထဲထည့္ထားတာပဲဗ်ာ ၊ အဲဒီလို တစ္ခ်ီဆိုရင္ တစ္
                 ခ်ီဆိုဆိုသလို ခင္ဗ်ားတို႔ေျပာတတ္တဲ့ ပြဲသိမ္းဆိုတာမ်ိဳးေပါ့ဗ်ာ ။ ဒါေပမယ့္ က်ေနာ္တို႔
                 ကေတာ့  အေခါက္ေခါက္အခါခါ လုပ္ေနၾကတာပဲ ။
ကိုမွီ    ။   ။  ေအးဗ်ာ ၊ ခင္ဗ်ားေျပာမွပဲ ရွင္းသြားေတာ့တယ္ ။ လူေတြကေတာ့ ပံုျပင္လို႔ထင္ၾကမွာပဲ ။
ကိုေရွ႕ ။   ။  ဟဲ ဟဲ ၊ ဒီလိုပါပဲဗ်ာ ၊ ေငြရဘို႔က အေရးႀကီးတာပါ ။ အေျခအေနေတြကလည္း တြန္းပို႔ခဲ့
                 တာတစ္ပိုင္း ပါတာေပါ့ဗ်ာ ။

--------------------------------------------------------

     ဒါပါပဲဗ်ာ ၊ ထူးေကာင္းထူးမယ္ ၊ အခ်ိဳ႕အတြက္လည္း ဆန္းေကာင္းဆန္းမယ္ ။
     အခ်ိဳ႕လည္း တကယ္လို႔ ယံုေကာင္းယံုမယ္ ။ အခ်ိဳ႕အတြက္လည္း အပ်င္းေျပဒ႑ာရီေပါ့ ။
ဒီအထဲက ဇာတ္ေကာင္တခ်ိဳ႕ဟာ ကြယ္ေပ်ာက္သြားေကာင္း ကြယ္ေပ်ာက္သြားမယ္ ၊ က်က္စားရာ
ေရြ႕လ်ားေကာင္းေရြ႕ရွားသြားမယ္ ၊ အခ်ိဳ႕ဟာလည္း သ႑ာန္တစ္မ်ိဳးနဲ႔ တည္ရွိေနၾကေကာင္း
တည္ရွိေနၾကႏိုင္တယ္ ။ လက္ဆုပ္လက္ကိုင္မျပႏိုင္တဲ့  ပံုရိပ္ကေလးေတြအေၾကာင္းဖတ္ၿပီး
စိတ္ကူးယဥ္ႏိုင္ၾကပါေစဗ်ား ။



မန္းကိုကို

၂၀ ၊ ၀၆ ၊၂၀၁၁